Friday, May 29, 2009

Kosmopolitisme verkracht

Het ging weer eens om de vorm, tijdens het verantwoordingsdebat in de Tweede Kamer. Met als merkwaardig gevolg dat opnieuw niet het Kabinet, maar Wilders zich moest verantwoorden. Maar bovenal moest hij zich gaan schamen, diep schamen, nu was toch echt een grens overschreden. Want?

Wilders begon zijn spreektijd gisteren met: “ze was verkracht, maar ze was niet kwaad. De journaliste die op zoek ging naar de Taliban in Afghanistan zag haar nieuwsgierigheid omgezet in een wrede, meervoudige, verkrachting. Maar waar dat bij anderen leidt tot woede of verdriet, toont deze journaliste vooral begrip. Ze zegt: “er was ook respect voor mij”. En ze kreeg nog thee met koekjes ook”.

Wilders wilde hiermee aangeven dat: “onze elite, of het nou gaat om politici, journalisten, rechters, subsidieslurpers of ambtenaren, volledig de weg kwijt [is]. Elk gevoel voor realiteit is verdwenen. Elk gezond verstand wordt overboord gezet om de werkelijkheid te ontkennen. Niet alleen deze helaas verkrachte journaliste leidt aan het Stockholm-syndroom, maar de hele Nederlandse elite.”

Ik vind het een schitterende metafoor. De nieuwsgierige, goedwillende, onbevangen journaliste staat voor een Westerse samenleving die overtuigd is van de intrinsieke goedheid van de wereld en de zuiverheid van haar eigen bedoelingen. Maar terwijl zij zich bukt om het Afrikaanse continent de helpende hand te bieden, terwijl zij neigt om tribale gebieden te verheffen, wordt zij onbarmhartig en meerdere malen verkracht.

En dan luidt de grote vraag: hoe kon dat gebeuren? Waarom heeft deze ‘bon sauvage’ de gulle gever in de hand gebeten? Wat ging er fout, want aan de goede bedoelingen kan het niet liggen. “Ghazi had zijn hormonen niet onder controle” verklaarde de journaliste vergoeilijkend. Ze zei niet: ‘talibancommandant Ghazi Gul heeft mij meermalen verkracht, hij is een misdadiger’. Ongeacht of de journaliste nu boos is op Gul of niet, ze presenteert hem hier als het slachtoffer van omstandigheden; als slachtoffer, net als zij, en niet als dader.

Het is die typisch kosmopolitische gedachte ‘de hele wereld is slachtoffer behalve het Westen’ die Wilders niet langer verdraagt en hem ertoe bracht deze mevrouw, dit slachtoffer, als personificatie van dat ideaal op te voeren. We tonen respect. We noemen elkaar bij de voornaam, schenken thee en delen lekkernijen. En als dan plots iemand uit zijn rol valt dan kan dat nooit aan onze intenties hebben gelegen. Die zijn immers de afspiegeling van een intrinsiek goede wereld, een wereld die ieder mens in zich draagt en met de juiste sleutel ontsloten kan worden.

Dit rechtvaardigt vervolgens de conclusie dat wie in deze tragische gebeurtenis meer ziet dan alleen een misverstand zich “diep in zijn hart moet schamen” (JPB). Die is willens en wetens bezig mensen buiten te sluiten ten gunste van zijn eigen perverse agenda. Want als deze mensen met respect bejegend zouden worden en de kans zouden krijgen zich te ontwikkelen, heus, dan moet je eens zien. Geen misverstand.

Ik ben geen psycholoog en al helemaal geen fan van Freud, maar volgens mij is hier niet zozeer sprake van het ‘Stockholm syndroom’ maar van ‘verdringing’. Niet door gebeurtenissen naar het onderbewuste te verbannen (dat schijnt niet te lukken) maar door ze te overschreeuwen. Door het eigen wereldbeeld als een mantra opnieuw en opnieuw te projecteren en alle aanvallen hierop als abnormaal te kwalificeren. Dat is wat de journaliste deed, dat is wat het onlangs in Yemen ontvoerde echtpaar deed en dat is wat bijna de voltallige Tweede Kamer en het Kabinet doen. De confrontatie met het eigen ontspoorde wereldbeeld vermijden door de aanvaller te diskwalificeren óf door hem in het eigen kamp op te nemen.

Om dezelfde reden moet je je niet willen afvragen waarom Afrika na vijftig jaar ontwikkelingshulp nog steeds een puinhoop en een bodemloze put is, je moet de handen uit de mouwen steken, je moet geven en verheffen, het gaat hier om slachtoffers. Je moet je niet afvragen of immigratie netto oplevert of kost, je moet de grenzen openstellen en gezamenlijk optrekken, het gaat hier om slachtoffers. Je moet je niet afvragen of de islam met een democratische rechtsorde te verenigen is, je moet moskeeën bouwen en mensen hun godsdienstvrijheid gunnen. Zolang je volhardt in het goede dan word je nooit bedrogen, dan word je nooit verkracht.

De reacties in de Kamer op Wilders’ vergelijking bestonden uit boosheid. Boosheid om de zoveelste aanval op het wereldbeeld van de ‘puur goede mens’. De journaliste sprak in haar boosheid dan tenminste nog over zichzelf en over wat haar was aangedaan. Kamer en Kabinet ontweken die aanval door de journaliste als bliksemafleider en als vleesgeworden slachtoffer van Wilders’ lage lusten op te voeren; opnieuw verkracht, maar nu door Kamer en Kabinet. Het moge duidelijk zijn, misbruik binnen de kosmopolitische familie wordt niet erkend.

Hoe zou men trouwens gereageerd hebben als het een Afghaanse journaliste was geweest? Een journaliste die, zeg, de commandant van Kamp Holland had willen interviewen? Om vervolgens door hem en zijn adjudanten te worden verkracht. Zou er dan iemand durven stellen dat ‘Theo’ zijn hormonen even niet onder controle had? En dat het Afghaanse parlementslid dat hier schande van spreekt goedkope en laaghartige politiek bedrijft?
Ik denk het niet. Want in dat geval zou het incident wél conform het gangbare wereldbeeld zijn geweest: zielige Afghaanse wordt door Westerse bezetter vernederd, maar dapper parlementslid springt voor haar op de bres. Femke houdt het slechts met moeite droog. En Theo? Die wordt opgepakt en berecht.

Thursday, May 28, 2009

Praatje spot



Dat CO2 een ‘broeikaseffect’ teweeg kan brengen is een natuurkundig gegeven. Of de opwarming van de laatste 100 jaar hieruit te verklaren is, valt sterk te betwijfelen; zeker als je alleen kijkt naar de menselijke bijdrage. Modellen en voorspellingen die zich hierop baseren zijn niet in overeenstemming te brengen met de meetgegevens. Zo zien we de laatste tien jaar zelfs een sterke stijging van de CO2 concentraties (t.g.v. industriële uitstoot) terwijl de temparatuur stabiel blijft. En dat is tenminste vreemd te noemen.

Kees de Jager, emeritus hoogleraar sterrenkunde, wil zich dan ook niet blindstaren op CO2 alleen. Volgens hem geven variaties in zonne-activiteit, zoals die in de afgelopen 400 jaar hebben plaatsgevonden, een veel beter beeld van de werkelijkheid. Sterker nog, de Jager acht het op basis van zijn waarnemingen waarschijnlijk dat we aan de vooravond van een koudeperiode staan.

En dat is, net als global warming, niet iets om je op te verheugen. Ook een koudeperiode zal het fragiele evenwicht dat inherent is aan onze ‘on the edge’ samenleving ernstig verstoren. Denk alleen maar aan de gevolgen voor de brandstofreserves en de beperkingen die het de voedselproductie zal opleggen. Maar het IPCC wil van geen kritiek horen. De mens is schuldig en de mens moet boeten, CO2-reductie is de enig mogelijke aflaat.

En dat kon wel eens fataal blijken. Want door de conclusies van het IPCC te vrijwaren voor kritiek worden theorieën die, conform metingen, met een model komen dat tot andere voorspellingen leidt, op voorhand verketterd. Dan wordt groots ingezet op de verkeerde maatregelen. Dat is niet alleen zeer onwetenschappelijk, het is ook levensgevaarlijk. De mensheid heeft behoefte te weten wat er wérkelijk gaat gebeuren zodat we de juiste voorzorgsmaatregelen kunnen treffen en niet ‘biddend’ ten onder gaan.

De houding die het IPCC en haar opdrachtgevers (de deelnemende regeringen) aannemen is daarom verwerpelijk en onverantwoord. Klimaatwetenschap staat nog in de kinderschoenen en de enige consensus die op dit moment over de modellen kan bestaan is een politieke, geen wetenschappelijke. Er is op gebied van klimaatkennis nog heel veel onderzoek nodig om tot een begin van inzicht te komen. Nieuwe theorieën alsmede falsificatie van bestaande theorieën zijn onderdeel van een wetenschappelijk proces en mogen nooit gekaapt worden door het politieke debat; dan namelijk, houdt wetenschap op te bestaan en verworden natuurwetten tot verkiezingsbeloften.

Sunday, May 17, 2009

JPB antwoordenmatrix

Wij hebben via via de hand weten te leggen op de codering van de experimentele maar zeer succesvolle androïde JPB4. Deze androïde is de enige machine tot dusver die de Turing-test heeft doorstaan. Dat wil zoveel zeggen als: een ondervrager die de machine niet kan zien, kan op basis van de antwoorden niet uitmaken of het om een mens of een machine gaat.


De antwoordlogica van het apparaat is in bovenstaand schema vervat (click for big). Door, van links naar rechts, uit elke kolom een tekstblokje te kiezen worden zinnen samengesteld die door de JPB4 zijn uitgesproken of uitgesproken kunnen worden.

Sunday, May 10, 2009

Microsoft geschiedeniscontrole

Is dit nu wat Tariq Ramadan bedoelt met: “Ook is het belangrijk de inhoud van het onderwijs te bezien (met name van de geschiedenis), zodat er meer nadruk komt op de gemeenschappelijke geschiedenis die de rijkdom van meerdere geheugens in zich verenigt (Jihad van vertrouwen, Van Gennep Amsterdam).


Het lijkt erop dat Microsoft zich heeft voorgenomen ditmaal niet achter de feiten aan te hollen; de spelling- en grammaticacontrole in Office2007 is er in ieder geval helemaal klaar voor.

Tuesday, May 5, 2009

De juiste keuzes

AVRO-oprichter Vogt (links) naast Han Hollander, verslaggever van het eerste uur

4 en 5 mei. De dagen waarop wij herdenken dat we allemaal in het verzet hebben gezeten. Of hadden kunnen zitten. Maar zeker zouden zitten als de situatie zich vandaag de dag ook maar enigszins in die richting zou ontwikkelen. Want het onderscheid te kunnen maken tussen Goed en Kwaad, dat zit ons in de genen. Nooit meer fascisme en ‘die tyranny verdrijven die my mijn hert doorwondt’.

Vanachter de rug van onze hand fluisteren we elkaar toe dat “wat die Wilders zegt…dat lijkt wel heel erg op wat er in de jaren dertig gebeurde…”. Want toen zagen we dat al, dat was niet goed wat er in Duitsland gebeurde. Dát onderscheid te kunnen maken, dat zit ons in de genen. Ook nu nog. We kiezen de goede kant, we kiezen met ons verwonde hert.

Een berichtje in DePers vandaag. Over Han Hollander. Hollander werkte in de jaren voor de oorlog als radioverslaggever bij de AVRO. Met zijn aanstekelijk enthousiasme hield hij de luisteraars aan het toestel gekluisterd en wist van een potje voetbal een nationaal spektakel te maken.

DePers: “Op een receptie ter ere van Hollander in 1938 zei schaakwereldkampioen Max Euwe dat men na een voetbalwedstrijd, en vooral na een wedstrijd die Nederland had gewonnen, ‘de neiging had om de heer Hollander op de schouders te nemen en hem zo van het veld te dragen.’

Twee jaar later, in mei 1940, werd Hollander door Vogt ontslagen, samen met de andere joodse werknemers van de AVRO. Het was maar zes dagen na de capitulatie en lang voor de Duitse maatregelen tegen de joden. Vogt was geen antisemiet. Hij wilde er alleen voor zorgen niets te doen wat de Duitsers zou kunnen irriteren. “

4 en 5 mei. De dagen waarop wij herdenken dat we allemaal in het verzet zouden hebben gezeten, dat zit ons in de genen, het maken van de juiste keuzes.
Gratis web site teller.