Het Haags portiek

Lecture on Ethics by President Erdogan

Een voordeel van Erdogans nazi- en fascismevergelijkingen is wellicht dat de semantische hyperinflatie die dit alles tot gevolg heeft de aandrang tot zulke analogieën op nationaal niveau wat tempert. Iemand een fascist te noemen is volstrekt betekenisloos geworden. Alleen nog Erdo-Turken en professionele antifascisten zullen er vanwege hun intellectuele programmering niet buiten kunnen.

Een ander voordeel van weggezet worden als fascist, nazihond en moslimslachter die zich moet voorbereiden op een heilige oorlog, is dat ik nu zonder gêne de hele Erdogan-kliek, inclusief aanhang hier te lande, kan vergelijken met een troep agressieve bavianen die op je auto klimt en er de ruitenwissers af trekt wanneer je niet snel genoeg bent met de nootjes. Maar liever had ik die behoefte niet gevoeld, met name omwille van de seculiere Turken met wie ik het in de regel goed kan vinden en bij wie nu het schaamrood op de kaken staat. Zij zullen moeten kiezen tussen familie en zelfverloochening.

Want Erdogan is erin geslaagd de twee krachten te mobiliseren die een volk kunnen binden en tot waanzin opzwepen: religie en nationalisme. De islam is een leer waar kracht, eer en suprematie centraal staan. Een leer die zonder veel moeite ongeletterden en onevenwichtigen tot daden en onderwerping beweegt. Het nationalisme onder Erdogan drijft op de hernieuwde trots voor een seculier Turkije zoals Mustafa Kemal Atatürk die het Turkse volk inblies. Erdogan maakt hiervan dankbaar gebruik maar verving Atatürk – die neerzag op de islam – door een associatie met de grootsheid van het Ottomaanse Rijk. Zo berijdt hij nu beide paardjes: religie en religieus-nationalisme. En dat doet hij met verve.

Maar dat wil niet zeggen dat wij hem in Europa voor een fatsoenlijk of eerbiedwaardig man moeten houden. Erdogan is naar westerse maatstaven geen fatsoenlijk mens, evenmin als zijn Turken hier in Europa mensen zijn waarmee wij ons fatsoen of onze westerse waarden delen. Wij – gevoelig, maar niet links – vermoedden dat al enige tijd. Erdogans hysterische uitvallen en de onvoorwaardelijke steun die hij hiervoor ontvangt van zijn Turken zouden ook anderen tot inkeer moeten brengen: een groot deel van de Turkse gemeenschap in Europa is geen Europeaan, voelt zich zelfs in de derde generatie geen Europeaan en dat zal in de zesde generatie niet anders zijn. Vanwege de islam, vanwege het nationalisme. Beide zorgen voor een sterke cohesie en sluiten door hun aard deze gemeenschap van integratie uit.

De Turkse segregatie die tot voor kort maar half zichtbaar was is door Erdogans handelen aan het volle licht gekomen. Maar deze segregatie is geen Turks prerogatief. Ook andere importculturen hebben zich afgezonderd, veelal op basis van hun geloof:de islam. Bij deze explosie van Turkse Holland-haat zal het dan ook niet blijven. Er zullen er meerdere volgen, ook niet-Turkse; de afkerigheid zit te diep. Wat vorige maand in de Franse banlieus plaatsvond kent dezelfde oorsprong als de Turkse campagne tegen Nederland: zelfverkozen segregatie.

Evenwel zal de politiek niet snel ingrijpen, zeker de nieuwe coalitie niet. Die hebben zojuist het 'verkeerde populisme' een gevoelige klap toegebracht. Een buitenstaander de les lezen en daarbij wat onaangepast volk binnen de eigen grenzen schofferen vindt men tot daar aan toe – in liefde en verkiezingstijd is veel geoorloofd. Maar toegeven dat er binnen onze landsgrenzen nog andere grenzen lopen is een brug te ver. Liever ziet men die grenzen als bedenksels. Als invloeden van buitenaf of te wijten aan onze onverdraagzaamheid jegens vreemde etensluchtjes in het portiek. Dat er binnen de landsgrenzen met vreemde vlaggen gewapperd wordt en men openlijk dweept met buitenlandse presidenten, regeringen en waarden, wel, dat is de nieuwe couleur locale moeten we maar denken. Daarover maakt men zich in het Haags portiek ook de komende jaren niet ongerust.

De linkse microkosmos

Hoe onoverbrugbaar breed de kloof met links geworden is werd de afgelopen maanden pijnlijk duidelijk na de brexit en de verkiezing van Donald Trump. Een onbeteugelde boosheid maakte zich meester van het Samaritaanse smaldeel. Wie had het gewaagd de deur van de ivoren toren open te zetten? Waarom overstemde straatrumoer de bovenzinnelijke klanken waarmee de ruimte gevuld hoort zijn? Te wapen! fascisten aan de poort!

Nu is de tegenstelling tussen links en rechts van alle tijden, maar in mijn beleving draaide die tot de jaren negentig toch vooral om de vraag hoe al die prachtige progressieve ideeën te financieren. Moest het bedrijfsleven worden uitgekleed of zouden we de inkomstenbelasting naar 100% tillen, zoals de PSP wilde? Evenwel waren beide kampen het erover eens dat de koek eerst verdiend moest worden voor je hem kon verdelen, om het met de woorden van Wouter Bos te zeggen.

Dat ordinair boekhoudkundige speelt nu veel minder een rol. In de beleving van links 'is geld er gewoon' en om eraan te komen is enkel 'vernieuwende politiek' nodig. “Eerst mensen, dan cijfers” zegt GroenLinks onomwonden en ze heeft dat inzicht inmiddels uitgebreid naar klimaat en milieu. Bovendien, wie zijn wij om aanspraak te kunnen maken op dit stukje grond waar toevallig de welvaart is? Iedereen heeft daar recht op! Open minds en open borders want uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde en zijn we allemaal van goede wil. Toen was het halen nu is het brengen. We moeten eerlijk delen want deze sterke schouders hebben een ereschuld in te lossen. En zo voort en zo verder, vooral omlaag.

Links is volkomen losgezongen van de realiteit. Het links universum is een gecapitonneerde kamer waar Asha ten Broekes hun eigen wereldjes borduren en waar de enig overgebleven ongelijkheid nog bestaat in het biologische verschil tussen man en vrouw. Maar ook daaraan wordt gewerkt door jongetjes als meisjes op te voeden en de gendervariëteit zo ver op te rekken dat straks niemand meer weet wat-i met z'n geslacht aan moet; het post-gender tijdperk staat op aanbreken. Links heeft haar droomwereld aangekleed als werkelijkheid en het resultaat is een ridicule maar o zo gevaarlijke travestie.

Gevaarlijk omdat men oprecht denkt dat deze totalitaire vorm van altruïsme en gelijkheid ook door de rest van de mensheid wordt gedeeld. Het tegendeel is waar. Een ruime meerderheid gaat voor het eigen belang en de eigen cultuur. En dat het Westen zich daarbij zonder slag of stoot laat nemen, des te beter. Maar wie daartegen waarschuwt, wie daartoe aan de poort van de ivoren toren rammelt – zelfs met een democratisch verkregen mandaat op zak – die is een fascist. “Maybe we have too much democracy” was een reactie in de Amerikaanse media op Trumps overwinning, want een democratie met zo een uitkomst is natuurlijk geen democratie.

Voor links heeft de democratie afgedaan, ze speelt het spel nog pro forma mee maar het liefst zouden de Amerikaanse Democraten samen met Europees links een dictatuur instellen om ons, het volk, te beschermen tegen alle kwaad, maar vooral tegen alle kwade ideeën. Gelijk socialistische voorgangers als Stalin, Mao, Pol Pot, Castro en zo nog een paar. Ik kan me goed voorstellen dat menig rechtsmens met weemoed terugdenkt aan figuren als Joop den Uyl, die tegen massa-immigratie waren en de koek verdeelden onder 'behoeftige' landgenoten. Maar Den Uyl was dan ook een racist, naar de huidige linkse maatstaf gemeten.

Laat Maarten Veeger niet meer schrijven

Maarten Veeger pleit voor een stemverbod voor 55-plussers. De verslaggever van RTL-Z schrijft in een column: “Ze zijn een gevaar voor het land en voor de vooruitgang. Laat ouderen niet meer stemmen. In hun eigen belang”.

Eigenlijk zou je aan zo'n column geen aandacht moeten besteden, Veeger verhoudt zich tot economie en vooruitgang als een Joop-scribent tot de realiteit. Wat mij stoort is dat RTL, toch een platform met een groot bereik, uit balorigheid of onachtzaamheid ruimte biedt voor een pleidooi om democratie en volksvertegenwoordiging maar af te schaffen, want dat is wat Veeger hier voorstelt. Veeger gaat daarmee een stap verder dan de linkse democratiehaters die de kiezers een toelatingsexamen willen laten afleggen.

De kern van Veegers slordige betoog is dit: ouderen denken alleen aan zichzelf en aan wat ze te verliezen hebben. Maar hun belangen staan haaks op de belangen van jongere generaties die de toekomst van dit land vormen. “Vergrijzing maakt partijen die willen dat het wordt zoals vroeger groot”. Ik lees dat als: ouderen stemmen PVV en 50+ en dat moeten we niet willen in dit land, dus afpakken dat stemrecht.

Veegers onderbouwt de stelling dat “ouderen het flink kunnen verknallen voor de jongere generatie” met de brexit: vooral 55-plussers wilden uit de EU, het merendeel van de jongeren wilde blijven. Maar dat merendeel ging kennelijk niet naar de stembus, want anders was het merendeel van de kiezers niet vóór geweest, lijkt mij. Kennelijk voelt het merendeel van de jongeren zich wel senang onder Brusselse vleugels en hebben ze minder dan ouderen behoefte aan autonomie, soevereiniteit, zelfbestuur en zelfbeschikking. Kennelijk leeft het begrip vrijheid onder jongeren een stuk minder dan onder ouderen. Jongeren vormen in mijn opinie dan ook een gevaar voor onze vrijheid, neem jongeren hun stemrecht af!

Klets natuurlijk, maar klets op basis van eenzelfde logica die Veegers hanteert. Om de column tegen het jongerenstemrecht RTL-waardig te krijgen zou ik waarschijnlijk nog wat inconsequenties en beledigingen moeten toevoegen, zo in de trant van Veeger wanneer hij stelt: “als over tien jaar de gevolgen van de brexit echt voelbaar zijn, dan zijn de brexit-stemmers gepensioneerd, dement of dood”. Hij zegt het echt. Maar 55-plussers, over tien jaar, zijn 65-plussers meneer de sofist. Velen zijn dan noodgedwongen nog aan het werk omdat jij en jouw vrienden ons laten uitkleden door de euro en de EU!

Maarten Veeger en zijn column zijn symptomatisch voor de gedachtegevangenis waarin de collectivist zit opgesloten. Ik wijt het aan een leven lang pamperen, indoctrinatie en EU-propaganda. Het idee (als natie of persoon) voor jezelf op te komen en voor jezelf te moeten zorgen, bezorgt ze schrik en walging. Individuele belangen op nationaal niveau en nationale belangen op Europees niveau zijn a-sociaal want alleen als all-inclusive collectief kunnen we de toekomst aan, zo is ons geleerd. Wie niet meedoet zaait verdeeldheid en stookt oorlog.

Veeger sluit zich met zijn pleidooi aan bij de immer groeiende Raad van Hoeders die geen commentaar wenst op de koers die het collectief is ingeslagen. Dissidente meningen dienen gesmoord: met geweld, met verdachtmakingen of, in dit geval, door een verbod op vertegenwoordiging in het parlement. Het is walgelijk. Veeger is walgelijk. Collectivisme is walgelijk. Was ik links, collectivistisch of Soros-adept, ik had RTL opgeroepen, gedreigd en gechanteerd: laat Veeger niet meer schrijven, in zijn eigen belang!