Praatje spot

Dat CO2 een ‘broeikaseffect’ teweeg kan brengen is een natuurkundig gegeven. Of de opwarming van de laatste 100 jaar hieruit te verklaren is, valt sterk te betwijfelen; zeker als je alleen kijkt naar de menselijke bijdrage. Modellen en voorspellingen die zich hierop baseren zijn niet in overeenstemming te brengen met de meetgegevens. Zo zien we de laatste tien jaar zelfs een sterke stijging van de CO2 concentraties (t.g.v. industriële uitstoot) terwijl de temparatuur stabiel blijft. En dat is tenminste vreemd te noemen.

Kees de Jager, emeritus hoogleraar sterrenkunde, wil zich dan ook niet blindstaren op CO2 alleen. Volgens hem geven variaties in zonne-activiteit, zoals die in de afgelopen 400 jaar hebben plaatsgevonden, een veel beter beeld van de werkelijkheid. Sterker nog, de Jager acht het op basis van zijn waarnemingen waarschijnlijk dat we aan de vooravond van een koudeperiode staan.

En dat is, net als global warming, niet iets om je op te verheugen. Ook een koudeperiode zal het fragiele evenwicht dat inherent is aan onze ‘on the edge’ samenleving ernstig verstoren. Denk alleen maar aan de gevolgen voor de brandstofreserves en de beperkingen die het de voedselproductie zal opleggen. Maar het IPCC wil van geen kritiek horen. De mens is schuldig en de mens moet boeten, CO2-reductie is de enig mogelijke aflaat.

En dat kon wel eens fataal blijken. Want door de conclusies van het IPCC te vrijwaren voor kritiek worden theorieën die, conform metingen, met een model komen dat tot andere voorspellingen leidt, op voorhand verketterd. Dan wordt groots ingezet op de verkeerde maatregelen. Dat is niet alleen zeer onwetenschappelijk, het is ook levensgevaarlijk. De mensheid heeft behoefte te weten wat er wérkelijk gaat gebeuren zodat we de juiste voorzorgsmaatregelen kunnen treffen en niet ‘biddend’ ten onder gaan.

De houding die het IPCC en haar opdrachtgevers (de deelnemende regeringen) aannemen is daarom verwerpelijk en onverantwoord. Klimaatwetenschap staat nog in de kinderschoenen en de enige consensus die op dit moment over de modellen kan bestaan is een politieke, geen wetenschappelijke. Er is op gebied van klimaatkennis nog heel veel onderzoek nodig om tot een begin van inzicht te komen. Nieuwe theorieën alsmede falsificatie van bestaande theorieën zijn onderdeel van een wetenschappelijk proces en mogen nooit gekaapt worden door het politieke debat; dan namelijk, houdt wetenschap op te bestaan en verworden natuurwetten tot verkiezingsbeloften.