UNHRC, Raad van Hoeders

Minister Hirsch Ballin moest deze week voor de Raad van Hoeders verschijnen om verantwoording af te leggen inzake de mensenrechtensituatie in Nederland. Setting was de UN Human Rights Commission in Geneve en op de agenda stonden vrouwenrechten en het Nederlandse euthanasiebeleid.

Het was de UNHRC ter ore gekomen dat er in Nederland een partij bestaat (de SGP) die van rijkswege subsidie ontvangt terwijl die partij uit religieuze overwegingen vrouwelijke bestuursleden weigert. En dat kan natuurlijk niet. Maar waar de UNHRC de euvele moed vandaan haalt Hirsch Ballin ter verantwoording te roepen omdat één van de twee SGP-zetels in het 150 zetels tellende Nederlandse parlement mogelijk door een vrouw bezet had kunnen worden, ontgaat mij ten enenmale.

De Mensenrechten commissie van de VN is namelijk dezelfde commissie die jaar in jaar uit de petitie ‘Combating the Defamation of Religions’ goedkeurt en aanbeveelt bij haar leden. Een petitie, ingebracht door de Organisation of the Islamic Conference (OIC), die voorstelt religiekritiek als schending van de mensenrechten aan te merken. En dat terwijl religiekritiek nu juist een mensenrecht is.

Zo niet voor de OIC. Want de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, de oorspronkelijke basis van de UNHRC, wordt door de islamitische landen verworpen. Immers, de verklaring uit 1948 is “a Western secular concept of Judeo-Christian origin and thereby incompatible with the sacred Islamic shari’a”. In plaats daarvan houdt men vast aan de eigen mensenrechtenverklaring die in 1990 werd opgesteld in Caïro. In deze verklaring zijn alle rechten, en met name de vrouwenrechten, ondergeschikt aan de universele rechtsgeldigheid van de sharia. En daarmee is het SGP standpunt, hoe verwerpelijk ook, niet meer dan een zwak aftreksel van hetgeen de commissie zélf ieder jaar onderschrijft. Waarom dan Hirsch Ballin ter verantwoording geroepen?

Mogelijk dat de indienster (Roemenië) nog niet helemaal doorheeft hoe de vork in de steel zit. En jammergenoeg kan ze daar binnen de UNHRC ook geen kritische vragen over stellen want dat valt volgens de OIC-landen nu juist onder de noemer ‘defamation of religon(s)’, net als het ter vergadering citeren uit de koran overigens.

Maar niet alleen Roemenië maakte zich zorgen om Nederland, ook in Groot-Britannië bestond enige onrust. Zo wilde het land met de meeste sharia-rechtbanken van Europa bij monde van ‘legal advisor’ Nigel Rodney van de Minister weten of wel alles in het werk gesteld werd om het stervenden zo moeilijk mogelijk te maken. Ja, hij wist dat er naast de uitdrukkelijke wens van een wilsbekwame patiënt ook een verklaring van twee onafhankelijke doktoren nodig is, en dat elk geval achteraf nog eens door een medische commissie beoordeeld wordt, maar, of die commissie dan niet vooraf kon.

Nigel Rodney, lid van een VN commissie die de Deense cartoons veroordeelde maar de genocide in Soedan liet passeren, díe Nigel Rodney wilde weten of vrijwillige euthanasie in Nederland niet aan strengere regels gebonden zou moeten worden. We leven immers in een beschaafde wereld en misstanden moeten te allen tijde voorkomen worden. Het doet een beetje denken aan een politieagent die fietsverlichting controleert terwijl er achter zijn rug een supermarkt overvallen wordt.

Maar Hirsch Ballin beantwoordde de vragen. Hij verdedigde waar hij tegen was, ontkrachtte waar hij voor was en deed zulks met de professionaliteit van iemand die weet hoe je zaken door een commissie loodst. En na afloop ging ieder zijns weegs in de rotsvaste overtuiging dat het de VN is die de mensheid bindt, vertegenwoordigt en op het rechte pad houdt.