Gevallen Helden

De strijd van Israël tegen Hamas is een strijd tegen haat, intolerantie en religieuze onredelijkheid. Blog of Reason kan dan ook niet anders dan de actie van Contradicere ondersteunen. Terecht eert Contradicere de Israëlische soldaten die sneuvelden in deze strijd, een strijd die ook de onze zou moeten zijn.

Uit het beeld dat de Nederlandse media ons voorschotelen kunnen we niet anders dan concluderen dat Israël bezig is, met ‘disproportioneel’ geweld, de Palestijnse bevolking uit te roeien. Honderden onschuldige Palestijnse burgers vonden reeds de dood. Aan Israëlische zijde stierf slechts een handjevol zwaarbewapende soldaten zo horen we. Die te eren is een misdaad tegen ons particuliere rechtvaardigheidsgevoel en tegen de menselijke waarde in het algemeen. Dat althans lijkt de consensus in de reguliere media.

Nieuwsrubrieken, actualiteitenprogramma’s en krantenredacties weigeren categorisch de achtergronden van dit conflict te belichten. Consequent en moedwillig beperkt men de discussie tot de burgerslachtoffers die niet hadden mogen vallen. Hier ben je voor of tegen, afhankelijk van de kant waar je staat. Of je bent een goed mens, of je heult met oorlogsmisdadigers.

Waarom durft geen enkele moderator het aan om te zeggen: “mijn hart huilt voor de slachtoffers maar…laten we voor de beeld- en oordeelsvorming de feiten eens op een rijtje zetten”. Waarom stond het museumplein afgelopen zaterdag vol met mensen die ‘uit medeleven met de Palestijnse slachtoffers’ de meest gruwelijke teksten scandeerden? Waar waren deze medelevers bij de één miljoenste Congolese dode? En waar bij de 350.000ste dode in Darfur? De media-aandacht vóór en aversie tégen Israël is buiten elke proportie, alleen al uit journalistieke en humanitaire overwegingen.

Feiten over het Palestijns-Israëlisch conflict zijn niet moeilijk te achterhalen. Na zestig jaar is dit het best gedocumenteerde conflict uit de geschiedenis van de mensheid. Zelfs de amateur, die na Nova en P&W met een ongeïnformeerd gevoel achterblijft, kan zich na twee uur Wikipedia een eigen mening vormen. Een mening die niet bepaald wordt door de kinderlijkjes van gisteravond, maar gebaseerd is op de doelstellingen van de spelers en hun daden uit het verleden.

Zo zal deze amateur tot de conclusie komen dat het de Arabische landen waren die zich tegen een Palestijnse Staat keerden. Dat het de Arabische landen waren die daags na de onafhankelijkheidsverklaring van Israël de oorlog verklaarden. Een oorlog ‘om de laatste Jood uit het heilige land te verdrijven’. En in ’67 weer. En in ’73 weer. En dat de fakkel van de haat nu formeel is overdragen aan terroristische organisaties als Hezbollah en Hamas die haar brandende willen houden in de harten van alle moslims.

Het handvest van Hamas, dat ook Pauw en Witteman gewoon op internet hadden kunnen vinden, is een handboek voor haat. Is in bloed geschreven en roept op de boodschap in bloed door te geven. “Het martelaarschap is het hoogst haalbare voor een moslim”. Te sterven voor de ‘bevrijding van heel Palestina’, dat samenvalt met de vernietiging van Israël, is de religieuze plicht voor iedere moslim. Is dit waar van Bommel, van den Broek en van Agt voor staan?

Hamas is een terroristische organisatie die een op theocratische leest geschoeide werelddictatuur voorstaat. Een streven naar geluk en welvaart voor haar bevolking komt in de statuten niet voor. De Palestijnen moeten het doen met “wij houden van de dood zoals jullie van het leven”. Het wel en wee van de Gazastrook interesseert haar niet, maar ze weet donders goed dat ze haar doelstelling, de vernietiging van Israël, middels kinderlijkjes en een appèl aan de empathische gevoelens van het hedonistische Westen, weer een stapje dichterbij kan brengen.

SP, GroenLinks en het hele legioen van apologeten en Israël-haters vinden daarom dat met Hamas onderhandeld moet worden. Dat Hamas daar zelf heel anders over denkt boeit niet. Hamas covenant Art 13: “There is no solution for the Palestinian question except through Jihad. Initiatives, proposals and international conferences are all a waste of time and vain endeavors”.

Dat weet ook Israël. Al 60 jaar ondervindt zij aan den lijve wat het betekent om gehaat te worden. Wat de gevolgen zijn als je bestuur overdraagt aan een organisatie die haar statuten opleukt met klassiekers als “… and trees will say O Moslems, there is a Jew behind me, come and kill him”.

Hamas is een terroristische organisatie die bestreden moet worden en het enige land ter wereld dat daar het lef voor heeft is Israël. Bij haar gesneuvelde zonen en dochters dienen wij stil te staan. Ik doe dat in ieder geval.