Complementaire politiek PVV

Jacques Monash, oud-PvdA campagnestrateeg, constateert deze week in de Volkskrant dat ‘de politiek’ niets van Fortuyn heeft geleerd. Hij adviseert partijen dan ook om tegenover Wilders te stoppen met moddergooien en met een strategisch inhoudelijke repliek te komen. Ik zeg: doe geen moeite. Zolang je niet begrijpt dat de PVV-politiek complementair is aan je eigen politiek zal iedere reactie zijn doel missen.

Als er op een marktkraam tussen al het fruit honderd appels liggen uitgestald waarvan er vijf wormstekig en vijf beurs zijn, welke appels vallen dan op? Simpel, de tien bedorven appels vallen op. Zo zit de menselijke waarneming nu eenmaal in elkaar. We zien beweging en we zien uitzonderingen. Hoe mooi je die negentig goede appels ook oppoetst, je krijgt daarmee de tien aangetaste exemplaren niet van het netvlies.

De marktkraam staat symbool voor het politieke landschap in Nederland. Erachter staan de verkopers. Het gros prijst de negentig glimmende exemplaren aan, vertelt hoe ze straks nog stralender zullen glimmen en dat het ondanks de gebutste exemplaren een koopje blijft. Eén verkoper echter roept niet naar het winkelend publiek maar naar zijn collega’s: “haal die rotte appels weg, ze steken de hele mand aan”! Die verkoper heet Geert Wilders en zijn collega’s zijn verbijsterd. Want zo zit het vak van koopman toch niet in elkaar? Je gaat toch niet de aandacht vestigen op de slechte exemplaren? En onderling ruziemaken dat doe je al helemaal niet, ook op de markt gelden regels.

Nog steeds is een meerderheid van het publiek bereid de kooplui te geloven en weg te kijken van de slechte exemplaren. Zij vinden het onfatsoenlijk hierop te wijzen. Een groeiend percentage van de kopers begint zich echter zorgen te maken over de rotte appels; vooral omdat het er kort geleden nog maar een paar waren. Zij ontkennen niet dat de mooie exemplaren prachtig glimmen en vast heel goed zullen smaken, maar zij vrezen dat de hele oogst bederft als de kooplui volharden in nietsdoen. “Dus jij vindt appels walgelijk” krijgt de opstandige verkoper nu te horen, “smerige appelhater, jouw soort hebben we hier eerder gehad. Jij zou graag zien dat er alleen peren verkocht werden! Nou ik heb nieuws voor jou, er bestaan ook rotte peren. O zo!”

Bizarre conversatie, zonder meer. Toch is dit precies het appels-en-peren verhaal dat zich rondom de PVV afspeelt wanneer het gaat om de drie I’s: integratie, immigratie en islam. Wilders concentreert zich op wat fout gaat en stelt maatregelen voor om die fouten te herstellen en de gevolgen weg te nemen. Wilders bemoeit zich niet, ik herhaal: niet, met wat goed gaat. En dat is een aanpak die niet helemaal begrepen wordt. Wilders’ aanpak is complementair aan het bestaande beleid. Het richt zich niet op de emancipatie van de willigen, maar op repressie van de onwilligen.

Verander je inkoopbeleid zegt Wilders, we moeten een moratorium instellen op immigratie uit moslimlanden. Ai, ai, ai, een moratorium, Wilders is een racist. Even afgezien van het feit dat de gehele mensheid uit slechts één ras bestaat, vraag ik mij af of Wilders hier iets anders zegt dan Eberhard van der Laan. Deze PvdA-bewindsman opperde vorige week namelijk dat we maar eens moesten stoppen met het toelaten van laagopgeleide, analfabete kansarme immigranten. Toegegeven, andere woorden, maar volgens mij betreft het hier dezelfde mensen.

Dezelfde instromers die PvdA-coryfee Ien Dales twintig jaar geleden al deed verzuchten “het is moeilijk soep koken als iemand steeds koud water in de pan giet”. Of nog eerder, in 1983, in het SP-rapport ‘Gastarbeid en Kapitaal’ waar we lezen: “Bij ons onderzoek zijn wij al vrij snel tot de konklusie gekomen dat de problemen vooral groot worden bij die mensen die van het platteland komen, de islamitiese godsdienst belijden en zich waarschijnlijk daardoor moeilijk kunnen aanpassen aan de werk- en leefgewoonten van ons land”. Het enige verschil met Wilders is dat Dales en de SP zich de mond hebben laten snoeren; Wilders laat zich dat - zeer ostentatief - niet gebeuren.

Op de rotte appels die al op tafel liggen past de PVV dezelfde aanpak toe. Vertaald in termen van integratie hebben we het over ‘sociale ontsporing’ enerzijds, en ‘islamisering’ anderzijds. In het geval van sociale ontsporing eisen PVV en maatschappij maar één ding: handhaving van de rechtsorde. Zeker wanneer de misstanden zich richten tegen de samenleving en haar dienaren. Zonder eenduidige handhaving verliest de overheid haar gezag en de burger zijn vertrouwen. De rotte appels die buschaufeurs bespuwen, ambulancebroeders bedreigen en agenten bekogelen verdienen geen respect of een hand boven het hoofd. Ongeacht godsdienst en sociale positie past hier, ter bescherming van de willigen, slechts een eenduidig repressief optreden.

"If you abide by our laws, if you abide our values, by our constitution, you are very welcome to stay and you are equal to everyone else and we will even help you” zei Wilders bij zijn omstreden interview voor de Deense TV. Wie mee wil doen mag mee doen. Voor sommige van zijn tegenstanders is dit nieuws, anderen begrijpen het als de taqiyya van een racist. Vergezocht lijkt mij, misschien een gevalletje ‘zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten’, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat de uitspraak perfect past in het beeld dat de PVV complementaire politiek bedrijft. Beloon de goedwillenden, beperk de kwaadwillenden. Het eerste gebeurt al dertig jaar, het laatste is nieuw.

Ook in de benadering van islamisering is de zienswijze van de PVV complementair. Voor de meeste politici is ‘de islam’ een godsdienst als alle andere. En omdat Artikel 6 de vrijheid van godsdienst garandeert is het onderwerp vanuit politiek oogpunt niet interessant. Waar zou je je druk over maken? Fout, zegt de PVV. De islam is voor slechts eenvijfde deel godsdienst. Het complement, de andere tachtig procent, bestaat uit maatschappelijke normen, waarden en voorschriften. En daarmee is het wel degelijk een politieke aangelegenheid.

Zo heeft de islam haar eigen ideeën over mensenrechten, kent het specifieke kleding- en gedragsvoorschriften, heeft het regels voor bankieren en biedt het zelfs een volwaardig alternatief voor Grondwet en Wetboek. De democratie kan afgeschaft worden want de islam voorziet overal in. Door dit gesloten en zelfdragende karakter is ghettovorming onvermijdelijk. En dat wil de PVV koste wat kost voorkomen. Vooral ook omdat Leer en traditie zich in zeer negatieve bewoordingen uitlaten over andersdenkenden en in onverdunde vorm ronduit strijdig zijn met de Europese cultuur.

Tachtig procent van de islam is politiek, twintig procent valt onder de vrijheid van godsdienst. Totdat wij hebben uitgemaakt waar religie eindigt en sociale dwang begint, totdat we hebben uitgemaakt welke uitheemse tradities we tolereren en welke we verbieden, tot die tijd is het devies: better safe than sorry. En al zullen ze het niet toegeven, deze andere wijze van kijken begint nu ook door te dringen tot de gevestigde politiek.

Rouvoet vatte het deze week als volgt samen: “zet de democratische rechtsstaat in als wapen tegen islamisering. Geef godsdienstvrijheid aan iedereen maar wijs de sharia af”. Wel maakte de Minister daarbij de kanttekening dat hij het rechtspluralisme, zoals de PVV dat voorstaat, afwijst. Wat hem betreft geen regels of restricties speciaal voor moslims. Met deze uitspraak geeft Rouvoet aan nog niet helemaal op streek te zijn immers, als je de sharia afwijst neem je een flinke hap uit de islam en pas je wel degelijk een vorm van rechtspluralisme toe (zeker in de ogen van moslims die menen dat de sharia gewoon in Artikel 6 past).

Complementaire politiek, dat is wat de PVV bedrijft. Politiek gericht op de onwilligen en op alles wat haaks staat op Rouvoet’s democratische rechtsstaat. Het is geen dankbare vorm van politiek, dat moge duidelijk zijn, maar het is zeker geen populistische anti-politiek. Aan beleid inzake rotte appels heeft het in Nederland tot op heden ontbroken. Te veel Yin, te weinig Yang.

Het is daarom goed te zien dat deze boodschap ook bij de overige partijen begint te landen. Het volk wist het al maar haar vertegenwoordigers nog niet. Rouvoet met zijn sharia-standpunt, van der Laan over immigratie en recent het CDA met betrekking tot straatterrorisme. Stuk voor stuk onderwerpen die door de PVV zijn geagendeerd.

En als men nu nog tot het inzicht zou komen dat de PVV zich primair richt op wat mis gaat, en niet tegen wat goed gaat, dan komt er misschien een tijd dat dit land weer bestuurbaar wordt.