Walgelijk, maar waarom?

Deze cartoon van Pat Oliphant verscheen onlangs in de NY Times. Mijn eerste reactie was: walgelijk, smerig, leugenachtig, kielhalen die vent. Maar dat is dom. Want kielhalen is geen dialoog en voor je het weet sta je uit je onderbuik te praten. Gelukkig zijn er ook mensen die hun emoties wél kunnen rationaliseren en professor Barry Rubin is er zo een.

Professor Rubin, o.a. directeur van het Global Research in International Affairs Center (GLORIA), komt tot de conclusie dat de cartoonist waarschijnlijk geen antisemiet is, waarschijnlijk zelfs geen Israel-basher, maar dat het dramatische gebrek aan kennis en achtergrond dat hij hier tentoon spreidt zal leiden tot verdere onderdrukking van de Palestijnen, door Hamas. Onderstaande analyse is (goeddeels) gebaseerd op Rubins betoog dat 27 maart verscheen op de site van 'Global Politician'.

1) De cartoon vertoont veel overeenkomsten met gangbare anti-Israel propaganda vanwege z’n wreedheid en eenzijdigheid. De boodschap is niet slechts: ‘de Israeli’s hebben het mis’, nee, de boodschap luidt ‘deze lieden zijn 100% slecht en onmenselijk’.

2) De mannelijke figuur links is groot, bewapend en dus sterk. De vrouwelijke figuur rechts is klein, onbewapend en dus zwak. De linker figuur is daarmee herkenbaar als agressor. Dit beeld gaat echter volledig voorbij aan de manier waarop Israel en het Westen de laatste decennia met geweld zijn geconfronteerd. Er is geen sprake van Arabische, Palestijnse of islamitische legers, er is sprake van terreur. Van asymmetrische oorlogsvoering waarbij de kleinste partij speldenprikken uitdeelt, sart en treitert om de grotere partij uit z’n tent te lokken. Zodra dat gebeurt treedt het PR-apparaat in werking en start de demonisering. Iedere klap die Goliath nu nog uitdeelt zal ten koste gaan van de eigen goodwill.

3) De grote figuur heeft geen hoofd en is daarmee geen mens. Dus de Israeli’s zijn geen mensen. Zonder hoofd kun je bovendien niet denken omdat de Rede nu eenmaal in je hoofd zit. Dus het grote Israël heeft het kleine Gaza zonder reden aangevallen en iemand zonder reden aanvallen is immoreel, irrationeel en laf. De aanval van Israël was laf. Merk op dat we bij onredelijke uitvallen van de kleinste partij minder snel geneigd zijn in dit soort termen te denken. Dan ligt de verklaring ‘zelfverdediging’ eerder voor de hand. Zelfverdediging in de trant van raketten, mortieren, bomgordels, 9/11, Londen, Madrid en Mumbai.

4) Ontmenselijking: de linker figuur is een monster, een robot. Hoe kun je sympathie hebben voor een monster? Als er morgen een Israëlische burger gedood wordt door een raket of een zelfmoordcommando, dan hoef je daar geen medelijden mee te hebben.

5) De agressor marcheert in ganzenpas en heeft hoge laarzen aan. Het zwaard geheven als bracht hij de hitlergroet. We hebben hier overduidelijk met een nazi van doen. Het Israëlische leger is een nazi-leger. De Joden hebben geleden onder de nazi’s en nu gedragen ze zichzelf als immorele übermenschen. Zo je de Israëli’s al kunt begrijpen, met ze symphatiseren is een misdaad tegen de menselijkheid.

6) De Israëlische nazi-soldaat rolt een reusachtige davidster voor zich uit. Alsof hij een symbool wil planten in veroverd gebied. De davidster heeft een haaiengebit en bijt naar een moeder met kind. Dus niet alleen de hoofdloze soldaat zaait dood en verderf, zelfs het symbool van zijn identiteit is agressief. Joden hebben een agressieve inborst.

7) De Gazabevolking bestaat louter uit moeders en kinderen. Waar zijn de 20.000 Hamas strijders en hun sympathisanten? Vuurde deze zorgzame moeder al die raketten eigenhandig af? En op wie werden ze afgevuurd? Op het Israëlische leger of op burgerdoelen?

Deze cartoon, zo stelt professor Rubin, legitimeert Hamas, haar sympathisanten en haar apologeten om wederom niets te hoeven doen aan het werkelijke probleem. En dat werkelijke probleem is de haat die al decennia lang als een verstikkende deken over de Palestijnse gebieden ligt en iedere opbouw in de kiem smoort.

Een haat die haar bestaan dankt aan een zorgvuldig gecultiveerd vijandbeeld dat elke (tegen)actie op voorhand legitimeert en de deplorabele toestand waarin de Palestijnse gebieden verkeren omtovert van een diepe schande in een krachtig wapen. Een wapen echter, dat louter en alleen kan bestaan bij gratie van modieuze Westerse gevoelsintellectuelen wier gebrek aan kennis en inzicht zo enorm is, dat het monsters baart zoals hierboven.