On the right side of history

President Obama plaatste dit weekend Angela Merkel “on the right side of history” vanwege haar standpunt in de vluchtelingencrisis. Eerder al ontving zij hiervoor de Four Freedoms award. Kennelijk staat het Obama en anderen helder voor ogen hoe onze toekomst eruit zal zien, want anders kun je hierin niet zo uitgesproken zijn. Het maakt me nieuwsgierig.

Dezelfde voorspellende gave bezitten overigens de Europese politici want ook zij zijn, in de vaste overtuiging aan de juiste kant van de geschiedenis te staan, bezig veranderingen door te voeren op een schaal die gerust historisch genoemd kan worden. Wat de afgelopen vijfhonderd jaar steentje voor steentje is opgebouwd wordt nu in één generatie afgebroken en vervangen door … tja, door wat? De geschiedenis zal het ongetwijfeld leren maar ik hoor het graag nu, van hen aan wie de toekomst voorzegd is.

Tot welk hiernamaals gaat de huidige geschiedenis leiden? Welk toekomstbeeld noopt ons tot het importeren van miljoenen en miljoenen migranten die geen enkele affiniteit hebben met Europese normen en waarden en van wie alleen gevraagd wordt aanwezig te zijn, en niet om zich aan te passen of te integreren. Ik zou dat graag horen. Bijvoorbeeld van President Obama onder wiens bewind de netto instroom van Mexicanen tot bijna nul gereduceerd werd, waar ze onder zijn xenofobe voorganger nog in de miljoenen liep. Waarom is ongebreidelde immigratie goed voor Europa en slecht voor Amerika?

Ik vraag het ook aan de post- en neo-marxisten die de EU runnen en doelbewust deze toekomstige geschiedenis tot beleid gemaakt hebben. Ik herinner me discussies uit de zeventiger jaren over de zegeningen van het communistisch systeem en de eis onmiddellijk de DDR te erkennen. Want ook dat zou de toekomst zijn en je kon maar beter aan de goede kant van de geschiedenis staan. Wel mijne heren, de geschiedenis heeft niet mild geoordeeld over deze systemen. Dus wat is nu het plan? Bij welk einddoel passen segregatie, bomaanslagen, oninpasbaarheid, onderdanigheid, boetedoening, economische crises, vrijheidsbeperking, gedachtepolitie en een Europees leger?

Ik kan mij daar maar één eindpunt bij voorstellen, en wel dat van een uitgeput en verzwakt Europa bestaande uit stateloze naties die, op constante voet van oorlog met elkaar, bijeengehouden worden door een federaal gezag in Brussel. Dit alles niet zonder leedvermaak gedoogd door wereldmacht nr.1: de Verenigde Staten. Dan begrijp ik waarom Van Rompuy stelt dat de tijd van homogene natiestaten voorbij is. Dan begrijp ik waarom Obama Frau Merkel aan de goede kant van de geschiedenis plaatst. 

Dan begrijp ik dat al deze zelfbenoemde geschiedenismakers weer bezig zijn een maatschappelijk systeem te implementeren waaronder de Europese burgers vele generaties zullen lijden. De geschiedenis zal voor dit systeem nog een naam moeten bedenken, maar aan welke kant je wil staan, dat is nu al duidelijk.