Walgelijk, maar waarom?

Deze cartoon van Pat Oliphant verscheen onlangs in de NY Times. Mijn eerste reactie was: walgelijk, smerig, leugenachtig, kielhalen die vent. Maar dat is dom. Want kielhalen is geen dialoog en voor je het weet sta je uit je onderbuik te praten. Gelukkig zijn er ook mensen die hun emoties wél kunnen rationaliseren en professor Barry Rubin is er zo een.

Professor Rubin, o.a. directeur van het Global Research in International Affairs Center (GLORIA), komt tot de conclusie dat de cartoonist waarschijnlijk geen antisemiet is, waarschijnlijk zelfs geen Israel-basher, maar dat het dramatische gebrek aan kennis en achtergrond dat hij hier tentoon spreidt zal leiden tot verdere onderdrukking van de Palestijnen, door Hamas. Onderstaande analyse is (goeddeels) gebaseerd op Rubins betoog dat 27 maart verscheen op de site van 'Global Politician'.

1) De cartoon vertoont veel overeenkomsten met gangbare anti-Israel propaganda vanwege z’n wreedheid en eenzijdigheid. De boodschap is niet slechts: ‘de Israeli’s hebben het mis’, nee, de boodschap luidt ‘deze lieden zijn 100% slecht en onmenselijk’.

2) De mannelijke figuur links is groot, bewapend en dus sterk. De vrouwelijke figuur rechts is klein, onbewapend en dus zwak. De linker figuur is daarmee herkenbaar als agressor. Dit beeld gaat echter volledig voorbij aan de manier waarop Israel en het Westen de laatste decennia met geweld zijn geconfronteerd. Er is geen sprake van Arabische, Palestijnse of islamitische legers, er is sprake van terreur. Van asymmetrische oorlogsvoering waarbij de kleinste partij speldenprikken uitdeelt, sart en treitert om de grotere partij uit z’n tent te lokken. Zodra dat gebeurt treedt het PR-apparaat in werking en start de demonisering. Iedere klap die Goliath nu nog uitdeelt zal ten koste gaan van de eigen goodwill.

3) De grote figuur heeft geen hoofd en is daarmee geen mens. Dus de Israeli’s zijn geen mensen. Zonder hoofd kun je bovendien niet denken omdat de Rede nu eenmaal in je hoofd zit. Dus het grote Israël heeft het kleine Gaza zonder reden aangevallen en iemand zonder reden aanvallen is immoreel, irrationeel en laf. De aanval van Israël was laf. Merk op dat we bij onredelijke uitvallen van de kleinste partij minder snel geneigd zijn in dit soort termen te denken. Dan ligt de verklaring ‘zelfverdediging’ eerder voor de hand. Zelfverdediging in de trant van raketten, mortieren, bomgordels, 9/11, Londen, Madrid en Mumbai.

4) Ontmenselijking: de linker figuur is een monster, een robot. Hoe kun je sympathie hebben voor een monster? Als er morgen een Israëlische burger gedood wordt door een raket of een zelfmoordcommando, dan hoef je daar geen medelijden mee te hebben.

5) De agressor marcheert in ganzenpas en heeft hoge laarzen aan. Het zwaard geheven als bracht hij de hitlergroet. We hebben hier overduidelijk met een nazi van doen. Het Israëlische leger is een nazi-leger. De Joden hebben geleden onder de nazi’s en nu gedragen ze zichzelf als immorele übermenschen. Zo je de Israëli’s al kunt begrijpen, met ze symphatiseren is een misdaad tegen de menselijkheid.

6) De Israëlische nazi-soldaat rolt een reusachtige davidster voor zich uit. Alsof hij een symbool wil planten in veroverd gebied. De davidster heeft een haaiengebit en bijt naar een moeder met kind. Dus niet alleen de hoofdloze soldaat zaait dood en verderf, zelfs het symbool van zijn identiteit is agressief. Joden hebben een agressieve inborst.

7) De Gazabevolking bestaat louter uit moeders en kinderen. Waar zijn de 20.000 Hamas strijders en hun sympathisanten? Vuurde deze zorgzame moeder al die raketten eigenhandig af? En op wie werden ze afgevuurd? Op het Israëlische leger of op burgerdoelen?

Deze cartoon, zo stelt professor Rubin, legitimeert Hamas, haar sympathisanten en haar apologeten om wederom niets te hoeven doen aan het werkelijke probleem. En dat werkelijke probleem is de haat die al decennia lang als een verstikkende deken over de Palestijnse gebieden ligt en iedere opbouw in de kiem smoort.

Een haat die haar bestaan dankt aan een zorgvuldig gecultiveerd vijandbeeld dat elke (tegen)actie op voorhand legitimeert en de deplorabele toestand waarin de Palestijnse gebieden verkeren omtovert van een diepe schande in een krachtig wapen. Een wapen echter, dat louter en alleen kan bestaan bij gratie van modieuze Westerse gevoelsintellectuelen wier gebrek aan kennis en inzicht zo enorm is, dat het monsters baart zoals hierboven.

Kamervragen week 12

Domme vragen bestaan niet, kamervragen wel. In week twaalf waren het er een honderdtal waarbij regionale dagbladen als de Limburger, de Stentor en de NRC een bron van inspiratie bleken. Hieronder een kleine greep uit het aanbod prangende puntjes waarmee onze volksvertegenwoordigers de regentenklasse het vuur na aan de schenen wisten te leggen.

Dooie beestjes
De jaarlijkse vraag over natuurgebied ‘de Oostvaardersplassen’ (OVP) werd dit jaar gegund aan Marianne Thieme (PvdD). Marianne had in de Stentor gelezen dat kadavers van herten in het park blijven liggen terwijl die van paarden en runderen wél geruimd worden. Marianne wil daarom van de Minister van Landbouw weten of het niet ruimen van rottende kadavers de persoonlijke voorkeur van boswachter Breeveld betreft of dat we hier te maken hebben met heus beleid van Staatsbosbeheer.

Marianne, zelf ben ik helemaal over mijn kadaverfascinatie heen en ook de boswachter ken ik niet, maar omdat de vraag zo vaak gesteld is weet ik inmiddels dat de ‘destructiewet grote grazers’ voorschrijft dat dooie koeien en paarden moeten worden geruimd. Hertjes vallen niet onder deze wet. Die mogen, conform het beleid van de OVP blijven liggen. Zelfde antwoord als de vorige keren dus eigenlijk.

Van slakken en straaljagers
Krista van Velzen (SP) wil van de Minister van Defensie horen of deze bereid is bij de keuze van een opvolger voor de F-16, het mogelijke effect op Natura2000 gebieden te laten meewegen. En zo nee, waarom niet?

Krista, laat mij de vraag iets anders formuleren: is de Minister bereid om de doeltreffendheid van de Nederlandse Luchtmacht alsmede de veiligheid van haar personeel, af te laten hangen van de auditieve gevoeligheid van de dove zeggekorfslak? En zo ja, is de Minister knettergek geworden?

Afghaanse kompanen
Over wapens gesproken, van Bommel (SP) vraagt zich af of het waar is dat een deel van de wapens die door de coalitietroepen aan het Afghaanse leger zijn verstrekt, werden doorverkocht aan de Talibaan en nu tegen diezelfde coalitietroepen worden ingezet.

Harry, vanwaar die argwaan? En wat dan nog? Het gaat waarschijnlijk om gematigde Talibaan waar we toch al mee gingen praten. Dan voelen die mensen zich niet zo bloot als we langskomen, is goed voor hun eergevoel. Mooi toch? En, om met je partijgenoot Anja Meulenbelt te spreken, “hoe moeten ze zich anders verdedigen?”

Hoe God verdween uit Tadzjikistan
SGP, CU, VVD en CDA willen van Minister Verhagen weten wat hij gaat doen om de invoering van een nieuwe godsdienstwet in Tadzjikistan terug te draaien. En ook, wát deze wet nu precies inhoudt want daarover bestaat bij de indieners onduidelijkheid (?!).

Heren, Tadzjikistan is een onherbergzaam rotsmassief ten noorden van Afghanistan. Het hoort niet bij Nederland, het hoort niet bij Europa, het hoort zelfs niet bij de beschaafde wereld. Waarom zou Minister Verhagen zich in hemelsnaam moeten bemoeien met de wetten van een autocratisch communistisch regime dat aan de macht kwam door een autocratisch islamistisch regime te verdrijven?

Bovendien is het een prima wet. De Bible League in Amersfoort weet namelijk te melden dat religieuze organisaties onder deze wet niet langer “het recht hebben om in te breken in het persoonlijke leven van burgers, inzake vrijheid van geweten en geloof. Dit artikel kan gemakkelijk worden geïnterpreteerd als een verbod op evangelisatie”. Wat mij betreft: wereldwijd invoeren.

Needurlans
Lid Langkamp (SP) vraagt de staatssecretaris van onderwijs hoe het komt dat de VVE-trajecten (Voor- en Vroegschoolse Educatie) volgens de onderwijsbranche op een fiasco zijn uitgelopen. Doel van het VVE-traject is om de taalachterstand bij allochtone kinderen weg te werken voordat ze naar de basisschool gaan.

In haar laatste vraag geeft Langkamp echter zelf het antwoord: “Deelt u de mening dat het onacceptabel is dat er op voorscholen leidsters zijn die de Nederlandse taal onvoldoende beheersen? Need I say more (moet ik nog meer zeggen)?

Commissaris zonder kleurtje
Naar aanleiding van de benoeming van Jacques Tichelaar tot Commissaris van de Koningin (CdK) in Drenthe wil Hero Brinkman (PVV) van Minister ter Horst weten:
1. of het waar is dat een autochtone man (zonder kleurtje) wordt voorgedragen als CdK
2. of zij zich ervan bewust is dat er slechts 2 vrouwelijke CdK’s zijn
3. waarom zij niet koos om zélf naar Drenthe te vertrekken.

En met stand-up comedian Hero Brinkman sluiten we deze week af. Ik wil de leden danken voor de briljante wijze waarop zij ook nu weer de gevoelens van hun achterban hebben verwoord. Ik ben benieuwd wat week 13 ons gaat brengen.

Atheïsten geloven ook

Namelijk, dat God niet bestaat. Dit argument is de laatste tijd erg populair onder mondige gelovigen en wordt steeds vaker aangehaald onder het mom: we hebben alletwee een mening. Zo kun je een mening hebben over ‘schepping vs. evolutietheorie’ en over ‘schepping vs. big bang’. De één gelooft zus, de ander zo maar geloven doen we allemaal want niets is zeker. Wat de blije boodschappers zich niet realiseren is dat deze redenering -iedereen gelooft- alleen opgaat indien God niet bestaat.

Bij argumentaties rondom het begrip geloven draait het uiteindelijk om de vraag: bestaat God of bestaat Hij niet? Immers, beantwoord deze vraag en geloven wordt vervangen door zekerheid. Laten we voor het gemak bovenstaande varianten daarom reduceren tot ‘geloven in God’.

‘Hij gelooft in God’ heeft als essentie geloven in God en ‘Ik geloof niet in God’ heeft als essentie niet-geloven in God. (Waarbij geloven en niet-geloven twee complementaire begrippen zijn die samen de gehele verzameling meningen over dit onderwerp bevatten.)

Als de stelling juist is dat atheïst en aanbidder ondanks hun verschillende inzichten beiden (iets) ‘geloven’ in de zin dat ze ‘er een mening op nahouden’, dan moet gelden dat geloven in God gelijk is aan niet-geloven in God (God is hier de onveranderlijke). En dat kan alleen als geloven hetzelfde is als niet-geloven. Maar hiermee verliest geloven iedere betekenis omdat nu aan één begrip twee elkaar uitsluitende betekenissen worden toegekend.

De enige manier om deze bewering staande te houden is door geloven en niet-geloven betrekking te laten hebben op ‘de lege verzameling’. Door met nul te vermenigvuldigen. Alleen indien God volkomen leeg is (null), kun je stellen dat de beweringen geloven in God en niet-geloven in God op hetzelfde neer komen. Ergo: God bestaat niet in deze wereld.

Dus, als je van een atheïst een gelovige wilt maken dan kan dat alleen als God niet bestaat. Klopt als een bus, quod erat demonstrandum.

De quintessens van bovenstaande redenering is natuurlijk dat de gemiddelde atheïst niet in de evolutietheorie ‘gelooft’, maar stelt dat deze gegeven de waarnemingen een vooralsnog plausibele verklaring geeft van de aardse werkelijkheid. Het geloven van de godaanbidder daarentegen staat volkomen los van waarnemingen. Het is een waarheid in zichzelf, een gesloten, onveranderlijke en niet te toetsen werkelijkheid. Natuurkundig ‘geloof’ en deïstisch geloof hebben net zoveel met elkaar gemeen als een (water)kraan en een (hijs)kraan.

550 punten voor de groep

Ik krijg standaard een wegtrekker als ik leiders en boegbeelden ter meerdere eer en glorie van zichzelf of hun beweging met kinderen zie slepen. Saddam Hoessein met het Engelse schooljongetje, Jehova’s evangeliserend langs de deuren met dochterlief aan de hand, een Hamas knulletje in martelaarsoutfit. Het gebruik van kinderen als exponent van een ideologie is pervers. Kinderen zijn er niet om een gebrek aan argumenten te maskeren of om goedkope emoties op te wekken.

Afgelopen zaterdag waren we weer getuige van zo’n fraai staaltje spindokteren met kinderen. Plaats van handeling: het PvdA congres. Gezeten naast partijleider Bos en prominent in beeld: Azeza Morcy, een leerlinge uit groep 8 van de islamitische basisschool ‘As-siddieq’. Azeza is moslima en haar kledingkeuze laat daarover geen misverstand bestaan. De zwarte stof die haar hoofd omzwachtelt laat alleen het stukje gezicht tussen wenkbrauwen en kin onbedekt.

Het congres krijgt te horen dat Azeza de perfecte CITO score heeft behaald: 550 punten; een daverend applaus valt haar ten deel. Ik gun het Azeza van harte maar zou willen dat ze daar niet had gestaan. Het applaus kwam namelijk niet voort uit waardering voor de prestatie van dit jonge individu maar vond zijn oorsprong in een associatieve kortsluiting in de hoofden van de aanwezigen. Azeza stond daar voor 49% als vertegenwoordigster van de multiculturele partijlijn, voor 49% als vertegenwoordigster van de islam en van de resterende 2% van deze groep 8 leerlinge, was 95% bedekt met een zwarte elastische stof. Waterboarding voor beginners, een verstikkend tafereel.

De integratienota is kapotgeamendeerd maar Azeza heeft 550 punten, de multiculturele samenleving heeft een kans want Azeza heeft 550 punten, Azeza heeft 550 punten en daarom kiest de twaalfjarige bewust en vol overtuiging voor de hoofddoek. De aanwezige feministen konden hun emoties slechts met moeite de baas. Na zoveel tegenslag staat hier het levende bewijs, alles zal goedkomen; mensen zíe dan toch: we hebben 550 punten!

Wat ík zie is een meisje dat het nog heel moeilijk gaat krijgen om haar droom –tandarts worden- te verwezenlijken. Niet omdat ze er de hersens niet voor heeft maar omdat de groepen voor wie ze nu het uithangbord is helemaal niets moeten hebben van individualiteit. PvdA, feministen noch de oemma gaan haar helpen in de voetsporen van haar grote voorbeeld, de recalcitrante Aletta Jacobs te treden. Voor hen is Azeza een beeld, een met de versierselen van de groep behangen associatietrigger die het gelijk van een ideologie moet visualiseren.

“De PvdA kiest altijd de kant van het individu in zijn of haar emancipatie” schreef Ploumen in haar nota en inmiddels is duidelijk wat dat inhoudt. Daarom, Azeza Morcy, moge de geest van Aletta Jacobs jou en je 550 punten vergezellen want je huidige reisgenoten zullen een duchtig blok aan je been blijken. Succes meid!

Hoge Raad ontmaskert Ballin

In reactie op de moord op Theo van Gogh plakte M.B. begin novemver 2004 een stuk papier achter zijn raam met daarop: “Stop het gezwel dat Islam heet”. In juli 2005 werd hij veroordeeld wegens ‘het zich in het openbaar beledigend uitlaten over een groep mensen wegens hun godsdienst’ (art.137C).

In november 2006 nam het hof van ’s-Hertogenbosch deze uitspraak in hoger beroep ongewijzigd over; M.B. had de Nederlandse moslimgemeenschap beledigd door de islam een gezwel te noemen. Vandaag, 10 maart 2009, heeft de Hoge Raad die uitspraak vernietigd.

Verhelderende uitspraak
Volgens de Hoge Raad moet artikel 137C (in haar huidige vorm) beperkt worden uitgelegd. Zij stelt groepsbelediging wegens godsdienst strafbaar maar niet door “het zich beledigend uitlaten over een godsdienst, ook niet als dat gebeurt op zo’n manier dat de aanhangers van die godsdienst daardoor in hun godsdienstige gevoelens worden gekrenkt”. Dat valt volgens de Raad buiten de reikwijdte van het artikel. En dat is opmerkelijk om een tweetal redenen.

Indirecte belediging
Ten eerste stelt de Raad feitelijk vast dat 137C alleen geldigheid heeft indien de groep met naam en toenaam wordt genoemd. Moslims wettelijk beledigen door wat over de islam te roepen is niet mogelijk. Om de moslimgemeenschap te beledigen zul je man en paard moeten noemen. Teneinde te beledigen had M.B. daarom niet de islam een gezwel moeten noemen, maar de moslimgemeenschap zélf. Dan had de veroordeling volgens de Raad wél terecht geweest. Dan immers beledig je mensen die vanwege hun godsdienst een groep vormen. Met andere woorden: in haar huidige vorm is 137C ongeschikt om een groep mensen indirect wegens hun godsdienst te beledigen.

Smalende godslastering
Ten tweede stelt de Raad dat zij bij haar opdracht tot vernietiging, expliciet geen rekening heeft gehouden met artikel 147, de wet op de smalende godslastering. Dit was niet nodig omdat Art.147 bij de oorspronkelijke veroordeling geen rol had gespeeld. De Raad laat dus in het midden of de groep gelovigen zich wél wettelijk beledigd had mogen voelen als een beroep was gedaan op het godslasterlijke karakter van de associatie ‘islam en gezwel’. De letterlijke tekst van artikel 147 laat hierover weinig twijfel bestaan maar door de omvangrijke jurisprudentie ten nadele van dit artikel (o.a. het ezelsproces), is het krachteloos geworden.

Hirsch Ballin ontmaskerd
En dat brengt ons bij meester in de rechten Ernst Hirsch Ballin. Want waren het niet juist deze twee punten die vorig jaar in de discussie rondom het afschaffen van artikel 147 steeds op tafel kwamen? De Kamer verzocht de Minister artikel 147 te schrappen en in reactie kwam Hirsch Ballin met het voorstel om 137C aan te passen. Zogenaamd ter verduidelijking wilde de Minister termen als ‘middellijk’ of ‘onmiddellijk’ toevoegen. Niet als uitbreiding, geen misverstand hoor, alleen ter verduidelijking; want als we nu toch bezig waren waarom dan niet álle plooien gladgestreken?

Kijkend naar de uitspraak van de Hoge Raad wordt duidelijk waarom. Nadat Hirsch Ballin z’n aanvankelijke weerzin tegen het schrappen van het symbolische artikel 147 had laten varen, begreep hij dat je met een kleine wijziging van artikel 137 precies dát voor elkaar kon krijgen wat met artikel 147 nooit gelukt was: het strafbaar stellen van indirecte belediging. Het strafbaar stellen van godsdienstkritiek.

De Kamer vermoedde het al, de Hoge Raad bevestigt het nu. Als de Minister Artikel 137 zodanig aanpast dat het bekritiseren of beledigen van een ideologie gelijkgesteld wordt met het beledigen van haar aanhangers, dan heb je daarmee het ultieme censuurinstrument in handen. Dan is de VN-resolutie ‘against the defamation of religions’ kleintje pils, dan is de Heer waarlijk opgestaan.

Resolutie 1605, again

”Has there been a discussion on sort of bulldozering the UN building?"

De OIC (Organization of the Islamic Council), zal binnenkort haar infameuze blasfemie-resolutie voor de derde maal voorleggen aan een Vergadering van de Verenigde Naties, ditmaal met het verzoek de resolutie bindend te verklaren voor alle lidstaten. Aangesloten landen worden daarmee verplicht maatregelen te treffen die het beledigen van de islam strafbaar stellen.

Eerder, in 2007, werd de resolutie al aangenomen door de VN Commissie voor de Mensenrechten en in 2008 door de Algemene Vergadering. De huidige status van resolutie 1605, ‘Against the Defamation of Religions’, is die van een advies. Een door de VN gesanctioneerde richtlijn die lidstaten al dan niet kunnen implementeren. De Verenigde Staten en West-Europa doen dit niet, de islamitische wereld heeft het al lang geleden gedaan; het beledigen van de islam geldt sinds 1400 jaar als een halsmisdrijf.

Maar dat is voor de OIC niet voldoende. Het is niet voldoende de islam alleen op moslims te betrekken. De islam is een universele staatsvorm met een universele geldigheid en dient door iedereen, moslims en niet-moslims gerespecteerd te worden. Wie dit niet doet verklaart impliciet dat de golf van terreur en dreiging die twintig jaar geleden inzette met de fatwa tegen Rushdie, gedragen en gelegitimeerd wordt door de islam. Een schending van de mensenrechten volgens OIC en VN.

Dus verklaren nu landen als Tsjaad, Somalië en Nigeria - tussen het stenigen, amputeren en besnijden door - dat de Amerikaanse Bill of Rights niet meer kan zijn dan een voetnoot van de universele sharia. Dat kritiek op de islam en de profeet niet langer gerechtvaardigd mag worden met een beroep op democratische wetten en vrijheden. The lunatics have taken over the asylum zingt het door mijn hoofd.

Zo ook bij CNN presentator Lou Dobbs (fragment hierboven) bij wie het free-speechkwartje inmiddels gevallen is: “The UN is getting a bit burdensome to anyone who’s interested in freedom” om daaraan toe te voegen: “whether global warming whether blasfemy, the UN is becoming a totalitarian organization”. De ingehouden woede waarmee Dobbs vraagt of iemand wel eens heeft voorgesteld met een bulldozer door het VN-Hoofdkwartier te gaan, is de woede van iemand die tot het inzicht is gekomen dat de wereld met een serieus, geïnstitutionaliseerd probleem zit.

De dodelijke cocktail van geweld, dreigen met geweld, begrip, sociale onrust, olie-afhankelijkheid en misplaatst schuldgevoel opgediend door een verzorgingsindustrie die constant op zoek is naar nieuwe ‘klanten’, hebben er de afgelopen twintig jaar voor gezorgd dat wij afgestompt zijn geraakt.

Hoe is het anders te verklaren dat links en rechts in 1989 nog om het hardst riepen dat Salman Rushdie alle recht van spreken had en dat Khomeini’s fatwa een middeleeuwse straf was. Volstrekt onacceptabel luidde het oordeel. Maar anno 2009 zien diezelfde mensen niet dat Khomeini’s motivatie om Rushdie te vervolgens in geen enkel opzicht verschilt van die van het Hof van Amsterdam om Geert Wilders te vervolgen: de islam is in een kwaad daglicht gesteld. Het is deze motivatie die de OIC middels resolutie 1605 wil legitimeren.

En zoals gebruikelijk lopen we in Nederland, daar waar het appeasement betreft, een flink eind op de troepen vooruit. Hier vindt de gemeentelijke overheid het een tof idee gescheiden loketten voor mannen en vrouwen in te richten. Hier vindt een theaterdirectie het doodgewoon als humor-Marokkaan Salaheddin vraagt of de vrouwelijke toeschouwers apart gezet kunnen worden. Ook knipperen weinigen nog met de ogen als treiteradvocaat Enait uit formele respectloosheid weigert op te staan voor de rechterlijke macht. We leven nu eenmaal in een multiculturele samenleving nietwaar?

Nee, dat leven we niet want de multiculturaliteit die hier en met de OIC-resolutie wordt nagestreefd is de multiculturaliteit van God versus de mens. Van goddelijke ongelijkheid versus menselijke gelijkheid. Van Gods restricties versus de ’Bill of Rights’. Het is een vorm van multiculturaliteit die we achter ons hadden gelaten en die nooit meer terug mag keren, hoe aardig of zielig haar aanhangers ook zijn.

Een geloof dat zijn ‘puurheid’ al 1400 jaar lang met verve verdedigt kan niet in ongebluste vorm in een Westerse democratie worden opgenomen; niet uit compassie en niet vanwege welke VN-resolutie dan ook.