Oudejaarsoverpeinzing

Een fijn gevoel had ie over zich gekregen. En dat kwam niet door de rijkelijk besprenkelde en weldoorspijsde oudejaarsavond waar hij op terugkeek. Want daar had-ie moeite mee gehad, net als altijd. Welk recht had hij per slot op zoveel voorspoed terwijl er nog honger was op de wereld? Nee, het fijne gevoel, zo had ie beredeneerd, kwam omdat-ie de zaken dit jaar faliekant anders had aangepakt. Dat was z'n goeie voornemen geweest en hij had zich er aan gehouden.

De eerste maand van het jaar was een maand van overpeinzen geweest. Wat is er mis in de wereld vroeg-ie zich af. Vanwaar die oorlogen, vanwaar alle ongelijkheid, discriminatie en racisme? Waarom springt de mens zo zorgeloos om met de aarde en wordt haar gave zo slecht verdeeld? En voor zichzelf: "waarom ben ik niet gelukkig terwijl het mij aan niets ontbreekt?" Hoe kan het dat dieren, ondanks het lijden dat hen wordt aangedaan, bijwijlen voldaner lijken dan ik mij ooit zal voelen? Het grote inzicht kwam rond de vijftiende.

Ten opzichte van het dier had de mens een kapitale belemmering was hij tot de slotsom gekomen. Een belemmering die niemand ziet omdat ons steeds het tegendeel wordt voorgehouden, al eeuwen beweren filosofen en wetenschappers juist het omgekeerde! Hij was onthutst nadat-ie de omvang van de gedachte had begrepen: "de ratio van de mens staat zijn geluk in de weg" zei hij. Eerst had hij de woorden alleen gepreveld omdat het idee van zo diep kwam en z'n geconditioneerde geest het verwerpen wou. Maar toen ie de woorden een paar maal door z'n hoofd had laten gaan werd de gedachte tot convictie en de convictie tot imperatief.

Alsof een woedende winterstorm de dijken rondom z'n conventies had doorgeslagen overvloeiden nu scherpe bewijzen z'n prille besef. De ongeschoolde ratio, zo zag hij in, infecteerde de zuivere emotie en werd tot volkswijsheid. De zuivere emotie ontspruit aan het hart maar wordt door de ratio naar de onderbuik gedreven. Is het dan verwonderlijk dat het volk zich wendt tot lieden die hun argumenten in drek schrijven? Lieden wie de geur der ongeschoolde ratio aankleeft? De helderheid die het blootgelegde besef in hem verbreidde deed 'm inzien dat hij eerst nu een verlichte, hoogstaande mens geworden was.

In februari vervolgens, schreef hij zich een program. Alle handelen moest voortkomen uit het eerste gevoel, uit de emotie van het hart. Het eerste gevoel moest gevrijwaard blijven van overwegingen en tegenwerpingen. Alleen dan kon de handeling zuiver zijn. Alleen dan kon de ingeschapen menselijke diversiteit tot een onbevangen harmonie worden gesmeed. Want als het hart gesloten is domineren trots en egoïsme, dan hebben armoede en kapitalisme vrij spel. Dan wordt de aarde uitgemergeld en achteloos toegedekt met het restant van wat haar werd afgenomen.

Dit onderscheid nam-ie tot norm en alles wat afweek tot vijand. De oude wereld had afgedaan. De nieuwe wereld moest op een radicale manier haar nieuwe vorm gaan krijgen. Gevoel stond boven verstand en ideaal boven individu. Natuur ging voor op economie en moraal op wet. Het moest eerlijker, het moest gelijker, het moest volgens de zuivere rede van het hart.

Kapitaal had-ie niet en spaargeld een beetje. Het zou dus bij kleine daden blijven maar dat vond ie geen bezwaar. De zandkorrel in het oude radarwerk zou ie worden en de oliedruppel in het nieuw masjien. Om te beginnen zegde-ie de Telegraaf op, vade retro satana, en hij ervoer een dadelijke loutering.

Hij koos een nieuwe energieverstrekker en kocht aandelen in een windmolenpark. Daarmee sloeg ie een dubbelslag. Want het profijt dat-ie hiervan beurde bestond uit vermogen dat werd onttrokken aan het oude systeem. Hij had de Greenpeace 30 gesteund omdat nieuwe olieboringen onwenselijk waren. De wind waaide gratis en oliereserves hielden de overheid alleen maar af van haar plicht een oplossing te vinden voor het opslagprobleem.

Ook was-ie weer lid geworden van Amnesty International en daarnaast had ICCO op hem kunnen rekenen. Beide organisaties lieten tenminste hun hart spreken waar het de Joodse Staat betrof. Niet dat hij iets tegen Joden had maar Israël was een apartheidsstaat. Als niemand hiertegen optrad was een genocide op het Palestijnse volk onvermijdelijk. Daarbij vergeleken zouden de honderdduizend doden in Syrië in het niet vallen, Israël was tot veel meer in staat dan Assad. Bovendien had-ie een zwak gekregen voor de Arabier. Hun cultuur en religie waren gegrondvest op basale, hartstochtelijke emoties en verdiende bescherming tegen de terreur van de rede en de suprematie van het witte machtsdenken.
 
Opgewonden had-ie zich over de korting op ontwikkelingssamenwerking. Afrika te voeden was onze plicht. Dat het daar zo slecht ging kwam door de koloniale tijd. Toen was het halen, nu is het brengen vond-ie. Die paar miljard was veel te weinig. Zolang er in Nederland nog spaartegoeden waren moest niemand in de wereld honger hoeven lijden. Dus had ie gul aan Serious Request gegeven. Die lui hadden tenminste het hart op de goeie plaats. Dagenlang vasten voor de goede zaak, het brandde hem achter de ogen.

Brieven had-ie geschreven en petities ondertekend op onderwerpen waar hij voordien niet bij stilstond. Hij was versuft geweest door jaren van bedwelmende volkswijsheid maar niet langer! Het gloeide in hem. Zwarte Piet was een symbool van slavenhandel en racisme. Dat moest gezegd en dat moest bestreden worden. In de heftige reacties die erop volgden had-ie het bewijs gevonden dat Nederland nog altijd institutioneel racistisch was.

Dat was de bron van alle integratieproblemen wist z'n hart. Het gaat niet om cultuur of religie. Het blote feit dat moslims en Afrikanen een kleurtje hebben is wat de Hollander niet aanstaat. En als iets niet aanstaat dan scheidt de onderbuik routinematig rationalisaties af. Etensluchtjes in het portiek, gewelddadigheden duizenden kilometers verderop, alles wordt de nieuwkomers aangerekend. Zekere politici hebben er hun levenswerk van gemaakt.

Het Parool had-ie gevolglijk geschreven dat Wilders' beveiliging maar op moest houden en Google had-ie gewezen op racistische anti-islamstickers die via hun postbus uitgedeeld werden. Nee, voor racisten en nationalisten was in zijn nieuwe orde geen plaats. Daarom schreef-ie mee tegen Thierry Baudet, de man die met z'n schrijfseltjes de politieke vereniging van Europa saboteerde en nationalistische gevoelens aanwakkerde. Dit slag moest gestopt worden en een publicatieverbod was het begin.

Veel was het nog niet maar de onverschilligheid had-ie afgeworpen. Het hart had gesproken en z’n bedrieglijke ratio was het zwijgen opgelegd. Zo diende een mens te leven, zo diende politiek bedreven te worden. Daarom was het zaak dat intelligentsia verenigd binnen instituties als de EU, de VN en het IPCC hun stichtende werk ongehinderd konden blijven doen, om zo het cordiale credo vorm te geven. Het zou nog een uitdaging worden de onjuiste berichtgeving op het internet te corrigeren, maar daartoe was wetgeving in de maak. Immers, in welk opzicht verschilde mechanische sabotage nu van intellectuele sabotage? De wereld was veranderd, dat kon niemand ontkennen.

Hij schrok op uit z'n overpeinzingen door een restje vuurwerk dat verderop werd afgestoken. Loom stond-ie op uit z'n fauteuil en nam in één beweging het glas mee dat nog voor hem stond. Uitkijkend over de gracht sloeg hij het bodempje champagne achterover en bedacht dat vuurwerk afsteken welbeschouwd een zaak voor de overheid was. Hiervoor zou hij zich dit jaar hard maken. Niet om het verbieden an sich, want daar was hij tegen, maar vanwege de vogels.

Met dank aan:
Prinses Beatrix
Paus Franciscus I
Kunstenaar Daan Roosegaarde
De Milieubeweging
De Klimaatbeweging
PvdA / Marianne Ploumen
Organisation of the Islamic Conference
Mr. Mohammed Faizel Ali Enait
OSW
Quincy Gario
Pieter Broertjes
Alexander Pechtold
Dick Ernst Klaassen
Mohamed Rabbae
De 8 NRC pamflettistenDe Europese Commissie
GroenLinks / Arno Bonte