Grenzen dicht voor de EU

De beelden van de vluchtelingencrisis krijgen steeds meer het karakter van oorlogsbeelden. Een mensenmassa die schaamte, waardigheid en respect heeft afgeworpen en over elkaar heen klauterend probeert een trein binnen te komen op weg naar Noord-Europa, het beloofde land. Het is alsof de laatste helikopter uit Saigon vertrekt.

Voor mij is deze walgelijke vertoning de generieke verbeelding van twintig jaar EU. Vervang de immigranten door Euro's en we zien de eurocrisis. Vervang de gelukzoekers door ambtenaren en het wordt de baantjescaroussel. De EU is een 'gravy train' waarop iedereen een plaatsje wil: een trein afgeladen met gestolen goederen waarvan de deuren wijd open staan maar waarop machinist, dienstleider en conducteur ontbreken. 

Sinds het verdrag van Maastricht is Europa noodzakelijkerwijs maakbaar. Maakbaar vanuit Brussel en noodzakelijkerwijs omdat nationale bevoegdheden de facto en de jure zijn overgeheveld. Voor monetair beleid of beleid op gebied van van immigratie, integratie, islamisering, economie, milieu, energie en overzeese betrekkingen moet ieder land haar ideeën toetsen aan 'Europa'. De resultaten zijn dramatisch.

De eenwording werd beklonken met boekhoudfraude, afspraken golden alleen voor wie er niet toe deed en de Euro bleek een weldoordacht virus dat individuele lidstaten tot monetaire zombies maakte. Het resultaat: een economische malaise met 'dokter Brussel' als contractueel-aangewezen geneesheer. Maar daar bleef het niet bij.

Inmiddels heeft de Europese Icarus-val er nog een dimensie bijgekregen, want na het interne sloopwerk werpt nu ook het EU-buitenlandbeleid haar giftige vruchten af. De openlijke aanval op de Russische buitengrenzen en de vuile oorlog in Noord-Afrika veroorzaakte slaande ruzie met een strategisch superieur dictator, en maakte dat er in korte tijd een miljoen migranten extra Europa binnenkwamen.

Maar hierover hoeven we ons volgens Frans Timmermans, de vicaris van de Europese Commissie, geen zorgen te maken: het gaat immers maar om een aanwas 0,02%; en dat is nú even lastig, maar op de middellange termijn kunnen we het makkelijk hebben, zegt hij. Dat de moslimbevolking hierdoor niet met 0,02% maar met 5% groeit meldt hij wijselijk niet, want daarmee speel je alleen de populisten maar in de kaart. Brussel en cijfers: het blijft een veile combinatie.

Juncker, Verhofstadt, Timmermans, Schulz of Barroso, ik zie ze stuk voor stuk in toga, gecast als keizer voor een Italiaanse b-film: de ondergang van het Romeinse Rijk. Maar niet alleen deze 'keizers' verbeelden die ondergang, ook de omstandigheden doen dat: economische chaos, wanbestuur, (morele) decadentie en de instroom van miljoenen vertonen een benauwende overeenkomst met die laatste Romeinse jaren.

De E.E.G. heeft ons veel goeds gebracht, maar de EU is een fout geweest. Een fout die crisis op crisis stapelt en onherstelbaar is. De enige oplossing is uittreden. Leve Europa! maar grenzen dicht voor de EU.