Toda Raba Israël

klik voor groot en zie: het imperialistische Israël

Ik schreef dit stukje ruim vijf jaar geleden, naar aanleiding van de voortdurende mediahetze tegen Israël. Sindsdien is er niets veranderd en dus doe ik dat ook maar niet. De Marvi Mermara maakte plaats voor de Gaza-oorlog en de Gaza-oorlog voor de messen-guerilla waar we nu getuige van zijn. Ook de berichtgeving bleef subjectief en reactief: alleen wanneer Israël terugmept is het nieuws. 

Bij berichten over Israëlische agressie zie ik steevast die tien agenten op het strand van Hoek van Holland. Tien agenten, ingesloten en uitgedaagd door een met flessen en stokken bewapende bloeddronken lynchmob van tweeduizend man. Tot een agent zijn pistool trekt. De beelden van het schot gaan de hele wereld over. Buurvrouw verklaart dat de dode zo’n lieve man was die nooit een vlieg kwaad deed. Dat-ie elke woensdag z’n dochtertje naar zwemles bracht. Enzovoort enzoverder ... waarmee het inhumane karakter en de onverholen agressie van het politiekorps opnieuw zijn aangetoond.

Gelukkig voor de politie keerde pers en publieke opinie zich tegen de amokmakers. Helaas voor Israël kiest de wereld de laatste decennia consequent partij voor relschoppers, moordenaars en onderdrukkers. Bevangen door een pathologische hulp- en gelijkheidsdrang is ‘de wereld’ het zicht op de wereld en het causale verband der dingen kwijtgeraakt. Een strategisch filmpje of subjectieve foto volstaan om, zonder verdere vragen en reflectie, een PR-tegenoorlog te starten. Het geheugen reikt niet verder dan de krantekoppen van gisteren. Dit alles onder het mom: "alle misstanden de wereld uit, te beginnen met Israël".

Wie het kaartje hierboven bekijkt herkent het strand van Hoek van Holland. Zes miljoen Joden ingesloten door één miljard moslims. Een welvarende democratische rechtsstaat temidden van wrede dictaturen, apocalyptische theocratieën en absolute monarchen. Heersers tot wier enige wapenfeit de bloedige knechting van de eigen bevolking behoort. Een bevolking die zij, onder het aanroepen van de profeet, verenigd hebben onder het sprookje dat al hun ellende te wijten is aan Zionisme en de eeuwige Jood.

Met welgeplaatste PR-campagnes vanuit linkse en islamitische hoek is hiervan nu ook de door schuldgevoel aangevreten Europese emo-hedonist overtuigd geraakt; Israël is een misdadigersstaat en Palestina dient bevrijd te worden. Zonder wroeging en niet gehinderd door enig historisch besef wordt vervolgens aangemonsterd op een oorlogsvloot omgedoopt tot hulpkonvooi. Dat de bemanning voor vertrek haar testament opmaakt en de hoop uitspreekt als martelaar te mogen sterven rekenen we gemakshalve maar tot de  oosterse folklore. We zien wat we willen zien.

Ik bekijk zaken graag van enige afstand. En als ik dat doe dan zie ik één oase in een verder desolate woestijn. Dan zie ik een land dat zich in zestig jaar heeft gevormd van zandstrip tot toonaangevende natie op gebied van technologie, industrie en farmacie. Een land dat per hoofd van de bevolking meer academici voortbrengt dan enig Europees land. Een land dat jaarlijks meer patentaanvragen indient dan de gehele Arabische wereld in tien jaar tijds.

En dat alles ondanks laffe aanvallen vanuit diezelfde Arabische wereld. Aanvallen ingegeven door pure haat, door een puur religieuze haat jegens Joden. Israël wordt aangevallen om het simpele feit dát ze bestaat. En inmiddels zijn de verschillen tussen het Israëlisch succes en het Arabisch falen zo groot, dat geen mens meer gelooft dat Israël op een eerlijke manier aan haar welvaart is gekomen. Want luidt niet het credo: alle mensen zijn gelijk? Wel, daarvan is hier geen sprake.

Oorzaken zijn dan snel gevonden. Israël blokkeert willens en wetens de opbouw van Gaza en de Westbank. De zogenaamde veiligheidsmuur en blokkades dienen helemaal niet om een oorlog zoals in ’67 te voorkomen, ze zijn er puur en alleen op gericht de Palestijnen hun levensgeluk te ontnemen. Israël is een apartheidsstaat. En Hamas, de verbeelding van alles wat er fout is aan de Arabische wereld, is er dan als de kippen bij om westerse antropologiestudentes van ‘objectieve’ informatie te voorzien. Bij thuiskomst mogen de Hamas pr-hoertjes dan in ieder denkbaar praatprogramma uitgebreid van de schrik bekomen. Opnieuw een slag gewonnen.

De recente geschiedenis van het Midden-Oosten in ogenschouw nemend zijn twee zaken evident. Ten eerste: Israël heeft in de afgelopen zestig jaar meer aan de vooruitgang van de mensheid bijgedragen dan al haar buurlanden in de afgelopen duizend jaar. Ten tweede: als de Arabische wereld morgen haar wapens neerlegt, dan is het overmorgen vrede. Als Israël hetzelfde doet, dan drijft het Joodse volk overmorgen in zee; conform Artikel 7 uit het handvest van Hamas!

In weerwil van alle bloedsprookjes, mediaverdraaiingen en aperte leugens zegt deze goy in hart en nieren daarom: "toda raba Israel!", heb mijn dank.