De Ommegang (Zweeds sprookje)

Lang geleden, in een land hier ver vandaan 
woonde eens een ruig en driftig volk
de vrouwen waren toegedaan
de mannen vaardig met hun dolk

Maar de schrale grond
bracht enkel onkruid voort
en uit menig kinderbed
werd droef geween gehoord

Dus gingen woeste mannen scheep
en voor menig schuchter buur
bang voor zwaarden en de zweep
sloeg het laatste uur

plunderen was hun goddelijk recht
onderwerpen een plezier
eer vond men in 't gevecht
kracht en glorie voorschreef hun het brevier

Maar die tijden die zijn lang voorbij
de grond wordt nu bewerkt
en de hele maatschappij
is door sociaal geloof gesterkt

Dank zij de grote Feminus
de koning van weleer
hij bracht het nieuwe angelus
"niet krijg, maar delen is uw eer"

In liefde en vertrouwen
bouwden zij zo aan hun Rijk
de mannen werden vrouwen
de gendercoach praktijk

Gespeeld werd niet om punten
competitie was taboe
het enige uitmunten
lag in het entre-nous

Maar ook de lui van buiten
soms ruig en driftig volk
zou men in de armen sluiten
want liefde was hun tolk

Hele stammen, vaak van ver
op zoek naar rijkdom en vertier
vol van God en morgenster
vonden hier hun herbergier

En de schepelingen van weleer
zij schikten in en gaven graag
want in delen lag hun eer
afwijzen heette nederlaag

Nu zit men stil met strakke mond
en niemand klaagt een woord
maar waar eerst de meisjes gingen
wordt weer piratentaal gehoord