Monday, January 26, 2009

Leve het Openbaar Onderwijs

Begin oktober kwam stadsdeelvoorzitter Marcouch in het nieuws met een pleidooi voor koranlessen op de openbare school; aanleiding hiervoor was zijn spreekbeurt ‘leve het openbaar onderwijs’ bij het jubilerende VOS (Vereniging Openbare Scholen). Inmiddels staat hiervan een verkorte versie online en krijgen we inzicht in Marcouch’ motivatie. Die gaat als volgt: het Nederlandse onderwijssysteem is geweldig, is uniek in de wereld en legt de basis voor een pluriforme maatschappij gebaseerd op gelijkheid. Echter, om dit systeem ook geschikt te maken voor moslims dient het aangepast te worden.

Marcouch begint zijn betoog met een analyse van en een lofzang op het Nederlandse onderwijssysteem: “Het Nederlandse onderwijs maakt Nederland tot een meritocratie. Hier telt niet waar je vandaan komt, uit welke familie je stamt, hoeveel geld je ouders bezitten. Maatschappelijk en economisch succes hangt hier grotendeels af van wat je kunt en kent en van de prestaties die je levert. Een arbeiderskind kan in Nederland dokter worden of advocaat of leraar of manager of computerspecialist. Dat is bijzonder. Dat is bijna nergens op de wereld het geval. Dat is aan het onderwijs te danken”. En daarin heeft Marcouch gelijk. Weliswaar is zijn analyse enigszins geflatteerd maar in essentie beschrijft hij het systeem dat wij de afgelopen 60 jaar hebben willen neerzetten.

Marcouch’ tweede observatie met betrekking tot het onderwijssysteem is zo mogelijk nog interessanter en wederom de spijker op z’n kop: “De openbare school in Nederland is levensbeschouwelijk neutraal. Zij is niet atheïstisch, niet humanistisch en zeker niet antireligieus. De openbare school in Nederland eist van gelovige ouders en kinderen niet dat ze hun geloof op de drempel van de school afleggen en achterlaten. Zij heet gelovige ouders en kinderen welkom. Wat zij van hen vraagt is dat zij accepteren dat hun geloof niet de grondslag vormt van het schoolleven”.

De openbare school is niet antireligieus, heet iedereen welkom en vraagt slechts te accepteren dat een specifiek geloof niet de grondslag kan vormen voor openbaar onderwijs. Hierdoor konden gelovige ouders hun kind “met een goed geweten en in gemoedsrust” naar een openbare school sturen “omdat ze zeker wisten dat hun kind ook op de openbare school geaccepteerd zou worden en zich thuis zou voelen”. Zo groot was het succes van de openbare scholen dat er, volgens Marcouch, een “concurrentie op tolerantie” ontstond met het levensbeschouwlijke onderwijs. Katholieke en protestantse scholen stelden hun deuren open voor andere denominaties en ja, zelfs voor ongelovigen.

Marcouch laat met deze analyse zien dat hij goed weet waar openbaar onderwijs in Nederland voor staat en waaran het haar succes te danken heeft. Klassenloosheid en neutraliteit. Dokter, computerspecialist, advocaat, het behoort allemaal tot de mogelijkheden, ook voor allochtone kinderen. Maar jammer genoeg, zo constateert Marcouch, missen islamitische ouders het vertrouwen in de neutraliteit van het openbaar onderwijs.

Zij zijn bang dat het kind op school onder druk wordt gezet om tegen de religieuze overtuigingen van het gezin in te gaan. Ze denken soms dat hun geloof op school als achterlijk wordt beschouwd en hun kind als tweederangs. Ze zijn er bang voor dat hun kind omwille van zijn geloof zal worden gepest”. Geheel ten orechte natuurlijk, zo stelt Marcouch. Maar in plaats dat hij deze bezorgde ouders uit gaat leggen hoe het onderwijssysteem dan wél functioneert, dat hun kinderen niet gedeprogrammeerd zullen worden, dat in Nederland een goede opleiding een ‘conditio sine qua non’ is voor wie een maatschappelijke carrière ambieert, schiet Marcouch weer in die typisch islamitische reflex: zij moeten zich aanpassen.

Om het vertrouwen van de allochtone ouders in Slotervaart te winnen wil Marcouch dat de openbare scholen in zijn stadsdeel koranonderwijs gaan geven. Alleen dan zullen de ouders denken: kijk die school is levensbeschouwlijk neutraal want er worden koranlessen gegeven. En doen ze dit niet dan worden de kinderen feitelijk gedwongen hun islamitische identiteit op te geven aldus Marcouch. Dan is de toegangsprijs die zij moeten betalen om dezelfde rechten te hebben als autochtonen “zelfverloochening”. “Het mag niet zo zijn dat een kind zichzelf, zijn geloof, zijn familie en zijn afkomst moet verloochenen om die kans te krijgen. Die toegangsprijs is mensonwaardig”. Huh?

Na eerst tien minuten de loftrompet over het onderwijssysteem gestoken te hebben, na aangegeven te hebben hoe belangrijk (en ongevaarlijk) de levensbeschouwlijke neutraliteit is, concludeert Marcouch doodleuk dat zonder koranlessen op de openbare school, de allochtone kindjes een menswaardig bestaan wordt onthouden. Je moet er maar opkomen.

Waar het de scholieren en hun ouders in Slotervaart in werkelijkheid aan ontbreekt is de motivatie om naar school te gaan en het besef dat Nederland, zoals Marcouch al zei, een klassenloze meritocratie is. Ieder individu krijgt dezelfde kansen maar je wordt wel geacht daar iets voor te doen, je best bijvoorbeeld. Het gegeven dat 30% van de leerlingen in Slotervaart niet aan de landelijke Cito deelneemt wordt niet veroorzaakt door het ontbreken van koranlessen. De gedachte dat onderwijs zinloos is omdat je met een mediterrane achternaam toch geen werk vindt is een self-fulfilling prohecy. Als er uit Slotervaart alleen maar gedreven Havisten en VWO’ers zouden komen dan was het juist een pré geweest. Zoals bij een Chinese achternaam bijvoorbeeld.

Dit genante minkukel-denken in Slotervaart en al die andere prachtwijken wordt zorgvuldig gecultiveerd en in stand gehouden met ‘oplossingen’ als die van Marcouch en met het segregerende gepamper van de Nederlandse politiek. Door op ieder punt waar het met de “sociale verheffing” van (een deel van) de moslimbevolking niet wil lukken, toe te staan dat men zich achter de islamitische identiteit verschuilt, doe je niet alleen deze mensen tekort, je roept ook aversie op bij die allochtonen (en autochtonen) die er onder dezelfde omstandigheden wél in slagen een maatschappelijke carrière op te bouwen. En dát meneer Marcouch, noem ik mensonterend.

7 comments:

  1. Goed dat er mensen zijn die scherp opletten,zoals de schrijver van bovenstaand stuk. Met veel woorden en schijnbewegingen probeert men ons het moeras in te trekken. Het is een schande dat iemand als Marcouch, met zijn (nauwelijks) verkapte islamiseringspogingen door de PvdA wordt getolereerd. Maar ja, die partij is zowiezo een schande.

    ReplyDelete
  2. Mijn Marokkaanse kapper zei het al eens : het probleem in Nederland is dat er geen regels zijn voor Marokkanen en niet duidelijk is wat er van ze verwacht wordt.

    Het linkse estabishment heeft ons verraden, ondanks waarschuwingen , "het verboden boek 1990, Bolkenstein en voordien Snoeck Hurgronje, en bleef zelf achterover leunen.

    Regel 1-Geloof in Nederland mag, in het weekend, voor en na het werk, maar gedurende dagtaken wordt in Nederland geen uiting van geloof toegestaan, in beeld of woord.
    Een van de eerste lessen in de krijgsmacht was/is : niet spreken over geloof en politiek, en dat werkte wonderwel goed.

    Marcouch, en velen met hem, zit met z'n handen in het haar, en met zijn doorgeschoten links-liberale opvattingen probeert hij nu een zichzelf knevelende bevolkingsgroep rijp te maken voor een nieuwe gedachte waarbij de grenzen van het toelaatbare wordt overschreden.
    Dagelijkse berichtgevingen tonen aan dat wereldwijd het geislamiseerde volk het liefst de slachtoffer kaart uitspeelt en in dit geval Marcouch de boodschapper is en wederom een beroep doet op de vrijgevigheid van de Nederlandse belasting betaler.

    ReplyDelete
  3. Hulde voor deze scherpe analyse!

    ReplyDelete
  4. Tsja, Jaap, hoe zullen we het deze keer zeggen? Gewoon maar weer: goed stuk en mooi geschreven?

    ReplyDelete
  5. Bravo. Hulde. Mooi verwoord.
    Wanneer stopt deze waardeloze regering met het land verpesten en bevolkingsgroepen tegen elkaar op te zetten. Jawel, door al die verkeerde aandacht en zogenaamde oplossingen creëer je afkeer en bevorder je segregatie, niet integratie.

    ReplyDelete
  6. In Amsterdam zal slechts een politieke correctie met de voeten de stad redden uit de greep van een steeds bruiner verkleurende rode octopus.

    Het zou jammer zijn als vrijzinnige liberalen en democraten betere vormgeving aan stadsbestuur zouden laten lopen omdat zij uit gewoonte of piëteit op de PvdA blijven stemmen in plaats van zelf anders en beter te gaan vormgeven aan de samenleving.

    Onze keuzen en consequente belichting van vandaag beïnvloeden de vrijheden die we in de Nederlandse maatschappij van over vijftien jaar kunnen hebben. Daarom is het zaak dat islamiserende tendenzen doorgelicht blijven worden en dat er bewustzijn ontstaat van de vruchten van totalitairismen in de wereld.

    ReplyDelete
  7. Weet je wat ik inmiddels zo griezelig begin te vinden, intellectuele kennis, volgens mij de reden dat je naar school gaat , begint helemaal ondergesneeuwd te raken in dogmatisch geouwehoer.
    Hoe is het mogelijk, ik zou bijna zeggen in godsnaam, dat de druk uit onverlichte groepen zo imperatief geworden is.

    ReplyDelete

Gratis web site teller.