Klimaat: beleid of belijdenis?

God bestaat want dat staat in de bijbel. En de bijbel is juist want dat is God’s woord. De perfecte circelredenering. Hetzelfde kunstje flikt het IPCC met betrekking tot global warming en de wereld tuint er met open ogen in.

In essentie komt de klimaatdiscussie neer op de vraag: is menselijke activiteit er de oorzaak van dat de gemiddelde temperatuur op aarde de afgelopen eeuw is gestegen? Ja, zegt een ruime meerderheid; ‘Anthropogenic Global Warming’ (AGW) is een feit. “Daarover zijn wetenschappers, regeringen, het IPCC en de VN het eens. Er is consensus en verder onderzoek is een verspilling van tijd en middelen.”

Staatssecretaris Frans Timmer - druk druk druk - reageert in een interview met ‘de klimatosoof’ dan ook geprikkeld als deze de AGW-consensus ter discussie stelt “ik ga het beleid niet bepalen op basis van dissidenten die denken dat de wereld plat is”. De boodschap is helder, wanneer je niet behoort tot de AGW-consensii dan ben je een ongelovige, een tijdverspiller en een Neanderthaler die nog denkt dat de aarde plat is. Maar wie is hier nu eigenlijk achterlijk?

Als een klein Maxima’tje heb ik gezocht naar de consensusdiscussie maar ik heb haar niet gevonden. Er is voorafgaand aan de consensusverklaring geen discussie gevoerd. Helemaal nergens zijn sporen te vinden van objectief peer-reviewed onderzoek die het consensuscredo rechtvaardigen. Sterker nog, het AGW-argument is als een openbaring uit de blauwe lucht komen vallen. Plots was het daar en gaandeweg breidde de geloofsgemeenschap zich uit.

De kern voor de AGW-consensus vinden we terug in de IPCC statuten. We lezen: de rol van het IPCC “is to assess on a comprehensive, objective, open and transparent basis the latest scientific, technical and socio-economic literature produced worldwide relevant to the understanding of the risk of human-induced climate change, its observed and projected impacts and options for adaptation and mitigation”.

Samengevat: het IPCC ziet AGW als vaststaand feit en stelt zichzelf ten doel (op basis van relevante literatuur) haar effecten te onderzoeken en de gevolgen in te dammen. Er is nergens in de statuten sprake van onderzoek naar de óórzaken van klimaatverandering, er wordt slechts gesproken over het observeren en beteugelen van de effecten van AGW.

Maar hoe zit dat dan met al die regeringen die hun beleid en miljardenuitgaven op deze transcendente verklaring baseren, hoe zit het met de wetenschappers, en met de VN? Nu, dat zit als volgt: het IPCC is opgericht door de VN. Het IPCC (en haar wetenschappers) worden betaald door de deelnemende landen/regeringen. Onderzoeksgelden worden gegund aan wetenschappers met projecten die in lijn zijn met de IPCC statuten. De resultaten tenslotte, worden vastgelegd in rapporten waarvan de management samenvatting (de Summary for Policy Makers) moet worden goedgekeurd door de regeringen die het onderzoek bekostigden. Wie betaalt, bepaalt.

En daarmee is het kringetje rond, wordt uitgangspunt tot resultaat en is de consensus volledig. Dan is het alleen nog zaak de Apocalyps af te kondigen, de PR-machine op toeren te brengen en dissidenten tot gek te verklaren. De aarde is niet plat ‘and 100.000 lemmings can’t be wrong’. Op naar de Crystal Cathedral in Kopenhagen voor de hoogmis!