De spade kan de grond in

Chandler's Tombstone Generator

Het Kabinet wordt begraven. Het was even de vraag in welke van de vele bouwputten men zou vallen maar het werd uiteindelijk Uruzgan. Een zelfgeplaatste bermbom die afging door overhaaste demontage. Hoe kon dat zo gebeuren?

Een betere vraag is misschien, hoe kon het zo lang uitblijven? Want deze coalitie werd niet gekozen door het volk. Ze stelde zichzelf samen uit een onwaarschijnlijke optelsom om vervolgens, onder het motto "samen werken, samen leven", samenwerking en samenleving aan de kant te zetten.

Rentmeesterschap en verheffing. Niet luisteren náár maar spreken tót de kiezer. Kleinbijbelse verboden en belastingen streden om voorrang met grootgroene geboden en heffingen. Het volk diende opgevoed en opgelijnd. De afgelopen decennia was er iets misgegaan en dat moest nodig rechtgezet te worden.

Doorgeschoten secularisering en zelfbeschikking waren de oorzaak. Of anders toch zeker intolerantie, individualisme en een te sterke hang naar ‘het eigene’. Nederland was hard op weg een land van fascistoïde racististen te worden en daaraan moest paal en perk gesteld worden.

Paddo’s, coffeshops, vuurwerk, godslastering, koopzondagen, SUV’s, windmolens, pre-screening, CO2-opslag, terrasverwarming, electronische dossiers en databanken, wie was er níet mee bezig bij de vorige verkiezingen? Waarschijnlijk waren velen er niet mee bezig. Desondanks stak dit Kabinet er veel energie in. Omdat God en Gore het hadden opgedragen. Men had mandaat.

Maar niet van de kiezer. En al helemaal niet bij het verhogen van de AOW-leeftijd, het verlengen van de Afghanistanmissie en de ondertekening van het Verdrag van Lissabon. Terwijl dat toch aardige momenten waren geweest om even ruggespraak met het electoraat te houden.

Vanuit democratisch oogpunt is dit Kabinet dan ook drie jaar lang demissionair geweest. Men had geen mandaat en geen idee. Zozeer geen idee zelfs dat eerst honderd dagen werden besteed om te horen waar het volk behoefte aan had. En wat bleek? Het volk had vooral behoefte aan een centrale registratie van gestolen fietsen. En die kwam er, de rest werd bijzaak.

Feit is dat de verkeerde vragen werden gesteld. Dat men dacht de samenleving op regenteske wijze naar de eigen heilsleer te kunnen vormen. Kritiek op immigratie en integratie werd afgewimpeld als fascistisch populisme; een populisme dat we eerder zagen. Kritiek op de islam en islamitische tradities werd afgedaan als racisme; geloof, daar word je in geboren, dat bepaalt je identiteit dus zonder geloof kan niemand functioneren. En wie vraagtekens plaatste bij de menselijke broeikashypothese was een flat-earther. Vak K was de vleesgeworden arrogantie.

Afijn, het is voorbij. Nu kan beëindigd worden waaraan nooit begonnen werd. Bos staat alweer breedlachend op de zeepkist en deelt de bloemen van de begrafenis uit. Jan Peter heeft van Hare Majesteit te horen gekregen dat-ie pas terug mag komen als hij mét geloof wél kan functioneren en zijn zoons, Maxime en Camiel, gaan uitvechten wie Kaïn en wie Abel is.

En de kiezers, wij maken ons op voor weer een lange periode van zelfredzaamheid. Van noeste arbeid en van klippen omzeilen. Wij zullen niet aanzitten aan G20 banketten of plaatsnemen op de tribunes in Vancouver. Voor ons is het weer als vanouds: samenwerking en samenleving.