Toda raba Israel

Bij berichten over Israëlische agressie zie ik steevast die tien agenten op het strand van Hoek van Holland. Tien agenten, ingesloten en uitgedaagd door een met flessen en stokken bewapende bloeddronken lynchmob van tweeduizend man. Tot een agent zijn pistool trekt.

De beelden van het schot gaan de hele wereld over. Iedereen verklaart dat de dode zo’n lieve man was die nooit een vlieg kwaad deed. Dat-ie elke woensdag z’n dochtertje naar zwemles bracht. Enzovoort enzoverder. Waarmee het inhumane karakter en de onverholen agressie van het politiekorps opnieuw zijn aangetoond.

Gelukkig voor de politie keerde pers en publieke opinie zich tegen de amokmakers. Helaas voor Israël kiest de wereld de laatste decennia consequent partij voor relschoppers, moordenaars en onderdrukkers. Bevangen door een pathologische hulp- en gelijkheidsdrang is ‘de wereld’ het zicht op de wereld en het causale verband der dingen kwijtgeraakt. Een strategisch filmpje of effectief uitgezochte foto volstaan om, zonder verdere vragen of reflectie, een PR-wereldoorlog te starten. Het geheugen reikt niet verder dan de krantekoppen van gisteren. Dit alles onder het mom: "alle misstanden de wereld uit te beginnen met Israël".

Wie het plaatje hierboven bekijkt herkent het strand van Hoek van Holland. Vijf miljoen Joden ingesloten door één miljard moslims. Een welvarende democratische rechtsstaat temidden van slopende dictaturen, apocalyptische theocratieën en absolute monarchen. Heersers tot wier enige wapenfeit de bloedige knechting van de eigen bevolking gerekend mag worden. Een bevolking die zij, onder aanroepen van de profeet, verenigd hebben in het sprookje dat alle ellende te wijten is aan het zionisme van de eeuwige Jood.

Middels welgeplaatste PR-campagnes is hiervan nu ook de door schuldgevoel aangevreten Europese emo-hedonist overtuigd geraakt; Israël is een misdadigersstaat en Palestina dient bevrijd. Zonder wroeging en niet gehinderd door enig historisch besef monstert men ‘s anderendaags aan op een oorlogsvloot die door de zeeroverskapitein tot ‘hulpkonvooi’ is omgedoopt. Dat de bemanning voor vertrek haar testament opmaakt en de hoop uitspreekt als martelaar te mogen sterven, dat is dan maar zo. We zien wat we willen zien.

Ik mag graag naar het grotere plaatje kijken. En als je dat doet dan zie je een oase in een desolate woestijn. Dan zie je een land dat zich in zestig jaar heeft gevormd van zandstrip tot toonaangevende natie op gebied van innovatie, industrie en farmacie. Een land dat per hoofd van de bevolking meer academici voortbrengt dan enig Europees land. Een land dat jaarlijks meer patentaanvragen indient dan de gehele Arabische wereld om haar heen in een heel decennium.

En dat alles ondanks laffe aanvallen vanuit diezelfde Arabische wereld. Aanvallen ingegeven door pure haat. Door pure irrationele Jodenhaat. Vanwege geen andere provocatie dan het Zijn van Israël. Inmiddels zijn de verschillen tussen het Israelische succes en het Arabische falen zo groot, dat geen mens meer gelooft dat Israël op een eerlijke manier aan haar welvaart is gekomen. Immers, alle mensen zijn gelijk en daarvan is hier geen sprake.

Oorzaken zijn dan snel gevonden. Israël blokkeert willens en wetens de opbouw van Gaza en de Westbank. De zogenaamde veiligheidsmuur en blokkades dienen helemaal niet om een oorlog zoals in ’67 te voorkomen, ze zijn er puur en alleen op gericht de Palestijnen hun levensgeluk te ontnemen. En Hamas, de proxy van alles wat fout is in de Arabische wereld, is er dan als de kippen bij om Westerse antropologiestudentes van ‘objectieve’ informatie te voorzien, waarbij ze voor het gemak zowel de slachtoffers als de plaatjes maakt. Na afloop mogen de maagdelijke hamashoertjes dan in ieder denkbaar praatprogramma uitgebreid van de schrik bekomen. Opnieuw een slag gewonnen.

De geschiedenis van het Midden-Oosten in ogenschouw nemend poneer ik twee stellingen. Ten eerste: Israël heeft in de afgelopen zestig jaar meer aan de vooruitgang van de mensheid bijgedragen dan al haar buurlanden in de afgelopen duizend jaar. Ten tweede: als de Arabische wereld morgen haar wapens neerlegt, dan is het overmorgen vrede. Als Israël hetzelfde doet, dan drijft het Joodse volk overmorgen in zee; conform Artikel 7 uit het handvest van Hamas.

In weerwil van alle bloedsprookjes, mediaverdraaiingen en aperte leugens zeg ik - heiden in hart en nieren – dan ook: toda raba Israel, heb dank.