Gewetensvrijheid versus Godsdienstvrijheid

Artikel 6 van onze Grondwet – ieder heeft het recht zijn godsdienst vrij te belijden – vindt z'n oorsprong in 1564. Op 31 december van dat jaar sprak stadhouder Willem van Oranje de woorden: "ik kan niet goedkeuren dat vorsten over het geweten van hun onderdanen willen heersen en hen de vrijheid van geloof en godsdienst ontnemen". Woorden die de opmaat zouden vormen tot de Tachtigjarige Oorlog maar ook, tot onze Gouden Eeuw en souvereiniteit.

Inmiddels zijn we een aanzienlijk aantal grondwetten verder en is de essentie van die felbevochten ‘gewetensvrijheid’ nog altijd terug te vinden in genoemd Artikel 6. Althans, zo lijkt het. Nadere beschouwing leert helaas dat de strekking van Willems pleidooi voor gewetensvrijheid een volstrekt andere is dan de uitleg die er op dit moment aan wordt gegeven. Willem verzette zich tegen een opgedrongen godsdienst. Hij was van mening dat de keuze een gewetensvraag was, een vraag die door het individu zelf beantwoord moest worden en niet door de koning van Spanje of, zo voeg ik daar anno 2015 aan toe, de oelema. 

Willems ‘vrijheid van geloof en godsdienst’ moet dan ook begrepen worden als een vrijheid aan het individu, en niet als een vrijheid aan godsdienst-instituten. Willems pleidooi voor individuele gewetensvrijheid betekende juist een de facto en de jure inperking van kerkelijke vrijheden. Zo was het Lutheranen verboden hun klokken te luiden, mochten katholieke kerken niet vanaf de openbare weg zichtbaar zijn en waren processies uit den boze. Daarnaast was het leken niet toegestaan in religieuze kledij over straat te gaan. 

In onze huidige grondwet, een herziening uit de tachtiger jaren van de vorige eeuw, is deze insteek verwaterd en zijn de restricties verdwenen. Wat nog rest van die lange lijst verboden is de summiere toevoeging aan Artikel 6: ‘behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet’. En dat blijkt de laatste jaren ,met de opkomst van de islam in Nederland, te weinig om het oorspronkelijk begrip godsdienstvrijheid naar waarde te schatten. 

De islam, waar vrijheid van geloof en vrijheid van geweten volstrekt absent zijn en waar op geloofsafval de doodstraf staat, claimt nu de openbare ruimte en het geweten van haar onderdanen als ware het weer 1564. Zij verlangt hiervoor begrip en wijst op Artikel 6 waarin deze vrijheid verankerd zou zijn. Het tegendeel is waar. De notie van godsdienstvrijheid in Nederland is altijd gericht geweest op individuele gewetensvrijheid en op beperking van de macht van een georganiseerde geestelijkheid. Door al het gedram van religieuze moslims en propaganda voor de multiculturele samenleving zijn we dat echter uit het oog verloren.

Toda Raba Israël

klik voor groot en zie: het imperialistische Israël

Ik schreef dit stukje ruim vijf jaar geleden, naar aanleiding van de voortdurende mediahetze tegen Israël. Sindsdien is er niets veranderd en dus doe ik dat ook maar niet. De Marvi Mermara maakte plaats voor de Gaza-oorlog en de Gaza-oorlog voor de messen-guerilla waar we nu getuige van zijn. Ook de berichtgeving bleef subjectief en reactief: alleen wanneer Israël terugmept is het nieuws. 

Bij berichten over Israëlische agressie zie ik steevast die tien agenten op het strand van Hoek van Holland. Tien agenten, ingesloten en uitgedaagd door een met flessen en stokken bewapende bloeddronken lynchmob van tweeduizend man. Tot een agent zijn pistool trekt. De beelden van het schot gaan de hele wereld over. Buurvrouw verklaart dat de dode zo’n lieve man was die nooit een vlieg kwaad deed. Dat-ie elke woensdag z’n dochtertje naar zwemles bracht. Enzovoort enzoverder ... waarmee het inhumane karakter en de onverholen agressie van het politiekorps opnieuw zijn aangetoond.

Gelukkig voor de politie keerde pers en publieke opinie zich tegen de amokmakers. Helaas voor Israël kiest de wereld de laatste decennia consequent partij voor relschoppers, moordenaars en onderdrukkers. Bevangen door een pathologische hulp- en gelijkheidsdrang is ‘de wereld’ het zicht op de wereld en het causale verband der dingen kwijtgeraakt. Een strategisch filmpje of subjectieve foto volstaan om, zonder verdere vragen en reflectie, een PR-tegenoorlog te starten. Het geheugen reikt niet verder dan de krantekoppen van gisteren. Dit alles onder het mom: "alle misstanden de wereld uit, te beginnen met Israël".

Wie het kaartje hierboven bekijkt herkent het strand van Hoek van Holland. Zes miljoen Joden ingesloten door één miljard moslims. Een welvarende democratische rechtsstaat temidden van wrede dictaturen, apocalyptische theocratieën en absolute monarchen. Heersers tot wier enige wapenfeit de bloedige knechting van de eigen bevolking behoort. Een bevolking die zij, onder het aanroepen van de profeet, verenigd hebben onder het sprookje dat al hun ellende te wijten is aan Zionisme en de eeuwige Jood.

Met welgeplaatste PR-campagnes vanuit linkse en islamitische hoek is hiervan nu ook de door schuldgevoel aangevreten Europese emo-hedonist overtuigd geraakt; Israël is een misdadigersstaat en Palestina dient bevrijd te worden. Zonder wroeging en niet gehinderd door enig historisch besef wordt vervolgens aangemonsterd op een oorlogsvloot omgedoopt tot hulpkonvooi. Dat de bemanning voor vertrek haar testament opmaakt en de hoop uitspreekt als martelaar te mogen sterven rekenen we gemakshalve maar tot de  oosterse folklore. We zien wat we willen zien.

Ik bekijk zaken graag van enige afstand. En als ik dat doe dan zie ik één oase in een verder desolate woestijn. Dan zie ik een land dat zich in zestig jaar heeft gevormd van zandstrip tot toonaangevende natie op gebied van technologie, industrie en farmacie. Een land dat per hoofd van de bevolking meer academici voortbrengt dan enig Europees land. Een land dat jaarlijks meer patentaanvragen indient dan de gehele Arabische wereld in tien jaar tijds.

En dat alles ondanks laffe aanvallen vanuit diezelfde Arabische wereld. Aanvallen ingegeven door pure haat, door een puur religieuze haat jegens Joden. Israël wordt aangevallen om het simpele feit dát ze bestaat. En inmiddels zijn de verschillen tussen het Israëlisch succes en het Arabisch falen zo groot, dat geen mens meer gelooft dat Israël op een eerlijke manier aan haar welvaart is gekomen. Want luidt niet het credo: alle mensen zijn gelijk? Wel, daarvan is hier geen sprake.

Oorzaken zijn dan snel gevonden. Israël blokkeert willens en wetens de opbouw van Gaza en de Westbank. De zogenaamde veiligheidsmuur en blokkades dienen helemaal niet om een oorlog zoals in ’67 te voorkomen, ze zijn er puur en alleen op gericht de Palestijnen hun levensgeluk te ontnemen. Israël is een apartheidsstaat. En Hamas, de verbeelding van alles wat er fout is aan de Arabische wereld, is er dan als de kippen bij om westerse antropologiestudentes van ‘objectieve’ informatie te voorzien. Bij thuiskomst mogen de Hamas pr-hoertjes dan in ieder denkbaar praatprogramma uitgebreid van de schrik bekomen. Opnieuw een slag gewonnen.

De recente geschiedenis van het Midden-Oosten in ogenschouw nemend zijn twee zaken evident. Ten eerste: Israël heeft in de afgelopen zestig jaar meer aan de vooruitgang van de mensheid bijgedragen dan al haar buurlanden in de afgelopen duizend jaar. Ten tweede: als de Arabische wereld morgen haar wapens neerlegt, dan is het overmorgen vrede. Als Israël hetzelfde doet, dan drijft het Joodse volk overmorgen in zee; conform Artikel 7 uit het handvest van Hamas!

In weerwil van alle bloedsprookjes, mediaverdraaiingen en aperte leugens zegt deze goy in hart en nieren daarom: "toda raba Israel!", heb mijn dank.

Het democratisch proces is verstoord

Als ik de media en hoogwaardigheidsbekleders mag geloven dan gebeurt het de laatste tijd nogal eens dat het democratisch proces wordt verstoord. En vooral op momenten en op onderwerpen waar je dat als weldenkend mens niet verwacht: vluchtelingen, Europa, vluchtelingen & Europa. Ik moet daar een beetje om lachen.

Ik heb weinig op met inschreeuwers op inspraakavonden, en nog minder wanneer ze een 'Front' of 'Unie' vertegenwoordigen. Het is niet daarom dat ik lach. Ik lach om de burgemeesters, de loco's en al die zelfzalvers die voor een ogenblik hun treiterige hooghartigheid afleggen en met gespeelde verslagenheid beweren dat nu "het democratisch proces is verstoord". Ha!

Er bestaat rond deze immigratiegolf geen democratisch proces. Er heeft geen enkel overleg plaatsgevonden tussen volk en vertegenwoordigers. In geen enkel verkiezingsprogramma stond te lezen "Nederland zal vanaf 2015 een Afrikaanse volksverhuizing naar Europa faciliteren". Alle besluiten zijn genomen op politieke en emotionele gronden, en niet op democratische. Het enige democratische in deze hele affaire tot nu is, zij het in z'n meest primitieve vorm, het luidruchtig protest van de tegenstanders.

De Europese migrantencrisis van 2015 an sich is het voorbeeld par excellence van een verstoring van het democratisch proces. Ten eerste verzaken de aangestelde machthebbers de grenzen te bewaken, terwijl dat wel hun opdracht is. Ten tweede verzuimen zij hun burgers te raadplegen over de vergaande besluiten die worden genomen, terwijl men weet dat islamitische immigratie - en zeker op deze schaal - uiterst gevoelig ligt. Ten derde wordt ieder volks protest geklasseerd als xenofoob en ondemocratisch, terwijl protest en inspraak nu juist het hart van een democratische samenleving vormen. 

De avonden zoals in Purmerend en Steenbergen zijn niet gericht op democratische besluitvorming en vormen zodoende geen onderdeel van het democratisch proces. Het is evident dat de besluiten al zijn genomen; er komen dit jaar een miljoen migranten extra naar Europa en de enige vraag is: hoever wil de bevolking inschikken bij het ophokken? De avonden beperken zich derhalve tot inspraak op de slotprocedure, wat neerkomt op schreeuwen naar een voldongen feit. Maar wie weet, misschien werkt het. 

De cost gaet voor de baet uyt?

...maar dat geldt alleen voor investeringen

Het is een hardnekkige mythe dat de instroom van asielzoekers de economie zal aanjagen. Eerder publiceerde de Volkskrant hierover en deze week doet nota bene! het Financieel Dagblad het nog eens dunnetjes over: vijf asielzoekers zorgen voor één voltijdbaan.

"Als er ergens in Nederland een asielzoekerscentrum opent met 500 opvangplaatsen, is dat goed voor honderd volledige nieuwe arbeidsplaatsen", aldus het Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers (COA) in het FD. Hetzelfde COA inderdaad, dat eerder meldde dat de nieuw-aangekomenen in meerderheid hoogopgeleid zijn: een derde academisch, een derde hbo/mbo. Nu reis ik dagelijks een paar haltes met het asielzoekersboemeltje Amsterdam-Zwolle, maar vanuit die ervaring kan ik dit optimisme niet onderschrijven. Evenzogoed, wanneer alleen al hun aanwezigheid 20.000 banen op 100.000 genereert, wat maakt het opleidingsniveau dan nog uit?

Dat maakt inderdaad niets uit. Niet voor deze mythe in ieder geval. Want vanuit economisch perspectief bezien zijn deze banen nep. Het zijn Melkertbanen, het zijn nepbanen. Het zijn banen die volledig met belastinggeld gefinancierd worden en niet bijdragen aan een werkelijke groei van de economie; ze verdwijnen zodra de migratiekraan wordt dichtgedraaid. Wanneer de overheid de één tot twee miljard die hiervoor in 2015 zijn gereserveerd had bestemd om de betrokken bedrijven 'um sonst' nieuw personeel te laten werven, dan had dat hetzelfde effect gesorteerd.

De waarneming dat de extra ingehuurde arbeidskrachten niet met de armen over elkaar zitten maar zich inzetten om de migranten te voorzien van onderdak, zorg en rechtsbijstand suggereert een economische groei. Dit is echter een lokaal of micro-economisch effect want landelijk bezien is de economische waarde van Nederland ongewijzigd gebleven. Alleen de kosten zijn toegenomen; de asielzoekers zélf namelijk zitten wel degelijk (gedwongen) met de armen over elkaar, die produceren niets. De economische groei die wordt gesuggereerd bestaat daarom niet, alleen de geldstroom is verlegd. De nationale begroting had er niet anders uitgezien wanneer de fondsen direct waren overgemaakt naar Turkije en Jordanië voor opvang in de regio. 

Als tegenargument op deze - toch wel zwartgallige - voorstelling van zaken werpt de optimistische econoom mij voor de voeten: je moet dit ook niet boeken onder 'kosten' maar onder 'investeringen'. Deze mensen gaan straks onze economie een onvoorstelbare impuls geven. Denk 17e eeuw, denk VOC: 'de cost gaet voor de baet uyt', de honderdduizenden migranten van toen hebben dit Holland gemaakt! Mijn probleem met deze voorstelling van zaken is tweeledig.

Ten eerste de Gouden Eeuw-vergelijking: de migranten van toen hoefden niet te rekenen op bed, bad en brood, ze waren op zichzelf en hun lotgenoten aangewezen. De noodzaak om aan de slag te gaan en zich te confirmeren aan de Hollandse zeden en gewoonten was groot en, gelukkig voor hen, de bureaucratie gering. Daarbij kwam dat zij nieuwe metiers meebrachten waarvan Holland kon profiteren, zoals de lakenindustrie.

Het argument dat de immigranten van nu vanwege hun hoge opleidingsniveau hetzelfde gaan doen is voor mij weinig solide, en niet alleen vanwege mijn scepsis op het punt opleidingsniveau. Want wat brengen zij voor economisch relevante vernieuwing of versterking? Ze komen uit verwoeste ontwikkelingslanden waar met uitzondering van de islam niets bloeit, op z'n best bevechten ze zich een plaats op de reeds bestaande arbeidsmarkt.

En daarmee kom ik op punt twee: tenzij de Nederlandse economie door het aantrekken van de wereldeconomie een arbeidskrapte gaat vertonen, blijven we voorlopig zitten met 600.000 werkelozen. Het aanbod is wezenlijk groter dan de vraag. Dus, voor de migranten die aan de slag komen geldt dat zij óf een bestaande werknemer werkeloos maken, óf een bestaande werkeloze werkeloos laten. Op microniveau is dit lood om oud ijzer, maar vanuit macro-economisch perspectief zullen we de werkeloosheid bij benadering zien groeien met het aantal immigranten, ongeacht hoeveel van hen aan werk geraken.

De bewering dat de komst van arbeidskrachten de economie zal aanjagen tart iedere waarneming. Onze eigen, zeer ruime, arbeidsreserve is hiertoe al decennia niet in staat gebleken terwijl hun gemiddelde opleidingsniveau dat van de Syriërs toch minstens zal evenaren. Überhaupt wordt in dit licht werkeloosheid een onverklaarbaar fenomeen! De optimistische woorden van het COA en onze politici zijn dan ook enkel bedoeld om diegenen onder ons, voor wie knuffelbaarheid alléén niet volstaat, over de streep te trekken.

Schieten op de boodschapper

Geweld tegen asielzoekers is fout. Het is fout om meer dan één reden maar ik beperk me nu tot deze ene reden: asielzoekers zijn niet de oorzaak, ze zijn het gevolg.

Oorzaak en gevolg versmelten onder druk van emotie soms tot één: de boodschapper. Deze wordt tot zinnebeeld van affectie voor de een, en tot object van weerzin voor de ander. Het is absoluut menselijk, maar het is niet rationeel en daarom verwerp ik het. Ik hecht aan rationaliteit omdat alleen hierin de mens zich onderscheidt van de beesten. Redeloosheid, voor mij, is het prerogatief van de linkse kerk, waar ik geen lid van ben.

De miljoen migranten die nu uit sporthallen en opvangcentra puilen zijn een probleem, een groot probleem. Maar ze zijn niet hun eigen oorzaak. Die oorzaak ligt bij een bestuurlijke elite die onder het vaandel van de multiculturaliteit acteert als een door god aangestelde gideonsbende en het kamp van de Europese burgerij met lege frasen in haar slaap heeft overvallen (vrij naar Richteren 7:1). 

To rub the right's nose in diversity, to bring democracy to the world, pour égalité et fraternité ... de ingrediënten zijn 'verheven', de kok heet 'maakbaarheid' maar het resultaat smaakt naar stront. En de Europese burger wordt gedwongen deze stront te vreten. Ik kan me goed voorstellen dat dan na de vierde gang een opstand uitbreekt.

Ook begrijp ik de frustratie die voortkomt uit de historische zekerheid dat het gros van deze asielmigranten onintegreerbaar zal blijken, dat de segregatie in Europa hierdoor nóg ernstiger vormen aanneemt en dat woorden voor menigeen niet langer toereikend zijn. 

Desondanks zeg ik: blijf van die vrouwen en kinderen af. Het aanvallen van asielzoekers blijft het aanvallen van de boodschapper. Ik veroordeel het wanneer het Wilders overkomt en ik veroordeel het nu.

Judas Roemer

Het blijft een wonderlijke kerel die Emile Roemer. Zo'n blijmoedige karpatenkop die lijkt te zeggen: zoek bij mij geen tweede agenda, ik zeg wat ik doe en ik doe wat ik zeg, net als mijn partij. Dat de SP behalve een tweede agenda ook een dubbele bodem heeft wordt daarom met regelmaat over het hoofd gezien. Roemers opmerking dat de rellen in Oranje zijn uitgelokt door de VVD om draagvlak voor een strenger asielbeleid te kweken is een mooie aanleiding om de relatie SP en immigratie weer eens in herinnering te brengen.

Ingegeven door de idée fixe van een eeuwige klassenstrijd is de motivatie van de SP als arbeiderspartij drievoudig: 
i) alles wat rechts is, is slecht (het Kapitaal)
ii) eigen arbeiders eerst
iii) baas in eigen land
Dat was zo bij de oprichting, en dat is anno 2015 nog steeds zo; al waakt men er tegenwoordig voor zich niet zo steil uit te laten als destijds in 1983 met de brochure 'Arbeid en Kapitaal'. Hierin werd de - met name islamitische - migrantengemeenschap omschreven op een wijze die nu zeker tot een veroordeling zou leiden. 

Saillant detail daarbij is de overeenkomst tussen de conclusie uit de brochure en de motivatie van de protesterende inwoners van Oranje: islamitische immigranten zijn niet te integreren, en bestuurders moeten de schuld hiervan niet bij de Nederlanders leggen. Onder het kopje 'geloof en kultuur' schrijft de commissie hierover in haar rapport:

"Een zeer groot deel van hun manier van leven vloeit voort uit het islamitiese geloof. Islamieten vinden dat de kultuur een onderdeel is van hun geloof. En hun geloof schrijft nu eenmaal erg veel geboden en verboden voor die het dagelijks leven raken [...]. De kombinatie van afkomst, zeden en gewoonten, én het grote verschil in kultuur en ontwikkeling, maken dat speciaal de gastarbeiders en hun gezinnen die uit islamitiese landen afkomstig zijn, weinig of hoegenaamd geen kontakt krijgen met Nederlandse arbeiders en hun gezinnen met wie zij samen werken en wonen.
Alle mogelijke andragogen, zoals daar zijn maatschappelijk werkers, opbouwwerkers, buurt- en klubhuiswerkers, maar ook politici, juristen, antropologen, theologen - meestal in dienst van de talloze stichtingen die voor het welzijn van gastarbeiders zeggen te werken - doen alsmaar een beroep op die Nederlanders die op wat voor manier dan ook worden gekonfronteerd met de kultuur van hun buitenlandse buren en mede-arbeiders. Die mensen moeten volgens de meeste van die zich deskundig noemende hulpverleners, zich meer aanpassen bij de situatie die nu eenmaal ontstaan is. Zij moeten meer begrip tonen en sommigen, zoals ex-burgemeester André van der Louw, zeggen dat het feit dat er zoveel gastarbeiders in een wijk wonen, een verrijking is van de kultuur. Hij heeft er nooit bij verteld waaruit die verrijking dan wel mag bestaan. Dat kon hij ook niet vertellen, hij verdiende als burgemeester 220.000 gulden per jaar en woonde in een huis en een buurt waarin men nog nooit een gastarbeider heeft gezien".

En om het eigen standpunt versus de andragogen kracht bij te zetten wordt vrijdenker Anton Constandse geciteerd:

"Men kan nu wel hoog opgeven van hun afwijkende `kultuur', maar waarin bestaat die dan? Goed, ze hebben als godsdienst - behalve variaties van het christendom - de islam. [...]. Het aantal analfabeten onder hen is groot, ze laten zich manipuleren door feodale leiders en leveren mede de fascistiese overvallers op hun lotgenoten. Het is onzin, over te lopen van eerbied voor zulke vormen van `kultuur', waar we zelf na eeuwen van strijd mee hebben afgerekend, enkele onderontwikkelde gebieden uitgezonderd, die ons zwarte zeden en beklagenswaardige gehandikapten leveren, zoals slachtoffers van polio. Men moet zich eens indenken, welke ghetto's er zullen ontstaan van verouderde, en voor ons gevaarlijke immigranten, als we niet alleen hun gruwelijke slachtgewoonten aanvaarden, maar ook hun diskriminatie van vrouwen, hun patriarchaal-autoritaire aanmatiging, hun onderwerping van kinderen, hun stamveten. Waarom van nieuwkomers aanvaarden, wat we zelf in gewoonten en wetten hebben opgeruimd?"

Geert Wilders zat nog op de middelbare school toen geheel links Nederland viel over deze brochure. De SP mocht niet langer 'De Internationale' meezingen en werd verweten gemene zaak met Hans Janmaat te maken. Daarop werd besloten er het zwijgen toe te doen. Inhoudelijk stond en staat! men nog vierkant achter de tekst maar in de jaren die volgden werd er alleen nog in bedekte termen aan gerefereerd. Met name om 'rechts' de wind uit de zeilen te nemen.

SP-senator Tiny Kox: "het heeft de SP veel schade berokkend, het heeft ervoor gezorgd dat we later in de Tweede Kamer zijn gekomen", "het was duidelijk dat we er niet doorkwamen, dus zijn we er vanaf 1985 over gaan zwijgen". Maar nog in '92 refereerde Kox aan deze arbeidsmigranten als "treinladingen met profiteurs".

Partijleider Jan Marijnissen zegt een aantal jaren later: "Om eerlijk te zijn: ik ben er trots op dat wij ver voor Bolkestein, maar dan ook heel erg ver voor Bolkestein, dit onderwerp op de agenda hebben gezet. We zijn geweken, terwijl we hadden moeten doorzetten". 

En ook Roemer zelf laat zich bij zijn installatie als partijleider niet onbetuigd: "Wilders is iemand die de wind mee heeft omdat hij een aantal problemen die onder mensen leven goed weet te verwoorden. Daar moeten wij open voor staan. Daar moeten wij heel voorzichtig mee omgaan. Die zijn problemen die de SP ook al lang – en eigenlijk vér voor Geert Wilders – benoemd heeft".

Roemers complotverwijt aan de VVD is dan ook niet ingegeven door compassie met de  'treinladingen profiteurs', maar door de archaïsche obsessie van de SP met ‘het Kapitaal’. Al moet je er je eigen standpunt voor verloochenen: wanneer het Kapitaal in diskrediet gebracht kan worden, dan gaat dat voor alles.

Verliezen door Klimaatverandering

The Bank of England waarschuwt bij monde van haar voorzitter Mark Carney voor "potentially huge losses" op de financiële markten door stringentere regelgeving op gebied van klimaatverandering. En ik dacht: eindelijk een financial die de gevolgen van twintig jaar klimaatkolder aan de kaak stelt, maar helaas. Carney blijkt een spreekbuis voor het IPCC.

De speech die hij 29 september voor de leden van Loyd's of London gaf opent met de constatering: "there is a growing international consensus that climate change is unequivocal". Klimaatverandering is onmiskenbaar zegt Carney. Vanuit puur wetenschappelijk oogpunt een loze constatering omdat het klimaat al vier miljard jaar lang verandert, hierover bestaan geen verschillen van inzicht. Waarom hecht de gouverneur van de centrale bank er dan belang aan dat op dit punt een internationale consensus zou bestaan? Consensus nota bene, iets onwetenschappelijkers dan consensus bestaat haast niet!

Wel, Carey heeft het niet over klimaatverandering, maar over global warming; anthropogenic global warming (AGW) om precies te zijn. Door het gebruik van fossiele brandstoffen warmt de mens de aarde op en dat leidt tot onze ondergang. Zo luidt althans het credo waarmee het IPCC de politiek heeft vergiftigd, wereldwijd. Dat het begrip AGW zeven jaar geleden werd omgedoopt in klimaatverandering, is vanwege het uitblijven van diezelfde global warming: over de afgelopen 18 jaar is de gemiddelde temperatuur op aarde gelijk gebleven. Wie uit wil gaan van het tegendeel heeft daarom niets aan wetenschap, die moet het zoeken in consensus.

Dat de gouverneur van de belangrijkste financiële instelling in Groot-Brittannië zich onderhoudt met één van de grootste verzekeraars ter wereld over de gevolgen van klimaatpolitiek is begrijpelijk. De torenhoge subsidies op duurzame energie heben de markt duchtig verstoord en het rendement op investeringen in deze sector is volledig afhankelijk van overheidsbijdragen. Vallen deze weg dan zou dat een investeerder als Lloyd's in grote problemen kunnen brengen. Een technisch betoog langs deze lijnen zou passen binnen het mandaat van de Bank of England dat prudentie hoog in het vaandel draagt. Maar daar doelt Carney niet op.

Carney spreekt namens de BoE zijn persoonlijke overtuiging uit en onderbouwt die, getuige de voetnoten, met argumenten uit rapportages van het IPCC en hieraan gelieerde organisaties. Argumenten die hun validiteit ontlenen aan de mate van politieke instemming, en niet aan de wetenschap. Zo houdt hij zijn gehoor op basis van deze vermeende internationale consensus voor dat: "human drivers are judged extremely likely to have been the dominant cause of global warming since the mid-20th century" en waarschuwt: "climate change could prompt increased morbidity and mortality from disease or pandemics". "These risks will only increase as the science and evidence of climate change hardens"

Het is bij mijn weten de eerste keer dat een zo invloedrijk persoon uit de financiële wereld, een persoon wiens enige opdracht het is de stabiliteit van de markten te bewaken zich op deze wijze vergaloppeert. Hij roept zijn gehoor op om maatregelen te treffen die straks, bij het grote oordeel, kunnen aantonen dat men aan de goede kant stond. Dat verzekeraars hun maatregelen troffen om de gevolgen van climate change (AGW!) te mitigeren. 

Carey doet zijn aanbeveling in de vorm van verholen dreigementen: [hoewel] "a given physical manifestation of climate change – a flood or storm – may not directly affect a corporate bond’s value" ... [but] ... "if parties who have suffered loss or damage from the effects of climate change seek compensation from those they hold responsible" ... Dan kun je maar beter aan de goede kant staan lijkt Carey hier te zeggen, dan kun je beter geen Shell of Exxon op boek hebben want zij waren fout in de 'greenhouse wars'. Het zijn teksten die niet uit de mond van een president van de Centrale Bank horen te komen, deze bijltjesdagpraat hoort thuis op een vrijdagmiddagborrel van de GroenLinks Jugend. 

Carey sprak in aanloop naar de VN conferentie over klimaatverandering in Parijs later dit jaar. En had hij zijn gehoor aangeraden eens na te denken over de mogelijk draconische maatregelen die de wereldleiders daar overeen zouden komen, dan had hij gehandeld conform zijn mandaat. In plaats daarvan adviseert hij, mede uit persoonlijke overtuiging, beleid te maken op het onwetenschappelijke en ronduit bedrieglijke  IPCC Report for Policy Makers zoals dat vorig jaar verscheen en waarop uit wetenschappelijke hoek veel viel aan te merken.