Niet het ware Europa

Niet het ware Europa...

IS beoogt een scheiding tussen moslims en 'ongelovigen' en meent dat haar wijze van oorlogvoeren hiertoe zal bijdragen. Zelf heb ik korte tijd de hoop gehad dat IS met het tonen van dit inhumane gezicht van de islam juist het tegendeel zou bewerkstelligen, namelijk een scheuring binnen de Europese moslimgemeenschap zélf. Maar inmiddels ben ik ook daar weer van genezen.  

Die scheuring, zo droomde ik, zou tonen dat de Europese moslimgemeenschap inderdaad die geciviliseerde communiteit was zoals voorgeschreven door de NRC; dat men de humanitaire Europese waarden omarmt en zonder pardon schuimbekkende zeloten de deur zou wijzen. Maar het is niet gebeurd, en het kon ook niet gebeuren want zo'n scheiding wordt door twee elkaar versterkende factoren verhinderd.

Ten eerste is daar de islam zelf. De geweldsinstructie die onlosmakelijk met deze ideologie is verbonden, is door de eeuwen heen onveranderd gebleven. Dit geloof is in de 12e eeuw verstard en niet gewassen door Verlichting of humanisme. De door Europa zo gewenste geweldsapostasie staat daarmee gelijk aan afvalligheid tout court. Bestens komt men, op basis van een persoonlijke niet-gesanctioneerde interpretatie tot: dit is niet mijn islam.

Ten tweede is het deze niet-gefundeerde interpretatie die door de humanistische Europese elite tot algemene waarheid is verheven: dit is niet de ware islam. De moslimgemeenschap wordt zo in een humanitair jasje gehesen en beleidsmatig verlicht door de uitreiking van een Europees paspoort onder het uitspreken van: "dit zijn mijn waarden die aan u gegeven zijn". Het is kul voor goedgelovigen. Maar het heeft wel geleid tot de verkettering van een ieder die deze multiculturele mantra niet onderschrijft.

Bewegingen als Pegida en Identitair Verzet zijn de kinderen van Europees beleid. Ze zijn verwekt door de onwil om onderscheid te maken. Iedereen is gelijk en er is geen andere identiteit dan de Europese. Maar waarin die Europese identiteit bestaat anders dan in 'de verzorgingsstaat' blijft noodzakelijkerwijs in het midden. Want om het even hoe je het omschrijft, geen enkele historisch gefundeerde samenvatting zal 'de islam' op een voor moslims toereikende wijze incorporeren. De afstand tussen islam en generiek humanisme is daarvoor eenvoudigweg te groot. 

Daarom zien de Europese bestuurders er in het geheel maar vanaf. En daarmee verplichten zij zich tot onderdrukking van het steeds veelvuldiger gehoord identitair autochtoon geluid. Tegelijkertijd bouwen de islamitische kwartiermakers verder aan een eigen Europese identiteit; in alle openheid bij bespeurde zwakte, in het geniep bij strategisch belang. En zo zijn wij allen alsnog verenigd, namelijk door het inzicht: dit is niet het ware Europa.

De Ommegang (Zweeds sprookje)

Lang geleden, in een land hier ver vandaan 
woonde eens een ruig en driftig volk
de vrouwen waren toegedaan
de mannen vaardig met hun dolk

Maar de schrale grond
bracht enkel onkruid voort
en uit menig kinderbed
werd droef geween gehoord

Dus gingen woeste mannen scheep
en voor menig schuchter buur
bang voor zwaarden en de zweep
sloeg het laatste uur

plunderen was hun goddelijk recht
onderwerpen een plezier
eer vond men in 't gevecht
kracht en glorie voorschreef hun het brevier

Maar die tijden die zijn lang voorbij
de grond wordt nu bewerkt
en de hele maatschappij
is door sociaal geloof gesterkt

Dank zij de grote Feminus
de koning van weleer
hij bracht het nieuwe angelus
"niet krijg, maar delen is uw eer"

In liefde en vertrouwen
bouwden zij zo aan hun Rijk
de mannen werden vrouwen
de gendercoach praktijk

Gespeeld werd niet om punten
competitie was taboe
het enige uitmunten
lag in het entre-nous

Maar ook de lui van buiten
soms ruig en driftig volk
zou men in de armen sluiten
want liefde was hun tolk

Hele stammen, vaak van ver
op zoek naar rijkdom en vertier
vol van God en morgenster
vonden hier hun herbergier

En de schepelingen van weleer
zij schikten in en gaven graag
want in delen lag hun eer
afwijzen heette nederlaag

Nu zit men stil met strakke mond
en niemand klaagt een woord
maar waar eerst de meisjes gingen
wordt weer piratentaal gehoord

Stichting en ondergang

 samen delen, want het moet eerlijker

"Wanneer de volken die een zeker zedelijk en intellectueel peil bereikt hebben, niet meer de wil en de geestkracht hebben zich te verdedigen, is een overheersing van de laagstontwikkelde stammen, Mongolen, Arabieren, Bantoes werkelijk niet te vermijden" (J. Greshoff, pluis en niet pluis).

Wat Jan Greshoff hier in zijn brief aan H. Dubois schrijft, is en was niet nieuw. Ibn-Chaldoen (1332-1406) zegt in al-Moekaddima zo ongeveer hetzelfde: wanneer een samenleving 'gearriveerd' is en zich op haar lauweren te ruste legt, dan wordt die samenleving vroeg of laat  onder de voet gelopen door nieuwe groepen bij wie het stichtingsideaal nog jong en levendig is.

Dit is letterlijk wat er nu gebeurt in Europa, zij het zonder 'de Mongolen'. Het Europese Rijk heeft een punt bereikt waarop de weerbaarheid vrijwel non-existent is, en ook nu moet de oorzaak gezocht worden in decadentie en zelfgenoegzaamheid, geheel conform de theorie van Chaldoen en het mistroostige inzicht van Greshoff. Maar omdat we er zelf middenin zitten en het NOS-journaal geen beelden toont van Europarlementariërs in toga die zich omringd door naakte jongelingen tegoed doen aan wijn en exquise gerechten, menen we dat het zo'n vaart niet loopt. Maar hierin vergissen we ons.

We vergissen ons omdat we de aard van de decadentie niet herkennen; deze is namelijk niet egoïstisch, zoals gebruikelijk, maar socialistisch. Het Europese vermogen wordt niet stukgeslagen op de happy few, maar wordt actief aangewend om ongeacht volk eenieder in de welvaart van Europa te laten delen. Met een aan hoogmoed grenzende zelfingenomenheid wordt uitgedeeld omdat we geloven dat Europa dit vanuit haar kracht kan doen, en het vanuit haar christelijk-marxistische ideaal ook verplicht is.

De huidige Europese elite acteert als een dolgeworden samaritaan die het eigen volk beurs en mantel afsnijdt om andere volken te voeden en te kleden. Het nieuwe stichtingsideaal, de multiculturele samenleving, valt zo volledig samen met een ondergang 'door overheersing van de laagstontwikkelde stammen'. "Ik ben tegen geweld. Maar laten wij daarbij nuchter blijven en inzien dat wij, door onze beschouwing, de ondergang van de Europese cultuur bevorderen" (J. Greshoff).