Religies vergelijken

Naar goed gebruik haastten politici en media zich de onnozele burger gerust te stellen, de aanslagen in Brussel hadden niets met de islam te maken. Het waren criminelen ditmaal, bekend bij politie om hun criminele verleden en criminele daden. En na een driedaags spervuur van criminele antecedentjes moest de goedgelovige kijker welhaast concluderen “ja, dit is crimineel, dit zijn criminelen, dit heeft niets met de islam te maken”. Dat de aanslagen niet als criminele actie maar als boetedoening waren ingestoken, daarmee hoefden we nu niet meer lastiggevallen te worden.

De kracht schuilt in de herhaling, ook bij aanslagen. Ik bemerk dat goddank bij mijn kennissen, met name bij hen die noch in politiek noch in religie geïnteresseerd zijn. Na deze zoveelste islamitische schunnigheid spreken zij zich steeds openlijker uit: dit deugt niet! Maar de islam deugt wel? Jehova's komen toch ook niet met een bomgordel aan de deur? Ik ervaar het als een gesundenes Volksempfinden, een bevindelijkheid bovendien die zich eenvoudig rationeel laat onderbouwen wanneer je niet op voorhand alle religies gelijk wilt schakelen.

Voor het vergelijken en plaatsen van religies biedt Paul Cliteur in het voorwoord van Wim van Rooys 'Waarover men niet spreekt' een praktisch handvat. Hij zegt hier: je moet natuurlijk kijken naar de teksten waarop een religie zich baseert maar, omdat deze vaak eeuwenoud zijn, moet je ook in ogenschouw nemen hoe er vandaag de dag mee wordt omgegaan. Wat is binnen een geloofsgemeenschap de heersende interpretatie en welke betekenis geven gezaghebbende deskundigen eraan? In de regel beperkt men zich echter tot de letterlijke teksten en komt zo tot de conclusie dat ook de Bijbel een vreselijk boek is, en dus de islam ex aequo als religie geaccepteerd kan worden.

Met Deuteronomium in de hand is die zaak ook eenvoudig gemaakt. Een actueel voorbeeld wordt gevonden in DT 21:10 dat handelt over vrouwen die op de vijand zijn buitgemaakt: “gij moogt haar tot vrouw nemen”. Voor de fijnproevers wijs ik op het expliciete verbod, drie verzen verderop, om haar tot slaaf te maken; “want gij hebt haar gedwongen”. Evenwel maakt dit ons, kinderen van de Geneefse Conventie, onpasselijk. En naar ik meen terecht. Juist daarom zijn Cliteurs vervolgcriteria zo belangrijk: hoe denkt de gemeenschap er tegenwoordig over en is de geestelijkheid het hiermee eens?

We kunnen er kort over zijn, de ontwikkeling die het christendom en jodendom hebben doorgemaakt heeft geresulteerd in een seculier humanistische wetgeving die 90% van Deuteronomium strafbaar stelt. Het gebod om overspelige vrouwen en ook meisjes die niet als maagd het huwelijk zijn ingegaan te stenigen zien we als curiositeit. En we kunnen dit doen omdat joden en christenen de Bijbel niet als Gods letterlijke woord nemen, maar als teksten die door Hem zijn geïnspireerd. Hoe anders is dat met de interpretatie van de koran binnen de islam.

Tot aan het eind van de twaalfde eeuw probeerden islamitische filosofen de wijsheden uit de koran in overeenstemming te brengen met die van de Oude Grieken (met name Aristoteles), net als Aquino dat met de christelijke exegese deed. De meest tot mijn verbeelding sprekende filosoof op dit onderwerp was Ibn Rushd, die wij kennen als Averroes. Hij stelde een systeem van interpretatie voor dat veel gelijkenis vertoont met de werkwijze zoals die nu nog door de katholieke kerk wordt gehanteerd. Maar helaas voor de wereld werd rond dezelfde tijd de strijd in de islamitische wereld tussen rekkelijken en preciezen gewonnen door laatstgenoemden. Vanaf dat moment gold dat de koran het letterlijke woord van god was waaraan nooit meer ene jota geïnterpreteerd mocht worden.

Op dat standpunt is men sinds de twaalfde eeuw niet meer teruggekomen. Renaissance, Verlichting en Moderniteit (die we volgens menig apologeet juist aan mensen als Averroes te danken zouden hebben) gingen aan de islam voorbij. De islam viel terug op haar wortels uit de zevende eeuw en houdt daar tot op de dag van vandaag aan vast. Cliteurs tweede en derde criterium vallen zo nagenoeg samen met het eerste, de letterlijke teksten. Saoedi-Arabië, Iran, Pakistan en Islamitische Staat tonen hoe een 'modern' islamitisch land omgaat met teksten die vanuit westerse optiek het best omschreven kunnen worden als inhumane anachronismen.

Jihadisme is dan ook geen travestie van een anders vreedzame religie, het is de enig mogelijke interpretatie. De crimineel die besluit een vertrekhal op te blazen of z'n mitrailleur leeg te schieten op een strand vol toeristen betert juist zijn leven, hoe vreemd dat ook moge klinken. Voor hem is het een loutering omdat hij conform de letterlijke tekst – de enige tekst – gevolg geeft aan gods opdracht. Het zou goed zijn wanneer de boven ons gestelden dit inzicht verinnerlijkten, het zou de kwaliteit van preventie en reactie zeer ten goede komen. De islam is namelijk geen religie als het christendom of het jodendom. De islam verhoudt zich tot het christendom als Atilla de Hun zich verhoudt tot Stephan Hawking, en het wordt hoog tijd dat 'Stephan Hawking' eens in bescherming werd genomen.

DNB bepleit 'radicale transitie' energiesysteem

Directeur Job Swank van de Nederlandsche Bank bepleit een 'radicale transitie' van het energiesysteem. Eerder al uitten DNB-president Klaas Knot en de voorzitter van de The Bank of England zich in gelijke bewoordingen. Nu juich ik het toe dat centrale banken onderzoek doen naar de financieel-economische effecten van klimaatmaatregelen, want die zijn reusachtig, maar ik reken het niet tot hun taak ons de politieke agenda van GroenLinks als economisch panacee voor te schrijven.

Het klimaatakkoord van Parijs zal, indien volledig doorgevoerd, grote financiële implicaties hebben. Niet alleen zijn de investeringen om de 'duurzame' situatie te bereiken immens, ook de gevolgen voor de bestaande industrie en infrastructuur zijn schier onbecijferbaar. Wanneer fossiele grondstoffen kunstmatig duurder worden gemaakt, bijvoorbeeld door een fikse verhoging van de CO2-belasting, dan verliest de petrochemische industrie haar economische grondslag, zo niet haar bestaansrecht. Hetzelfde geldt voor de glastuinbouw en de transportsector. Het wegvallen van deze harde economische pijlers zal de door euro en influx geplaagde Nederlandse economie doen omvallen.

De zorgen van Swank en Knot zijn dan ook terecht. De transitie van fossiel naar duurzaam zal ongekende kosten met zich meebrengen wanneer je de huidige verhouding (85% fossiel, 8% duurzaam)¹ wilt omkeren, en wanneer het gebruik van fossiele brandstoffen door sterk verhoogde emissieprijzen onmogelijk wordt gemaakt. Wat mij betreft had het rapport hier kunnen eindigen, maar DNB dacht daar anders over en komt met een advies aan industrie, tuinbouw en de transportsector: om te overleven moeten we onze economie acuut met een overdosis aan ziekmakers injecteren.

Er moet een radicale transitie plaatsvinden: het gebruik van kolen, olie en gas moet versneld worden afgebouwd en vervangen door windmolens op zee. De CO2-prijs moet van de huidige €8 per ton omhoog naar €30 per ton en een sterke reductie in emissierechten moet ervoor zorgen dat de markt krapper wordt en de prijzen gaan stijgen. Bovendien moet het Nederlands Energieakkoord – dat nu al als een zwaard van damocles boven de markt hangt – worden aangescherpt. Met andere woorden, om de gevolgen van de groenlinkse agenda het hoofd te bieden, moeten we haar versneld invoeren en daar nog een schepje bovenop doen. Was getekend, uw prudente toezichthouder.

Alleen al het inzicht dat we op termijn ook van gas af moeten is ridicuul; want al zouden we de ruimte vinden om 70% van onze energiebehoefte met windmolens in te vullen, dan nog blijft een backup in de vorm van gascentrales noodzakelijk. Die backup bedraagt 80% van het opgewekt vermogen. Met andere woorden: ook in dit scenario blijft 55% van de behoefte gedekt worden door (tegen die tijd onbetaalbare) fossiele brandstoffen.

Het was al een slecht plan toen de klimaatalarmisten er via hun politieke vehikel, het IPCC, mee op de proppen kwamen en het wordt er niet beter op nu de centrale banken het overnemen. Zowel De Nederlandsche Bank als de Bank of England beroepen zich in hun advies op de onwetenschappelijke en politiek fel bediscussieerde 'consensus' die er op dit punt volgens het IPCC zou bestaan. Een dergelijke eenzijdige en discutabele motivatie is voor een centrale bank ongepast en bovenal: niet-prudent. 

---------------

1. van de 8% duurzaam opgewekte energie is 6,5% afkomstig van waterkracht centrales