De linkse microkosmos

Hoe onoverbrugbaar breed de kloof met links geworden is werd de afgelopen maanden pijnlijk duidelijk na de brexit en de verkiezing van Donald Trump. Een onbeteugelde boosheid maakte zich meester van het Samaritaanse smaldeel. Wie had het gewaagd de deur van de ivoren toren open te zetten? Waarom overstemde straatrumoer de bovenzinnelijke klanken waarmee de ruimte gevuld hoort zijn? Te wapen! fascisten aan de poort!

Nu is de tegenstelling tussen links en rechts van alle tijden, maar in mijn beleving draaide die tot de jaren negentig toch vooral om de vraag hoe al die prachtige progressieve ideeën te financieren. Moest het bedrijfsleven worden uitgekleed of zouden we de inkomstenbelasting naar 100% tillen, zoals de PSP wilde? Evenwel waren beide kampen het erover eens dat de koek eerst verdiend moest worden voor je hem kon verdelen, om het met de woorden van Wouter Bos te zeggen.

Dat ordinair boekhoudkundige speelt nu veel minder een rol. In de beleving van links 'is geld er gewoon' en om eraan te komen is enkel 'vernieuwende politiek' nodig. “Eerst mensen, dan cijfers” zegt GroenLinks onomwonden en ze heeft dat inzicht inmiddels uitgebreid naar klimaat en milieu. Bovendien, wie zijn wij om aanspraak te kunnen maken op dit stukje grond waar toevallig de welvaart is? Iedereen heeft daar recht op! Open minds en open borders want uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde en zijn we allemaal van goede wil. Toen was het halen nu is het brengen. We moeten eerlijk delen want deze sterke schouders hebben een ereschuld in te lossen. En zo voort en zo verder, vooral omlaag.

Links is volkomen losgezongen van de realiteit. Het links universum is een gecapitonneerde kamer waar Asha ten Broekes hun eigen wereldjes borduren en waar de enig overgebleven ongelijkheid nog bestaat in het biologische verschil tussen man en vrouw. Maar ook daaraan wordt gewerkt door jongetjes als meisjes op te voeden en de gendervariëteit zo ver op te rekken dat straks niemand meer weet wat-i met z'n geslacht aan moet; het post-gender tijdperk staat op aanbreken. Links heeft haar droomwereld aangekleed als werkelijkheid en het resultaat is een ridicule maar o zo gevaarlijke travestie.

Gevaarlijk omdat men oprecht denkt dat deze totalitaire vorm van altruïsme en gelijkheid ook door de rest van de mensheid wordt gedeeld. Het tegendeel is waar. Een ruime meerderheid gaat voor het eigen belang en de eigen cultuur. En dat het Westen zich daarbij zonder slag of stoot laat nemen, des te beter. Maar wie daartegen waarschuwt, wie daartoe aan de poort van de ivoren toren rammelt – zelfs met een democratisch verkregen mandaat op zak – die is een fascist. “Maybe we have too much democracy” was een reactie in de Amerikaanse media op Trumps overwinning, want een democratie met zo een uitkomst is natuurlijk geen democratie.

Voor links heeft de democratie afgedaan, ze speelt het spel nog pro forma mee maar het liefst zouden de Amerikaanse Democraten samen met Europees links een dictatuur instellen om ons, het volk, te beschermen tegen alle kwaad, maar vooral tegen alle kwade ideeën. Gelijk socialistische voorgangers als Stalin, Mao, Pol Pot, Castro en zo nog een paar. Ik kan me goed voorstellen dat menig rechtsmens met weemoed terugdenkt aan figuren als Joop den Uyl, die tegen massa-immigratie waren en de koek verdeelden onder 'behoeftige' landgenoten. Maar Den Uyl was dan ook een racist, naar de huidige linkse maatstaf gemeten.

Laat Maarten Veeger niet meer schrijven

Maarten Veeger pleit voor een stemverbod voor 55-plussers. De verslaggever van RTL-Z schrijft in een column: “Ze zijn een gevaar voor het land en voor de vooruitgang. Laat ouderen niet meer stemmen. In hun eigen belang”.

Eigenlijk zou je aan zo'n column geen aandacht moeten besteden, Veeger verhoudt zich tot economie en vooruitgang als een Joop-scribent tot de realiteit. Wat mij stoort is dat RTL, toch een platform met een groot bereik, uit balorigheid of onachtzaamheid ruimte biedt voor een pleidooi om democratie en volksvertegenwoordiging maar af te schaffen, want dat is wat Veeger hier voorstelt. Veeger gaat daarmee een stap verder dan de linkse democratiehaters die de kiezers een toelatingsexamen willen laten afleggen.

De kern van Veegers slordige betoog is dit: ouderen denken alleen aan zichzelf en aan wat ze te verliezen hebben. Maar hun belangen staan haaks op de belangen van jongere generaties die de toekomst van dit land vormen. “Vergrijzing maakt partijen die willen dat het wordt zoals vroeger groot”. Ik lees dat als: ouderen stemmen PVV en 50+ en dat moeten we niet willen in dit land, dus afpakken dat stemrecht.

Veegers onderbouwt de stelling dat “ouderen het flink kunnen verknallen voor de jongere generatie” met de brexit: vooral 55-plussers wilden uit de EU, het merendeel van de jongeren wilde blijven. Maar dat merendeel ging kennelijk niet naar de stembus, want anders was het merendeel van de kiezers niet vóór geweest, lijkt mij. Kennelijk voelt het merendeel van de jongeren zich wel senang onder Brusselse vleugels en hebben ze minder dan ouderen behoefte aan autonomie, soevereiniteit, zelfbestuur en zelfbeschikking. Kennelijk leeft het begrip vrijheid onder jongeren een stuk minder dan onder ouderen. Jongeren vormen in mijn opinie dan ook een gevaar voor onze vrijheid, neem jongeren hun stemrecht af!

Klets natuurlijk, maar klets op basis van eenzelfde logica die Veegers hanteert. Om de column tegen het jongerenstemrecht RTL-waardig te krijgen zou ik waarschijnlijk nog wat inconsequenties en beledigingen moeten toevoegen, zo in de trant van Veeger wanneer hij stelt: “als over tien jaar de gevolgen van de brexit echt voelbaar zijn, dan zijn de brexit-stemmers gepensioneerd, dement of dood”. Hij zegt het echt. Maar 55-plussers, over tien jaar, zijn 65-plussers meneer de sofist. Velen zijn dan noodgedwongen nog aan het werk omdat jij en jouw vrienden ons laten uitkleden door de euro en de EU!

Maarten Veeger en zijn column zijn symptomatisch voor de gedachtegevangenis waarin de collectivist zit opgesloten. Ik wijt het aan een leven lang pamperen, indoctrinatie en EU-propaganda. Het idee (als natie of persoon) voor jezelf op te komen en voor jezelf te moeten zorgen, bezorgt ze schrik en walging. Individuele belangen op nationaal niveau en nationale belangen op Europees niveau zijn a-sociaal want alleen als all-inclusive collectief kunnen we de toekomst aan, zo is ons geleerd. Wie niet meedoet zaait verdeeldheid en stookt oorlog.

Veeger sluit zich met zijn pleidooi aan bij de immer groeiende Raad van Hoeders die geen commentaar wenst op de koers die het collectief is ingeslagen. Dissidente meningen dienen gesmoord: met geweld, met verdachtmakingen of, in dit geval, door een verbod op vertegenwoordiging in het parlement. Het is walgelijk. Veeger is walgelijk. Collectivisme is walgelijk. Was ik links, collectivistisch of Soros-adept, ik had RTL opgeroepen, gedreigd en gechanteerd: laat Veeger niet meer schrijven, in zijn eigen belang!

Grunberg als syndroom van Links

De voetnoten die Arnon Grunberg dagelijks in de Volkskrant achterlaat zijn als een schuifluikje dat zicht biedt op de ziel van getormenteerd links. Leedvermaak en afschuw strijden dan om voorrang. Leedvermaak bij de constatering dat links niet langer in staat lijkt haar emoties aan de redelijkheid te toetsen, afschuw bij de gedachte dat ons weldenkend bestuur en de slippendragende media in Grunberg nog altijd een spreekbuis erkennen.

Op zaterdag 11 februari meldt onze gevierde schrijver het volgende: “Lang had extreemrechts het monopolie op vaderlandsliefde. Nu vind ik vaderlandsliefde smerig, maar dat helpt niet“ … “Er zijn ook mensen die anale seks smerig vinden, maar mensen die daarvan houden gaan er ook gewoon mee door, ook al zijn er hele bevolkingsgroepen tegen anale seks. Het wordt tijd dat weldenkende mensen zich anaal laten ontmaagden voor zover dat niet al is gebeurd, oftewel: vaderlandsliefde bedrijven“ … “Wie Nederland haat en veracht, ondersteunt Geert Wilders, de grote verachter van Nederland. Wie van Nederland houdt, bestrijdt Geert Wilders. Zo eenvoudig is het vandaag“

In de ontbrekende stukjes lezen we nog dat Wilders Trump is en dat hij Poetin dient. Ik liet dat achterwege, wij wisten het al. Mij gaat het bij dit excrement enerzijds om de constatering dat 'rechts', nu het hier en daar wat punten scoort, deze kosmopolitische verzetsstrijder van alle zinnen beroofd lijkt te hebben; zo groot is de weerzin tegen die koppen dat alleen een 'anaalogie' toereikt om uitdrukking te geven aan zijn schuimende walging. Anderzijds vrees ik dat instemmende lezers voor niets met een pijnlijke aars achterblijven omdat de vaderlandsliefde die Grunberg hun opdringt het omgekeerde behelst en bovendien niets met Nederland van doen heeft.

Dat links erin geslaagd is vele juridische en maatschappij-relevante begrippen te koppelen aan hun antoniem draagt niet bij aan de duiding van Grunbergs opdracht. Fascisme heet nu antifascisme, tolereren moeten we intolerantie en antidiscriminatie houdt in dat gekleurde mensen niet als mens, maar als kleurling behandeld worden. In dat licht plaatst Grunberg ook zijn vaderlandsliefde: want wie – net als Wilders – houdt van de Nederlandse cultuur, taal, geschiedenis en gewoonten die haat Nederland. Maar wie vaderlandsliefde smerig vindt en het land wil openstellen voor iedereen, dus ook voor hen die vijandig staan tegenover de Nederlandse gewoonten, die houdt juist van Nederland.

Grunberg en z'n kontebonkers erkennen God noch gebod. Ze hangen een totalitair humanisme aan dat radicaal egaliseert en het nationaal-cultureel erfgoed onder een dikke laag kosmopolitisch beton stort tot uiteindelijk een reusachtige parkeerplaats overblijft waarop tentenkampen worden ingericht voor hen die echt van Nederland houden. Bij steeds meer Nederlanders groeit dit besef, bewust of onbewust. Grunberg, wiens boeken we graag lazen, blijkt een nihilistisch aarsgat. Onze linkse politici, die het beste met ons voor hadden, blijken ons te haten omdat we wit, zwart en rechts, of individualist zijn. Links heeft een omgekeerde wereld gecreëerd die inhumaan en onleefbaar is.

Het zij zo. Echter, in het licht van de recente ontwikkelingen is er één ding dat ik van ganser harte hoop, en dat is dat geborneerd links uiteindelijk de grondslagen van de democratie zal respecteren en plaats maakt. Want in de woorden van J. F. Kennedy: those who make peaceful revolution impossible, will make violent revolution inevitable.