Door schade en Schelde

De Raad van State oordeelde 28 juli dat de Westerschelde niet uitgediept mag worden, dit ondanks een eerder akkoord hierover met België. Onze zuiderburen vermoeden daarom dat economische motieven een rol spelen maar wij weten wel beter: economische belangen zijn in het hoogbeschaafde Nederland al sinds jaar en dag zonder betekenis. Ze zijn ondergeschikt aan de belangen van milieu en milieubeweging en dit besluit vormt daarop geen uitzondering.

Afgelopen zaterdag trok het Vlaamse parlementslid Annick de Ridder langs restaurants in de Antwerpse binnenstad om, bij wijze van ludiek protest, bezoekers over te halen geen Zeeuwse mosselen meer te bestellen. “Die ‘Ollanders hebben ons een kunstje geflikt” is de eerste reactie bij veel Vlamingen na het plotseling opschorten van de baggerovereenkomst. Ter bescherming van de Rotterdamse belangen zou Nederland er veel aan gelegen zijn de Antwerpse haven op achterstand te houden.

Maar zoals gezegd heeft de uitspraak van de Raad van State niets met economische concurrentie van doen. Economie is iets voor het plebs, de Raad en de Hoeders leven in een hogere werkelijkheid en dienen een hoger doel. En dat hogere doel in dit geval is: de instandhouding van laag-dynamisch gebied in de Westerschelde (gebied met gering getijdenstromen-effect). Wat was er aan de hand?

De Vereniging Zeeuwse Milieufederatie – bekend van het onder water willen zetten van de Hedwigepolder – kon zich niet vinden in de conclusie van de Minister dat de afname met 0,7% van het laag-dynamische gebied van tijdelijke aard is. Immers, ook een Minister kan niet in de toekomst kijken en met betrekking tot de natuur is 100% zekerheid vereist. De Vereniging maakte haar zaak daarom aanhangig.

De Zeeuwse Milieufederatie is één van de provinciale takken van de landelijke Milieufederatie en kon, blijkens haar jaarverslag, in 2008 beschikken over ruim 800.000 Euro. Hiervan was 66% afkomstig van overheidssubsidies, kwam 27% uit de kas van de landelijke Federatie en de rest uit beleggingen en particuliere giften. Verder lezen we in een voetnoot dat giften van de landelijke Federatie voor 61% afkomstig zijn uit opbrengsten van de Nationale Postcode Loterij.

Uit de jaarverslagen blijkt voorts dat het volledige budget van de Milieu Federaties opgaat aan wat het Centraal Bureau Fondsenwerving noemt: ‘innovatie en pleitbezorging’. In gewoon Nederlands: propaganda en procederen. De MF kiest er dus niet voor om zeehondjes te redden of boompjes te planten, de belijdenis van de Milieu Federaties is een puur intellectuele.

In de praktijk van alledag vertaalt zich dat, naast procederen tegen multinationals als Dow, Total, Termphos en Yara, o.a. in het aflopen van lokale bedrijven om te zien of er nog ‘energielekken gedicht kunnen worden’. Ook organiseerde men een ‘klimaatstraatfeest’, werden kantoorpanden bezocht om de CV te optimaliseren, bemenste men een Natura2000-klankbordgroep en, last but not least, werd het plan opgevat volgend jaar de eigen burelen in Goes van dubbelglas te voorzien. Kortom, druk druk druk.

En vorige maand dus, werd met succes het uitbaggeren van de Westerschelde stilgelegd. Nul komma zeven procent van het laag-dynamisch gebied dreigde (tijdelijk) verloren te gaan. En dat kan je niet zomaar over je kant laten gaan, daar moet wat tegenover staan. Zoals het verdrinken van de Hedwigepolder bijvoorbeeld. Want als je die onder water zet dan voeg je weer laag-dynamisch gebied toe aan de Westerschelde.

PvdA-kamerlid Lia Roefs laat hierover geen misverstand bestaan: “als het Kabinet de bezwaren van de Raad van State niet kan weerleggen, dan zetten we als alternatief de Hedwigepolder onder water”. De nieuwe zakelijkheid van Milieubeweging en haar politieke discipelen: als je niet snel genoeg betaalt dan gijzelen we je kind.

Ik kan niet anders dan concluderen dat het laatste restje gezond verstand is weggeëbd. De hersenen zijn verveend en wat rest is een laag-dynamisch lichaam dat niet beseft hoe het zichzelf voedt; niet zo vreemd dat de gemiddelde Belg dit niet doorziet en met economische tegenmaatregelen dreigt.

Drie lichamen – de politiek, de milieubeweging en de Raad van State – drie lichamen die elkaar zouden moeten controleren, bevragen en in evenwicht houden, drie lichamen ook met volstrekt verschillende statuten blijken bezield door één en dezelfde heilige geest: totale onderwerping aan de natuur. Een Natuur die offers vraagt en aanbeden moet worden.

De afgelopen tien jaar is Haar Openbaring stukje bij beetje geschreven. Een afspraak hier, een richtlijn daar. Wat lobbyen in Brussel, wat aankopen op de Veluwe. Een strategische infiltratie die met militaire precisie is uitgevoerd. De Milieubeweging levert personeel en ideeën aan de politiek, de politiek legt alles vast in richtlijnen en wetten en in geval van teleurstelling over infrastructurele projecten toetst de RvS een plan aan fijnstofnorm, habitat-richtlijn of op milieu-effecten; succes gegarandeerd.

De circel is rond. De financiering ook. Want de grootste financier dat bent U. Nolens volens via inkomstenbelasting, onbewust via de Postcode Loterij en soms, in een opwelling, na smeekbeden van een geëngageerde BN’er. Ik vrees met grote vreze dat ook hier de toekomst zal uitwijzen dat een misplaatst schuldgevoel bij weinigen, aanleiding gaf tot reële en onoverkomelijke schulden voor velen.