Qaradawi - Oxford - Ramadan

Met een "het was toch allemaal bekend" probeerde Rik Grashoff (GL) zich de critici van het lijf te houden. Het mocht niet meer baten. Rotterdam draaide de geldkraan dicht waardoor ook Ramadan’s leerstoel aan de Erasmus Universiteit kwam te vervallen. Bij zijn nieuwe leerstoel in Oxford is de financiering een stuk beter geregeld, en ook dat is allemaal bekend[1].

De baan

Voor de zekerheid toch nog maar even een samenvatting. Per 1 september wordt voormalig bruggenbouwer en gasthoogleraar ‘Identiteit en Burgerschap’ benoemd tot professor Contemporary Islamic Studies aan de Universiteit van Oxford, een leerstoel die mogelijk is gemaakt dankzij een schenking van de ‘Qatar Foundation for Education, Science & Community Development’. Aan de leerstoel zit tevens een baan in Qatar vast, als gasthoogleraar aan de in 2007 opgerichte faculteit Islamitische Studies.

De relatie

Deze gloednieuwe faculteit heeft een motto dat Ramadan wel zal aanspreken, sterker nog, hij zou het zomaar gezegd kunnen hebben: "The mission of the Faculty is to produce a team of Islamic scholars who are well-versed in Islamic fundamentals as well as cotemporary topics and are capable of facing the challenges of modern time". Maar dit zijn niet de woorden van Tariq Ramadan, het zijn de woorden van de decaan Islamitische Studies van de Qatar University, Yusuf al-Qaradawi, tevens ideoloog van de Moslim Broederschap.

De ideoloog van de Moslim Broederschap is de feitelijke grondlegger van de splinternieuwe faculteit van ‘The Qatar Foundation’ met een zusterstoel in Oxford waarop de kleinzoon van de oprichter van de Moslim Broederschap straks plaats zal nemen. Een kleinzoon wiens motto en levensdoel het is vanuit de bronnen van de Leer een vorm van islam te ontwikkelen die aansluiting vindt bij de Europese cultuur, zoals dat ook in Afrika, Azië en het Midden-Oosten is gebeurd.

"Wat betreft de fundamentele religieuze beginselen vormt de islam een eenheid, maar hij integreert een verscheidenheid aan interpretaties en een veelheid van culturen. Zijn universaliteit vloeit voort uit dit vermogen om een grote verscheidenheid in een uniek fundament op te nemen[2]".

De inhoud

Zowel al-Qaradawi als Ramadan willen vanuit de zuivere beginselen een islamitische leer ontwikkelen die past binnen de 21ste eeuw maar die haar oorsprong niet verloochent. Het is dan ook niet zozeer de bedoeling de moderniteit toe te laten tot de islam, het onderzoek van Ramadan en al-Qaradawi kent een duidelijke richting: ván de islam náár de moderniteit.

En op die punten waar de 21ste eeuw niet in tegenspraak is met deze beginselen mogen gebruiken, gebruiksartikelen en wetten door moslims worden overgenomen en gerespecteerd. Is echter een gebruik of wet niet in overeenstemming te brengen met de ge-update voorschriften, dan dient ze resoluut verworpen te worden. Met zijn nieuwe aanstelling heeft theoloog Ramadan een ideaal platform om zijn visie verder uit te werken, de leerstoel is hem immers door broeder Qaradawi op het lijf geschreven.

Zoek de verschillen

Al-Qaradawi noemt het resultaat van zijn inspanningen een ‘moderne islam’, Ramadan opteert voor een ‘Europese islam’ maar over de uiteindelijke vorm en toetsing zullen ze niet van mening verschillen. Het zijn termen als ‘modern’ en ‘Europees’ die multiculturalisten en naïvisten er zelfs toe hebben verleid de heren salafisten het predikaat ‘gematigd’ of ‘liberaal’ op te plakken. Dit is echter onjuist.

Zelf zijn ze de eersten om dit toe te geven, sterker nog, ze hechten eraan: "er is maar één islam, er bestaat niet zoiets als een gematigde of liberale islam" luidt steevast het antwoord. Ramadan is hierover in zijn boeken en preken helder, hij is salafist en heeft zich tot doel gesteld te onderzoeken welke delen van de Europese cultuur passen binnen het unieke fundament van de islam en welke delen/verleidingen verworpen dienen te worden. Dit moet uiteindelijk resulteren in een volwaardige participatie van moslims in de West-Europese maatschappij (let op: participatie, geen integratie).

Maar, zegt Ramadan vervolgens, deze veranderingen dienen vreedzaam te verlopen. Ik wil de Europese moslims een handvat bieden om volgens de Leer te kunnen leven en dit ‘prachtige geschenk’ op vredige wijze over te dragen op de bevolking van West-Europa. Ramadan voorziet dat de Europeaan door zulk voorbeeldig gedrag verleid zal worden moslims en islam in de armen te sluiten.

Al-Qaradawi is in vergelijking met Ramadan de bad cop. Hij steunt Palestijnse zelfmoordterroristen, wil zelfmoordaanslagen tot internationaal recht verheffen en verbood Pokemon omdat het de evolutieleer zou onderschrijven. Desondanks zijn de verschillen tussen Ramadan en Qaradawi minimaal en betreft het slechts de uitvoering. Over het doel bestaat geen misverstand: een moderne, zuivere (Europese) islam die moslims in staat stelt ook op het Europese continent als consequent gelovige te leven zonder zich te bevuilen.

Het debat

Medewerkers van de Erasmus Universiteit stelden afgelopen weekend dat Ramadan nooit ontslagen had mogen worden. "We moeten het debat aangaan" klinkt het en "dit is beneden onze waardigheid". Rotterdam zou een voorbeeld aan Oxford moeten nemen waar de academische vrijheid wél gerespecteerd wordt. Het moge duidelijk zijn dat herkomst en invulling van de Engelse leerstoel nog niet tot alle Rotterdamse faculteiten was doorgedrongen; bij deze dan.

Laat onverlet dat wij het debat moeten aangaan. Wij moeten eerst en bovenal het debat met onszelf aan. Links en rechts moet elkaar in de ogen kijken en de vraag op tafel leggen: is dit wat wij willen? Willen ‘wij’[3] de Nederlandse moslimbevolking een salafistisch academisch keurslijf aanmeten en daarmee bevestigen dat we ze in de eerste plaats als goede moslims willen zien en pas daarna als Nederlands individu? Want dat is waar de leer van Ramadan en Qaradawi toe leidt: moslimse Nederlanders in plaats van Nederlandse moslims.

Als daarover het debat gevoerd gaat worden ben ik het van harte met de heren academici eens en dan heeft Ramadan z’n geld misschien toch nog opgebracht. Zo niet, laat dan straks gezegd zijn ‘dat het allemaal bekend was’.

Noten.

[1] in ieder geval bij verschillende commenters die de strekking van dit verhaal reeds gisteren in de diverse panelen plempten.

[2] uit: Face a nos peurs, le choix de la confiance (Een jihad van vertrouwen), Ramadan, 2008

[3] ik neem hier krachtig afstand van maar blijf het middels belastingen ongewild financieren

Door schade en Schelde

De Raad van State oordeelde 28 juli dat de Westerschelde niet uitgediept mag worden, dit ondanks een eerder akkoord hierover met België. Onze zuiderburen vermoeden daarom dat economische motieven een rol spelen maar wij weten wel beter: economische belangen zijn in het hoogbeschaafde Nederland al sinds jaar en dag zonder betekenis. Ze zijn ondergeschikt aan de belangen van milieu en milieubeweging en dit besluit vormt daarop geen uitzondering.

Afgelopen zaterdag trok het Vlaamse parlementslid Annick de Ridder langs restaurants in de Antwerpse binnenstad om, bij wijze van ludiek protest, bezoekers over te halen geen Zeeuwse mosselen meer te bestellen. “Die ‘Ollanders hebben ons een kunstje geflikt” is de eerste reactie bij veel Vlamingen na het plotseling opschorten van de baggerovereenkomst. Ter bescherming van de Rotterdamse belangen zou Nederland er veel aan gelegen zijn de Antwerpse haven op achterstand te houden.

Maar zoals gezegd heeft de uitspraak van de Raad van State niets met economische concurrentie van doen. Economie is iets voor het plebs, de Raad en de Hoeders leven in een hogere werkelijkheid en dienen een hoger doel. En dat hogere doel in dit geval is: de instandhouding van laag-dynamisch gebied in de Westerschelde (gebied met gering getijdenstromen-effect). Wat was er aan de hand?

De Vereniging Zeeuwse Milieufederatie – bekend van het onder water willen zetten van de Hedwigepolder – kon zich niet vinden in de conclusie van de Minister dat de afname met 0,7% van het laag-dynamische gebied van tijdelijke aard is. Immers, ook een Minister kan niet in de toekomst kijken en met betrekking tot de natuur is 100% zekerheid vereist. De Vereniging maakte haar zaak daarom aanhangig.

De Zeeuwse Milieufederatie is één van de provinciale takken van de landelijke Milieufederatie en kon, blijkens haar jaarverslag, in 2008 beschikken over ruim 800.000 Euro. Hiervan was 66% afkomstig van overheidssubsidies, kwam 27% uit de kas van de landelijke Federatie en de rest uit beleggingen en particuliere giften. Verder lezen we in een voetnoot dat giften van de landelijke Federatie voor 61% afkomstig zijn uit opbrengsten van de Nationale Postcode Loterij.

Uit de jaarverslagen blijkt voorts dat het volledige budget van de Milieu Federaties opgaat aan wat het Centraal Bureau Fondsenwerving noemt: ‘innovatie en pleitbezorging’. In gewoon Nederlands: propaganda en procederen. De MF kiest er dus niet voor om zeehondjes te redden of boompjes te planten, de belijdenis van de Milieu Federaties is een puur intellectuele.

In de praktijk van alledag vertaalt zich dat, naast procederen tegen multinationals als Dow, Total, Termphos en Yara, o.a. in het aflopen van lokale bedrijven om te zien of er nog ‘energielekken gedicht kunnen worden’. Ook organiseerde men een ‘klimaatstraatfeest’, werden kantoorpanden bezocht om de CV te optimaliseren, bemenste men een Natura2000-klankbordgroep en, last but not least, werd het plan opgevat volgend jaar de eigen burelen in Goes van dubbelglas te voorzien. Kortom, druk druk druk.

En vorige maand dus, werd met succes het uitbaggeren van de Westerschelde stilgelegd. Nul komma zeven procent van het laag-dynamisch gebied dreigde (tijdelijk) verloren te gaan. En dat kan je niet zomaar over je kant laten gaan, daar moet wat tegenover staan. Zoals het verdrinken van de Hedwigepolder bijvoorbeeld. Want als je die onder water zet dan voeg je weer laag-dynamisch gebied toe aan de Westerschelde.

PvdA-kamerlid Lia Roefs laat hierover geen misverstand bestaan: “als het Kabinet de bezwaren van de Raad van State niet kan weerleggen, dan zetten we als alternatief de Hedwigepolder onder water”. De nieuwe zakelijkheid van Milieubeweging en haar politieke discipelen: als je niet snel genoeg betaalt dan gijzelen we je kind.

Ik kan niet anders dan concluderen dat het laatste restje gezond verstand is weggeëbd. De hersenen zijn verveend en wat rest is een laag-dynamisch lichaam dat niet beseft hoe het zichzelf voedt; niet zo vreemd dat de gemiddelde Belg dit niet doorziet en met economische tegenmaatregelen dreigt.

Drie lichamen – de politiek, de milieubeweging en de Raad van State – drie lichamen die elkaar zouden moeten controleren, bevragen en in evenwicht houden, drie lichamen ook met volstrekt verschillende statuten blijken bezield door één en dezelfde heilige geest: totale onderwerping aan de natuur. Een Natuur die offers vraagt en aanbeden moet worden.

De afgelopen tien jaar is Haar Openbaring stukje bij beetje geschreven. Een afspraak hier, een richtlijn daar. Wat lobbyen in Brussel, wat aankopen op de Veluwe. Een strategische infiltratie die met militaire precisie is uitgevoerd. De Milieubeweging levert personeel en ideeën aan de politiek, de politiek legt alles vast in richtlijnen en wetten en in geval van teleurstelling over infrastructurele projecten toetst de RvS een plan aan fijnstofnorm, habitat-richtlijn of op milieu-effecten; succes gegarandeerd.

De circel is rond. De financiering ook. Want de grootste financier dat bent U. Nolens volens via inkomstenbelasting, onbewust via de Postcode Loterij en soms, in een opwelling, na smeekbeden van een geëngageerde BN’er. Ik vrees met grote vreze dat ook hier de toekomst zal uitwijzen dat een misplaatst schuldgevoel bij weinigen, aanleiding gaf tot reële en onoverkomelijke schulden voor velen.

Unbeschreiblich

Mein Gott Nina, spinnst du oder was? Der war doch tot, der alte Gauner. Gott ist tot, der Lord is fort sangen wir auf’m Friedhof. Und was ist jetzt? Du hast dich taufen lassen! Taufen lassen im Namen des Protestantismus. Ist ja doch unbeschreiblich. Ai ai Nina, why hast thou forsaken me?

Dystopia

Een Dystopie is een (denkbeeldige) samenleving met louter negatieve eigenschappen waarin men beslist niet zou willen leven. Een dystopie is daarmee het tegenovergestelde van een utopie zegt Wikipedia.

Enkele kenmerken volgens wiki:

• een maatschappij waarin geen vrijheid meer bestaat
• een samenleving die gecontroleerd wordt door robots en computers
• totale overheersing en schending van de persoonlijke privacy door overheden en instituten
• een maatschappij waarin alles en iedereen hetzelfde is en waar uitingen van cultuur en emoties verboden zijn

Klinkt niet bekend zegt u? En als er nou zou staan: een maatschappij waar de kritische bevraging van een bepaald waardenstelsel als racisme wordt ervaren en waar tegen de criticasters gerechtelijke stappen worden ondernomen. Een maatschappij waar telefoongesprekken en surfgedrag op last van de overheid worden geregistreerd en langdurig bewaard.

Een maatschappij waar de openbare ruimte met camera’s wordt geobserveerd en woon-werkverkeer wordt geregistreerd. Een maatschappij die de financiële, medische, en gezinsgegevens centraal en onder één nummer opslaat en ontsluit.

Een maatschappij waarin de normen, waarden en rituelen van alle culturen ongeacht hun toegevoegde waarde zijn gelijkgesteld en derelativering wordt opgevat als een aanval op dit gelijkheidsbeginsel.

Maar bovenal een maatschappij waarin aangestelde zowel als zelfbenoemde leiders oproepen vertrouwen te hebben in het Plan van de hoogste Leider dat middels Zijn boodschappers tot ons is gekomen. Een Plan zonder welk niemand kan functioneren.

Klinkt het nu al iets bekender?

Erasmus' Code

Wij kennen Erasmus als de grondlegger van het Humanisme maar zijn tijdgenoten zagen hem toch vooral als leermeester; als kenner van de Klassieken en als opvoeder van koningen. In die laatste hoedanigheid schreef hij het boekje ‘de civilitate morum puerilium’ (1530) dat in vertaling de bondige titel meekreeg: Goede manierlijcke seden, Hoe die Jonghere gaen, staen, eten, drincken, spreken, swijghen, ter tafelen dienen, ende die spijse ontghinnen sullen.

Kortom, een etiquette-boekje voor Erasmus’ adellijke pupillen met aanwijzingen hoe zich in het openbaar en (op het) privé te gedragen. Met name zijn adviezen over hoe ‘die spijse te ontghinnen’ zijn tijdloos en ik wil ze onze eigen jeugd dan ook niet onthouden.

Hoe te zitten

Leg beide handen op tafel en zorg dat je degene naast je niet hindert. Leg je servet over je linker schouder en houd het lichaam netjes rechtop, want als je wiebelt en van de ene bil op de andere gaat zitten wek je de indruk voortdurend winden te laten.

Ein prosit

Een feest beginnen met de beker te heffen is voor dronkaards. Drink niet onmiddellijk na een lepel soep of melk en drink zonder de klokgeluiden van een paard te maken. Veeg je lippen af voordat je ze aan de beker zet, zeker wanneer je uit een gemeenschappelijke beker drinkt.

Die spijse ontghinnen

Alles hier in detail vermelden zou te veel tijd in beslag nemen, daarom enkele vuistregels. Welnu, sop brood waarvan je al gegeten hebt niet nogmaals door de saus en geef geen eten door dat jij al in je mond gehad hebt. Spuw gekauwd voedsel niet terug op het bord als je het niet ineens door kunt slikken. Een eierschaal met je nagels leegschrapen is belachelijk en onfatsoenlijk en met drie vingers in het zoutvaatje zitten verraadt boerse manieren.

Geschrok laat je over aan de bandieten. Er zijn er die zoveel in hun mond proppen dat hun wangen bol staan als blaasbalgen [...] waardoor ze zwaar door de neus ademen, alsof ze stikken. Onderbreek af en toe het eten voor een verhaal; er zijn er die niet ophouden met eten en drinken omdat ze zich geen raad weten met hun houding. Ze zwaaien met hun armen, spelen met hun mes en schrapen, kuchen of spuwen waardoor het lijkt alsof ze niet bij hun verstand zijn.

Exitstrategie

Wie een kind tot vasten dwingt is niet goed wijs, evenmin wie het volpropt. Het is beter wat vaker te eten dan heel veel, sommigen houden pas op als hun buikje zo gespannen staat dat ze bijna barsten. Als je voelt dat je gaat overgeven moet je weggaan want overgeven is geen schande behalve als je te gulzig bent geweest. En als een feest langer duurt dan gepast moet je weggaan, dat doe je ongemerkt of nadat je je hebt verontschuldigd.

---

Voor wie geen zin heeft in de halfgelukte facsimile van GoogleBooks, heeft uitgeverij Soliflor een samenvatting/vertaling in de aanbieding onder de titel Erasmus’ code, bakermat van de volmaakte gentleman. Het ligt voor 4,99 bij de Slegte in de ramsj.