Protesten in Duitsland

geëngageerde meisjes weten: immigratiekritiek = nazisme (foto:ANP)

De omvang van de protesten in Duitsland verbaast me eerlijk gezegd. Tenminste, als ik voetstoots zou aannemen wat de nieuwsdiensten erover te vertellen hebben: dat dit demon-straties zijn van extreemrechts, van vreemdelingenhaters en neo-nazi's. Zeker, ze zitten ertussen, en ongetwijfeld hebben ze een vinger in de organisatie. Maar op de beelden zie ik toch vooral gewone Duitsers, Pegida-Duitsers zo u wilt.

De framing is zum kotsen maar door de mainstream media tot standaard verheven: een stem tegen ongebreidelde immigratie en tegen de walgelijke effecten van islamisering en arabisering, is een stem uit extreemrechtse hoek. En wanneer zoiets in Duitsland gebeurt dan vertrouwt de anchorman ons toe dat het nazisme hier nooit helemaal verdwenen is. Waarom is het zo onvoorstelbaar dat gedemonstreerd wordt tegen een van overheidswege gefaciliteerde sloop van Europa?

De brandstichtingen, de scheldpartijen en de regelrechte mishandeling van immigranten is walgelijk en niet goed te praten. Ik griezel hiervan. Ongetwijfeld ook omdat ik het zie als de methoden van extreemlinks dat zich, mutatis mutandis, steevast op dezelfde manier manifesteert. Islamisten gaan hierin nog een paar stappen verder door alles buiten hun kader tot legitiem doelwit te verklaren en aan te vallen. Maar zowel islamisten als extreemlinks hebben hun doel bereikt: de grenzen zijn opgeschoven en hun mores behoren ondertussen tot Europa's gesunkenes Kulturgut.

Wat vroeger extreemlinks was is nu salonfähig. Aan de gewelddadige acties van krakers, RaRa enzovoort wordt met weemoed teruggedacht; "het was nodig" heet het, "het moest gebeuren en er is veel bereikt". Een deel van de toenmalige activisten vormt vandaag de ruggengraat van geaccepteerde politieke partijen en acht zich gematigd, zodat ter linkerzijde nog slechts ruimte blijft voor Maoïsten en fascisten. Een ruimte waarom flink gestreden wordt.

Hetzelfde geldt voor de positionering van de islam in Europa: niet alleen wordt de beoefenaars ervan geen strobreed in de weg gelegd, de aanhoudende dreiging met geweld en de daadwerkelijke toepassing ervan heeft een geloof dat antikerkelijk-links in de jaren zestig en zeventig met de grond gelijk gemaakt zou hebben, onder een stolp geplaatst en haar feitelijk onaantastbaar gemaakt. 

Kennelijk loont geweld. En kennelijk grijpen anti-links en anti-islam nu ook naar dat wapen. Hoe jammer ik dat ook vind. Wat we zien in Duitsland is een grassroot beweging die onder aanvoering van 'beroepsextremisten op rechts' de grens waarop de comunis opinio balanceert in de richting van haar ideeën wil opschuiven en de pensee unique die hen - in de woorden van Merkel - in Dunkeldeutschland plaatst, niet langer tolereert.

Met de constante toevoer van immigranten, de islamitische aanslagen, de om zich heen grijpende culturele segregatie en een politiek die alle commentaar hierop zonder discussie als ziekelijk terzijde legt, zullen deze bewegingen overal in Europa de kop opsteken; een bijzonder zorgelijke ontwikkeling want het is een ontwikkeling die precies verloopt langs de lijnen zoals bewegingen als IS die hebben voorzien: tweedeling, gevolgd door onderwerping.