Brief aan Erasmus

Desiderius gheselle myn, vergeef mij de verstoring. Vijf eeuwen heb ik, uw pennevrucht Battus, gewaakt over Roterodamus en de lage landen daaromheen. Vijf eeuwen waarin geluk en leed, vreugde en rampspoed zich aaneenregen met de natuurlijke vanzelfsprekendheid van dag en nacht.

Vijf eeuwen desalniettemin waarin de lumineuze geest van het humanisme iedere morgen de voorafgaande dag in helderheid en warmte overtrof. Doch hieraan nu, mijn geliefde spitsbroeder, lijkt een einde te zijn gekomen. Papen, Lutheranen en Mohammedanen hebben zich in een bigotte oecomene van normen en waarden verenigd en dreigen ten anderen male hun pensduiding van het Woord boven de wetenschappen te stellen. Alsof u nooit geboren was.

Hoe lang lijkt het geleden dat de tuinen van Bergen op Zoom onze discussies instemmend begeleidden, nu eens met ritselende bladeren dan weer met zwepende takken al naar gelang onze opwinding over zoveel clericale barbaarsheid. De klassieke bronnen waaraan wij ons laafden werden verketterd als heidense dichtsels. Verketterd door hen die meenden van God Zelf vernomen te hebben met hoeveel knopen ze hun sandalen moesten sluiten. De Farizeeërs!

Het Liber Antibarbarorum, de neerslag van onze gesprekken, draag ik nog immer op mijn hart maar de vraag is voor hoe lang nog. Schout en Schepenen, zowel in Holland als Europa, vaardigen keur na keur uit waarin de man die verklaart naar de wetten Gods te leven, zich boven de ‘ongelovigen’ gesteld weet. Maar ik vraag u Desiderius, zijn er niet duizenden Christelijke denominaties en zal dus niet ongeacht mijn stellingname er altijd wel iemand beledigd zijn? En dan spreek ik nog niet eens over de Mohammeddanen met wier tenen nog geen enkele schoenlapper raad wist.

Is niet iedereen door de ogen van een ander ongelovig? Is niet ieder geloof een minderheidsgeloof? Wat moet er worden van wetenschap en humaniora als feiten en mythen, fysica en metafysica voor de wet als vruchten van dezelfde boom zijn? Was het niet Thales die stelde dat er voor de goden geen plaats was in aardse vergelijkingen? Thales, die de eerste der Klassieken werd. En wenst men nu een terugkeer tot voorbij dit punt van aanvang?

Misschien, mijn beste, vraagt u zich op dit moment af: is het wel Battus die zich hier tot mij richt? Is dit de fulminerende schoolmeester die ik heb gekend? Die "begiftigd met een grote vrijmoedigheid ongemeen fel van leer trekt" tegen lieden "die een reputatie van geweldige stompzinnigheid hebben hoog te houden"? Dezelfde lieden als waarover hij nu spreekt?

Welnu, ik ben het. Maar de tijden zijn veranderd en ik moet op mijn woorden passen. En niet alleen op mijn woorden, ook op mijn vorm. Herinnert u zich nog mijn uitval tegen die zogenaamde leraren die onze kinderen niet in de Klassieke Letteren wensten te onderwijzen omdat alle waarheid immers al geopenbaard was? Ik zei over hen:

"Tegen misdadigers die soms maar een gering verlies berokkenen zijn strenge maatregelen van kracht, een boete, een lijfstraf. De één wordt in de gevangenis geworpen de ander verbannen. Weer anderen breekt men de nek aan het galgentouw; met betrekking tot dergelijke lieden wordt een strenge tucht gehandhaafd, en dan laten jullie degene die jullie kinderen - toch zeker jullie belangrijkste en dierbaarste bezit - op gewetenloze wijze in het verderf stort, rustig zijn gang gaan?"

Ziet u Desiderius, ik zou vandaag hetzelfde betoog kunnen houden over wat nu 'speciaal onderwijs' heet te zijn. Ook hier wordt ons dierbaarste bezit gehersenspoeld en wel zodanig dat het opnemen van wereldlijke kennis ernstig wordt bemoeilijkt. Als bewijs hiervan zou ik de talloze Mohammedaanse scholen kunnen aanvoeren die ver onder de maat presteren. Of de niet aflatende bereidheid van aldus gevormde Christenen om ten strijde te trekken tegen kosmologen, tegen biologen en medici, tegen wetenschappers als Darwin.

Maar niet eerder had ik de woorden uitgesproken of ik zou mij schuldig hebben gemaakt aan het indirect beledigen van een groep mensen die, in de woorden van de Schout, "hun identiteit ontlenen aan het geloof". Hoe wrang. Alsof deze mensen ooit een vrije keuze hebben gehad. Een kind leert even gemakkelijk de doctrines van het geloof als het leert uit de buurt van wilde dieren te blijven. Kinderen kunnen niet anders dan de autoriteit van hen in wie ze hun vertrouwen stellen blindelings volgen.

Deze nieuwe predikers maken schaamteloos gebruik van de laatste uitvindingen om hun visie op het Woord te verkondigen. Om vervolgens diezelfde uitvindingen en andersdenkenden te verketteren. Ze verheerlijken zichzelf als de waarachtige boodschappers van Gods Woord en laten zich door aardse wetten en gezagsdragers beschermen. Zo stompzinnig en eng afgebakend is hun ratio dat zij ideeën als die van Darwin zelfs niet willen toelaten in hun hoofd; spuwen en fulmineren is hun enige reactie. Ik twijfel geen moment Erasmus, of u had het voor deze hoogst originele denker opgenomen, zoals u het in uw dagen ook opnam voor Copernicus.

Uw geloof in God heeft u namelijk nooit weerhouden de Rede ten volle te benutten en als gift van uw Schepper naar waarde te schatten. Want alleen door de Rede vermag de mens zijn Schepper leren kennen. Door deze goddelijke gave ten volle te benutten, zonder restricties en zonder matiging, wordt de mens in staat gesteld kennis te nemen van Zijn wereld. De Rede verloochenen en het menselijk intellect beperken tot aanbidden en nazeggen is de Heer een gruwel. De mens mag bezitten wat zijn ratio hem schenkt. Dat was uw standpunt.

Waar dan toch Desiderius, halen deze lieden vijfhonderd jaar later, vijfhonderd jaar van kennis en ontwikkeling later, de euvele moed vandaan om in de voetsporen te treden van "deze lieden met een reputatie van geweldige stompzinnigheid"? Met dezelfde argumenten bevechten zij nog steeds de Rede. Met dezelfde argumenten ontvangen zij nog steeds een rechterlijke vrijbrief die "onze kinderen op gewetenloze wijze in het verderf stort". En wij, Desiderius, wij mogen daar niets van zeggen omdat wij anders deze lieden in hun 'identiteit' aantasten.

Een identiteit die nota bene tot stand kwam door een misdadige inperking en verminking van Gods grootste gift aan de mensheid, de ratio. Door het afschermen en couperen van de ratio wordt "onwetendheid het toppunt van vroomheid" en draagt men dit als vanzelf weer over op zijn eigen kinderen, een vicieuze circel waarbinnen niets dan leegte.

"Wie zou niet liever naar de woestijnen van Indië vluchten dan dit apenras verdragen? Ik zou nog liever tussen het vee leven [...] dan tussen deze wilde beesten waarvan ons land lijkt over te lopen en die met een even grote stompzinnigheid hun eigen onkunde bewonderen en op andermans geleerdheid afgeven".

En dat is de reden waarom ik belet vraag goede vriend. Deze wereld heeft de kennis en het inzicht waarvan wij in onze tijden slechts durfden dromen, maar de stompzinnigen beletten de geletterden deze vrucht te plukken, als ware ze verboden. De woestijnen van Indië bieden niet langer soelaas. De circel van leegte breidt zich uit over de gehele aarde als was er een steen in de poel der onwetendheid geworpen. Niet alleen de klaslokalen, de gehele publieke ruimte hebben zij nu onder hun controle gebracht. Desiderius, gheselle myn, uw vriend Battus is oud en der dagen moe. Ik verlang weer aan uw zijde te zijn.

Desiderius waer bestu bleven ?
Mi lanct na di gheselle myn
Du coors die doot du liets mi tleven
Dat was gheselscap goet ende fyn
Het sceen teen moeste ghestorven syn

---------------
Nawoord:
Bovenstaande 'brief' is geïnspireerd op Erasmus' Liber Antibarbarorum (Bazel 1520) waarin hij zijn vrienden in een ongemeen felle discussie laat uithalen naar de godsgeleerden die kennis van de Griekse filosofen afdeden als heidens en vals.

De directheid, felheid en grofheid zijn van een niveau waarvan ik denk dat Schout Ballin ze niet ongestraft zou laten passeren. Dat de gedachte wel eens post zou kunnen vatten dat hier niet zozeer sprake is van 'vrijheid van meningsuiting' alswel van doelbewuste belediging (en bedreiging). Wat te denken bijvoorbeeld van onderstaand citaat over Ate, een Leuvense theoloog.

"Mij [Battus] zou het voldoende zijn als alleen Ate, het verderf van de wetenschap, aan een haak werd weggesleurd en in het riool werd geworpen. Daarna zou ik in plaats van de hoofden van mijn tegenstanders alleen de tongen opeisen. Waarom, vroeg ik? [Erasmus]. Om er mijn achterste aan af te vegen antwoordde Battus, en er de pispot mee te schrobben of er tenminste de vaat mee te doen".

Dit jaar werd de Erasmusprijs uitgereikt aan Ian Buruma, kosmopoliet en volgens NRC redacteur Maartje Somers "radicaal gematigd". Ik denk dat 'Battus' niet in de jury zat.

Het ongelijk van 'Vogelaar'

Het meest fascinerende aan het vertrek van Vogelaar is niet het feit dát ze weg gaat, en ook niet de backstabbing-achtige wijze waarop. Nee, het meest fascinerend zijn de secundaire reacties uit linkse hoek. Het is alsof we naar een botsing in de Large Hadron Collider zitten te kijken waarbij een regen van elementaire deeltjes de monitoren doet oplichten.

Diepe onuitgesproken gevoelens die tot op heden onder de beschermende schil van het politiek-socialisme verborgen konden blijven worden nu, door de impact van haar ontslag zichtbaar in columns en interviews. Vogelaar die stond voor de 'zwakkeren' in de samenleving, die stond voor 'gelijke kansen' is geofferd aan de radicalen zo luidt het oordeel. Radicalen wier enige doel het is een aanwijsbare groep zwakkeren het recht op een fatsoenlijk bestaan te ontzeggen. Enkel en alleen omdat ze moslim zijn.

Waar komt deze verontwaardiging vandaan? Ik denk dat ze drie oorzaken heeft. In de eerste plaats is Vogelaar natuurlijk het mikpunt geweest van krachten die we als niet-correct zouden kunnen omschrijven. Het infameuze 'interview' met Rutger van Castricum van het vermaledijde GeenStijl heeft de Minister geen goed gedaan. Ook het niet aflatende 'hakken' op de Minister door met name de rechtse Kamer-fracties heeft een bepaald beeld geschapen. In de ogen van velen was Ella Vogelaar daarom het boegbeeld van politiek-correct integratiedenken. Resultaten kwamen op de tweede plaats. Zo'n 'dijk van een wijf' aan de kant zetten is toegeven aan rechts populisme. Een emotionele oorzaak dus.

Een tweede groep is verontwaardigd omdat zijzelf een dubbele agenda heeft. Deze groep, verenigd rondom de Internationale Socialisten heeft, om haar doelstellingen te bereiken behoefte aan een manipuleerbare groep 'domme krachten'. Aan mensen die ontevreden zijn en dat vooral ook moeten blijven. De moslimgemeenschap wordt door hen gezien als het proletariaat dat de Trotskistische heilstaat zal helpen stichten; niet via verkiezingen maar door revolutie. De Nederlandse moslimgemeenschap, weggezet als amorfe groep ontevreden onmondigen, fungeert hierbij als hefboom.

In deze kringen was Vogelaar populair omdat haar beleid dit groepsdenken in stand hield. Liever knapte ze wijken en groenstroken op dan dat ze mensen losmaakte uit de groep en ze aansprak op hun individuele verantwoordelijkheden. De groep bleef op deze manier zwak, anoniem en hulpbehoevend. Dat daarnaast, volgens de Minister, de islamitische cultuur integraal naast de joods-christelijke gezien moest worden, was de slagroom op deze lieden hun taart. De Nederlandse moslims werden als ondeelbare groep bevestigd.

De derde en grootste groep tenslotte, bestaat uit wat tegenwoordig 'oud-links' heet. Oud-links heeft een zorgcomplex. Op zich is het helemaal niet verkeerd om voor anderen te willen zorgen, het probleem is alleen dat deze georganiseerde collectieve zorgdrang niet strookt met de geïndividualiseerde Nederlandse maatschappij anno 2008. Vangnetje prima, maar geen zorg om het zorgen.

Lang geleden, in de jaren zestig, maakte het individu zich los uit de groep en ging een eigen leven leiden. Afgezien van de vele economische en technische ontwikkelingen hebben met name de linkse partijen destijds de hand gehad in deze ontwikkeling. Want dankzij hun strijd voor de rechten van 'de gewone man', heeft deze zich kunnen bevrijden van het clericale en kapitalistische juk. Plots wás hij iemand. Vandaag de dag treffen we de gewone man 's avonds thuis voor de buis. Mission accomplished zou je denken.

Fout, het eigen succes is namelijk aan oud-links voorbijgegaan. Oud-links is nog steeds op zoek naar 'het achtergestelde collectief'. En wat blijkt, behalve in Afrika kun je ook in Nederland nog achtergestelden vinden als je een beetje je best doet. De moslims! Joepie, zorgen zorgen zorgen. Gordijntje om het bed, eten geven, drinken geven en bovenal, heel veel liefde en begrip. Want dat hebben we in het verleden veel te weinig gedaan. Wisten wij veel, ze zouden toch weer teruggaan?

Maar deze benadering is op niets uitgelopen. Ze leidde niet tot integratie, zelfs niet tot het begin ervan. Want wij vinden iemand pas goed geïntegreerd in de Nederlandse samenleving als de betreffende persoon zich als individu heeft waargemaakt. Als hij of zij uit de rijen der zorgbehoevenden is getreden en op eigen benen staat. Als iemand de omschakeling heeft gemaakt van wij-niet, naar ik-wel.

Oud-links geeft daartoe echter geen ruimte. Door consequent en bij herhaling de normen en waarden van de groep de hemel in te prijzen, door de bijbehorende rituelen te faciliteren (zelfs al zijn ze de Nederlandse maatschappij wezensvreemd), door de knoet van de clerus te accepteren ook al streed men tegen de kerk, en door groepsverlaters die wat al te duidelijk de oude normen en waarden bekritiseren te laten vallen, maakt oud-links een vrijwillige keuze voor de Nederlandse samenleving wel heel erg moeilijk.

Tel daarbij dat immigranten uit Nergenswater die zich geconfronteerd zien met een cultureel gat van zo'n 250 jaar snel geneigd zullen zijn voor de zekerheid van 'het bekende' te kiezen, en de liefde is wederzijds. Aan de ene kant hoeft niemand van de zorgenkindjes ook maar één stap richting Nederland te zetten, en aan de andere kant behoudt oud-links een heerlijk zorgobject. Geen integratie maar geïnstitutionaliseerde segregatie: de parallelle samenleving is geboren.

Deze impasse moet doorbroken worden. Nederland is een ontzuilde, seculiere staat waar mensen in de eerste plaats individu zijn en geen zuil. Geen protestantse zuil, geen katholieke zuil en geen islamitische zuil. Je bent Nederlander door de vrijheid die je krijgt en door de vrijheid die je geeft. Respect voor wat eigen is, tolerantie voor wat vreemd is. Wel maatschappelijke plichten, geen maatschappelijke eisen.

En dit is geen vuig nationalisme zoals Willem Jan Duyvendak, Bas Heijne, Vogelaar en tout geborneerd socialistisch Nederland nu verkondigen, dit is een herijking. Een herijking van het integratiebeleid op de maatschappelijke werkelijkheid. Het is de veel te lang uitgestelde overgang van groepsgericht denken naar individugericht denken daar waar het onze immigranten betreft.

Mede dankzij 50 jaar socialistische strijd in de vorige eeuw zijn wij nu wie we zijn: welvarende en zelfstandige individuen. Waarom zou je als socialist anderen deze ontwikkeling willen onthouden? Voor je eigen bevrediging?

Criminaliteit en Cultuur

Madeleine de Boer promoveert vandaag aan de Universiteit van Utrecht op een onderzoek naar het verband tussen cultuur en criminaliteit. En guess what? Dat is er niet! Marokkanen, Antillianen en kaaskoppen denken precies hetzelfde over goed, fout, straf en boete. Krijgt Vogelaar dan daags na haar aftreden toch nog gelijk en wordt crimineel gedrag veroorzaakt door een gebrekkige groenvoorziening in de wijken?

Als je in dit verband aan Utrecht denkt dan denk je onwillekeurig aan Kanaleneiland 2007. Burgemeester Brouwer sprak indertijd van "een kritieke situatie", berovingen, autodiefstallen, openlijke geweldpleging en mishandeling van agenten. Marokkaanse jongeren in de leeftijd van 9(!) tot 20 jaar, zo'n tachtig in totaal, terroriseerden de buurt. De bewoners van een seniorenflat konden op een gegeven moment niet meer naar het naastgelegen winkelcentrum omdat de politie de 'vluchtroute' met hekken had afgezet. De link tussen cultuur en misdaad is dan snel gelegd.

Het Willem Pompe Instituut voor Strafrechtswetenschappen van de Utrechtse Universiteit startte in 2000 een studie om inzicht te krijgen in de wijze waarop 'instanties binnen de Nederlandse strafrechtspleging reageren op cultuurspecifieke misdaad'. Het onderzoek van Madeleine de Boer is hiervan een onderdeel en gezien de resultaten tevens het sluitstuk: "cultuurspecifieke opvattingen over diefstal en geweld zijn dus niet verantwoordelijk voor de oververtegenwoordiging in de misdaadcijfers" schrijft de Boer. Negen jaar onderzoek naar cultuurspecifieke misdaad, blijkt zoiets helemaal niet te bestaan.

De Boer kwam tot haar conclusie door duizend vmbo-leerlingen uit de Randstad te vragen naar hun mening over zaken als diefstal, geweld en straf. Hieruit kwam naar voren dat Surinamers, Marokkanen, Turken etc hierover niet wezenlijk van mening verschillen. Diefstal en geweld zijn fout en maak je je hieraan schuldig dan verdien je straf.

Maar mag je hieruit dan concluderen dat er geen verband bestaat? Het is een onomstotelijk gegeven dat jongeren uit 'andere' culturen oververtegenwoordigd zijn in de justitiële databanken. Je kunt je bij een dergelijke uitkomst natuurlijk ook afvragen wát je nu eigenlijk onderzocht hebt.

Mij is altijd geleerd dat een steekproef aselect en representatief moet zijn. Voorts moet je ervoor waken dat het causale verband dat je tussen uitkomst en conclusie legt, niet door iets anders veroorzaakt kan zijn. En daar valt voor wat ik van dit onderzoek heb gezien wel het een en ander op af te dingen.

Gesteld dat de Boer haar conclusies beperkt tot een cultuurspecifiek misdaadprofiel van jongeren op vmbo-niveau, dan is haar selectie breed genoeg. Wil ze de resultaten daarentegen veralgemeniseren, en de krantenkoppen doen dat in ieder geval, dan is haar keuze niet representatief. Bovendien verwacht ze de jongeren op school aan te treffen (ik ook), maar als ik nog even naar de berichtgeving over Kanaleneiland teruggrijp dan lees ik in 'de Gelderlander' van 24 september een interview met een boze Turkse man: "... ze doen alsof het hier Afrika is. Ze slapen de hele dag en na zessen nemen ze de straat over". Niet op school dus.

Formeel gezien zegt het onderzoek dus alleen iets over vmbo-leerlingen die liever naar school gaan dan dat ze 's nachts op straat rondhangen. Dat gegeven levert al een redelijk gekleurd beeld op maar dat is op zich nog niet eens mijn grootste bezwaar. Mijn grootste bezwaar zit hem in het feit dat de onderzoekster individuen vraagt naar een persoonlijke mening en vervolgens een causaal verband legt met de cultuur waaruit die persoon afkomstig is. Maar een cultuur is geen persoon.

Een cultuur heeft niet overal een mening over. Binnen iedere gemeenschap zijn er meer zaken niet benoemd dan wel. Menselijk gedrag wordt niet volledig geprogrammeerd door culturele memen, integendeel. Binnen iedere cultuur geldt dat de sociale omgangsvormen min of meer in lijn zijn met de gulden regel. Voor zover mij bekend bestaan er dan ook geen culturen die geweld en diefstal binnen hun eigen gemeenschap propageren.

De vragen die de Boer stelt over geweld en diefstal hebben geen cultuurspecifiek karakter. Ze stelt precies díe vragen die ongeacht iemands achtergrond hetzelfde beantwoord worden. De vragen discrimineren ten enen male onvoldoende om iets over de relatie tussen persoon, misdaad en cultuur te kunnen concluderen.

Eén uitzondering in haar eigen onderzoek bevestigt dit: Turkse jongeren hebben minder problemen met eerwraak dan anderen. Volgens haar kan dit "de oververtegenwoordiging verklaren van Turken die zijn veroordeeld voor geweldsdelicten binnen de eigen gemeenschap". Volgens mij ondergraaft het de conclusie van het rapport.

Misdaad kan wel degelijk cultuurspecifiek zijn maar om daar een vinger achter te krijgen moet je langs cultuurspecifieke lijnen vragen stellen. Stom toevallig postte ik gisteren een onderzoek van de Israelische psycholoog Tamarin over het gedogen van geweld in relatie tot iemands culturele achtergrond. Een schokkende conclusie die tenminste vraagtekens plaatst bij de bevindingen uit de Boers rapport.

Maar wat we gelukkig wél kunnen constateren is dat de vmbo-leerlingen in de Randstad diep in hun hart best wel toffe gassies zijn, en dat is natuurlijk goed nieuws. Prettige borrel Madeleine!

God en Moraal

"Als God niet bestaat, is dan alles geoorloofd?" Dostojevski stelt ons deze vraag in 'de gebroeders Karamazov'. Vorige week werd ik weer eens geconfronteerd met het feit dat deze vraag voor velen nog steeds zeer actueel is. Wat nou precies de aanleiding was weet ik niet meer, maar plotseling lag de stelling op tafel: "zonder god geen moraal". En dat was lang geleden (als ik deze reactie niet meereken tenminste).

Zelf heb ik grote vraagtekens bij de geestelijke vermogens van hen die het oude testament lazen, ervan overtuigd zijn dat het gods woord is en er desalniettemin van overtuigd blijven dat god een geweldige vent is. Dat hij liefde geeft en dat zij die liefde (via zijn zoon) mogen doorgeven. Maar dit terzijde.

Mijn stelling is dat je als gelovige (jood, christen, moslim) wel heel stevig in je schoenen moet staan wil je na lezing van de bijbel/thora/koran je aangeboren menselijkheid behouden. De aangeboren menselijkheid die zich laat samenvatten in de gulden regel: "wij gij niet wilt dat u geschiedt, zo doe dat ook een ander niet". En nee, deze regel is geen christelijke uitvinding.

De Israelische psycholoog George Tamarin vroeg zich dit kennelijk ook af. Hij nam in ieder geval de proef op de som en legde meer dan 1000 Israelische schoolkinderen tussen de 8 en 14 jaar een bekend fragment uit het oude testament voor met de vraag of ze het met het handelen van de hoofdpersoon eens waren. Het betreffende fragment (Jozua 6:16-24):

..want de HEER heeft u Jericho in handen gegeven! Maar op de stad en alles wat erin is rust de ban van de HEER: ze is onvoorwaardelijk aan de HEER gewijd en moet vernietigd worden [...] Toen de ramshoorns klonken, brak het volk uit in een donderend geschreeuw. De muur stortte in en iedereen klom de stad binnen vanaf de plaats waar hij zich bevond. Ze namen de stad in en doodden alles wat erin was, zowel mannen als vrouwen, zowel kinderen als bejaarden, zowel runderen en schapen als ezels.

- 66% is het volledig met de annihilatie eens
- 26% is het gedeeltelijk eens
- 8% van de kids is het oneens

Zij nog opgemerkt dat van de kinderen die niet tot de 66% behoorden een deel hun goedkeuring niet kon geven omdat Jericho zich op Arabisch(?) grondgebied bevond en je jezelf met Goyims (kafirs, ongelovigen) niet in mag laten. Evenzogoed vond tweederde de genocide zonder meer gerechtvaardigd.

Tamarin, wetenschapper en zorgvuldig, legde een referentiegroep op dezelfde school een soortgelijk verhaal voor. Nu echter werd Jozua vervangen door 'een Chinese generaal' en Jericho door 'een Chinese stad 3000 jaar geleden'. Persoonlijk denk ik dat veel kindertjes het verhaal al dan niet bewust herkend zullen hebben. Toch waren de verschillen significant.

- 7% eens
- 18% gedeeltelijk eens
- 75% oneens

Mijn conclusie: als moraal, geweten, en identiteit (om met Hirsch Ballin te spreken), van jongs af aan bepaald worden door het Woord, dan ben je eerder bereid menselijke normen en waarden zoals de gulden regel overboord te zetten en "zowel kinderen als bejaarden" te doden. Omdat god dat van je verlangt. Net als Bin Laden, en net als George W. Bush die nog steeds van mening is dat hij in opdracht van god Irak binnenviel.

Zonder god geen moraal? Hou eens op. Laten we in christusnaam eerst bij onszelf te rade gaan.

Seksmoraal abnormaal

Minister Rouvoet toonde zich maandag in het AD en in Nova ernstig bezorgd over de "losgeslagen seksmoraal" van de Nederlandse jeugd. Dit naar aanleiding van de KRO documentaire ‘sex sells’. De Minister reageert onthutst: "Als we daar niet snel iets aan doen dreigt een hele generatie op te groeien met ‘verknipte’ ideeën".

Rouvoet grijpt de KRO documentaire 'sex sells' aan om de Nederlandse jeugd gebrek aan moraal te verwijten. En inderdaad, als je de documentaire bekijkt dan kan je alleen maar hopen dat je eigen kinderen verstandiger zijn. Vrijmoedigheid troef bij dit selecte gezelschap. Maar waar zitten we hier naar te kijken? Is dit de Nederlandse jeugd? Rouvoet suggereert dat 15% van de kinderen van 11, 12, 13 jaar zich met enige regelmaat prostitueert voor een blikje cola of een reep chocola. Eén op de zeven kinderen uit groep 8 is een hoer?

Bij de Rutgers Nisso Stichting herkennen ze deze cijfers niet, "er zijn zeker uitwassen maar een breed probleem is het niet". Daar heeft Rouvoet echter geen boodschap aan. De Minister geeft aan geschrokken te zijn en vindt dat de politiek zich dit moet aantrekken. Een brede maatschappelijke discussie is daarom noodzakelijk want "dit gaat verder dan alleen opvoeden". "Er staat een generatie op het spel". De Minister voorziet bij zoveel promiscuïteit "schade voor jongeren en voor de maatschappij".

Een maatschappelijk probleem. Zo heeft Rouvoet ze graag. Een maatschappelijk drankprobleem, een maatschappelijk blowprobleem, een maatschappelijk paddoprobleem. Roep dat kleine kinderen verhoeren, wijs naar een docu van 20 minuten en Ministerieel beleid is geboren. Want anders "raakt onze jeugd het zicht kwijt op wat normaal is".

En dan gaan bij mij de nekharen recht overeind staan. De Minister van embryozaken uit de partij die vindt dat 'het belang van gezondheid niet overschat moet worden' wil het debat aangaan over wat normaal is. Wil zonder vooroordelen praten over "de losgeslagen seksmoraal van de jeugd". En ChristenUnie-Kamerlid Voordewind weet zelfs "dat het ook voor komt bij studentenverenigingen". He jakkes, nee toch!

Begrijp me niet verkeerd, 12- en 13-jarigen die al dan niet onder sociale dwang seksuele handelingen verrichten hebben een probleem. Maar dat is een opvoedkundig probleem, geen maatschappelijk probleem. Er is namelijk geen ouder in Nederland die zoiets normaal vindt en ook 'de maatschappij' vindt dit niet normaal, daarover hoef je niet te discussieëren, daartegen moet je optreden. Net als tegen incest op de Veluwe overigens.

Het veralgemeniseren van garagebox-seks door mini-pubers is dan ook slechts een excuus om de zoveelste discussie over (christelijke) moraal af te trappen. De grootste pijn voor de Minister zit hem in het feit dat hij niet kan accepteren dat 16- en 17-jarigen (en kennelijk ook studenten), soms heel bewust seks los willen zien van liefde. Dat ongetrouwde jongeren als übergeile bonobo-aapjes neuken en vozen. Gewoon, omdat het kan.

Maar dat mag niet van grefo-pappa, dat is een moreel defect. Daarover moeten we met elkaar in debat. Sure, André. En wat zullen we dan voor maatstaven aanleggen? De bijbelse moraal? Ik vrees dat we onze jeugd dan weinig kunnen verwijten:

Genesis 19:8. De enige man die vanwege z'n hoogstaande moraal (zo zegt god), de vernietiging van Sodom en Gomorrah mag ontkomen biedt een oversekste meute zijn kindertjes aan. "Luister, ik heb twee dochters die nog nooit met een man geslapen hebben. Die zal ik bij jullie brengen, doe met hen wat jullie willen. Maar laat die mannen met rust, ik heb hun niet voor niets een veilig onderkomen geboden".

Rechters 16:1. Onze held Simson arriveert in de bezette gebieden. "Op een keer was Simson in Gaza. Daar viel zijn oog op een hoer en hij ging bij haar naar binnen". Liefde op het eerste gezicht zullen we maar zeggen.

Ruth 3-4. De geboorte van het breezer-sletje. Naomi onderricht Ruth, de weduwe van haar zoon, hoe ze een nieuwe man aan de haak kan slaan. "Als hij gaat slapen moet je goed opletten waar hij zich neerlegt, en dan moet je naar hem toe gaan, de deken aan zijn voeteneinde terugslaan en daar gaan liggen". Zo gezegd zo gedaan en als dank krijgt Ruth 6 maten gerst.

Voor-wat-hoort-wat seks, de bijbel staat er vol mee. "Als we daar niet snel iets aan doen dreigt een hele generatie op te groeien met ‘verknipte’ ideeën". Inderdaad André, beetje laat maar my thoughts exactly.

Sinterklaassurprise

Papa? Ja lieverd. Papa, wil je me helpen met m'n sinterklaassurprise? Tuurlijk meissie, wat wil je maken? Nou, het moet over 'wereldgodsdiensten' gaan maar ik weet niet precies wat dat is, wereldgodsdiensten.

Meissie is negen jaar en zit in groep zes. Geloven in sinterklaas doet ze niet meer, doet de hele klas niet meer en daarom worden er lootjes getrokken en maken ze surprises voor elkaar. Cool, deden wij vroeger ook. Ontbijtkoek natmaken, beetje kneden, beetje draaien en hij was niet van echt te onderscheiden. Maar zo werkt dat niet meer.

Het ongecompliceerde kinderfeestje van weleer is tot een multicultureel dilemma geworden. Want is van oorsprong een christelijk feestje en je zou je kunnen voorstellen dat... Voor je het weet zit de helft van de kinderen zonder kadootje en dat zou sneu zijn. Maar gelukkig vormde zich in het openbare hoofd van de school een plan. Het hoofd had namelijk vaker met dit bijltje gehakt. Niet dat het ooit klachten over sinterklaas of kerst had gekregen, maar als je iets voor kon zijn dan was dat beter, konden ze je later ook niets verwijten.

Je moet het kalf slachten voordat de put gedempt is wist het hoofd. Daarom dit jaar geen ontbijtkoekdrollen nee, dit jaar een surprise die te maken heeft met god. Met religieuze rituelen, en offerbeelden en heilige boeken. Van godsdienst kunnen we nog een hoop leren; dat had Cohen laatst ook nog eens gezegd.

Jesus Christ on his fucking bicycle! We hebben het hier over kinderen van 8 tot 11 jaar. We hebben het over een openbare school. We hebben het over een legende uit de vierde eeuw waaruit een kinderfeestje is gebouwd. Hoe haal je het in je multiculturele schuldbeladen hersens om kinderen van negen 'offerbeelden' te laten maken met sinterklaas? Voor de lieve vrede? Voor hun 'Finse' en Chinese ouders? Of gewoon omdat god thuishoort op de openbare school?

Het sinterklaasfeest, Neêrlands traditie nummer één, is volkomen losgezongen van haar religieuze wortels. Het feest is 'safe' en kan zonder second thoughts schoolbreed gevierd worden. Sinterklaas is kado's, is snoep, is feest. Van sinterklaas moeten alle gefrustreerde volwassenen afblijven, en god al helemaal.

Free at last?

“Free at last, free at last, thank God almighty we are free at last”. Vijf en veertig jaar na de legendarische toespraak van Martin Luther King is nu eindelijk ook Nederland bevrijd. Bevrijd van het schuldgevoel dat al decennia lang als een molensteen om haar nek hing, dat geen slavernijmonument of mea culpa ooit weg heeft kunnen nemen.

Alleen met de epigenetische variant van het Freudiaans schuldgevoel valt de euforie na Obamas verkiezingswinst in sociaal-liberaal Nederland te verklaren. Op basis van programmatechnische overeenkomsten alleen kom je er niet uit. Het multicultureel kompas van de Volkskrant, Thomas von der Dunk zegt zelfs: “idiote standpunten heeft Obama natuurlijk ook, inzake wapenbezit, doodstraf en Israël, maar die zijn in Amerika algemeen”; dus dan telt het niet? Typisch gevalletje cultuurrelativisme.

Amerika, inclusief Obama en zijn Democratische partij hebben werkelijk niets met Europees socialisme. “European Socialism” gold tijdens de campagne als modder om mee te gooien, het socialisme als verwijt; socialistisch Nederland vond het prima. Een afvaardiging van ‘de jonge socialisten’ mocht alleen meewerken aan de Democratische campagne als ze dat vermaledijde woord uit hun naam zouden halen, wat ze natuurlijk deden.

Toch biggelden de tranen 5 november over de witte wangetjes. Change is about to happen, can we do it? Yes we can! En in feite heeft Obama het al gedaan, nog voordat hij is ingezworen. Het boegbeeld van blank imperialisme, de Verenigde Staten van Amerika, heeft een zwarte ‘president-elect’. How’s that for a change?

Wel, dat is prima. Obama en Biden hadden meer in hun mars dan McCain en Palin. Afgezien van de politieke kleur is het namelijk belangrijk dat het machtigste land ter wereld een president heeft die door de rest van de wereld serieus genomen wordt. Dat ontbrak er de laatste tijd aan. Maar het verklaart niet de intensiteit waarmee Obama’s campagne het afgelopen jaar is gevolgd in de Nederlandse media, noch de hysterische ontlading bij zijn verkiezing. Daar schieten rationele argumenten te kort.

De essentie van de Nederlandse blijdschap moet dan ook verklaard worden vanuit emoties. Vanuit dezelfde emoties die ook het gedrocht van de multiculturele samenleving hebben voortgebracht en die ons jaarlijks miljarden laten overmaken naar volstrekt corrupte landen en non-existente economieën: schuldgevoel en altruïsme. Nobele emoties, maar gemengd vomen ze een vieze cocktail.

Obama is de representant van een groep die door onze voorouders als minderwaardig werd gezien en ook als zodanig is behandeld. Gegeven onze moderne kijk op mensenrechten een absolute doodzonde. En het is die doodzonde die wij met terugwerkende kracht van toepassing verklaarden op het verleden om haar vervolgens als erfzonde met ons mee te dragen.

Obamas overwinning neemt deze erfzonde weg. Obama wordt de machtigste man ter wereld en zal heersen over zwart en blank. Na decennia van zorg en bescherming staat plots uit de groep van onderdrukten een verlosser op. De strijd is gestreden, gerechtigheid heeft gezegevierd. Nederland juicht: free at last, free at last.

Obama for president, Abhoutaleb for mayor. Het zal nog even duren maar hopelijk maak ik het mee: dat ooit de Nederlandse goedmens personen op hun individuele en feitelijke meritus gaat beoordelen, ongeacht kleur, herkomst of sociale status.

137plus

Nog even twee berichtjes voordat Hirsch Ballin met artikel 137plus de ratio voorgoed ondergeschikt maakt aan georganiseerde waanzin.

Bij de opening van het academisch jaar, afgelopen donderdag in Rome, waarschuwde paus B16 'de wetenschap' dat zij god dreigen te vergeten. Kennis zonder god leidt namelijk tot "hoogmoed en intellectuele zelfoverschatting". Zonder god in de vergelijking leidt wetenschap tot "valse wijsheid" aldus de paus. "Echte wijsheid moet steeds op God steunen".

Om zijn woorden kracht bij te zetten werd de pauselijke toespraak niet via radio of televisie uitgezonden. De paus stond erop postduiven te gebruiken omdat alleen exponenten van gods schepping werkelijk informatie kunnen overbrengen. Grapje Hirsch, nog even volhouden. Is bijna zover.

Het tweede bericht komt uit het Nederlands Dagblad. Psycholoog Liesbeth Venema waarschuwt gelovigen die niet zover hebben doorgeleerd als zijzelf, dat een persoon die vreemd gedrag vertoont niet noodzakelijkerwijs door de duivel bezeten is. Soms is het een psychische aandoening die met medicijnen te behandelen is. Liesbeth geeft een korte checklist:

Iedereen weet "dat christenen onder bescherming van engelen staan en daarom dus niet bezeten van demonen kunnen raken". Maaarrrr "niet-gelovigen en mensen die zich bezighouden met occultisme, hekserij, glaasje draaien, aanroepen van geesten en doden, kunnen de bescherming van engelen kwijtraken en onder duivelse 'bescherming' komen". Dan wordt het zaak de ghostbusters van het bevrijdingspastoraat te bellen.

Liesbeth Venema is daarmee, volgens de paus, het prototype van een waarachtig wetenschapper. Wél doorleren, maar alle kennis eerst aan god toetsen. Want, soms is vliegen een godsgeschenk, en soms is het aerodynamica.

Als ik Liesbeth en alle bible-first wetenschappers humaan ontaard zou noemen, en als ik zou stellen dat de paus met zijn uitspraken een perfide vorm van wetenschap propageert, zou ik dan strafbaar zijn volgens 137plus?

Ik heb voor dit soort idiotie namelijk evenveel respect als voor de godsdienstwaanzinnigen in Somalië die vorige week een dertienjarig meisje hebben gestenigd omdat ze overspel had gepleegd. Ze was namelijk verkracht. Geef ID-gelovigen een maatschappelijke vinger en voor je amen kunt zeggen sta je weer in de woestijn.

Identiteit

J.R.R. Tolkien voert in zijn trilogie 'in de ban van de ring' vele vreemde volken ten tonele maar één volk is mij in het bijzonder bijgebleven: de Enten. Enten zijn sprekende bomen wier levensloop tevens hun naam is, hun identiteit. "Noem mijn naam en je zult weten wie ik ben".

Een briljante vondst dacht ik, want inderdaad, het zijn juist persoonlijke ervaringen die je maken tot wie je bent. Mijn identiteit, mijn 'ik' is het distillaat van mijn verleden. Als ik dit verleden als naam en identiteit zou aannemen dan kan ik stellen: "ik ben die ik ben".

Maar het samenvallen van persoonlijke ontwikkeling en identiteit gaat alleen op voor wie de vrijheid heeft (gehad) zichzelf als individu te ontwikkelen. Ik ben in Nederland opgegroeid en heb die vrijheid gehad, vandaar dat ik Tolkiens vondst opmerk. Ik ben die ik ben. Maar als mijn leven zich had afgespeeld in de schaduw van anderen, dat wil zeggen, als ik niet in de op het individu gerichte Westerse cultuur was grootgebracht maar in een cultuur waar mijn inbreng als individu ondergeschikt was geweest aan vaststaande groepswaarden, dan had ik er overheen gelezen.

In een cultuur waar mijn inbreng wordt gezien als bijdrage aan het hogere groepsdoel kan ik mijn identiteit alleen afmeten aan dit groepsdoel, aan de mate waarin ik erin geslaagd ben mijn rol binnen de groep te vervullen. Mijn persoonlijke historie is van geen belang, mijn identiteit op enig moment wordt bepaald door de discrepantie tussen de rol die de groep mij oplegt en de rol die ik op dat moment heb.

In een wij-cultuur, een groepsgerichte cultuur, bestaat mijn identiteit niet bij gratie van persoonlijke ontwikkeling en historie, maar ligt ze besloten in de normen en waarden van de groep. Hieraan meet ik mijn persoonlijkheid af. Vanaf mijn geboorte is duidelijk binnen welk segment van de groep ik zal acteren en hoe ik moet worden. Dit in tegenstelling tot de vrije rol die personen in een ik-cultuur zich aanmeten. Bij hen staat het einddoel niet vast en hun momentane identiteit is alleen af te meten aan het verleden.

Dit verschil is belangrijk wanneer we kijken naar groepssymbolen als vlag, religie en paspoort. Voor mij als individualist is een paspoort niet meer dan een reisdocument. Het is de afslag van wat NAW-gegevens waarmee ik een visum kan aanvragen om andere landen te bezoeken. Het heeft niets van doen met mijn identiteit. Immers, ik ben die ik ben, ook zonder visa.

Dit is hoe de meeste Nederlanders hun paspoort zien, als een reisdocument. En als de koning van Marokko eist dat iedereen die uit Marokkaanse ouders geboren is, zijn Marokkaanse paspoort als visum aanhoudt dan is dat maar zo. Een tweede paspoort of een visumstempel in je Nederlandse paspoort, "what's the big difference"?

Maar er is wel degelijk een verschil. Voor veel Marokkanen en Turken namelijk staat het paspoort symbool voor hun cultuur. Niet voor de Nederlandse cultuur, maar voor de groepscultuur waarin men is opgevoed. De cultuur van ouders en familie wordt teruggevoerd op het land van herkomst en wordt tastbaar in dat (tweede) paspoort. Hiervan afstand nemen betekent afstand nemen van je cultuur, van je groep, van je identiteit. Een Marokkaans paspoort heeft voor de gemiddelde Slotervaarter daarmee een wezenlijk andere betekenis dan een Nederlands paspoort voor de autochtone Nederlander.

Dit is een aspect van de 'paspoortenkwestie' dat zelden aan bod komt maar evenwel tekenend is voor de hedendaagse integratieproblematiek. Het staat symbool voor het wezenlijke verschil tussen wij-denken en ik-denken, tussen groepsidentiteit en persoonlijke identiteit.

Het Westen is in geen geval 100% individualistisch. Ook hier bestaat een sterke hang naar groepswaarden. Kijk naar Amerika waar naast het individu ook heel duidelijk 'de Amerikaan' bestaat, gesymboliseerd door vlag en christendom. Of bij ons, minder zichtbaar maar wel herkenbaar: vrolijk chauvinisme waar het de eigen club of stad betreft. Het zijn restanten van de aloude groepscultuur. Groepsdenken heeft de mensheid groot gemaakt maar in het Westen is dit inmiddels een gepasseerd station, je dient het in de eerste plaats als individu zélf te maken.

Onze maatschappij is een ik-cultuur en gericht op individuele ontwikkeling. En hoe je het ook wendt of keert, wij-culturen zullen hier niet aarden laat staan integreren. Wat tegenwoordig wordt samengebracht onder de noemer 'multiculturaliteit' is in wezen een eufemisme voor het onvermogen wij- en ik-culturen te mengen.

Dubbel paspoort, islamitische gemeenschap, Turkse gemeenschap, Marokkaanse gemeenschap: we moeten dit niet willen. Niet voor onszelf maar bovenal niet voor hen die voornemens zijn hier een bestaan op te bouwen. Nederland is geen zeventiende provincie, Nederlanders dienen niet in het Turkse leger en voor Nederlanders zijn mannen en vrouwen, homo's en hetero's gelijk.

Iedere Nederlander is een individu met het recht en de plicht een eigen identiteit te ontwikkelen; dat geldt ook de ex-Marokkaan en ook de ex-Turk. Nederland is multi-etnisch, multi-individualistisch en in alle verscheidenheid één binnen haar grenzen. De Nederlandse individualiteit valt samen met de Nederlandse identiteit. Nauwelijks herkenbaar en voor sommigen onvindbaar, maar evenzogoed: het spelt mijn naam.