Defamation of Reason

Het Singermuseum in Laren toont momenteel het zwaargehavende beeld ‘de denker’ van Rodin. Begin vorig jaar werd dit onbetaalbare bronzen kunstwerk door barbaren uit de Larense beeldentuin ontvreemd, waarschijnlijk om te worden omgesmolten. Toen het werd teruggevonden waren diverse ledematen ge-amputeerd en was een begin gemaakt met het lichten van de hersenpan. Deze door achterlijke motieven ingegeven roof staat in mijn beleving model voor de nietsontziende brutaliteit waarmee de Heerscharen begonnen zijn de menselijke Rede van haar schoonheid te ontdoen.

Nu al kunnen we stellen dat de eerste decade van dit nieuwe millennium volledig wordt beheerst door de wedergekeerde 'autoriteit van de de traditie'. Niet de zoektocht naar het wezen van de materie, niet de exploratie van het universum noch de vierde medische revolutie verheugen de zoekende mens, integendeel. Alle aandacht en energie lijkt zicht te concentreren op juist die metafysische dogma's die we dankzij de Verlichting achter ons gelaten hadden.

De president van het machtigste land ter wereld verklaart zonder blikken of blozen dat hij zijn opdracht "to bring democracy to the world", direct van God ontving. Zijn wannabee opvolgers, democraten en republikeinen, laten geen gelegenheid onbenut om hun bijzondere band met 'het hogere' te benadrukken. Zelfs in het ooit zo ongelovige Europa is de Heer nu waarlijk opgestaan.

De opleving van religie in Europa is een zuiver politieke kwestie want de religieuze doctrines zelf zijn ongewijzigd gebleven. Ze bieden nog steeds dezelfde god-van-de-gaten waarmee al tweeduizend jaar wordt geleurd, al zijn de gaten die men wil vullen wel degelijk gewijzigd.

De seculiere Verlichtingscultuur die de afgelopen twee eeuwen zo kenmerkend was voor Europa is verduisterd geraakt door de aanwezigheid van dertig miljoen niet-Verlichten.

Door falend beleid enerzijds en actieve tegenwerking anderzijds zijn opvolgende regeringen er niet in geslaagd deze nieuwkomers warm te maken voor het Europa van Kant en Hobbes. Het gevolg: een gapend economisch en cultureel gat tussen de oude en de nieuwe Europeanen.

Dit gat nu, zo heeft de EU zich voorgenomen, moet gedicht worden met God. Immers, God is de enige in het oog springende overeenkomst tussen beide culturen. Het probleem van deze aanpak is echter dat de Europese god-van-de-gaten bijna niets meer te vullen heeft, en zich alleen nog richt op de persoonlijke besoignes van deze of gene. De Islamitische God daarentegen vult nog steeds het hele wereldbeeld. Van schepping, via aardbeving tot hoofddoekje en rentevrij bankieren, Allah is omnipresent.

Deze ongebreidelde en zwaar gesubsidieerde aanmoedigingen, richting Europese moslims, om de Islam te praktiseren, te koesteren en toe te passen heeft vier duidelijk aanwijsbare en zeer negatieve gevolgen:

1) het bevestigt tegenover de moslim dat hij in de eerste plaats islamiet is, en geen Europeaan. In plaats van de kloof te dichten wordt deze vergroot.
2) dubieuze elementen binnen de moslimgemeenschap met een uitgesproken integratiefobie, zien hun kans schoon de Europese moslims op additionele islamitische plichten te wijzen, plichten die zelfs in het land van herkomst als ouderwets bestempeld worden
3) met al deze aandacht voor Allah en de bespreekbaarheid van 'het geloven', durven de christenbroeders hun eigen 16e eeuwse opvattingen weer als wereldlijk ijkpunt op te voeren
4) de Verlichte, Kantiaanse Europeanen die dit continent hebben gemaakt tot wat het is, voelen zich er niet meer thuis. In het huidige Europa is overduidelijk geen plaats meer voor de Rede.

De zuivere Rede wordt uit Europa verdreven. De zuivere Rede mag spreken maar niet kwetsen. De zuivere Rede moet weten dat ze, om met Sarkozy en Cohen te spreken, nog veel van religie kan leren.

Als we Europa als rationeel baken voor de wereld willen behouden dan doet de EU er goed aan niet langer een op godsdienst gestoeld Eurabia na te streven. Dan doet de UN er goed aan geen "declaration against defamation of religion" aan te nemen, maar dient een declaration against defamation of Reason te worden opgesteld, aangenomen en vervolgens rücksichtslos gehandhaafd.

In onze global village anno 2008 is de Rede er niet veel beter aan toe dan de gemolesteerde denker van Rodin in het Singermuseum.