God, ga eens dood

Al sinds mijn jeugd heb ik een slechte band met alles wat naar god en metafysica riekt. Ik ging met mijn ouders naar de kerk, deed mijn eerste communie en vond het allemaal wel spannend. Nooit echter had ik het gevoel dat deze zondagse uitjes mij verrijkten, ze behoorden gewoon tot de rituelen van het weekend. Hetzelfde gold waarschijnlijk ook voor al die andere jongens en meisjes die tussen hun ouders in op de houten bankjes zaten.

Ik werd mij pas bewust van de diepere betekenis van de christelijke god toen duidelijk werd dat Jezus was gekruisigd ter vergeving van onze zonden. Hoezo onze zonden? Ik wist zeker dat ik nog nooit wat had gestolen, nog nooit iemand had geslagen die mij niet eerst had geslagen en ik hield van mijn ouders. Was hij dan voor niets gestorven en moest ik mij daarover schuldig voelen? Moest ik hem vanuit dat schuldgevoel eer bewijzen?

Ik besloot de wonderen de wonderen te laten en begon het geloof van mijn ouders en grootouders onbewust steeds meer als traditie en folklore te zien. Waarheid bevatte de Schrift voor mij niet maar als iemand er wel geloof aan hechtte was mij dat om het even. Tolerantie uit onverschilligheid, naar goed Hollands gebruik.

Deze tolerantie komt de laatste jaren echter steeds meer onder druk te staan. Steeds vaker krijg ik het idee dat ik mij moet verantwoorden omdat ik de Kijk prefereer boven het parochieblad en meer waarde hecht aan Darwin dan aan Genesis. Steeds vaker hoor ik dat mijn rechten welliswaar mijn rechten zijn maar...

Dat Intelligent Design misschien ook wel een kern van waarheid bevat en dat ik de aanhangers ervan daarom moet respecteren. Dat de wetenschap niet op alles een antwoord heeft en dus ook een vorm van geloof is. Dat mensen vrij moeten zijn hun geloof te belijden en ik hier dus best een stap voor opzij mag doen en met wat minder privileges genoegen nemen. Ik constateer met verbijstering en slecht ingehouden woede dat de middeleeuwse God, die door Kant al in de achttiende eeuw was afgeserveerd, zijn plaats op het wereldtoneel aan het heroveren is.

Wie zou mij in de tachtiger jaren van de vorige eeuw hebben geloofd als ik beweerde dat in 2008 nog 53% van de Amerikanen gelooft dat God de mensheid geschapen heeft? Wie zou mij geloven als ik zei dat in naam van Allah 6000 mensen vermoord zouden worden in het WTC? Wie zou enige waarde hechten aan mijn voorspelling dat een christen-christen-socialistisch kabinet het in Nederland anno 2007 zou toestaan dat de rechten van de vrouw, het recht op de vrijheid van meningsuiting en de inrichting van de publieke ruimte ondergeschikt worden gemaakt aan de autoriteit van het geloof?

En toch gebeurt het. Het gebeurt in Nederland, het gebeurt in Europa en het gebeurt in Amerika. Dankzij de immigratie van miljoenen en miljoenen moslims naar het seculiere Europa, en dankzij de incompetentie van politiek-correcte regeringen, worden lang-achterhaalde waarheden en metafysische waanvoorstellingen ook in Nederland weer met respect bejegend.

Weglopen uit de collegezaal als de evolutie wordt behandeld? Respect! Eisen alleen door een vrouwelijke arts behandeld te worden? Respect! Geen bikini's op een billboard? Respect!

Respect moeten we hebben voor de 'waarheden' en tradities die voortkomen uit de 11.000 geregistreerde spirituele overtuigingen. Hún god heeft namelijk evenveel bestaansrecht als jóuw god. Maar wie voor twee centen hersens tussen zijn oren heeft zitten, realiseert zich de intellect-onterende implicatie van dit politiek-correcte uitgangspunt. Tienduizenden geesten en goden en juist die van jou heeft de Waarheid in pacht, en dit enkel en alleen omdat jij toevallig in die cultuur geboren bent. Sure.

Het menselijk intellect en het menselijk intellect alléén, heeft ons gemaakt tot wat we nu zijn. Onze kennis en vooruitgang hebben we te danken aan mensen als Newton, Pasteur en Einstein en niet aan de interventie van welke god of geest dan ook. Onze kennis van de natuur heeft een god die planeten ronddraait overbodig gemaakt. Onze medische kennis maakte ziektes behandelbaar en liet ze niet langer aan de willekeur van kwade geesten. Onze aangeboren morele instincten zorgden ervoor dat de mensheid zich ook zonder openbaring honderdduizenden jaren heeft kunnen handhaven.

De laatste decennia van de vorige eeuw heb ik ervaren als een vooruitgang. De eerste mens op de maan, de eerste PC, de ontrafeling van het DNA om nog maar te zwijgen over de welhaast gekmakende ontdekkingen op het gebied van de kosmologie. We hadden god achter ons gelaten. God werd alleen nog door een handjevol zeloten gebruikt om de gaten in de wetenschap mee op te vullen. De god-van-de-gaten.

Toch is het déze god-van-de-gaten waarvoor wij nu weer respect moeten hebben. Het is déze god, waarvan is aangetoond dat hij nooit ene flikker heeft hoeven uitvoeren om onze fysieke wereld in stand te houden, die plotseling weer alle eer en aandacht krijgt. Dit alles dankzij het respect dat wij een verlichtingsvreemde cultuur die ons continent bereikte betonen.

De god van 2008 is dezelfde god als die van 30.000 v.Chr. Het is de god die de gaten dicht in het intellectuele begrip van mensen die te lui, te laf of te onmondig zijn om de wereldlijke kennis, vergaard in de afgelopen drie eeuwen, om te zetten in een coherent wereldbeeld.

Anno 2008 voert een klein deel van Nederland strijd om deze archaïsche visie buiten de deur te houden. De overgrote meerderheid echter ziet in deze achterhaalde god-van-de-gaten, ófwel een middel om hun geliefde klasse van 'onderdrukten' binnen boord te halen, danwel hun eigen intellectuele handicap weer salonfähig te maken.

Daarom lieve God, namens Thomas Hobbes, Immanuel Kant en Friedrich Nietsche vraag ik U: ga nu eindelijk eens dood. Opdat het met de mensheid ooit nog eens iets wordt.