Democratie: ja mits maar

Dat regeerders en reaguurders elkaar niet liggen was al wel duidelijk, interactieve 2.0 terugkoppeling past nu eenmaal niet in de bestaande bestuursmodellen. Dit geconstateerd hebbende zijn er drie manieren om hiermee om te gaan. Eén: je negeert het verschijnsel. Twee: je doet een poging erin mee te gaan. Drie: je verbiedt interactie en terugkoppeling omdat ... [state your crap on the dotted line].

Jarenlang zijn reaguurders en bloggers genegeerd vanwege de eerste wet van Lucas: 80% is mongool. Daarbij ging het om een relatief kleine groep die obscure blogjes volblafte op plaatsen waar de oppassende huisvader zich liever niet bevuilde. Maar die tijd is voorbij, de blogosfeer is mainstraim geworden en de politiek is erachter dat commenters soms ook kiezers zijn. Althans, een deel van de politiek.

Want voor sommigen blijft het eng, dat terugpraten. Neem bijvoorbeeld Marianne Mikko die namens de Estlandse Socialistische Partij een zetel in het Europarlement bezet. Toen Estland werd aangesloten op het wereldwijde web contateerden Marianne en haar vriendinnen tot hun ontzetting dat "with blogs becoming commonplace, less principled people will want to use them". Mind you, less principled people!

En daar was het web niet voor opgezet weet Marianne, zoveel had ze vanachter het ijzeren gordijn nog wel meegekregen. Dus om u, de beschermwaardige Euroburger, te vrijwaren van anonieme meningen van mensen die u niet kent, heeft Marianne vorige week het parlement voorgesteld anoniem bloggen te verbieden. Bovendien zouden bloggers hun doelstellingen openbaar moeten maken om "malicious intentions or hidden agendas" snel boven water te krijgen. Op deze manier kunnen gevaarlijke blogs zoals GeenStijl (wereldheerschappij) namelijk snel op zwart.

Gelukkig voor de less principled people kreeg Marianne ditmaal de parlementaire middelvinger maar de toon is gezet. Terugpraten moet verboden worden. Dat is uiteindelijk ook veel efficiënter dan vastleggen over welke onderwerpen wél geblogd mag worden en welke profeten je daarbij vooral níet mag beledigen.

Maar ook in eigen land werd vorige week de aanval op onwelgevallige feedback ingezet. Minister Donner van Sociale Zaken verklaarde in een spreekbeurt: “opiniepeilingen ondermijnen het vertrouwen in de regering, het parlement en de overheid in het algemeen”.

Neen excellentie, het gevoerde beleid ondermijnt het vertrouwen in de regering. De politieke correctheid ondermijnt het vertrouwen in het parlement en daadkrachtloze incompetentie ondermijnt het vertrouwen in de overheid als geheel. Don't shoot the messenger maar doe wat met de informatie. Het bedrijfsleven geeft jaarlijks miljoenen uit om erachter te komen hoe de klant over ze denkt en u krijgt het op een presenteerblaadje, foei!

De kloof tussen burger en (Europese) politiek wordt met het jaar groter omdat de politiek blijft volharden in achterhaalde bestuursvormen en troebele besluitvorming. De online 2.0 burger ziet dit, heeft er zijn gedachten over en uit dit middels blog en enquête. Moet je niet bang voor zijn. De conservatieve Britse MP Chris Heaton Harris heeft het door wanneer hij zegt: "blogs have become the life blood of a vibrant democracy". Ik had het zelf niet beter kunnen zeggen, thanks Chris.

Maar ook dichter bij huis, nota bene in de jongste uitgave van ‘Christen Democratische Verkenningen’, komt Peter Cuyvers tot de conclusie dat de Nederlandse middenklasse (via internet) in staat is snel kennis tot zich te nemen en zich een beeld van de maatschappij te vormen. Daarnaast kan zij in alle openheid de handen ineen slaan en in actie komen. Dit in tegenstelling tot de overheid die volhardt in blaartrekkende vergaderingen achter gesloten deuren.

Rita Verdonk loopt met haar internetprogram mijlen op de troepen vooruit, ze wil te veel en de aanpak is ronduit knullig; heeft u nog paperclips en oh ja, hoe gaan we de gezondheidszorg organiseren? Toch zit zij op het juiste spoor want communicatie tussen politiek en burger dient zich niet te beperken tot één dag per vier jaar. Ook 100 dagen praten met een selecte, niet-representatieve greep uit de burgerij zet geen zoden aan de dijk.

In plaats van het willen smoren van interactie, zouden de Donners en de Mikkos van deze wereld vanaf morgen moeten onderzoeken hoe zij de zo verafschuwde ‘burgergeluiden’ het best kunnen kanaliseren en gebruiken. De 'middenklasse' heeft hier behoefte aan en het lijkt mij bovendien een stuk relevanter dan het opstellen van richtlijnen voor de kromheid van komkommers en het houden van goudvissen.

-----

Update en lol. Diverse kerkleiders, vorige week in Londen bijeen voor de ‘Godblogconferentie’, hebben een lijst met 10 geboden voor bloggers opgesteld:

1. Gij zult geen blog plaatsen dat strijdt met integriteit.
2. Gij zult geen beeld maken van uw blog.
3. Gij zult niet voor de anonimiteit kiezen om onder een andere identiteit te kunnen zondigen.
4. Gedenk de sabbatdag door uw blog een dag offline te zetten.
5. Eer uw medebloggers boven uzelf en geef geen aanleiding tot misbruik.
6. Gij zult de eer, reputatie of gevoelens van medebloggers niet aantasten.
7. Gij zult het internet niet gebruiken voor overspel.
8. Gij zult niet de inhoud van een andere blog stelen.
9. Gij zult geen vals getuigenis geven tegenover uw medebloggers.
10. Gij zult niet begerig zijn naar het succes van een medeblogger. Wees tevreden met uw eigen blog.

Stop groene nepstroom

De Nederlandse handel in groene-stroomcertificaten is Brussel een doorn in het oog en moet stoppen. Althans, als het aan PvdA Europarlementariër en backstabbing klokkenluidster Dorette Corbey ligt. “De certificaten voor groene stroom zijn onderdeel van een nepsysteem. Er wordt geen kuub groene stroom extra door geproduceerd”.

Wat is namelijk het geval? Net als bij de emissierechten vindt er tussen de Europese landen onderling een uitruil plaats van zogenaamde groene stroom. Landen als Zweden en Noorwegen, die veel groene stroom produceren, verkopen groenstroomcertificaten aan landen waar de relatieve hoeveelheid milieuvriendelijke stroom omhoog moet. Dit gebruik vindt zijn oorsprong in een krankzinnige verdeelsleutel die Nederland zich ooit heeft laten opleggen (o.a. door de fameuze Kyoto-richtlijn waar China, India en de Verenigde Staten geen boodschap aan hebben).

Bij deze verdeling wordt maar zeer beperkt rekening gehouden met het feit dat we hier met zo’n 16 miljoen mensen op een postzegel leven en ingeklemd liggen tussen twee zwaar geïndustrialiseerde landen. Per hoofd van de bevolking moet Nederland daardoor veel meer investeren om aan de afspraken te voldoen dan bijvoorbeeld Scandinavië of Spanje. Om de economie niet acuut om zeep te helpen kopen we daarom emissierechten en groene stroom van landen die vanwege ‘geen inwoners’ of ‘geen industrie’ wat ruimer in het jasje zitten.

Maar dat moet dus verboden worden zegt milieu-akela Corbey. Want al zou Europa als geheel straks aan de eigen normen voldoen, Nederland moet kapot. Want Nederland is rijk en Nederland is vies; bah, bah Nederland. Nederland moet economisch gezien op slot en de stekker moet uit de economie.

Dit niettegenstaande het feit dat Nederland de afgelopen jaren miljarden en nog eens miljarden euro’s heeft geïnvesteerd in de opwekking van groene energie. Windmolenparken in de Noordzee en in Flevoland die nooit zullen renderen. Talloze biomassacentrales om organisch materiaal in schone energie om te zetten. Van heinde en verre wordt de stront en het tuinafval aangereden om de ovens brandende te houden en als de toevoer eens stokt, dan mogen we van Brussel ook geïmpregneerd hout verbranden. De kankerverwekkende stoffen die daarbij vrijkomen zijn CO2-neutraal dus dat is OK.

Den Haag is “enorm geschrokken van de plannen uit Brussel” en dat is niet vreemd. Want al jaren probeert Den Haag voorop te lopen en roomser dan de paus te zijn, maar telkenmale krijgen de jongens en meisjes van onder uit de zak. En waarom? Omdat Den Haag een lulletje is, een lulletje met een negatief zelfbeeld dat in elke vergadering het vingertje hoog in de lucht steekt en roept: “juf, juf, mogen wij?”.

Begrijp me goed, ik ben niet tegen het milieu, ik ben tegen idioten. Tegen visieloze, zichzelf kastijdende idioten met een Hansje Brinker complex die denken dat je met 0,25 promille van de wereldbevolking op 0,08 promille van het aardoppervlak een verschil gaat maken door lokaal de handel in groene stroom te verbieden. Alle beetjes helpen zei de mug en ze pieste in de zee.

Het kapotmaken van de Nederlandse economie zal het milieu niet helpen. Een gezond milieu is afhankelijk van een gezonde economie. Alleen een gezonde economie is bereid te investeren in haar leefomgeving (zie Afrika, zie India). Door de lat gaandeweg het traject almaar hoger te leggen en de bevolking te verwijten dat zij niet aan haar morele verplichtingen voldoet, bereik je het tegenovergestelde van wat je wilt bereiken. Volgens mij ben je dan een nep-politicus met een nep-visie zittend in een nep-parlement.

Duurzaam nieuwste Godwin

Soms, als je even niet oplet, ben je plotseling ‘old skool’; een lutser want je weet niet watskeburt. Zo was ik vorig jaar even helemaal lost op respect en tolerantie, ik ben nog van de generatie woordenboek. Ik had geen idee meer wie of wat ik moest respecteren en of ik nog wel tolerant was. Elke lul met voeten en elke doos met vingers verdiende respect. ’Respect’, is dat je mijn ding tolereert ouwes, en ’tolerantie’ is dat je respect voor mij hebt. Fok wat van Dale zegt man, van Dale is oud papier en papier is old skool. Weet tog?

Ik wist het niet. Ik wilde het ook niet weten dus heb ik het betuigen van respect en het zijn van tolerant zolang maar opgezouten en doe ondertussen gewoon mijn ‘ding’. Blijkt nu toch plotseling mijn ding niet duurzaam te zijn! Bij de baard van Zeus, niet duurzaam! Hoe kon ik weten dat mijn ding niet duurzaam was?

Ik dacht: "weinig aan slijtage of bederf onderhevig", dát is duurzaam. Heb ik nog geleerd op school, oude school weliswaar maar toch. Ik weet niet beter of: plastic is duurzaam, rode menie is duurzaam, vinyl en piepschuim zijn duurzaam. Maar niets van dat alles. Old skool duurzaam betekent nú juist niet duurzaam. Maar ook omgekeerd: alles wat vanzelf vergaat, wat snel bederft of rap uiteenvalt is wél duurzaam.

En waren het vroeger bouwvakkers en andere stoere mannen die duurzame dingen maakten, dingen die de tand des tijds moeiteloos konden doorstaan, tegenwoordig is duurzaam het terrein van de jongens en meisjes die in de seventies voor de zeehondjes liepen te flyeren en in de jaren tachtig huizen kraakten. Duurzaam in de eenentwintigste eeuw is synoniem aan 'milieu'. Duurzaam is pro-milieu en anti-CO2.

Mijn kinderen weten niet beter dan dat CO2 het grootste vergif is dat de mens ooit heeft uitgevonden. Dat leren ze op school, op de new skool. Auto's zijn niet duurzaam want ze stoten CO2 uit. Daarom mogen we van Milieudefensie zondag niet met de auto de stad in. Milieudefensie is dus duurzaam. Daarom ook blokkeert Milieudefensie de aanleg van nieuwe wegen, want die zijn niet duurzaam. De files dientengevolge zouden dan wél weer duurzaam moeten zijn, maar dat moet ik nog uitzoeken.

Duurzaam komt in vele smaken. Duurzaam ondernemen, duurzaam beleggen, duurzaam sparen, duurzame vakanties, en zelfs de zeven-heuvelenloop dit jaar is duurzaam want klimaatneutraal. Ik vermoed dat de organisatie voor iedere gelaten deelnemersscheet een boompje plant dan wel iets anders milieuopwekkends doet.

Ik zie in de dierenspeciaalzaak boekjes hoe kinderen hun hamster duurzaam kunnen verzorgen en op de lagere school leren ze dat geld verdienen ten koste van iemand anders niet duurzaam is. Ten koste waarvan het dan wel mag blijft ongewis, maar het zal wel iets zonder rente zijn of zo.

Duurzaam is alles en alles moet duurzaam. Duurzaam betekent respect voor het milieu en voor Milieudefensie. Duurzaam is green en duurzaam is peace. Duurzaam is Greenpeace en granietblokken in zee, duurzaam is het C1000 hoofdkantoor blokkeren, de 2e Maasvlakte blokkeren, de bouw van nieuwe kerncentrales blokkeren. Duurzaam is blokkeren en bevriezen en een hekje erom.

Duurzaam is Natura 2000 en ontpolderen, is consuminderen en grenzen aan de groei. Maar duurzaam is ook géén discussie en geen tegenspraak. Duurzaam maakt geen afwegingen want duurzaam heeft gelijk. Duurzaam is het grote groene gelijkhebben.

Ik heb niks met dit duurzaam. Dit duurzaam staat mij tegen zoals de verwording van respect en tolerantie mij tegen stonden. Duurzaam is de nieuwste godwin uit de koker van de politieke correctheid. Passen je argumenten niet binnen de grenzen van de nieuwe duurzaamheid, dan plaats je jezelf buiten de orde. Discussie gesloten.

Dúúrzaam, zegt ze
en ze lacht haar tanden bloot
frankeert de acceptgiro's
en ze denkt ach idioot

(vrij naar Bert de Coninks 'Evelyne')

Oxfam is knettergek

‘Climate Wrongs en Human Rights’, het jongste rapport van Oxfam International concludeert: “klimaatbeleid schendt mensenrechten”. Hallelua we zijn er. Het heeft even geduurd maar nu hebben ook de ontwikkelingswerkers het klimaat ontdekt als hefboom voor Westers schuldgevoel. Of we maar even 50 miljard per jaar extra willen ophoesten.

Wereldwijd zijn er honderden, zo niet duizenden, non-gouvernementele organisaties (NGO’s) die middels subsidies en fondsenwerving de wereld gaan verbeteren; te beginnen met Afrika. Professionele organisaties met een heuse directie, met reclamecampagnes en woordvoerders maar bovenal: met een gezamenlijke oorlogskas van vele miljarden euro’s.

Een voorzichtige schatting leert dat de afgelopen vijftig jaar tenminste zo’n 2500 miljard euro in de Afrikaanse ellende gepompt moet zijn. Ter vergelijking: het Marshall Plan, voor de wederopbouw van het door oorlog verwoeste Europa, had een budget van 13 miljard dollar (60-100 mld naar hedendaagse maatstaven). Je zou verwachten dat met het honderdvoudige van dat bedrag er onderhand toch tenminste de opmaat naar iets moois zou zijn? Niet dus.

Afrika is nog steeds hetzelfde zieltogende continent van vijftig jaar geleden. Zonder infrastructuur, zonder gezondheidszorg, zonder scholing, zonder werkgelegenheid of industrie. Maar mét honger, met oorlogen, met corrupte regimes en met een bevolking die verslaafd is geraakt aan internationale hulp. En er is meer geld nodig, véél meer geld.

Talloze malen hebben we gedoneerd. Voor weer een hongersnood, voor weer een genocide, voor weer een school. En vijf jaar later voor de herbouw van diezelfde school, en het gestolen aggregaat, en de vernielde schoolbus. Blind hebben we gegeven voor ‘de arme negertjes’ aan mevrouwen in knickerbockers. Het was immers onze schuld. Eeuwen van uitbuiting, slavernij en kolonialisatie brachten ons welvaart en Afrika armoede. Daarom reserveert Nederland jaarlijks bijna 1% van het BBP voor ontwikkelingshulp. Vijf en half miljard euro per jaar om onze schuld af te kopen.

Dit schuldgevoel is decennia lang de voornaamste bron van inkomsten en subsidies geweest voor de NGO’s. Niemand die zich hardop durfde afvragen waar dat geld toch bleef. Waarom Afrikaanse landen die nooit een kolonie waren er even beroerd aan toe zijn. Waarom niet-Afrikaanse ex-kolonieën wél economische grootmachten zijn geworden. Waarom Mugabes gedwongen landonteigeningen het land veranderden van de graanschuur van Afrika in een failed state met een inflatie van elf miljoen procent. Waarom hongerend Soedan haar voedselvoorraden exporteert.

Zulke vragen stellen alleen racisten, neo-koloniale cynici met het hart op de verkeerde plaats. Maar de tijden veranderen. De roep om antwoorden wordt luider en de donatiebereidheid onder het publiek loopt terug. Daarnaast zien we dat de Chinezen met hun voor-wat-hoort-wat aanpak in vijf jaar tijd al meer hebben bereikt dan de Westerse wereld in vijftig jaar. “Jullie delven voor ons grondstoffen dan bouwen wij een snelweg, en een spoorlijn, en een stuwdam. Sambal bij?”. Maar dat is gemeen en zeker niet de Oxfam aanpak. Voor Oxfam geen dwang of handjeklap.

Althans, niet richting Afrika. De Westerling daarentegen is een door erfzonde belaste crimineel die niet hard genoeg aangepakt kan worden. En Oxfam weet feilloos waar het nieuwe gevoelige plekje zit. "In failing to tackle climate change, rich countries are effectively violating the human rights of millions of the world's poorest people" lezen we op pagina 1. En daarom moet er jaarlijks 50 miljard extra beschikbaar komen voor ontwikkelingshulp. Omdat ‘we’ de mensenrechten schenden!

Waar haal je de euvele moed vandaan? Na vijftig jaar en 2500 miljard euro is Afrika nog geen stap vooruit gekomen. NGO’s en ontwikkelingshulp hebben evident gefaald en dus gooien we de klimaathype maar in de strijd. Het klimaat als haarlemmerolie voor schuldopwekking en fondsenwerving. Wat hebben smeltende gletsjers van doen met corrupte onderkoningen en met grondstoffen die in de grond blijven zitten? Voor 2500 miljard euro had er een dijk rondom het hele continent kunnen liggen. Voor 2500 miljard euro had Afrika de grootste producent van broeikasgassen ter wereld kunnen zijn, maar er is niets gebeurd. Helemaal niets.

Vandaag (13/9) lees ik in de NRC dat UNAIDS, de organisatie die zich bezighoudt met de inventarisatie en bestrijding van AIDS (in Afrika), al jaren lang te hoge cijfers hanteert. Geen 40 miljoen geïnfecteerden maar ‘slechts’ 25 miljoen. De reden? Men ontvangt subsidie per patiënt. Wie is er hier ziek?

Er zit iets helemaal fout bij de geprofessionaliseerde ngo’s en ja, ik ben een scepticus. Ik zie een enorme industrie maar ik zie geen resultaten. Ik zie noodverbanden en zakjes rijst maar ik zie geen opbouw. Vingertjes wijzen naar mij want als ex-slavenhouder, ex-koloniaal heb ik schuld en als ik de komende jaren mijn energieconsumptie niet met 40% terugschroef dan schend ik de mensenrechten in Afrika? Ik heb het helemaal gehad met dit soort chantage.

Ik zie Mugabe, ik zie Darfur, Congo, Tsjaad, Angola, Liberia en ik zie dat ontwikkelingshulp hier zinloos is. G7-geld gaat Afrika niet van haar tribale problemen en corrupte politici verlossen, net zo min als Oxfam overigens. Mensenrechtenschending? Eerder een misplaatste PR-reflex van een visieloze do-good organisatie die haar jaarrekening sluitend moet krijgen.

Maar soms, heel soms, als de westenwind op onze kusten beukt dan stel ik mij wel eens voor hoe het zou zijn als Nederland en, pak ‘em beet Rwanda, hun grondgebied zouden uitruilen. Hoe gaan we dat land inrichten? Hoe gaan we een economie opbouwen en, hoe zullen beide landen er na 50 jaar uitzien? Ik heb daar zo m’n gedachten bij and it doesn’t spell Oxfam.

Laat Enait niet zitten

Praktiserend rechter Mr. Peter Ingelse stelt vandaag in NRC Handelsblad dat we ons niet te druk moeten maken om de weigering van advocaat Faizel Enait op te staan voor rechters die de rechtszaal binnentreden. Weigeraar Enait motiveert: "alle mensen zijn voor mijn geloof gelijk". Illustrator Ruben L. Oppenheimer voegt daaraan toe: "behalve vrouwen, homo's, christenen, ongelovigen, cartoonisten...". Deze briljante constatering van Oppenheimer ontkracht het verhaal van Ingelse op voorhand, en terecht.

In de zeventiger jaren, vertelt Ingelse, was het gebruikelijk dat een advocaat een kleine buiging maakte naar de rechters. Een gewoonte, geen voorschrift en zeker niet zo zwaarwegend als in bijvoorbeeld de Amerikaanse rechtszaal. Hijzelf, sociaal advocaat in die tijd, had daar enige moeite mee en reduceerde het eerbetoon tot de suggestie van een knikje.

Vanuit deze ervaring, vanuit zijn eigen 'alle-mensen-zijn-gelijk' filosofie, beoordeelt Ingelse nu ook de weigering van Mohammed Faizel Ali Enait om te buigen. En dat is fout. Heel erg fout. De orthodoxe moslim Enait is namelijk geen rechten gaan studeren omdat hij het Nederlandse rechtssysteem zoveel beter of rechtvaardiger vond dan de sharia, nee, Enait is rechten gaan studeren om dezelfde reden als Volkert van der Graaf. Om dezelfde reden die de theoloog Prof. Dr. Ouweneel ertoe bracht biologie te gaan studeren. Namelijk: om een systeem van binnenuit uit te hollen.

Ingelse is rechter, Ingelse is integer, Ingelse is correct. Ingelse is politiek correct en krijgt daarom een platform bij de NRC; maar hij is ook een beetje dom. Want hoe kun je in hemelsnaam je eigen hoogstaande principes van gelijkheid van toepassing verklaren op een persoon die al vier jaar strijdt voor de ongelijkheid van de vrouw? Een persoon die pertinent weigert een vrouw de hand te geven omdat ze misschien wel ongesteld is en zo haar 'onreinheid' op jou kan overdragen.

Dat, Mr. Ingelse, is de sharia. Dat is niet de Nederlandse wet voor wie alle personen gelijk zijn, dat is de islamitische sharia. Faizel Enait zweert bij de sharia en disrespecteert u en de uwen en de Nederlandse wet. U zegt: "ik kan het met de beste wil van de wereld niet vatten hoe iemand mij zou kunnen kwetsen door mij geen hand te geven omdat zijn of haar geloofsovertuiging dat verbiedt". U zegt: "moet ik iedere zittenblijvende advocaat aan de tand voelen en als zijn geloofsovertuiging niet diep genoeg zit de binnenkomst nog eens over doen? Hou toch op". Ik zeg: "u loopt 200 jaar op Enait vooruit en dat moet u niet willen".

Enait eist met zijn weigeringen (handje geven, opstaan) respect voor de sharia. Als reactie roept u de Nederlandse magistratuur op: "ga je eigen respect niet regelen en laat de man lekker zitten". U bent namelijk van mening dat je respect moet verdienen. Enait daarentegen is van mening dat ieder levend wezen op deze planeet respect verschuldigd is aan de islam. En het is vanuit die gedachte dat hij geen handen schudt, het is vanuit die gedachte dat hij niet voor u (de Nederlandse wet) opstaat.

Onze 21ste eeuwse ideeën over gelijkheid zijn hem vreemd en hij krijgt gelijk. Enaits tradities worden door u gerespecteerd maar voor de Nederlandse hoeft hij niet op te staan. Enait blijft zitten en u zegt dat we ons geen zorgen hoeven maken: "respect kun je niet afdwingen of voorschrijven". Op zich is dat juist Mr. Ingelse , maar het werkt wel twee kanten op. En dát ziet u hier, ondanks al uw ervaring, over het hoofd. Niet alleen blijft Enait zítten, hij pist u ook nog eens op de kop.

Van Kikker naar Prins

Wat is dat toch met die katholieken? Heeft nota bene de paus herself verklaard dat evolutie ok is, blijft men toch aanschurken tegen al die infantiele creationisten en Darwin-bashers. "Met een groot Darwinjubileum in het vooruitzicht zal de wetenschappelijke controverse rond zijn theorie weer hevig oplaaien" meldt het Katholiek Nieuwsblad. Dit naar aanleiding van het verschijnen van de DVD 'Van Kikker naar Prins' van de stichting Schepping of Evolutie.

Ik weet, ik moet het laten afglijden, maar dit soort berichten maakt me razend. "De wetenschappelijke controverse"? Er is geen wetenschappelijke controverse. De wetenschap twijfelt niet aan de evolutietheorie. Op de kwantumtheorie na is er geen enkele theorie die zo vaak en zo aantoonbaar juist is gebleken.

Er is geen twijfel. Er zijn wel vragen, er zijn veel vragen. En er is stront. Er is de fijngemalen poppenstront van zelote zeveraars die koste wat kost de wetenschap willen beschadigen. Immers, waar gaten daar god. Daarom ook doet het Katholiek Nieuwsblad graag een duit in het zakje. Gott muss sein, anders zitten we straks zonder lezers.

Van Kikker naar Prins is een DVD met daarop 30 minuten Intelligent Design (ID) propaganda. De KN recensent is vooral blij met het "beroemde fragment, waarin Dawkins met zijn mond vol tanden staat op de eenvoudige vraag of hij één concrete mutatie kan noemen die leidde tot toename van genetische informatie". Dawkins met z’n mond vol tanden. Dan moet god toch wel een ijzersterk argument voor z’n eigen bestaan hebben gevonden. Het KN weet niet precies hoe het zit maar steekt haar opwinding niet onder stoelen of banken.

Met deze DVD presenteert de ID-lobby haar nieuwste wapen in de zwaar gesponsorde strijd tegen de wetenschappen. Fasten your seatbelts: "mutaties in het DNA kunnen nooit leiden tot een toename van (genetische) informatie, dit is wetenschappelijk bewezen”. Ofwel: het is onmogelijk dat de evolutie een complex wezen als de mens heeft voortgebracht. Alleen god kan dat, aldus de broeders en zusters van de ID-lobby. Gelul en bewuste misleiding, aldus Jaap.

De zoveelste leugen. De zoveelste poging om met flarden moeilijk toegankelijke wetenschappelijke informatie de toehoorder zand in de ogen te strooien en god de wetenschappelijke arena binnen te rijden. Na de Grand Canyon, de lichtsnelheid, de flagella is dit zo’n beetje het vijfhonderdste argument ‘waar de wetenschap geen antwoord op heeft’. Niet dus.

Voor wie het interesseert. De essentie van het jongste bedrog luidt: 1) het DNA van complexe mechanismen zoals de mens bevat meer informatie dan dat van pakweg een bacterie. 2) volgens de wetenschap kan DNA niet zodanig muteren dat de hoeveelheid informatie die het bevat, toeneemt. Bewering één is juist. Bewering twee is een sluw geconstrueerde leugen; door twee in de wetenschap courante methoden van informatiebeschrijving naar eigen inzicht samen te voegen, onstaat een stelling die kant noch wal raakt.

Heel kort, sorry maar het moet er even uit; de eerste beschrijving (van Shannon) stelt: als je een telefoongesprek voert over een heel slechte lijn, dan mag je blij zijn als de ander er überhaupt iets van meekrijgt. Wat neutraler geformuleerd: de ruis op de lijn voegt geen zinvolle informatie toe aan het bericht, de hoeveelheid informatie kan hooguit verminderen. Shannon noemt het bericht de informatie en de verstoring de ruis. Bij Shannon bevat ruis geen informatie. Shannon stelt: mutaties in het bericht voegen geen informatie toe. Dit lijkt al een beetje op stelling twee van zoëven alleen missen we nog het DNA. Shannon richt zich namelijk uitsluitend op communicatie.

Voor het DNA moeten we bij de tweede methode zijn, die van Kolmogorov-Chaitin (K-C). Deze theorie komt uit de computerwetenschappen en wordt onder andere gebruikt in compressietechnieken om de bestandsgrootte van digitale foto’s te beperken. Is het u wel eens opgevallen dat vakantiefoto's met een strakblauwe lucht minder MB's bevatten dan andere foto's?

Dat komt omdat een blauwe lucht veel overbodige informatie bevat. In plaats van twee miljoen individuele blauwe pixels op te slaan, denkt uw fototoestel: vanaf “hier” staan twee miljoen blauwe pixels. Dat scheelt al snel 1,99 miljoen blauwe pixels aan opslagruimte. Dit is wat de bekende JPEG techniek doet. JPEG zoekt naar overbodige informatie en berekent een code, een decodeersleutel, waarmee de oorspronkelijke informatie op een later tijdstip weer gereconstrueerd kan worden.

De IDalisten werden bijzonder hijgerig toen bleek dat de K-C methode ook werd toegepast om de complexiteit van specifieke DNA-strings te beschrijven. Hoe meer unieke eiwit-sequenties (genen), hoe langer de sleutel en hoe complexer het organisme. Zeer werkbaar en bijzonder praktisch. Echter, voor de ID-infiltranten bleek dit een prachtig uitgangspunt voor een nieuwe lastercampagne.

Want, als je het begrip informatie (non-ruis) uit Shannons definitie vervangt door het begrip informatie (ruis, DNA) uit de Kolmogorov-Chaitin definitie, dan krijg je: "mutaties in het DNA kunnen nooit leiden tot een toename van (genetische) informatie ". Joepie, er moet een schepping hebben plaatsgevonden, de wetenschap zegt het zelf! En daar is nu een video over gemaakt en daar krijgen de pijen van het Katholiek Nieuwsblad een stramme kabouter van.

Hoe achterlijk en desperaat moet je zijn om jezelf keer op keer tot dit soort bedrog en vuilspuiterij te verlagen? Have they no faith at all?