Gods Klimaatplan

Geïnspireerd door wat zij noemt ‘de linkse milieubeweging’ staat de kerk tegenwoordig pal voor natuurbescherming. Prachtige sites propageren de zorg voor al wat groeit en bloeit. Een paar muisklikken verder wordt echter snel duidelijk dat de christelijke milieubeweging slechts één doel heeft en wel: het aan de kaak stellen van de normen en waarden van de hedendaagse samenleving. En om dit te bereiken gaat zij soms vreemde allianties aan.

Uitgangspunt 1. "De uiteindelijke waarde van de aarde waarop wij leven wordt niet bepaald door het nut ervan voor de mens. Zij heeft een intrinsieke waarde als kunstwerk en eigendom van de Schepper, Die haar aan ons beheer heeft toevertrouwd". Was getekend, Vereniging Milieudefensie.

Bovenstaande wijsheid is afkomstig uit het 'Christelijk-ecologisch Appèl', basis voor een christelijke visie op het milieu. Naast Milieudefensie onderschreven ook Roel van Duijn (GroenLinks), het wetenschappelijk instituut van het CDA en een groot aantal hoogleraren dit opmerkelijke inzicht. Op 3 september 1998 werd het Appèl, dat een "oproep aan politiek, bedrijfsleven en het Christelijk volksdeel" wil zijn, aangeboden aan toenmalig Minister van VROM, Jan Pronk.

Hoogstwaarschijnlijk heeft Jan het vijf pagina's tellende document ergens in een la geflikkerd, niet wetende wat hij zich nu precies moest voorstellen bij een "sociaal-ecologische rechtsstaat gefundeerd op christelijke normen en waarden". Ook het rentmeesterschap-argument zal hem niet hebben kunnen overtuigen. Maar bij de kerken gaat niets verloren, geen ziel, geen embryo, geen richtlijn. En het ecologisch appèl vormt hierop geen uitzondering. De christelijke rechtsstaat moet en zal er komen en sinds de dag dat Paulus schuimbekkend van z´n paard viel, heeft zich geen gewilliger gastheer aangediend dan 'het milieu'. Je moet wel gek zijn als je daar geen gebruik van maakt.

Naast de eco-buttons op menig gerenommeerd Jezus-portal, is er momenteel een sterke toename van het aantal sites waarop kerk en christenen hun zorg óm en affiniteit mét het milieu belijden. De kerk is ok want het milieu is ok. Een ecologisch verantwoord liturgisch bloemstukje maak je zo. Jezus hield ook van de natuur weet je. God houdt van mensen maar ook van het klimaat. God heeft een heus klimaatplan!. Op zich niet verbazend, deze bekering tot het groen; opportunisme is een uitvinding van de clerus.

Maar milieu, natuur en rentmeesterschap komen in de milieudefensieve betekenis van het woord in de bijbel niet voor. Integendeel, volgens de bijbel moeten de mensen “heerschappij voeren over de vissen van de zee en de vogels van de hemel, over het vee, over de hele aarde en over alles wat daarop rondkruipt” (Gen 1,26). En roept zij op te “genieten van al het goede dat er is. Laten we de schepping met gretigheid benutten, zorgeloos als de jeugd” (Wijsh 2,6). Aan de andere kant, het Woord is voor de kerk nog nooit een beletsel geweest om haar eigen doelen te verwezenlijken.

En die doelen zijn evident. Ze staan klip en klaar in het Christelijk-ecologisch Appèl en vormen het uitgangspunt voor de kerkelijke milieubeweging; geen misverstand hierover, geen geheim ook. De huidige maatschappij is ernstig ziek, is door en door verrot, heeft "eigenbelang, opwekking van begeerten en materiële welvaart" als dominante norm en waarde. En dat kan geen leidraad zijn voor een sociaal-ecologische rechtsstaat, "voor een verantwoorde omgang met de schepping". De maatschappij moet genezen worden en hiervoor is christelijk-sociaal beleid nodig. Dat is beter voor het milieu moet u weten, vandaar dit appèl.

"Ter beteugeling van een ongebreidelde technisch-economische ontwikkeling zijn ethische toetsstenen en maatstaven nodig". In dat kader behoort de techniek "in plaats van het leven uit te buiten en te bedreigen, zo ten dienste van mensen te staan dat zij hun roeping tegenover God, de medemens en de natuur beter kunnen vervullen". Is embryoselectie daarmee een milieudelict? Is mobiele telefonie een zonde? Moet de chirurg weer plaatsmaken voor het kruidenvrouwtje?

In de ideale maatschappij kent "het mobiliteitsbeleid een balans tussen rust en beweging [..] Omdat de samenleving hypermobiel is geworden, is een krachtdadige aanpak nodig, bijvoorbeeld via een nationaal, verplichtend mobiliteitsplan". Naast het terugdringen van het autogebruik pleit het appèl voor een "selectief waarborgen van bereikbaarheid". Onze mannenbroeders kennende kan dit slechts één ding betekenen: op zondag zijn de winkels onbereikbaar en verkeert Nederland in rust.

We kunnen niet anders dan concluderen dat er met het kerkelijk milieu-offensief een tweede front is geopend ter bestrijding van de moderne tijd. De doelen die ons in het plan geopenbaard worden verschillen op geen enkele wijze van de betuttelende ethiek die wij van regeringswege over ons uitgestort krijgen. Het voorgestelde beleid heeft dan ook niets met een beter milieu te maken maar alles met het terugdraaien van de tijd. Het is de zoveelste aanklacht tegen de normen en waarden van een maatschappij waarop de kerk haar invloed is kwijtgeraakt.

De kongsi met Milieudefensie lijkt sterk op die tussen de Internationale Socialisten (IS) en de islam. Ze getuigt van een schaamteloos opportunisme en een volstrekte minachting voor 'andersgelovigen'. Het Grote Gelijk vreet zich in. U wilt toch ook graag prettig leven? Bij een schoon milieu is iedereen gebaat. De ijsbeer verzuipt maar god heeft een plan; steunt u god, dan steunt u de ijsbeer. We willen uiteindelijk allemaal hetzelfde, toch?