Zwatelen, lieve broeders en zusters, is een “zacht ruisen” of “lispelen“. Het is spreken met een stem die geen verheffing behoeft. Die geen verheffing behoeft omdat ze het gelijk aan haar zijde weet en hiermee de zwateling, de woordvoerder van het gelijk om het zo maar te zeggen, bevestigt in zijn of haar morele superioriteit.
Ik moest hieraan denken toen ik vandaag langs de column van Father Roderick Vonhögen surfde. Father Roderick, dat weet u waarschijnlijk, bemant bij het Katholiek Nieuwsblad de post EHBO. Eerste Hulp Bij Openbaringsvraagstukken zoals hij het zelf noemt, en in die hoedanigheid ontvangt hij dagelijks hónderden brieven van gelovigen die met prangende vragen zitten. “Vader, hoe zit dit of, vader hoe zit dát en hoe denkt de kerk daarover?”.
Vader Roderick betoont zich in zijn antwoorden dan menigmaal een voorbeeldig zwateling en ik moet u eerlijk bekennen broeders en zusters, dan ben ik wel eens jaloers op hem. Niet uit afgunst, versta mij goed, maar vanuit het verlangen de Boodschap van de Heer met een dergelijk gemak voor het voetlicht te mogen brengen. Om zonder één onvertogen woord en in alle redelijkheid te pleiten voor afschaffing van de democratie wanneer de ongelovigen zich weer eens onvoldoende voegen naar Gods universele waarden. Maar helaas ontbreekt mij daartoe de retorische gave.
Vader Roderick is voor mij in deze dan ook zeker een voorbeeld beminde parochianen, en ik wil u vanavond graag kennis met hem laten maken. Kennis laten maken met zijn woord of, om preciezer te zijn, met de wijze waarop hij het woord tot natuurlijk bondgenoot weet te maken in ons aller strijd tegen het Kwaad. Ik doe dit aan de hand van de vraag die vader Roderick vandaag verkoos te beantwoorden. Een tamelijk agressieve vraag, een beschuldiging bijna, afkomstig van iemand die zich Erik noemt.
Erik vraagt vader Roderick: “mogen christelijke partijen hun wil opleggen aan de maatschappij?”. Ik denk dat een ieder wel eens geconfronteerd is met deze vraag, danwel met varianten daarop, en geneigd is haar te beantwoorden met een volmondig JA. Tegelijkertijd realiseren we ons dat de vragensteller, bijna altijd humanist of atheist, een zeer voorspelbare reflex zal vertonen en zal wijzen op historische misstanden, op grondwet en wetboek, op de scheiding tussen kerk en staat.
Vader Roderick, zich terdege bewust van deze gevoeligheden, antwoordt: “je hebt gelijk als je zegt dat een geloofsovertuiging nooit afgedwongen mag worden. Godsdienstvrijheid is een grondrecht. Maar betekent dat, dat een katholiek of protestant niet vanuit zijn godsdienstige overtuiging politiek actief mag zijn?.
Vader Roderick zegt hier dus eigenlijk: betekent dat, dat gelovigen een Berufsverbot zouden moeten krijgen? Zijn zij door in God te geloven mindere mensen? Maatschappelijke paria’s die onder curatele gesteld moet worden? Een retorische vraag natuurlijk want zelfs de verstokte humanist zal nooit een individu zijn of haar rechten willen ontnemen. Vader Roderick is bekend met deze zwakte en herneemt zo op elegante wijze het initiatief. De vragensteller is ontmaskerd als totalitair fascist, en vader Roderick valt als vanzelf in zijn rol van zwateling.
En die rol broeders en zusters, is hem op het lijf geschreven. Vader Roderick hoedt zich ervoor inzichten als kérkelijk te presenteren. Liever spreekt hij van universele waarden; universele waarden die de toekomst van de mensheid garanderen. Zo ook in zijn antwoord aan Erik: “Christenen hebben de opdracht en de plicht om die universele waarden te verdedigen en te beschermen. Zelfs in situaties waar de democratische meerderheid deze waarden verwerpt!”.
Duidelijke taal van een bevlogen man. Een man die zijn opdracht het liefst binnen de grenzen van de democratische rechtsstaat uitvoert, maar niet bij de pakken neerzit wanneer dit even niet kan. God staat boven de democratie. En indien een humanistisch-ongelovige meerderheid op enig moment de kerkelijke waarden verwerpt, dan weet Roderick: de hoeders van maatschappij, dat zijn wij. En dat, beminde gelovigen, mogen wij nooit uit het oog verliezen.
Laten wij daarom, net als vader Roderick, pal staan voor de universele rechten van de mens zoals die ons geopenbaard zijn. Laat ons van hem leren, laat ons met hem strijden. Strijden vóór de rechten van de ongeboren vrucht en tégen het recht op een zelfverkozen dood. Laat het homohuwelijk ons een gruwel zijn, anticonceptie een zonde maar bovenal, laat ons strijden voor het recht van ouders om hun kinderen thuis en op school op te voeden in het geloof. Democratie is tijdelijk, Zijn Koninkrijk is voor de eeuwigheid!
Of zoals vader Roderick het krachtig samenvat: “het respect voor deze universele principes kan niet afhankelijk zijn van wat een meerderheid op een bepaald moment vindt. Er zijn in de geschiedenis genoeg tragische voorbeelden van wat er gebeurt als een maatschappij dit uit het oog verliest". Hoe raak!
Beminde parochianen, laat Rodericks woorden heerlijk lispelen, laat ze zalig zwatelen en verheug u in de gedachte dat de ruisende beekjes van uw geloof zullen aanzwellen tot een machtige rivier die het schip van onze Heer zal terugvoeren. Amen.
Ik moest hieraan denken toen ik vandaag langs de column van Father Roderick Vonhögen surfde. Father Roderick, dat weet u waarschijnlijk, bemant bij het Katholiek Nieuwsblad de post EHBO. Eerste Hulp Bij Openbaringsvraagstukken zoals hij het zelf noemt, en in die hoedanigheid ontvangt hij dagelijks hónderden brieven van gelovigen die met prangende vragen zitten. “Vader, hoe zit dit of, vader hoe zit dát en hoe denkt de kerk daarover?”.
Vader Roderick betoont zich in zijn antwoorden dan menigmaal een voorbeeldig zwateling en ik moet u eerlijk bekennen broeders en zusters, dan ben ik wel eens jaloers op hem. Niet uit afgunst, versta mij goed, maar vanuit het verlangen de Boodschap van de Heer met een dergelijk gemak voor het voetlicht te mogen brengen. Om zonder één onvertogen woord en in alle redelijkheid te pleiten voor afschaffing van de democratie wanneer de ongelovigen zich weer eens onvoldoende voegen naar Gods universele waarden. Maar helaas ontbreekt mij daartoe de retorische gave.
Vader Roderick is voor mij in deze dan ook zeker een voorbeeld beminde parochianen, en ik wil u vanavond graag kennis met hem laten maken. Kennis laten maken met zijn woord of, om preciezer te zijn, met de wijze waarop hij het woord tot natuurlijk bondgenoot weet te maken in ons aller strijd tegen het Kwaad. Ik doe dit aan de hand van de vraag die vader Roderick vandaag verkoos te beantwoorden. Een tamelijk agressieve vraag, een beschuldiging bijna, afkomstig van iemand die zich Erik noemt.
Erik vraagt vader Roderick: “mogen christelijke partijen hun wil opleggen aan de maatschappij?”. Ik denk dat een ieder wel eens geconfronteerd is met deze vraag, danwel met varianten daarop, en geneigd is haar te beantwoorden met een volmondig JA. Tegelijkertijd realiseren we ons dat de vragensteller, bijna altijd humanist of atheist, een zeer voorspelbare reflex zal vertonen en zal wijzen op historische misstanden, op grondwet en wetboek, op de scheiding tussen kerk en staat.
Vader Roderick, zich terdege bewust van deze gevoeligheden, antwoordt: “je hebt gelijk als je zegt dat een geloofsovertuiging nooit afgedwongen mag worden. Godsdienstvrijheid is een grondrecht. Maar betekent dat, dat een katholiek of protestant niet vanuit zijn godsdienstige overtuiging politiek actief mag zijn?.
Vader Roderick zegt hier dus eigenlijk: betekent dat, dat gelovigen een Berufsverbot zouden moeten krijgen? Zijn zij door in God te geloven mindere mensen? Maatschappelijke paria’s die onder curatele gesteld moet worden? Een retorische vraag natuurlijk want zelfs de verstokte humanist zal nooit een individu zijn of haar rechten willen ontnemen. Vader Roderick is bekend met deze zwakte en herneemt zo op elegante wijze het initiatief. De vragensteller is ontmaskerd als totalitair fascist, en vader Roderick valt als vanzelf in zijn rol van zwateling.
En die rol broeders en zusters, is hem op het lijf geschreven. Vader Roderick hoedt zich ervoor inzichten als kérkelijk te presenteren. Liever spreekt hij van universele waarden; universele waarden die de toekomst van de mensheid garanderen. Zo ook in zijn antwoord aan Erik: “Christenen hebben de opdracht en de plicht om die universele waarden te verdedigen en te beschermen. Zelfs in situaties waar de democratische meerderheid deze waarden verwerpt!”.
Duidelijke taal van een bevlogen man. Een man die zijn opdracht het liefst binnen de grenzen van de democratische rechtsstaat uitvoert, maar niet bij de pakken neerzit wanneer dit even niet kan. God staat boven de democratie. En indien een humanistisch-ongelovige meerderheid op enig moment de kerkelijke waarden verwerpt, dan weet Roderick: de hoeders van maatschappij, dat zijn wij. En dat, beminde gelovigen, mogen wij nooit uit het oog verliezen.
Laten wij daarom, net als vader Roderick, pal staan voor de universele rechten van de mens zoals die ons geopenbaard zijn. Laat ons van hem leren, laat ons met hem strijden. Strijden vóór de rechten van de ongeboren vrucht en tégen het recht op een zelfverkozen dood. Laat het homohuwelijk ons een gruwel zijn, anticonceptie een zonde maar bovenal, laat ons strijden voor het recht van ouders om hun kinderen thuis en op school op te voeden in het geloof. Democratie is tijdelijk, Zijn Koninkrijk is voor de eeuwigheid!
Of zoals vader Roderick het krachtig samenvat: “het respect voor deze universele principes kan niet afhankelijk zijn van wat een meerderheid op een bepaald moment vindt. Er zijn in de geschiedenis genoeg tragische voorbeelden van wat er gebeurt als een maatschappij dit uit het oog verliest". Hoe raak!
Beminde parochianen, laat Rodericks woorden heerlijk lispelen, laat ze zalig zwatelen en verheug u in de gedachte dat de ruisende beekjes van uw geloof zullen aanzwellen tot een machtige rivier die het schip van onze Heer zal terugvoeren. Amen.
Posts
No comments:
Post a Comment