Islamofobiefobie

In de maatschappelijke betekenis van het woord ben ik respectloos en intolerant. Ik kan mij namelijk bij vlagen niet vinden in de “manier waarop we in dit land met elkaar omgaan, en in de afspraken die we hierover maken” (vrij naar JP). Dat van Dale geen probleem met mij heeft doet niet terzake. Van Dale is zóóó 2005, daar kom je in onze dienamiese maatschappij niet ver mee. Dus toen ik wilde weten of ik behalve respectloos en intolerant, ook nog islamofoob was, wendde ik mij tot Big Brother Google.

En daar was het antwoord. Op islamophobia-watch. De definitie die we moeten hanteren is die van de ‘Runnymede Trust’. Een lijst met acht punten waarmee een samenleving de maat genomen kan worden. Het is tevens de lijst waarop Winnie Sorgdragers ECRI zich baseert, dus relevant. Kort samengevat komt het hierop neer: indien een zin waarin het woord islam voorkomt eindigt met een vraagteken, dan is er sprake van islamofobie.

Bugger, ben ik ook nog islamofoob. Nadat eerder al arachibutyrofobie en kyphofobie geconstateerd waren dacht ik dat ik mezelf redelijk kende, niet dus. Ik heb een derdegraads islamofobie. Niet alleen plaats ik wel eens een vraagteken, ik herken mezelf ook met enige regelmaat in andermans vraagtekens. Helemaal fout weet ik nu. Arabist Hans Jansen bijvoorbeeld, altijd gedacht dat het een belezen en geleerde man was, professor ook, maar nee. Islamofoob pur sang die met zijn boeken en uitspraken bijdraagt aan de verspreiding van islamofobie. “Use violence against Muslims, says van Gogh’s former mentor”. Ik ben er klaar mee.

En Wilders. Een volksvertegenwoordiger die in het centrum van onze democratie, de tweede kamer, 9/150ste deel van het volk vertegenwoordigt blijkt een ordinaire “far-right racist” te zijn met als enige doel “…to allow the racist ideology of Western Imperialism to gain common currency in its demonisation of Islam”. Het is me wat!

Duizenden excessen uit de gehele wereld verzamelde Martin Sullivan, de webmaster van Islamophobia-Watch. Het heeft mij de ogen geopend. Niet alleen ontmaskert hij de paleoconservatieve stoeppitten die het witte machtsdenken suprimeren, ook stelt hij de plantagementaliteit van moskeemoe Nederland aan de kaak. Net als M.F.A. Enait (mfa voor vrienden) bij ons. Kortom, hij heeft mij doen inzien dat het soort berichtjes dat we op Nieuw Religieus Peil, op HoeiBoei en bij Elsevier vinden, eigenlijk op Islamophobia-Watch thuishoren. En daar plaatst hij ze dan ook. Onder het kopje islamophobia.

Props voor Martin Sullivan die naast zijn vele bijdragen aan Indymedia de tijd vindt om “Islamophobia, a racist tool of Western Imperialism” op een heldere en neutrale wijze aan de kaak te stellen. Het verwijt dat Sullivan en mfa zouden lijden aan islamofobiefobie wil er bij mij niet in. Het zijn juist dit soort mensen die de bipolarisatie voortkomend uit het protototalitairisme devitaliseren en zo de discussie op gang brengen. Benoemen en bouwen, duidelijkheid en de schouders eronder. Het gaat helemaal goedkomen.

Geestvraat

Geestvraat is een ernstige aandoening van de hersenen waarbij de patiënt het normale gebruik van de prefrontale cortex mist. In uitzonderlijke gevallen is een ongeval of een aangeboren afwijking de oorzaak, maar meestal is geestvraat het gevolg van een primitieve vorm van neuro linguistisch programmeren (NLP), ook bekend als religie.

De prefrontale cortex is evolutietechnisch gezien een recente aanwinst. Ze stelt ons in staat te plannen, te redeneren en werpt vragen op als: “wanneer wordt het lente?”, “waarom is hij de baas?”, “moet ik dat geloven?” etc. Bijzonder irritant voor wie gewoon z’n ding wil doen natuurlijk. Gelukkig kwam de mens er al snel achter dat je deze zinloze vragenstellerij kon kortsluiten door de antwoorden vóór te programmeren; hoe jonger je begon, des te beter het resultaat. Het leven werd zo een stuk eenvoudiger en dat was niet alleen prettig voor de vragensteller, maar ook voor hen die de boel bij elkaar moesten houden.

Antwoorden als “god schiep de mens en de wereld en de seizoenen”, “god is almachtig” en “de mens is niet in staat gods plan te begrijpen”, zijn ‘gefundenes Fressen’ voor de prefrontale cortex. Daar kan ze wat mee. Het zijn universele kapstokken waaraan snel nieuwe verklarigen kunnen worden opgehangen. De mens heeft van nature namelijk niets met falsificeerbaarheid of zuivere waarneming, haar enige doel is de ratio van antwoorden te voorzien. Antwoorden waarmee onbegrepen fenomenen snel in de dagelijkse bezigheden kunnen worden ingebed zijn daarbij favoriet.

De afgelopen eeuw echter heeft de wetenschap dit kunstje een stok in het wiel gestoken door een groot aantal van de ‘geprogrammeerde’ antwoorden te weerleggen. Gevolg hiervan is dat een enigszins belezen cortex tegenwoordig wéét dat de aarde ouder is dan 6000 jaar. Dat ze bovendien niet in het middelpunt van ons zonnestelsel staat, dat de sterren niet aan een firmament geplakt zitten en dus ‘de rest van het verhaal’ ook wel niet zal kloppen.

Toch gaat het grote programmeren onverminderd door. Niet langer om de antwoorden, maar omwille van ‘de Hogere Waarheid’, ‘de Goede Zaak’ en ‘onze bestwil’; kortom: het programmeren dient geen ‘wetenschappelijk’ doel meer. Desondanks wordt nog steeds bij miljoenen kinderen de ratio besneden middels speciale NLP-programma’s die hun oorsprong vinden in eeuwenoude woestijnreligies waarvan een onnodige god het middelpunt vormt. Religies waarvan de educatieve waarde lang voorbij de uiterste houdbaarheidsdatum is, maar die om machtspolitieke redenen maatschappelijk verankerd dienen te blijven.

Dat hierbij jaarlijks miljoenen IQ-punten verloren gaan deert de programmeurs niet, noch dat deze vorm van ‘hiernamaalsdenken’ wérkelijke vooruitgang tegenhoudt. Integendeel, dit wordt zelfs als een verdienste beschouwd. Het trieste gevolg van deze breed gedragen misdaad tegen de menselijkheid is dat wij nu, dag in dag uit, worden geconfronteerd met haar slachtoffers. Met verdwaasde geesten bij wie de maatschappelijk desoriëntatie evident is en bij wie de perceptie van de werkelijkheid niet meer te rijmen valt met hetgeen zij waarnemen. Geestvraat is een heuse plaag geworden. Zomaar een paar dossiers:

“Ik vind de scheppingsdaad zoveel eenvoudiger te begrijpen dan een evolutie of een big bang” (André Rouvoet). Diagnose: patiënt is bekend met het bestaan van ‘wetenschappelijke alternatieven’ maar verkiest deze rationeel te verdringen. In dit geval verwijst de patiënt zelfs naar een populair wetenschappelijk principe dat bekend staat onder de naam: Ockham’s razor.

“ik zou graag een kamerdebat willen om te onderzoeken of intelligent design ook niet op de scholen onderwezen kan worden” (Maria van der Hoeven). Diagnose: patiënte heeft geconstateerd dat haar geprogrammeerde wereldbeeld niet langer in overeenstemming is met de werkelijkheid. Omdat zij t.g.v. de geestvraat niet in staat is haar eigen wereldbeeld bij te stellen, zal zij trachten háár beleving van de werkelijkheid tot officiële visie te verklaren.

“Plasterk heeft mij nog steeds niet kunnen uitleggen waarom evolutie waarschijnlijker is dan de scheppingsdaad. Een kans van 1 op miljardmiljardmiljard?” (Andries Knevel). Diagnose: de patiënt vermag niet begrijpen dat de kans dat hij bestaat ongeacht zijn visie 1:1 is, en dat de werkelijke vraag moet luiden: kan ik gods bestaan bewijzen met een zekerheid die gróter is dan die 1 op miljardmiljardmiljard? Omdat het NLP-slachtoffer is geleerd dat godsbewijzen onmogelijk zijn (de kans op een succesvol bewijs is dus nul), wil hij deze gedachte niet toelaten en blijft hij, heftig sticulerend, op dit grote getal wijzen.

“Zonder geloof kan een mens niet functioneren” (Minister-President J.P. Balkenende). Diagnose: de geestvraat is bij deze patiënt overgeslagen naar andere delen van de hersenen, waardoor biologische prikkels volledig worden onderdrukt. De prefrontale cortex kan zich nog slechts van NLP-artefacten bedienen.

Geestvraat is een mensonterende aandoening die slechts bij hoge uitzondering genezen kan worden. Het voorkomen van deze aandoening is echter zeer eenvoudig. Schrap de Art. 23 scholen, verhoog de minimumleeftijd voor religie van nul naar zestien jaar en stop met het subsidiëren van religieuze NLP-programmering. Maar hiervoor is geld nodig, veel geld. Geef daarom ruimhartig als straks de collectant bij u voor de deur staat. Dank.

Het Grote Gelijk hebben (en krijgen)

Heftige discussies momenteel over het al dan niet mogen aanwenden van geweld om een maatschappelijke verandering te bereiken. De buitengewoon integere Duyvendak zegt nee. Cohen zegt (eigenlijk) ja. Filosofen worden er met de haren bijgesleept. Probleem is alleen dat de discussie zich puur richt op de weg en niet op het doel, terwijl dit toch hetgene is waarop latere generaties de actoren zullen afrekenen. Diende het doel de mensheid, of beter nog: diende het doel de menselijkheid?

Nelson Mandela gaf leiding aan de gewapende tak van het ANC, voerde een sabotagecampagne tegen het Apartheidsregime en zat 27 jaar in de cel. Wijnand Duyvendak gaf een aksiekrantje uit, brak in bij het Ministerie van Economische Zaken en zat zes weken vast. Beiden vonden rechtvaardiging voor hun burgerlijke ongehoorzaamheid in een Hoger Gelijk. Beiden waren bovendien van mening integer te handelen. Waarom mocht Mandela president worden en moest Duyvendak zijn kamerzetel opgeven?

Wat bepaalt of iemands persoonlijke ‘Theory of Justice’ uiteindelijk door het grote publiek wordt geaccepteerd of verworpen? Welke doelen worden algemeen geaccepteerd en welke wegen mogen bewandeld worden? Hanteren wij bij de beoordeling hiervan rationele criteria of is het puur een kwestie van de X-factor hebben?

De Nederlandse socioloog en jurist Kees Schuyt stelt (1972): “Burgerlijk ongehoorzame handelingen zijn illegaal maar wel openlijk en gewetensvol. Zij zijn ook geweldloos en respecteren de rechten van anderen”. Gandhi voldoet aan deze criteria, dominee King voldoet aan deze criteria, maar Nelson Mandela in geen geval. Toch kreeg hij in 1993 de Nobelprijs voor de Vrede.

Bij andere definities, zoals bijvoorbeeld die van Muschenga valt Mandela wél binnen de grenzen. Deze filosoof acht burgerlijke ongehoorzaamheid ‘acceptabel’ indien (verkort): de overheid de veiligheid van mensen in gevaar brengt of, een onrechtvaardige verdeling organiseert of, de waarheid manipuleert en de vrijheid onderdrukt. Maar, valt de jonge Wijnand hier niet óók binnen de grenzen immers: ‘kernenergie is een gevaar’, ‘woningnood is onrechtvaardig’ en ‘onze regering vertelde niet de waarheid’?

Door dit zo te stellen wordt onmiddellijk duidelijk waar het zwakke punt in de bovenstaande definities zit. Duyvendak stelt welliswaar dat kernenergie een gevaar vormt, maar u en ik denken daar misschien heel anders over. De ‘angst voor kernenergie’ is geen universele menselijke angst zoals bijvoorbeeld de angst voor pijn. Niemand wordt geboren met een angst voor kernenergie. Daarmee kan het te bereiken doel, een verbod op kernenergie, niet rekenen op universele acceptatie. Het Grote Gelijk is hier subjectief, is een persoonlijke mening en betreft geen ‘algemeen menselijk waarde’.

Schuyts reserve m.b.t. geweldloosheid doet een uitspraak over de te volgen weg. Indien geweld wordt gebruikt om het doel, het Grote Gelijk, te bereiken, dan moet het einddoel worden afgekeurd. Maar dat is kolder; doel en weg zijn wezenlijk verschillende grootheden. De dynamiek van het veranderingsproces zegt niets over de waarde van het einddoel. Daarenboven is ieder individu, gegeven een bepaald dreigingsniveau, tot geweld in staat. Dat zit diep in onze genen verankerd; we weten het en accepteren het. Zinloos geweld mag dan taboe zijn maar met zinvol geweld kent de menselijke constitutie weinig problemen. Geweldloosheid kan dan ook geen criterium zijn voor acceptatie of verwerping van burgerlijke ongehoorzaamheid; het wordt zeker meegewogen maar is geen diskwalificatie an sich.

De middelen, zoals illegaliteit en gericht geweld, blijken voor de beeldvorming en acceptatie überhaupt een beperkte rol te spelen, getuige de geschiedenis. Terugkijkend op een lange historie van burgerlijke ongehoorzaamheid, variërend van de Franse Revolutie, de Amerikaanse Burgeroorlog tot aan het vrijlaten van nertsen, lijkt onze goedkeuring (achteraf) primair afhankelijk van een tweetal zaken:

1) de beoogde verandering belooft een eindsituatie die beter aansluit bij de menselijke constitutie ( bij de menselijkheid, de intrinsieke aard van de mens)
2) de bereikte eindsituatie sluit beter aan bij de menselijke constitutie

Bij het eerste punt vragen we ons af of wij de motivatie van de actor begrijpen. Bij het tweede punt rekenen wij de actor af op hetgeen hij bereikt heeft. Wij geven de actor bovendien maar beperkt de tijd om zijn einddoel te bereiken.

Ad 1) In het Zuid-Afrika ten tijde van de Apartheid hadden blanke mensen meer rechten en meer mogelijkheden dan zwarte mensen zonder dat hier een aansprekende, algemeen menselijke motivatie aan ten grondlag lag. De mens, in algemene termen, is ingericht op samenwerking binnen een groep, niet op onderdrukking en slavernij. De willekeur waarmee landgenoten elkaar in Zuid-Afrika uitsloten, werd door de buitenwacht als ‘onnatuurlijk’ beoordeeld. Het streven deze ongelijkheid op te heffen was daarmee gerechtvaardigd.

Ad 2) Na dertig jaar strijd, pressie en boycots stapte Zuid-Afrika af van het Apartheidssysteem. Er kwamen verkiezingen en er vond een vreedzame overdracht van de macht plaats. De bereikte eindsituatie was daarmee beter in lijn met de menselijke aard. Eind goed al goed, Mandela for president. Als punt 2 echter niet bereikt zou zijn, bijvoorbeeld omdat er een burgeroorlog was uitgebroken die het land in buurtschappen uiteen had doen vallen (het Balkan-syndroom), dan had er voor Mandela geen Nobelprijs klaar gelegen. Dan was Zuid-Afrika de zoveelste Failed State geworden en had Mandela ‘het gedaan’, dit ondanks de validiteit van zijn motivatie (punt 1).

Zodra aan de punten 1 en 2 is voldaan, dan is de bewandelde weg in ons eindoordeel veelal bijzaak geworden. Mooi natuurlijk als het doel met vreedzame sit-inn’s werd bereikt, maar achteraf kunnen we geweld ook accepteren (Franse Revolutie, Amerikaanse Civil War, Hiroshima). De visie van spijtoptant Duyvendak, die nu pleit voor onvoorwaardelijke geweldloosheid, wordt door de geschiedenis dan ook niet onderschreven, althans niet waar het gaat om het afschudden van onnatuurlijk onrecht, om een verbetering van de menselijkheid.

Daarentegen zullen de gewelddadigheden tijdens de krakersrellen uit de tachtiger jaren altijd een punt van discussie blijven omdat het doel, geen leegstand/gratis wonen/eerlijke markt, niet voortkomt vanuit een evolutionaire moraal. Ze werden niet gevoed vanuit een universeel rechtvaardigheidsgevoel maar betroffen een rationeel ethisch standpunt waarin je gelooft, of niet gelooft. Hetzelfde geldt voor Stop Kernenergie, Stop verbreding A4, Stop Schiphol of Sloop de Flitspaal. Het zijn ideeën, doelen zonder genetische verankering.

Met religies is het niet anders. Een vrijgeboren mens, die zich moet onderwerpen aan de regels die een religie hem oplegt, zal dit ervaren als een achteruitgang en in strijd met zijn ‘evolutionaire natuur’. Hij zal erg zijn best moeten doen om deze staat van onderwerping niet als eindsituatie maar als weg te ervaren opdat het doel de middelen kan heiligen. In de regel lukt dat alleen als de staat van onderwerping al van kindsbeen af tot onderdeel van zijn of haar constitutie is gemaakt; middels de opvoeding thuis, het leertraject op school en de preken in kerk of moskee.

Wie straks in Iran de wapens oppakt en het land omtovert van de theocratische dictatuur die het nu is, tot een welvarend Perzië met een scheiding tussen het hemelse en het aardse, kan op onze (toekomstige) bijval rekenen. Wie daarentegen de democratie misbruikt om een totalitaire ideologie te installeren pleegt een misdaad tegen de menselijkheid.

Afshin Ellian maakte zich donderdag boos over gewelddadige acties in Nederland die een (politiek) doel willen bereiken. Geheel terecht. De humanitaire constitutie van de Nederlandse burger ligt niet onder vuur. Hoe verschrikkelijk oneens je het als individu met deze regering of een bepaalde organisatie ook moge zijn, geweld dat nu wordt aangewend zal ons door het nageslacht niet worden vergeven; ze voldoet namelijk niet aan de punten 1 en 2.

Afghanistan en Irak? Twee dictaturen die middels gunboat-democracy omver zijn geworpen om plaats te maken voor een natiestaat naar Westers model. Aan voorwaarde 1 is voldaan. Indien binnen afzienbare tijd (een van) beide landen tot een welvarende humane staat zal transformeren (voorwaarde 2), wordt Bush door toekomstige generaties in het gelijk gesteld, ongeacht zijn olie-agenda, ongeacht zijn engelenvisioen. Als aan punten 1 en 2 is voldaan krijgt hij gelijk, en anders niet.

Gods Klimaatplan

Geïnspireerd door wat zij noemt ‘de linkse milieubeweging’ staat de kerk tegenwoordig pal voor natuurbescherming. Prachtige sites propageren de zorg voor al wat groeit en bloeit. Een paar muisklikken verder wordt echter snel duidelijk dat de christelijke milieubeweging slechts één doel heeft en wel: het aan de kaak stellen van de normen en waarden van de hedendaagse samenleving. En om dit te bereiken gaat zij soms vreemde allianties aan.

Uitgangspunt 1. "De uiteindelijke waarde van de aarde waarop wij leven wordt niet bepaald door het nut ervan voor de mens. Zij heeft een intrinsieke waarde als kunstwerk en eigendom van de Schepper, Die haar aan ons beheer heeft toevertrouwd". Was getekend, Vereniging Milieudefensie.

Bovenstaande wijsheid is afkomstig uit het 'Christelijk-ecologisch Appèl', basis voor een christelijke visie op het milieu. Naast Milieudefensie onderschreven ook Roel van Duijn (GroenLinks), het wetenschappelijk instituut van het CDA en een groot aantal hoogleraren dit opmerkelijke inzicht. Op 3 september 1998 werd het Appèl, dat een "oproep aan politiek, bedrijfsleven en het Christelijk volksdeel" wil zijn, aangeboden aan toenmalig Minister van VROM, Jan Pronk.

Hoogstwaarschijnlijk heeft Jan het vijf pagina's tellende document ergens in een la geflikkerd, niet wetende wat hij zich nu precies moest voorstellen bij een "sociaal-ecologische rechtsstaat gefundeerd op christelijke normen en waarden". Ook het rentmeesterschap-argument zal hem niet hebben kunnen overtuigen. Maar bij de kerken gaat niets verloren, geen ziel, geen embryo, geen richtlijn. En het ecologisch appèl vormt hierop geen uitzondering. De christelijke rechtsstaat moet en zal er komen en sinds de dag dat Paulus schuimbekkend van z´n paard viel, heeft zich geen gewilliger gastheer aangediend dan 'het milieu'. Je moet wel gek zijn als je daar geen gebruik van maakt.

Naast de eco-buttons op menig gerenommeerd Jezus-portal, is er momenteel een sterke toename van het aantal sites waarop kerk en christenen hun zorg óm en affiniteit mét het milieu belijden. De kerk is ok want het milieu is ok. Een ecologisch verantwoord liturgisch bloemstukje maak je zo. Jezus hield ook van de natuur weet je. God houdt van mensen maar ook van het klimaat. God heeft een heus klimaatplan!. Op zich niet verbazend, deze bekering tot het groen; opportunisme is een uitvinding van de clerus.

Maar milieu, natuur en rentmeesterschap komen in de milieudefensieve betekenis van het woord in de bijbel niet voor. Integendeel, volgens de bijbel moeten de mensen “heerschappij voeren over de vissen van de zee en de vogels van de hemel, over het vee, over de hele aarde en over alles wat daarop rondkruipt” (Gen 1,26). En roept zij op te “genieten van al het goede dat er is. Laten we de schepping met gretigheid benutten, zorgeloos als de jeugd” (Wijsh 2,6). Aan de andere kant, het Woord is voor de kerk nog nooit een beletsel geweest om haar eigen doelen te verwezenlijken.

En die doelen zijn evident. Ze staan klip en klaar in het Christelijk-ecologisch Appèl en vormen het uitgangspunt voor de kerkelijke milieubeweging; geen misverstand hierover, geen geheim ook. De huidige maatschappij is ernstig ziek, is door en door verrot, heeft "eigenbelang, opwekking van begeerten en materiële welvaart" als dominante norm en waarde. En dat kan geen leidraad zijn voor een sociaal-ecologische rechtsstaat, "voor een verantwoorde omgang met de schepping". De maatschappij moet genezen worden en hiervoor is christelijk-sociaal beleid nodig. Dat is beter voor het milieu moet u weten, vandaar dit appèl.

"Ter beteugeling van een ongebreidelde technisch-economische ontwikkeling zijn ethische toetsstenen en maatstaven nodig". In dat kader behoort de techniek "in plaats van het leven uit te buiten en te bedreigen, zo ten dienste van mensen te staan dat zij hun roeping tegenover God, de medemens en de natuur beter kunnen vervullen". Is embryoselectie daarmee een milieudelict? Is mobiele telefonie een zonde? Moet de chirurg weer plaatsmaken voor het kruidenvrouwtje?

In de ideale maatschappij kent "het mobiliteitsbeleid een balans tussen rust en beweging [..] Omdat de samenleving hypermobiel is geworden, is een krachtdadige aanpak nodig, bijvoorbeeld via een nationaal, verplichtend mobiliteitsplan". Naast het terugdringen van het autogebruik pleit het appèl voor een "selectief waarborgen van bereikbaarheid". Onze mannenbroeders kennende kan dit slechts één ding betekenen: op zondag zijn de winkels onbereikbaar en verkeert Nederland in rust.

We kunnen niet anders dan concluderen dat er met het kerkelijk milieu-offensief een tweede front is geopend ter bestrijding van de moderne tijd. De doelen die ons in het plan geopenbaard worden verschillen op geen enkele wijze van de betuttelende ethiek die wij van regeringswege over ons uitgestort krijgen. Het voorgestelde beleid heeft dan ook niets met een beter milieu te maken maar alles met het terugdraaien van de tijd. Het is de zoveelste aanklacht tegen de normen en waarden van een maatschappij waarop de kerk haar invloed is kwijtgeraakt.

De kongsi met Milieudefensie lijkt sterk op die tussen de Internationale Socialisten (IS) en de islam. Ze getuigt van een schaamteloos opportunisme en een volstrekte minachting voor 'andersgelovigen'. Het Grote Gelijk vreet zich in. U wilt toch ook graag prettig leven? Bij een schoon milieu is iedereen gebaat. De ijsbeer verzuipt maar god heeft een plan; steunt u god, dan steunt u de ijsbeer. We willen uiteindelijk allemaal hetzelfde, toch?

Zomerbriesje (3)

Geloof in de mensheid is de ultieme religie

---

Moreel Gezwatel

Zwatelen, lieve broeders en zusters, is een “zacht ruisen” of “lispelen“. Het is spreken met een stem die geen verheffing behoeft. Die geen verheffing behoeft omdat ze het gelijk aan haar zijde weet en hiermee de zwateling, de woordvoerder van het gelijk om het zo maar te zeggen, bevestigt in zijn of haar morele superioriteit.

Ik moest hieraan denken toen ik vandaag langs de column van Father Roderick Vonhögen surfde. Father Roderick, dat weet u waarschijnlijk, bemant bij het Katholiek Nieuwsblad de post EHBO. Eerste Hulp Bij Openbaringsvraagstukken zoals hij het zelf noemt, en in die hoedanigheid ontvangt hij dagelijks hónderden brieven van gelovigen die met prangende vragen zitten. “Vader, hoe zit dit of, vader hoe zit dát en hoe denkt de kerk daarover?”.

Vader Roderick betoont zich in zijn antwoorden dan menigmaal een voorbeeldig zwateling en ik moet u eerlijk bekennen broeders en zusters, dan ben ik wel eens jaloers op hem. Niet uit afgunst, versta mij goed, maar vanuit het verlangen de Boodschap van de Heer met een dergelijk gemak voor het voetlicht te mogen brengen. Om zonder één onvertogen woord en in alle redelijkheid te pleiten voor afschaffing van de democratie wanneer de ongelovigen zich weer eens onvoldoende voegen naar Gods universele waarden. Maar helaas ontbreekt mij daartoe de retorische gave.

Vader Roderick is voor mij in deze dan ook zeker een voorbeeld beminde parochianen, en ik wil u vanavond graag kennis met hem laten maken. Kennis laten maken met zijn woord of, om preciezer te zijn, met de wijze waarop hij het woord tot natuurlijk bondgenoot weet te maken in ons aller strijd tegen het Kwaad. Ik doe dit aan de hand van de vraag die vader Roderick vandaag verkoos te beantwoorden. Een tamelijk agressieve vraag, een beschuldiging bijna, afkomstig van iemand die zich Erik noemt.

Erik vraagt vader Roderick: “mogen christelijke partijen hun wil opleggen aan de maatschappij?”. Ik denk dat een ieder wel eens geconfronteerd is met deze vraag, danwel met varianten daarop, en geneigd is haar te beantwoorden met een volmondig JA. Tegelijkertijd realiseren we ons dat de vragensteller, bijna altijd humanist of atheist, een zeer voorspelbare reflex zal vertonen en zal wijzen op historische misstanden, op grondwet en wetboek, op de scheiding tussen kerk en staat.

Vader Roderick, zich terdege bewust van deze gevoeligheden, antwoordt: “je hebt gelijk als je zegt dat een geloofsovertuiging nooit afgedwongen mag worden. Godsdienstvrijheid is een grondrecht. Maar betekent dat, dat een katholiek of protestant niet vanuit zijn godsdienstige overtuiging politiek actief mag zijn?.

Vader Roderick zegt hier dus eigenlijk: betekent dat, dat gelovigen een Berufsverbot zouden moeten krijgen? Zijn zij door in God te geloven mindere mensen? Maatschappelijke paria’s die onder curatele gesteld moet worden? Een retorische vraag natuurlijk want zelfs de verstokte humanist zal nooit een individu zijn of haar rechten willen ontnemen. Vader Roderick is bekend met deze zwakte en herneemt zo op elegante wijze het initiatief. De vragensteller is ontmaskerd als totalitair fascist, en vader Roderick valt als vanzelf in zijn rol van zwateling.

En die rol broeders en zusters, is hem op het lijf geschreven. Vader Roderick hoedt zich ervoor inzichten als kérkelijk te presenteren. Liever spreekt hij van universele waarden; universele waarden die de toekomst van de mensheid garanderen. Zo ook in zijn antwoord aan Erik: “Christenen hebben de opdracht en de plicht om die universele waarden te verdedigen en te beschermen. Zelfs in situaties waar de democratische meerderheid deze waarden verwerpt!”.

Duidelijke taal van een bevlogen man. Een man die zijn opdracht het liefst binnen de grenzen van de democratische rechtsstaat uitvoert, maar niet bij de pakken neerzit wanneer dit even niet kan. God staat boven de democratie. En indien een humanistisch-ongelovige meerderheid op enig moment de kerkelijke waarden verwerpt, dan weet Roderick: de hoeders van maatschappij, dat zijn wij. En dat, beminde gelovigen, mogen wij nooit uit het oog verliezen.

Laten wij daarom, net als vader Roderick, pal staan voor de universele rechten van de mens zoals die ons geopenbaard zijn. Laat ons van hem leren, laat ons met hem strijden. Strijden vóór de rechten van de ongeboren vrucht en tégen het recht op een zelfverkozen dood. Laat het homohuwelijk ons een gruwel zijn, anticonceptie een zonde maar bovenal, laat ons strijden voor het recht van ouders om hun kinderen thuis en op school op te voeden in het geloof. Democratie is tijdelijk, Zijn Koninkrijk is voor de eeuwigheid!

Of zoals vader Roderick het krachtig samenvat: “het respect voor deze universele principes kan niet afhankelijk zijn van wat een meerderheid op een bepaald moment vindt. Er zijn in de geschiedenis genoeg tragische voorbeelden van wat er gebeurt als een maatschappij dit uit het oog verliest". Hoe raak!

Beminde parochianen, laat Rodericks woorden heerlijk lispelen, laat ze zalig zwatelen en verheug u in de gedachte dat de ruisende beekjes van uw geloof zullen aanzwellen tot een machtige rivier die het schip van onze Heer zal terugvoeren. Amen.

Zomerbriesje (2)

'Goed en Kwaad' is de rationele verwoording van een aangeboren morele intuïtie

-----

Shariabankieren?

“Sharia banking is here to stay” zegt Jamil Hassan, ‘renowned thoughtleader’ op het gebied van islamitisch bankieren. Om even later de Westerse aanwezigen toe te voegen: “Western bankers would be stupid if they stick soly to riba banking, Middle-East investors will demand sharia compliant returns!”.

Jamil Hassan is ervan overtuigd dat de financiële mos en mores uit een 7e eeuwse openbaring, onverkort van toepassing kunnen zijn op de internationale financiële markten van de 21ste eeuw. Volgens mij is dat is net zoiets als Boeing vragen haar 747’s voortaan in de smidse te assembleren, maar ja, ik ben geen deskundige.

“Laws will have to be changed to allow for islamic banking in the West”, waarschuwt de thoughtleader. Een aansporing die men in het Verenigd Koninkrijk al ter harte heeft genomen want hier wordt nog dit jaar de eerste ‘sukuk’ staatslening uitgeschreven. De Minister van Financiën is van mening dat het op deze manier gemakkelijker wordt geld uit het Midden-Oosten aan te trekken. "Maar bovenal", zo laat hij weten, wil hij “een gebaar maken naar de moslimgemeenschap in Groot-Brittannië”.

And that’s what it's all about folks. Een gebaar maken. Het zoveelste gebaar in de hoop dat de moslimgemeenschap zich nu eindelijk eens thuis gaat voelen in Europa. Want voor de financiële instrumenten an sich hoeven we het niet te doen, die hebben geen enkele toegevoegde waarde en beperken zich slechts tot het wegredeneren van het begrip rente. Dat de klant uiteindelijk net zo veel betaalt aan ‘huur’, ‘administratieloon’ of ‘kosten’ is voor de shariaraad geen probleem, zolang het maar niet-Westers is.

Iedere econoom, iedere bankier en iedere Minister van Financiën, moslim of niet, weet evenwel dat het huidige financiële bestel niet zonder rente kan. Rente maakt de markten liquide, uitwisselbaar en transparant. Rente is voor geld wat geld is voor de economie: een manier om de waarde ervan aan te geven. Het is een manier van prijzen die maakt dat nationale economieën internationaal kunnen opereren. Zonder rente geen wereldeconomie.

Islamitisch bankieren in de 21ste eeuw heeft dan ook niets met de humanitaire rechtvaardigheid te maken die de schriftgeleerden haar toedichten, maar alles met islamitische identiteit en trots. Dit wordt bevestigd door een onderzoek dat De Nederlandsche Bank deed naar de mogelijkheden en risico’s van islamitisch bankieren in Nederland. DNB constateert dat de vraag naar islamitische bankproducten nagenoeg volledig afkomstig is van de 2e generatie moslim immigranten. Van de jongens en meisjes die in Europa geboren zijn.

Volgens DNB heeft deze tweede generatie “veel behoefte aan identiteit in de Nederlandse samenleving. Voor de ontwikkeling van een identiteit kan het geloof belangrijk zijn. In die identiteitsbehoefte kunnen islamitische financiële producten voorzien”. DNB als maatschappelijk werker, dat is nieuw; sinds de introductie van de Euro zit men kennelijk om werk verlegen daar aan het Frederiksplein. Evenwel ontgaat het mij hoe een sharia-obligatie iemand een identiteit kan bezorgen. Ik ben niet gek, ik ben een sukuk?

Wereldwijd staat er naar schatting voor 300 mld aan sharia-conforme activa in de boeken. Ter vergelijking: alleen al de post ‘krediet private personen’ op de balans van de Rabobank bedraagt 356 mld. Sharia bankieren levert derhalve een niet-meetbare bijdrage aan de wereldeconomie. De Minister die dit een verrijking van de financiële markten noemt is een idioot.

Shariahypotheken, shariasparen, takaful, sukuk, het zijn stuk voor stuk nieuwe schaamlappen om een mislukt integratieproces te camoufleren. En voor de koper de zoveelste manier zich af te zetten tegen alles wat Westers is. Moet nu echt aan het rijtje hoofddoek, boerka, boerkini, gescheiden onderwijs, gekuiste meningen en vrouwenonderdrukking het shariabankieren nog toegevoegd worden?

In haar rapport geeft DNB bovendien aan dat, om het sharia bankieren in Nederland volledig uit te rollen, veel wetgeving op de schop moet. Belastingwet, Wft, MiFid alsmede een hele reeks controlemaatregelen die aan het Nederlandse bankwezen zijn opgelegd zullen moeten worden herzien of aangepast. En dat alles om er netto niets mee op te schieten.

Het inbedden van shariabankieren in de Europese wetgeving is dan ook het zoveelste foute signaal. Nadat eerder de vrijheid van meningsuiting en de gelijkberechtiging (van vrouwen en homo's) aan de beurt waren, worden nu de stabiliteit en efficiëntie van de financiële markten opgeofferd aan de islamitische leer.

Daarnaast, en dat is minstens zo wrang, wordt het de individuele moslim in Europa steeds moeilijker gemaakt wérkelijk te kiezen; de halalhypotheek kent immers dezelfde mate van vrijblijvendheid als het hoofddoekje. Met het shariabankieren komt zo het schrikbeeld van een parallelle samenleving weer een stapje dichterbij en dat zouden we toch eigenlijk niet moeten willen.

Noot: gelukkig begint dit besef (“Sharia Banking is an obscene attempt to fleece an already marginalized Muslim community“) ook post te vatten binnen sommige moslimgemeenschappen.

Zomerbriesje (1)

Respect voor de ander en zelfverloochening zijn twee wezenlijk verschillende zaken

Homo Religiosus

Waarom voel ik mij steeds ongemakkelijker bij het zien van een hoofddoekje, een kruisbeeld of een geestelijke op TV? Ik bedoel, het is zeker geen nieuw fenomeen, religieuze uitingen. De mensheid leeft al 30.000 jaar met goden, rituelen, gebeden en wat dies meer zij. Zelfs de Neanderthalers, onze uitgestorven neefjes, gaven hun doden giften mee voor ‘op reis’. Niets menselijkers dan religie zou je zo zeggen. Waarom dan toch die steek bij het zien van een mijter of djellaba, vanwaar mijn elementaire minachting voor bisschop en moefti, mijn intense woede bij beelden van religieus geweld?

Omdat ze de opmaat tot achterlijkheid zijn. Daarom. De terugkeer naar achterlijkheid is nakende en haar booschappers eisen mijn respect. Eisen eenieders respect. En krijgen dat ook in toenemende mate. En als het niet goedschiks kan, dan maar kwaadschiks. Middels bedreigingen, bommen of brute moord. Middels gif- en vuilspuiterij. Middels emotional blackmail, politieke infiltratie en publieke manipulatie. Stap voor stap wordt de nieuwe mens, die zich van de ketenen van de traditie bevrijd wist, teruggedreven naar de goelags van gods barmhartigheid. Daarom.

Ik ben een kind van het Verlichte Europa. Van de nieuwe Verlichting die inzette in de roerige jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw. Van de Verlichting die brak met autoriteit en openbaring; die de mens de weg wees van traditioneel kuddedier naar zelfdenkend individu. Die het pad effende voor de übermens die komen zou. Ik las de KIJK en wist: de mensheid heeft zich tot de Rede bekeerd.

Mijn leven lang ben ik gefascineerd geweest door de (on)eindigheid van het heelal, door de prachtige eenvoud van de evolutietheorie, door DNA, en (de laatste jaren) door de verbluffende vooruitgang binnen de cognitieve wetenschappen. De mensheid staat op het punt zichzelf te begrijpen, wérkelijk te begrijpen. Om uit de evolutionaire trein te stappen en de toekomst in eigen hand te nemen; een businessplan voor de mensheid op te stellen. Maar wat gebeurt er op het moment suprême?

Het licht gaat uit. Abrahamitische horden hetsende heerscharen verduisteren het intellectuele landschap. De mens is niets en god is alles. Het woord van de heer is wat ons ten diepste beweegt. Godverlaters zijn immoreel, de evolutieleer is discutabel, godslatering bij wet verboden en mensenrechten onderschikt aan de openbaring. Een paar decennia van onoplettendheid en de achterlijkheid is terug.

Ik wil vooruit. Ik geloof niet in het recht van de sterkste en ik geloof niet in god, ik geloof in ménsen. Ik wil vooruit. Maar iedere bisschop bij Clairy Polak en ieder hoofddoekje in de Kalverstraat herinnert mij eraan dat ik stil sta. En dat steekt.