Lebensraum-sodomie

The above cartoon comes from Ed Krebs' site, a must-go for ye all

Zo nu en dan moet het er even uit, dan zijn gods vindingrijke padvindertjes weer net iets te ver het wereldlijke lebensraum binnengedrongen om tegen dingen te plassen die er echt toe doen. Zoals onderwijs, zoals maatschappij-inrichting, zoals het recht om als homo een relatie aan te gaan.

Deze week verraste paus B16 ons weer eens met zijn frisse kijk op wereldlijke zaken. God schiep de mens en dus ook de homo's. Met de geaardheid op zich is volgens gods spreekbuis dan ook niets mis maar met homoseksualiteit, het met zonder broek aan dingen doen, des te meer. Dan ga je in tegen de intrinsieke aard van gods schepping, dan "doe je afbreuk aan gods werk". Homo zijn is één, homo doen is twee. Het is een mening.

Zelf heb ik ook een mening. Namelijk dat dit soort lebensraum-sodimiserende uitspraken komende uit de mond van de voorganger van één miljard gelovigen een misdaad tegen de menselijkheid zijn. Dat ze homo-haat en potenrammen legitimeren. Dat ze 300 miljoen mensen wegezetten als geperverteerde paria's die om verlossing moeten bidden. "Het regenwoud moet worden gered van de ondergang, maar net zo belangrijk is dat de mensheid wordt gered van homo- en transseksueel gedrag" zegt het hoofd van deze kinderneukende travestietenbrigade.

En om dit soort waanzin ook in de toekomst bespreekbaar te houden dient kindermishandeling geïnstitutionaliseerd te blijven en vooral ook breed gedragen te worden. Het hersenspoelen van jonge zieltjes dienen we derhalve niet te beperken tot artikel 23 scholen nee, ook het openbaar onderwijs moet een steentje bijdragen. Marcouch, de man die op kosten van de Amsterdamse gemeenschap zijn grote voorbeeld en doodvonnisser El Qaradawi naar Nederland wilde halen, heeft het voor elkaar gekregen dat Amsterdamse jongens en meisjes deze inspirerende levenslessen voortaan gewoon in het vertrouwde klaslokaal tot zich kunnen nemen.

Ook de door staatssecretaris Dijksma zwaar bekritiseerde 'koepel van islamitische schoolbesturen' ISBO, weet precies hoe de vlag er in Nederland bij hangt. Dus uit haar mond geen mea culpa maar wel een plan van aanpak. "Reizen naar Mekka dienen een educatief doel" lezen we hierin. Dat het Ministerie de subsidie terugvordert is dan ook geheel ten onrechte. Het schoolbestuur dient voeling te houden met de roots van het islamitisch onderwijs en die liggen in Mekka. Geen speld tussen te krijgen lijkt mij.

Ook het begrip democratie heeft het ISBO inmiddels onder de knie gekregen. Daarom stelt zij dat "als op zwarte scholen de islamitische ouders in de meerderheid zijn, zij ervoor moeten kunnen kiezen dat een school islamitisch wordt". Dat wordt dan wel even schrikken worden voor de niet-islamitische ouders, die laatste nieuwsbrief: "In naam van Allah de Barmhartige, de Genadevolle, Assalaamalaikoem....".

En voor hen die gods woord op school hebben moeten missen zijn er de vliegende Jezusbrigades. Deze dagen lijkt het erop alsof de wegen van evangeliserend Nederland bij mij in de straat samenkomen. Alleen al deze maand trof ik drie(!) keer een wachttoren-ventend duo aan de deur. "Wist u dat veel wetenschappers twijfelen aan de evolutietheorie?". Na drie keer is de lol ook van die discussie wel af. Ik doe het nu alleen nog als ze hun kindertjes meeslepen. Het zaadje van de twijfel planten, wie weet groeit er wat moois uit.

Maar de Jehova's in de buurt hebben concurrentie gekregen. Eind november stonden er twee giechelende en volstrekt onverstaanbare Chinese meisjes tegenover me. Ze kwamen (in het Engels) uitleggen wat de plaats van Maria in het universum was met behulp van geplastificeerde schemakaarten. Ik begreep er geen ruk en verstond er geen reet van. Evenzogoed weer twee minuten van mijn leven in het teken van god. Waarom is het toch dat een ieder die verkondigt zo strontgelukkig te zijn in het aangezicht van de heer te mogen verkeren, mij in dat geluk wil meeslepen?

Waarom is het dat mensen die van mij op zondag in de kerk mogen zitten - zo vaak als ze willen zelfs, met alle geweld de zondagsluiting willen herinvoeren? Het is niet alsof het winkelend publiek overlast in de kerk veroorzaakt. Nee dat klopt, zegt de ChristenUnie voorzitter alhier, maar het is onze mening: "wij staan voor gemeenschappelijke rustmomenten". En daarom Jaap, mag jij geen boodschappen doen op zondag! Onze god is toevallig wel even belangrijker dan jouw boodschappen. Belangrijker ook dan het neutrale karakter van het publieke domein, of de scheiding van kerk en staat, daar heb je je maar naar te schikken, dat staat in de wet.

God is belangrijker dan mensenrechten en individueel geluk. God moet en god zal. Op school, op TV, aan de deur, overal wordt met almachtigen geleurd. De volgelingen van Jezus zijn in duizenden denominaties uiteengevallen maar aan elk van hen is de unieke Waarheid geopenbaard. En al die huftertjes moet ik aanhoren en tolereren. Moet ik rekening mee houden. Rekening houden met hún visie op homoseksualiteit, hún visie op borstkanker, hún visie op vrouwenrechten.

En waarom? Omdat alleen als ik geloof wat zij geloven, als ik doe wat zij doen, hun god tot leven komt. Een stille belijdenis volstaat de gelovige niet. De gelovige ziet zijn god alleen bevestigd in mijn gedrag. Alleen als de gehele gemeenschap zich naar zijn openingstijden schikt staat de Heer waarlijk op. Wie is hier nou de ongelovige?

De PvdA is bij monde van Lilianne Ploumen deze week van haar geloof gevallen: tolerantie kan ook te ver doorschieten. Ik sluit mij daar privé bij aan. Soms moet je constateren dat het categorisch imperatief wordt gewijd aan het Onverzoenlijke en dat de gulden regel is omgesmeed tot een loden last. De paus roept op de mensheid "te beschermen tegen de deconstructie van zichzelf". Ik wil daar aan toevoegen: laten we de de mensheid bovenal beschermen tegen de destructie van georganiseerd geloof. Gott ist tot en met lijken moet je niet rotzooien, die moet je niet door de straten rijden of in klaslokalen zetten, die moet je begraven.

Cultuur en de Kosmopoliet

Paul Cliteur memoreerde tijdens de Cleveringa-lezing dit jaar dat niet alleen de lezing van professor Cleveringa zélf voor de Duitse bezetter in 1940 aanleiding vormde de universiteit van Leiden te sluiten, maar dat met name het studentenprotest dat op zijn arrestatie volgde hier debet aan was.

Cleveringa nam het 26 november 1940 op voor zijn joodse collega's die ontslagen werden waarbij hun Joodse afkomst het enige argument was. De studenten op hun beurt namen het op voor Cleveringa en voor de academische vrijheid. Voor het recht op kritiek. Hetzelfde recht dat al eeuwen de zinspreuk van de universiteit van Leiden vormt: 'presidium libertaris', het bolwerk van de vrijheid.

Kritiek en vrijheid van meningsuiting liggen aan de basis van ieder onderzoek, van iedere beschouwing. Zonder kritiek geen verandering en zonder verandering geen vooruitgang. Een overheid die kritiek beperkt of onmogelijk maakt door de vrijheid van meningsuiting te beperken tot normconforme uitingen zoals in 1940, verloochent het principe waarop een maatschappij gegrondvest behoort te zijn: vrijheid van kritiek.

Cliteur maakt duidelijk dat om een dergelijke toestand te bereiken geen oorlogsverklaring nodig is. Ook in Nederland anno 2008 zijn er velen die bedreigd worden om hun mening omdat zij kritiek hebben op een normenstelsel dat niet het hunne is. Aboutaleb omdat hij zich als wethouder uitsprak tegen het vermoorden van homoseksuelen zoals dat in het boekje 'de weg van de moslim' gepropageerd wordt. Sooreh Hera vanwege haar foto's, Ehsan Jami en Hirsi Ali vanwege hun islamkritiek en apostasie.

Mensen die, net als Cleveringa, kritiek uiten op het onrecht dat hen en anderen wordt aangedaan uit naam van een culturele ideologie. Maar omdat er vandaag geen Spaanse of Duitse bezetters door de straten marcheren lijkt de publieke opinie de mening toegedaan dat het juist deze boodschappers zijn die de maatschappelijke idylle verstoren. Het liefst zou men zien dat de volgende Cleveringa-lezing zich tegen deze 'querulanten' zou richten. En dat is vreemd.

Want hoe komt het in godsnaam dat de 'Jan Blokkers' van deze wereld, personen die om het hardst roepen "nooit meer oorlog, nooit meer fascisme", de ogen sluiten wanneer hedendaagse Cleveringa's die opkomen voor de rechten van de vrouw, van de homo's, voor het recht je geloof vaarwel te zeggen met de dood worden bedreigd? Rechten die toch zeker zo veel waard zijn als die van de Joden in 1940? En waarom wordt een ieder die deze schizofrene zienswijze aan de kaak stelt door hen aan de schandpaal genageld en weggezet als nationalist, onderbuikdenker of zelfs als fascist?

Cliteur onderkent vier krachten die bepalend zijn voor het moeilijke pakket waarin deze mensen zich bevinden. Op het tweede punt wil ik hier nader ingaan omdat ze m.i. aan de basis ligt van de Europese misconceptie aangaande de verhouding tussen culturen en individuen. Allereerst de vier krachten volgens Cliteur:

1) fysieke bedreiging door extremisten, dit is evident; 2) het ontbreken van steun uit de hoek van de intelligentia, media en politiek die de bedreigden zien als opruiers en er in zoveel woorden van blijkgeven dat zij, de bedreigden, hun situatie te danken hebben aan onnodig beledigende cultuurkritiek; 3) de politiek (of de Staat) die niet bij machte of bereid is afdoende bescherming te bieden tegen een onzichtbare vijand en tenslotte 4) de zwijgende massa.

Op de persoonsbedreiging na (het eerste punt), zijn deze krachten nauw met elkaar verbonden in de zin dat ze ervan uitgaan dat de situatie waarin Aboutaleb, Hera en Jami zich bevinden wezenlijk verschilt van die van Cleveringa op 26 november 1940. Cliteur maakt duidelijk dat dit een onjuiste conclusie is maar gaat verder niet in op de oorzaak van deze inverse beeldvorming. Zelf denk ik dat we deze moeten zoeken in het bij politici en media overheersende kosmopolitische wereldbeeld dat inherent is aan de ontwikkeling die we in het Westen hebben doorgemaakt.

kos·mo·po·liet de; (m,v) iemand die de hele wereld als zijn vaderland beschouwt; wereldburger. Zegt van Dale. Een onvermijdelijk gevolg hiervan is cultuurrelativisme; immers, als de gehele wereld je vaderland is, dan is zij dat ongeacht de lokale gebruiken en tradities. De kosmopoliet is als een kameleon die zich aanpast aan de couleur locale zonder zich de gebruiken werkelijk eigen te maken. Ze worden geen onderdeel van zijn identiteit, hij beziet ze van een afstand en accepteert ze als onderdeel van zijn (virtuele) reizen en ontmoetingen.

De kosmopoliet, in aanleg, is wat Nietzsche de Übermensch noemde. De Übermensch die zichzelf heeft bevrijd van de religieuze en culturele ketenen die hem eeuwenlang aan het nest gekluisterd hielden. Deze nieuwe mens overziet (al dan niet schuldbewust) zijn eigen culturele historie, zijn tradities en handelt vanuit dit perspectief. De kosmopoliet is waar het zijn identiteit betreft cultureel onthecht. En dat is mooi want het loslaten van religie en culturele tradities is noodzakelijke voor de volgende evolutionaire stap in de ontwikkeling van de mensheid.

Maar zover zijn we nog niet. De kosmopolieten die nu het Europese regeringspluche bezetten en het gezicht van de media bepalen zijn zich namelijk niet bewust van de stap die zij hebben gezet. Zij zijn zich niet bewust van hun uitzonderingssituatie. Zij realiseren zich niet dat hun zienswijze de menselijke natuur vreemd is, en nog minder dat voor het gros van de mensen identiteit en culturele roots nog altijd samenvallen. In overgrote meerderheid is de mens mono-cultureel. Het is dit structurele gebrek aan inzicht bij de proto-kosmopoliet waardoor vandaag de dag individuen terechtkomen in de bedreigende situaties zoals Cliteur die beschrijft.

De kosmopoliet beziet cultuur namelijk als een verzameling individuen met gemeenschappelijke gebruiken, en dat is zeer ten onrechte. Cultuur is een krachtig groepslichaam waaraan het individu ondergeschikt is. Om te kunnen floreren heeft een cultuur bovendien behoefte aan een afgebakend territorium waar zij haar 'rituelen' kan uitvoeren. In dit territorium zijn buitenstaanders niet welkom daar anders de kracht van die rituelen verwatert immers, als maar de helft van de mensen meedoet dan is een bepaald gebruik niet langer 'de enige weg' en kunnen cultuurelementen in twijfel getrokken worden. De hoeders zullen dit niet toestaan.

In het onbewust-kosmopolitisch wereldbeeld van onze politici en mediaredacties wordt één aspect volledig over het hoofd gezien. Ménsen mengen, culturen niet. Iedere poging om de integratie van individuen te bevorderen door hun cultuur te stimuleren en voor kritiek te behoeden, bereikt exact het tegenovergestelde. Ze legitimeert de cultuurhoeders in hun pogingen nestvlieders te kortwieken en het vreemde uit te bannen. Ze voedt zo de eeuwige strijd tussen culturele ideologieën om grondgebied en mensen.

Dit is de situatie die Cliteur beschrijft. Proto-kosmopolieten die bereid zijn individuen te offeren aan de groep vanuit de vage notie dat groepsleden ook individuen zijn en dat cultuur iets persoonlijks is. Door hun eigen onthechting zien zij niet in dat groepsculturen er alles aan gelegen is het individu tegen te werken op juist dat traject dat henzelf tot kosmopoliet maakte: individualisering en culturele onthechting. In plaats de vorming van de Übermensch te stimuleren verkwanselen zij nu de kern van de Westerse samenleving namelijk, de kritiek van de zuivere rede.

Brief aan Erasmus

Desiderius gheselle myn, vergeef mij de verstoring. Vijf eeuwen heb ik, uw pennevrucht Battus, gewaakt over Roterodamus en de lage landen daaromheen. Vijf eeuwen waarin geluk en leed, vreugde en rampspoed zich aaneenregen met de natuurlijke vanzelfsprekendheid van dag en nacht.

Vijf eeuwen desalniettemin waarin de lumineuze geest van het humanisme iedere morgen de voorafgaande dag in helderheid en warmte overtrof. Doch hieraan nu, mijn geliefde spitsbroeder, lijkt een einde te zijn gekomen. Papen, Lutheranen en Mohammedanen hebben zich in een bigotte oecomene van normen en waarden verenigd en dreigen ten anderen male hun pensduiding van het Woord boven de wetenschappen te stellen. Alsof u nooit geboren was.

Hoe lang lijkt het geleden dat de tuinen van Bergen op Zoom onze discussies instemmend begeleidden, nu eens met ritselende bladeren dan weer met zwepende takken al naar gelang onze opwinding over zoveel clericale barbaarsheid. De klassieke bronnen waaraan wij ons laafden werden verketterd als heidense dichtsels. Verketterd door hen die meenden van God Zelf vernomen te hebben met hoeveel knopen ze hun sandalen moesten sluiten. De Farizeeërs!

Het Liber Antibarbarorum, de neerslag van onze gesprekken, draag ik nog immer op mijn hart maar de vraag is voor hoe lang nog. Schout en Schepenen, zowel in Holland als Europa, vaardigen keur na keur uit waarin de man die verklaart naar de wetten Gods te leven, zich boven de ‘ongelovigen’ gesteld weet. Maar ik vraag u Desiderius, zijn er niet duizenden Christelijke denominaties en zal dus niet ongeacht mijn stellingname er altijd wel iemand beledigd zijn? En dan spreek ik nog niet eens over de Mohammeddanen met wier tenen nog geen enkele schoenlapper raad wist.

Is niet iedereen door de ogen van een ander ongelovig? Is niet ieder geloof een minderheidsgeloof? Wat moet er worden van wetenschap en humaniora als feiten en mythen, fysica en metafysica voor de wet als vruchten van dezelfde boom zijn? Was het niet Thales die stelde dat er voor de goden geen plaats was in aardse vergelijkingen? Thales, die de eerste der Klassieken werd. En wenst men nu een terugkeer tot voorbij dit punt van aanvang?

Misschien, mijn beste, vraagt u zich op dit moment af: is het wel Battus die zich hier tot mij richt? Is dit de fulminerende schoolmeester die ik heb gekend? Die "begiftigd met een grote vrijmoedigheid ongemeen fel van leer trekt" tegen lieden "die een reputatie van geweldige stompzinnigheid hebben hoog te houden"? Dezelfde lieden als waarover hij nu spreekt?

Welnu, ik ben het. Maar de tijden zijn veranderd en ik moet op mijn woorden passen. En niet alleen op mijn woorden, ook op mijn vorm. Herinnert u zich nog mijn uitval tegen die zogenaamde leraren die onze kinderen niet in de Klassieke Letteren wensten te onderwijzen omdat alle waarheid immers al geopenbaard was? Ik zei over hen:

"Tegen misdadigers die soms maar een gering verlies berokkenen zijn strenge maatregelen van kracht, een boete, een lijfstraf. De één wordt in de gevangenis geworpen de ander verbannen. Weer anderen breekt men de nek aan het galgentouw; met betrekking tot dergelijke lieden wordt een strenge tucht gehandhaafd, en dan laten jullie degene die jullie kinderen - toch zeker jullie belangrijkste en dierbaarste bezit - op gewetenloze wijze in het verderf stort, rustig zijn gang gaan?"

Ziet u Desiderius, ik zou vandaag hetzelfde betoog kunnen houden over wat nu 'speciaal onderwijs' heet te zijn. Ook hier wordt ons dierbaarste bezit gehersenspoeld en wel zodanig dat het opnemen van wereldlijke kennis ernstig wordt bemoeilijkt. Als bewijs hiervan zou ik de talloze Mohammedaanse scholen kunnen aanvoeren die ver onder de maat presteren. Of de niet aflatende bereidheid van aldus gevormde Christenen om ten strijde te trekken tegen kosmologen, tegen biologen en medici, tegen wetenschappers als Darwin.

Maar niet eerder had ik de woorden uitgesproken of ik zou mij schuldig hebben gemaakt aan het indirect beledigen van een groep mensen die, in de woorden van de Schout, "hun identiteit ontlenen aan het geloof". Hoe wrang. Alsof deze mensen ooit een vrije keuze hebben gehad. Een kind leert even gemakkelijk de doctrines van het geloof als het leert uit de buurt van wilde dieren te blijven. Kinderen kunnen niet anders dan de autoriteit van hen in wie ze hun vertrouwen stellen blindelings volgen.

Deze nieuwe predikers maken schaamteloos gebruik van de laatste uitvindingen om hun visie op het Woord te verkondigen. Om vervolgens diezelfde uitvindingen en andersdenkenden te verketteren. Ze verheerlijken zichzelf als de waarachtige boodschappers van Gods Woord en laten zich door aardse wetten en gezagsdragers beschermen. Zo stompzinnig en eng afgebakend is hun ratio dat zij ideeën als die van Darwin zelfs niet willen toelaten in hun hoofd; spuwen en fulmineren is hun enige reactie. Ik twijfel geen moment Erasmus, of u had het voor deze hoogst originele denker opgenomen, zoals u het in uw dagen ook opnam voor Copernicus.

Uw geloof in God heeft u namelijk nooit weerhouden de Rede ten volle te benutten en als gift van uw Schepper naar waarde te schatten. Want alleen door de Rede vermag de mens zijn Schepper leren kennen. Door deze goddelijke gave ten volle te benutten, zonder restricties en zonder matiging, wordt de mens in staat gesteld kennis te nemen van Zijn wereld. De Rede verloochenen en het menselijk intellect beperken tot aanbidden en nazeggen is de Heer een gruwel. De mens mag bezitten wat zijn ratio hem schenkt. Dat was uw standpunt.

Waar dan toch Desiderius, halen deze lieden vijfhonderd jaar later, vijfhonderd jaar van kennis en ontwikkeling later, de euvele moed vandaan om in de voetsporen te treden van "deze lieden met een reputatie van geweldige stompzinnigheid"? Met dezelfde argumenten bevechten zij nog steeds de Rede. Met dezelfde argumenten ontvangen zij nog steeds een rechterlijke vrijbrief die "onze kinderen op gewetenloze wijze in het verderf stort". En wij, Desiderius, wij mogen daar niets van zeggen omdat wij anders deze lieden in hun 'identiteit' aantasten.

Een identiteit die nota bene tot stand kwam door een misdadige inperking en verminking van Gods grootste gift aan de mensheid, de ratio. Door het afschermen en couperen van de ratio wordt "onwetendheid het toppunt van vroomheid" en draagt men dit als vanzelf weer over op zijn eigen kinderen, een vicieuze circel waarbinnen niets dan leegte.

"Wie zou niet liever naar de woestijnen van Indië vluchten dan dit apenras verdragen? Ik zou nog liever tussen het vee leven [...] dan tussen deze wilde beesten waarvan ons land lijkt over te lopen en die met een even grote stompzinnigheid hun eigen onkunde bewonderen en op andermans geleerdheid afgeven".

En dat is de reden waarom ik belet vraag goede vriend. Deze wereld heeft de kennis en het inzicht waarvan wij in onze tijden slechts durfden dromen, maar de stompzinnigen beletten de geletterden deze vrucht te plukken, als ware ze verboden. De woestijnen van Indië bieden niet langer soelaas. De circel van leegte breidt zich uit over de gehele aarde als was er een steen in de poel der onwetendheid geworpen. Niet alleen de klaslokalen, de gehele publieke ruimte hebben zij nu onder hun controle gebracht. Desiderius, gheselle myn, uw vriend Battus is oud en der dagen moe. Ik verlang weer aan uw zijde te zijn.

Desiderius waer bestu bleven ?
Mi lanct na di gheselle myn
Du coors die doot du liets mi tleven
Dat was gheselscap goet ende fyn
Het sceen teen moeste ghestorven syn

---------------
Nawoord:
Bovenstaande 'brief' is geïnspireerd op Erasmus' Liber Antibarbarorum (Bazel 1520) waarin hij zijn vrienden in een ongemeen felle discussie laat uithalen naar de godsgeleerden die kennis van de Griekse filosofen afdeden als heidens en vals.

De directheid, felheid en grofheid zijn van een niveau waarvan ik denk dat Schout Ballin ze niet ongestraft zou laten passeren. Dat de gedachte wel eens post zou kunnen vatten dat hier niet zozeer sprake is van 'vrijheid van meningsuiting' alswel van doelbewuste belediging (en bedreiging). Wat te denken bijvoorbeeld van onderstaand citaat over Ate, een Leuvense theoloog.

"Mij [Battus] zou het voldoende zijn als alleen Ate, het verderf van de wetenschap, aan een haak werd weggesleurd en in het riool werd geworpen. Daarna zou ik in plaats van de hoofden van mijn tegenstanders alleen de tongen opeisen. Waarom, vroeg ik? [Erasmus]. Om er mijn achterste aan af te vegen antwoordde Battus, en er de pispot mee te schrobben of er tenminste de vaat mee te doen".

Dit jaar werd de Erasmusprijs uitgereikt aan Ian Buruma, kosmopoliet en volgens NRC redacteur Maartje Somers "radicaal gematigd". Ik denk dat 'Battus' niet in de jury zat.

Het ongelijk van 'Vogelaar'

Het meest fascinerende aan het vertrek van Vogelaar is niet het feit dát ze weg gaat, en ook niet de backstabbing-achtige wijze waarop. Nee, het meest fascinerend zijn de secundaire reacties uit linkse hoek. Het is alsof we naar een botsing in de Large Hadron Collider zitten te kijken waarbij een regen van elementaire deeltjes de monitoren doet oplichten.

Diepe onuitgesproken gevoelens die tot op heden onder de beschermende schil van het politiek-socialisme verborgen konden blijven worden nu, door de impact van haar ontslag zichtbaar in columns en interviews. Vogelaar die stond voor de 'zwakkeren' in de samenleving, die stond voor 'gelijke kansen' is geofferd aan de radicalen zo luidt het oordeel. Radicalen wier enige doel het is een aanwijsbare groep zwakkeren het recht op een fatsoenlijk bestaan te ontzeggen. Enkel en alleen omdat ze moslim zijn.

Waar komt deze verontwaardiging vandaan? Ik denk dat ze drie oorzaken heeft. In de eerste plaats is Vogelaar natuurlijk het mikpunt geweest van krachten die we als niet-correct zouden kunnen omschrijven. Het infameuze 'interview' met Rutger van Castricum van het vermaledijde GeenStijl heeft de Minister geen goed gedaan. Ook het niet aflatende 'hakken' op de Minister door met name de rechtse Kamer-fracties heeft een bepaald beeld geschapen. In de ogen van velen was Ella Vogelaar daarom het boegbeeld van politiek-correct integratiedenken. Resultaten kwamen op de tweede plaats. Zo'n 'dijk van een wijf' aan de kant zetten is toegeven aan rechts populisme. Een emotionele oorzaak dus.

Een tweede groep is verontwaardigd omdat zijzelf een dubbele agenda heeft. Deze groep, verenigd rondom de Internationale Socialisten heeft, om haar doelstellingen te bereiken behoefte aan een manipuleerbare groep 'domme krachten'. Aan mensen die ontevreden zijn en dat vooral ook moeten blijven. De moslimgemeenschap wordt door hen gezien als het proletariaat dat de Trotskistische heilstaat zal helpen stichten; niet via verkiezingen maar door revolutie. De Nederlandse moslimgemeenschap, weggezet als amorfe groep ontevreden onmondigen, fungeert hierbij als hefboom.

In deze kringen was Vogelaar populair omdat haar beleid dit groepsdenken in stand hield. Liever knapte ze wijken en groenstroken op dan dat ze mensen losmaakte uit de groep en ze aansprak op hun individuele verantwoordelijkheden. De groep bleef op deze manier zwak, anoniem en hulpbehoevend. Dat daarnaast, volgens de Minister, de islamitische cultuur integraal naast de joods-christelijke gezien moest worden, was de slagroom op deze lieden hun taart. De Nederlandse moslims werden als ondeelbare groep bevestigd.

De derde en grootste groep tenslotte, bestaat uit wat tegenwoordig 'oud-links' heet. Oud-links heeft een zorgcomplex. Op zich is het helemaal niet verkeerd om voor anderen te willen zorgen, het probleem is alleen dat deze georganiseerde collectieve zorgdrang niet strookt met de geïndividualiseerde Nederlandse maatschappij anno 2008. Vangnetje prima, maar geen zorg om het zorgen.

Lang geleden, in de jaren zestig, maakte het individu zich los uit de groep en ging een eigen leven leiden. Afgezien van de vele economische en technische ontwikkelingen hebben met name de linkse partijen destijds de hand gehad in deze ontwikkeling. Want dankzij hun strijd voor de rechten van 'de gewone man', heeft deze zich kunnen bevrijden van het clericale en kapitalistische juk. Plots wás hij iemand. Vandaag de dag treffen we de gewone man 's avonds thuis voor de buis. Mission accomplished zou je denken.

Fout, het eigen succes is namelijk aan oud-links voorbijgegaan. Oud-links is nog steeds op zoek naar 'het achtergestelde collectief'. En wat blijkt, behalve in Afrika kun je ook in Nederland nog achtergestelden vinden als je een beetje je best doet. De moslims! Joepie, zorgen zorgen zorgen. Gordijntje om het bed, eten geven, drinken geven en bovenal, heel veel liefde en begrip. Want dat hebben we in het verleden veel te weinig gedaan. Wisten wij veel, ze zouden toch weer teruggaan?

Maar deze benadering is op niets uitgelopen. Ze leidde niet tot integratie, zelfs niet tot het begin ervan. Want wij vinden iemand pas goed geïntegreerd in de Nederlandse samenleving als de betreffende persoon zich als individu heeft waargemaakt. Als hij of zij uit de rijen der zorgbehoevenden is getreden en op eigen benen staat. Als iemand de omschakeling heeft gemaakt van wij-niet, naar ik-wel.

Oud-links geeft daartoe echter geen ruimte. Door consequent en bij herhaling de normen en waarden van de groep de hemel in te prijzen, door de bijbehorende rituelen te faciliteren (zelfs al zijn ze de Nederlandse maatschappij wezensvreemd), door de knoet van de clerus te accepteren ook al streed men tegen de kerk, en door groepsverlaters die wat al te duidelijk de oude normen en waarden bekritiseren te laten vallen, maakt oud-links een vrijwillige keuze voor de Nederlandse samenleving wel heel erg moeilijk.

Tel daarbij dat immigranten uit Nergenswater die zich geconfronteerd zien met een cultureel gat van zo'n 250 jaar snel geneigd zullen zijn voor de zekerheid van 'het bekende' te kiezen, en de liefde is wederzijds. Aan de ene kant hoeft niemand van de zorgenkindjes ook maar één stap richting Nederland te zetten, en aan de andere kant behoudt oud-links een heerlijk zorgobject. Geen integratie maar geïnstitutionaliseerde segregatie: de parallelle samenleving is geboren.

Deze impasse moet doorbroken worden. Nederland is een ontzuilde, seculiere staat waar mensen in de eerste plaats individu zijn en geen zuil. Geen protestantse zuil, geen katholieke zuil en geen islamitische zuil. Je bent Nederlander door de vrijheid die je krijgt en door de vrijheid die je geeft. Respect voor wat eigen is, tolerantie voor wat vreemd is. Wel maatschappelijke plichten, geen maatschappelijke eisen.

En dit is geen vuig nationalisme zoals Willem Jan Duyvendak, Bas Heijne, Vogelaar en tout geborneerd socialistisch Nederland nu verkondigen, dit is een herijking. Een herijking van het integratiebeleid op de maatschappelijke werkelijkheid. Het is de veel te lang uitgestelde overgang van groepsgericht denken naar individugericht denken daar waar het onze immigranten betreft.

Mede dankzij 50 jaar socialistische strijd in de vorige eeuw zijn wij nu wie we zijn: welvarende en zelfstandige individuen. Waarom zou je als socialist anderen deze ontwikkeling willen onthouden? Voor je eigen bevrediging?

Criminaliteit en Cultuur

Madeleine de Boer promoveert vandaag aan de Universiteit van Utrecht op een onderzoek naar het verband tussen cultuur en criminaliteit. En guess what? Dat is er niet! Marokkanen, Antillianen en kaaskoppen denken precies hetzelfde over goed, fout, straf en boete. Krijgt Vogelaar dan daags na haar aftreden toch nog gelijk en wordt crimineel gedrag veroorzaakt door een gebrekkige groenvoorziening in de wijken?

Als je in dit verband aan Utrecht denkt dan denk je onwillekeurig aan Kanaleneiland 2007. Burgemeester Brouwer sprak indertijd van "een kritieke situatie", berovingen, autodiefstallen, openlijke geweldpleging en mishandeling van agenten. Marokkaanse jongeren in de leeftijd van 9(!) tot 20 jaar, zo'n tachtig in totaal, terroriseerden de buurt. De bewoners van een seniorenflat konden op een gegeven moment niet meer naar het naastgelegen winkelcentrum omdat de politie de 'vluchtroute' met hekken had afgezet. De link tussen cultuur en misdaad is dan snel gelegd.

Het Willem Pompe Instituut voor Strafrechtswetenschappen van de Utrechtse Universiteit startte in 2000 een studie om inzicht te krijgen in de wijze waarop 'instanties binnen de Nederlandse strafrechtspleging reageren op cultuurspecifieke misdaad'. Het onderzoek van Madeleine de Boer is hiervan een onderdeel en gezien de resultaten tevens het sluitstuk: "cultuurspecifieke opvattingen over diefstal en geweld zijn dus niet verantwoordelijk voor de oververtegenwoordiging in de misdaadcijfers" schrijft de Boer. Negen jaar onderzoek naar cultuurspecifieke misdaad, blijkt zoiets helemaal niet te bestaan.

De Boer kwam tot haar conclusie door duizend vmbo-leerlingen uit de Randstad te vragen naar hun mening over zaken als diefstal, geweld en straf. Hieruit kwam naar voren dat Surinamers, Marokkanen, Turken etc hierover niet wezenlijk van mening verschillen. Diefstal en geweld zijn fout en maak je je hieraan schuldig dan verdien je straf.

Maar mag je hieruit dan concluderen dat er geen verband bestaat? Het is een onomstotelijk gegeven dat jongeren uit 'andere' culturen oververtegenwoordigd zijn in de justitiële databanken. Je kunt je bij een dergelijke uitkomst natuurlijk ook afvragen wát je nu eigenlijk onderzocht hebt.

Mij is altijd geleerd dat een steekproef aselect en representatief moet zijn. Voorts moet je ervoor waken dat het causale verband dat je tussen uitkomst en conclusie legt, niet door iets anders veroorzaakt kan zijn. En daar valt voor wat ik van dit onderzoek heb gezien wel het een en ander op af te dingen.

Gesteld dat de Boer haar conclusies beperkt tot een cultuurspecifiek misdaadprofiel van jongeren op vmbo-niveau, dan is haar selectie breed genoeg. Wil ze de resultaten daarentegen veralgemeniseren, en de krantenkoppen doen dat in ieder geval, dan is haar keuze niet representatief. Bovendien verwacht ze de jongeren op school aan te treffen (ik ook), maar als ik nog even naar de berichtgeving over Kanaleneiland teruggrijp dan lees ik in 'de Gelderlander' van 24 september een interview met een boze Turkse man: "... ze doen alsof het hier Afrika is. Ze slapen de hele dag en na zessen nemen ze de straat over". Niet op school dus.

Formeel gezien zegt het onderzoek dus alleen iets over vmbo-leerlingen die liever naar school gaan dan dat ze 's nachts op straat rondhangen. Dat gegeven levert al een redelijk gekleurd beeld op maar dat is op zich nog niet eens mijn grootste bezwaar. Mijn grootste bezwaar zit hem in het feit dat de onderzoekster individuen vraagt naar een persoonlijke mening en vervolgens een causaal verband legt met de cultuur waaruit die persoon afkomstig is. Maar een cultuur is geen persoon.

Een cultuur heeft niet overal een mening over. Binnen iedere gemeenschap zijn er meer zaken niet benoemd dan wel. Menselijk gedrag wordt niet volledig geprogrammeerd door culturele memen, integendeel. Binnen iedere cultuur geldt dat de sociale omgangsvormen min of meer in lijn zijn met de gulden regel. Voor zover mij bekend bestaan er dan ook geen culturen die geweld en diefstal binnen hun eigen gemeenschap propageren.

De vragen die de Boer stelt over geweld en diefstal hebben geen cultuurspecifiek karakter. Ze stelt precies díe vragen die ongeacht iemands achtergrond hetzelfde beantwoord worden. De vragen discrimineren ten enen male onvoldoende om iets over de relatie tussen persoon, misdaad en cultuur te kunnen concluderen.

Eén uitzondering in haar eigen onderzoek bevestigt dit: Turkse jongeren hebben minder problemen met eerwraak dan anderen. Volgens haar kan dit "de oververtegenwoordiging verklaren van Turken die zijn veroordeeld voor geweldsdelicten binnen de eigen gemeenschap". Volgens mij ondergraaft het de conclusie van het rapport.

Misdaad kan wel degelijk cultuurspecifiek zijn maar om daar een vinger achter te krijgen moet je langs cultuurspecifieke lijnen vragen stellen. Stom toevallig postte ik gisteren een onderzoek van de Israelische psycholoog Tamarin over het gedogen van geweld in relatie tot iemands culturele achtergrond. Een schokkende conclusie die tenminste vraagtekens plaatst bij de bevindingen uit de Boers rapport.

Maar wat we gelukkig wél kunnen constateren is dat de vmbo-leerlingen in de Randstad diep in hun hart best wel toffe gassies zijn, en dat is natuurlijk goed nieuws. Prettige borrel Madeleine!

God en Moraal

"Als God niet bestaat, is dan alles geoorloofd?" Dostojevski stelt ons deze vraag in 'de gebroeders Karamazov'. Vorige week werd ik weer eens geconfronteerd met het feit dat deze vraag voor velen nog steeds zeer actueel is. Wat nou precies de aanleiding was weet ik niet meer, maar plotseling lag de stelling op tafel: "zonder god geen moraal". En dat was lang geleden (als ik deze reactie niet meereken tenminste).

Zelf heb ik grote vraagtekens bij de geestelijke vermogens van hen die het oude testament lazen, ervan overtuigd zijn dat het gods woord is en er desalniettemin van overtuigd blijven dat god een geweldige vent is. Dat hij liefde geeft en dat zij die liefde (via zijn zoon) mogen doorgeven. Maar dit terzijde.

Mijn stelling is dat je als gelovige (jood, christen, moslim) wel heel stevig in je schoenen moet staan wil je na lezing van de bijbel/thora/koran je aangeboren menselijkheid behouden. De aangeboren menselijkheid die zich laat samenvatten in de gulden regel: "wij gij niet wilt dat u geschiedt, zo doe dat ook een ander niet". En nee, deze regel is geen christelijke uitvinding.

De Israelische psycholoog George Tamarin vroeg zich dit kennelijk ook af. Hij nam in ieder geval de proef op de som en legde meer dan 1000 Israelische schoolkinderen tussen de 8 en 14 jaar een bekend fragment uit het oude testament voor met de vraag of ze het met het handelen van de hoofdpersoon eens waren. Het betreffende fragment (Jozua 6:16-24):

..want de HEER heeft u Jericho in handen gegeven! Maar op de stad en alles wat erin is rust de ban van de HEER: ze is onvoorwaardelijk aan de HEER gewijd en moet vernietigd worden [...] Toen de ramshoorns klonken, brak het volk uit in een donderend geschreeuw. De muur stortte in en iedereen klom de stad binnen vanaf de plaats waar hij zich bevond. Ze namen de stad in en doodden alles wat erin was, zowel mannen als vrouwen, zowel kinderen als bejaarden, zowel runderen en schapen als ezels.

- 66% is het volledig met de annihilatie eens
- 26% is het gedeeltelijk eens
- 8% van de kids is het oneens

Zij nog opgemerkt dat van de kinderen die niet tot de 66% behoorden een deel hun goedkeuring niet kon geven omdat Jericho zich op Arabisch(?) grondgebied bevond en je jezelf met Goyims (kafirs, ongelovigen) niet in mag laten. Evenzogoed vond tweederde de genocide zonder meer gerechtvaardigd.

Tamarin, wetenschapper en zorgvuldig, legde een referentiegroep op dezelfde school een soortgelijk verhaal voor. Nu echter werd Jozua vervangen door 'een Chinese generaal' en Jericho door 'een Chinese stad 3000 jaar geleden'. Persoonlijk denk ik dat veel kindertjes het verhaal al dan niet bewust herkend zullen hebben. Toch waren de verschillen significant.

- 7% eens
- 18% gedeeltelijk eens
- 75% oneens

Mijn conclusie: als moraal, geweten, en identiteit (om met Hirsch Ballin te spreken), van jongs af aan bepaald worden door het Woord, dan ben je eerder bereid menselijke normen en waarden zoals de gulden regel overboord te zetten en "zowel kinderen als bejaarden" te doden. Omdat god dat van je verlangt. Net als Bin Laden, en net als George W. Bush die nog steeds van mening is dat hij in opdracht van god Irak binnenviel.

Zonder god geen moraal? Hou eens op. Laten we in christusnaam eerst bij onszelf te rade gaan.

Seksmoraal abnormaal

Minister Rouvoet toonde zich maandag in het AD en in Nova ernstig bezorgd over de "losgeslagen seksmoraal" van de Nederlandse jeugd. Dit naar aanleiding van de KRO documentaire ‘sex sells’. De Minister reageert onthutst: "Als we daar niet snel iets aan doen dreigt een hele generatie op te groeien met ‘verknipte’ ideeën".

Rouvoet grijpt de KRO documentaire 'sex sells' aan om de Nederlandse jeugd gebrek aan moraal te verwijten. En inderdaad, als je de documentaire bekijkt dan kan je alleen maar hopen dat je eigen kinderen verstandiger zijn. Vrijmoedigheid troef bij dit selecte gezelschap. Maar waar zitten we hier naar te kijken? Is dit de Nederlandse jeugd? Rouvoet suggereert dat 15% van de kinderen van 11, 12, 13 jaar zich met enige regelmaat prostitueert voor een blikje cola of een reep chocola. Eén op de zeven kinderen uit groep 8 is een hoer?

Bij de Rutgers Nisso Stichting herkennen ze deze cijfers niet, "er zijn zeker uitwassen maar een breed probleem is het niet". Daar heeft Rouvoet echter geen boodschap aan. De Minister geeft aan geschrokken te zijn en vindt dat de politiek zich dit moet aantrekken. Een brede maatschappelijke discussie is daarom noodzakelijk want "dit gaat verder dan alleen opvoeden". "Er staat een generatie op het spel". De Minister voorziet bij zoveel promiscuïteit "schade voor jongeren en voor de maatschappij".

Een maatschappelijk probleem. Zo heeft Rouvoet ze graag. Een maatschappelijk drankprobleem, een maatschappelijk blowprobleem, een maatschappelijk paddoprobleem. Roep dat kleine kinderen verhoeren, wijs naar een docu van 20 minuten en Ministerieel beleid is geboren. Want anders "raakt onze jeugd het zicht kwijt op wat normaal is".

En dan gaan bij mij de nekharen recht overeind staan. De Minister van embryozaken uit de partij die vindt dat 'het belang van gezondheid niet overschat moet worden' wil het debat aangaan over wat normaal is. Wil zonder vooroordelen praten over "de losgeslagen seksmoraal van de jeugd". En ChristenUnie-Kamerlid Voordewind weet zelfs "dat het ook voor komt bij studentenverenigingen". He jakkes, nee toch!

Begrijp me niet verkeerd, 12- en 13-jarigen die al dan niet onder sociale dwang seksuele handelingen verrichten hebben een probleem. Maar dat is een opvoedkundig probleem, geen maatschappelijk probleem. Er is namelijk geen ouder in Nederland die zoiets normaal vindt en ook 'de maatschappij' vindt dit niet normaal, daarover hoef je niet te discussieëren, daartegen moet je optreden. Net als tegen incest op de Veluwe overigens.

Het veralgemeniseren van garagebox-seks door mini-pubers is dan ook slechts een excuus om de zoveelste discussie over (christelijke) moraal af te trappen. De grootste pijn voor de Minister zit hem in het feit dat hij niet kan accepteren dat 16- en 17-jarigen (en kennelijk ook studenten), soms heel bewust seks los willen zien van liefde. Dat ongetrouwde jongeren als übergeile bonobo-aapjes neuken en vozen. Gewoon, omdat het kan.

Maar dat mag niet van grefo-pappa, dat is een moreel defect. Daarover moeten we met elkaar in debat. Sure, André. En wat zullen we dan voor maatstaven aanleggen? De bijbelse moraal? Ik vrees dat we onze jeugd dan weinig kunnen verwijten:

Genesis 19:8. De enige man die vanwege z'n hoogstaande moraal (zo zegt god), de vernietiging van Sodom en Gomorrah mag ontkomen biedt een oversekste meute zijn kindertjes aan. "Luister, ik heb twee dochters die nog nooit met een man geslapen hebben. Die zal ik bij jullie brengen, doe met hen wat jullie willen. Maar laat die mannen met rust, ik heb hun niet voor niets een veilig onderkomen geboden".

Rechters 16:1. Onze held Simson arriveert in de bezette gebieden. "Op een keer was Simson in Gaza. Daar viel zijn oog op een hoer en hij ging bij haar naar binnen". Liefde op het eerste gezicht zullen we maar zeggen.

Ruth 3-4. De geboorte van het breezer-sletje. Naomi onderricht Ruth, de weduwe van haar zoon, hoe ze een nieuwe man aan de haak kan slaan. "Als hij gaat slapen moet je goed opletten waar hij zich neerlegt, en dan moet je naar hem toe gaan, de deken aan zijn voeteneinde terugslaan en daar gaan liggen". Zo gezegd zo gedaan en als dank krijgt Ruth 6 maten gerst.

Voor-wat-hoort-wat seks, de bijbel staat er vol mee. "Als we daar niet snel iets aan doen dreigt een hele generatie op te groeien met ‘verknipte’ ideeën". Inderdaad André, beetje laat maar my thoughts exactly.

Sinterklaassurprise

Papa? Ja lieverd. Papa, wil je me helpen met m'n sinterklaassurprise? Tuurlijk meissie, wat wil je maken? Nou, het moet over 'wereldgodsdiensten' gaan maar ik weet niet precies wat dat is, wereldgodsdiensten.

Meissie is negen jaar en zit in groep zes. Geloven in sinterklaas doet ze niet meer, doet de hele klas niet meer en daarom worden er lootjes getrokken en maken ze surprises voor elkaar. Cool, deden wij vroeger ook. Ontbijtkoek natmaken, beetje kneden, beetje draaien en hij was niet van echt te onderscheiden. Maar zo werkt dat niet meer.

Het ongecompliceerde kinderfeestje van weleer is tot een multicultureel dilemma geworden. Want is van oorsprong een christelijk feestje en je zou je kunnen voorstellen dat... Voor je het weet zit de helft van de kinderen zonder kadootje en dat zou sneu zijn. Maar gelukkig vormde zich in het openbare hoofd van de school een plan. Het hoofd had namelijk vaker met dit bijltje gehakt. Niet dat het ooit klachten over sinterklaas of kerst had gekregen, maar als je iets voor kon zijn dan was dat beter, konden ze je later ook niets verwijten.

Je moet het kalf slachten voordat de put gedempt is wist het hoofd. Daarom dit jaar geen ontbijtkoekdrollen nee, dit jaar een surprise die te maken heeft met god. Met religieuze rituelen, en offerbeelden en heilige boeken. Van godsdienst kunnen we nog een hoop leren; dat had Cohen laatst ook nog eens gezegd.

Jesus Christ on his fucking bicycle! We hebben het hier over kinderen van 8 tot 11 jaar. We hebben het over een openbare school. We hebben het over een legende uit de vierde eeuw waaruit een kinderfeestje is gebouwd. Hoe haal je het in je multiculturele schuldbeladen hersens om kinderen van negen 'offerbeelden' te laten maken met sinterklaas? Voor de lieve vrede? Voor hun 'Finse' en Chinese ouders? Of gewoon omdat god thuishoort op de openbare school?

Het sinterklaasfeest, Neêrlands traditie nummer één, is volkomen losgezongen van haar religieuze wortels. Het feest is 'safe' en kan zonder second thoughts schoolbreed gevierd worden. Sinterklaas is kado's, is snoep, is feest. Van sinterklaas moeten alle gefrustreerde volwassenen afblijven, en god al helemaal.

Free at last?

“Free at last, free at last, thank God almighty we are free at last”. Vijf en veertig jaar na de legendarische toespraak van Martin Luther King is nu eindelijk ook Nederland bevrijd. Bevrijd van het schuldgevoel dat al decennia lang als een molensteen om haar nek hing, dat geen slavernijmonument of mea culpa ooit weg heeft kunnen nemen.

Alleen met de epigenetische variant van het Freudiaans schuldgevoel valt de euforie na Obamas verkiezingswinst in sociaal-liberaal Nederland te verklaren. Op basis van programmatechnische overeenkomsten alleen kom je er niet uit. Het multicultureel kompas van de Volkskrant, Thomas von der Dunk zegt zelfs: “idiote standpunten heeft Obama natuurlijk ook, inzake wapenbezit, doodstraf en Israël, maar die zijn in Amerika algemeen”; dus dan telt het niet? Typisch gevalletje cultuurrelativisme.

Amerika, inclusief Obama en zijn Democratische partij hebben werkelijk niets met Europees socialisme. “European Socialism” gold tijdens de campagne als modder om mee te gooien, het socialisme als verwijt; socialistisch Nederland vond het prima. Een afvaardiging van ‘de jonge socialisten’ mocht alleen meewerken aan de Democratische campagne als ze dat vermaledijde woord uit hun naam zouden halen, wat ze natuurlijk deden.

Toch biggelden de tranen 5 november over de witte wangetjes. Change is about to happen, can we do it? Yes we can! En in feite heeft Obama het al gedaan, nog voordat hij is ingezworen. Het boegbeeld van blank imperialisme, de Verenigde Staten van Amerika, heeft een zwarte ‘president-elect’. How’s that for a change?

Wel, dat is prima. Obama en Biden hadden meer in hun mars dan McCain en Palin. Afgezien van de politieke kleur is het namelijk belangrijk dat het machtigste land ter wereld een president heeft die door de rest van de wereld serieus genomen wordt. Dat ontbrak er de laatste tijd aan. Maar het verklaart niet de intensiteit waarmee Obama’s campagne het afgelopen jaar is gevolgd in de Nederlandse media, noch de hysterische ontlading bij zijn verkiezing. Daar schieten rationele argumenten te kort.

De essentie van de Nederlandse blijdschap moet dan ook verklaard worden vanuit emoties. Vanuit dezelfde emoties die ook het gedrocht van de multiculturele samenleving hebben voortgebracht en die ons jaarlijks miljarden laten overmaken naar volstrekt corrupte landen en non-existente economieën: schuldgevoel en altruïsme. Nobele emoties, maar gemengd vomen ze een vieze cocktail.

Obama is de representant van een groep die door onze voorouders als minderwaardig werd gezien en ook als zodanig is behandeld. Gegeven onze moderne kijk op mensenrechten een absolute doodzonde. En het is die doodzonde die wij met terugwerkende kracht van toepassing verklaarden op het verleden om haar vervolgens als erfzonde met ons mee te dragen.

Obamas overwinning neemt deze erfzonde weg. Obama wordt de machtigste man ter wereld en zal heersen over zwart en blank. Na decennia van zorg en bescherming staat plots uit de groep van onderdrukten een verlosser op. De strijd is gestreden, gerechtigheid heeft gezegevierd. Nederland juicht: free at last, free at last.

Obama for president, Abhoutaleb for mayor. Het zal nog even duren maar hopelijk maak ik het mee: dat ooit de Nederlandse goedmens personen op hun individuele en feitelijke meritus gaat beoordelen, ongeacht kleur, herkomst of sociale status.

137plus

Nog even twee berichtjes voordat Hirsch Ballin met artikel 137plus de ratio voorgoed ondergeschikt maakt aan georganiseerde waanzin.

Bij de opening van het academisch jaar, afgelopen donderdag in Rome, waarschuwde paus B16 'de wetenschap' dat zij god dreigen te vergeten. Kennis zonder god leidt namelijk tot "hoogmoed en intellectuele zelfoverschatting". Zonder god in de vergelijking leidt wetenschap tot "valse wijsheid" aldus de paus. "Echte wijsheid moet steeds op God steunen".

Om zijn woorden kracht bij te zetten werd de pauselijke toespraak niet via radio of televisie uitgezonden. De paus stond erop postduiven te gebruiken omdat alleen exponenten van gods schepping werkelijk informatie kunnen overbrengen. Grapje Hirsch, nog even volhouden. Is bijna zover.

Het tweede bericht komt uit het Nederlands Dagblad. Psycholoog Liesbeth Venema waarschuwt gelovigen die niet zover hebben doorgeleerd als zijzelf, dat een persoon die vreemd gedrag vertoont niet noodzakelijkerwijs door de duivel bezeten is. Soms is het een psychische aandoening die met medicijnen te behandelen is. Liesbeth geeft een korte checklist:

Iedereen weet "dat christenen onder bescherming van engelen staan en daarom dus niet bezeten van demonen kunnen raken". Maaarrrr "niet-gelovigen en mensen die zich bezighouden met occultisme, hekserij, glaasje draaien, aanroepen van geesten en doden, kunnen de bescherming van engelen kwijtraken en onder duivelse 'bescherming' komen". Dan wordt het zaak de ghostbusters van het bevrijdingspastoraat te bellen.

Liesbeth Venema is daarmee, volgens de paus, het prototype van een waarachtig wetenschapper. Wél doorleren, maar alle kennis eerst aan god toetsen. Want, soms is vliegen een godsgeschenk, en soms is het aerodynamica.

Als ik Liesbeth en alle bible-first wetenschappers humaan ontaard zou noemen, en als ik zou stellen dat de paus met zijn uitspraken een perfide vorm van wetenschap propageert, zou ik dan strafbaar zijn volgens 137plus?

Ik heb voor dit soort idiotie namelijk evenveel respect als voor de godsdienstwaanzinnigen in Somalië die vorige week een dertienjarig meisje hebben gestenigd omdat ze overspel had gepleegd. Ze was namelijk verkracht. Geef ID-gelovigen een maatschappelijke vinger en voor je amen kunt zeggen sta je weer in de woestijn.

Identiteit

J.R.R. Tolkien voert in zijn trilogie 'in de ban van de ring' vele vreemde volken ten tonele maar één volk is mij in het bijzonder bijgebleven: de Enten. Enten zijn sprekende bomen wier levensloop tevens hun naam is, hun identiteit. "Noem mijn naam en je zult weten wie ik ben".

Een briljante vondst dacht ik, want inderdaad, het zijn juist persoonlijke ervaringen die je maken tot wie je bent. Mijn identiteit, mijn 'ik' is het distillaat van mijn verleden. Als ik dit verleden als naam en identiteit zou aannemen dan kan ik stellen: "ik ben die ik ben".

Maar het samenvallen van persoonlijke ontwikkeling en identiteit gaat alleen op voor wie de vrijheid heeft (gehad) zichzelf als individu te ontwikkelen. Ik ben in Nederland opgegroeid en heb die vrijheid gehad, vandaar dat ik Tolkiens vondst opmerk. Ik ben die ik ben. Maar als mijn leven zich had afgespeeld in de schaduw van anderen, dat wil zeggen, als ik niet in de op het individu gerichte Westerse cultuur was grootgebracht maar in een cultuur waar mijn inbreng als individu ondergeschikt was geweest aan vaststaande groepswaarden, dan had ik er overheen gelezen.

In een cultuur waar mijn inbreng wordt gezien als bijdrage aan het hogere groepsdoel kan ik mijn identiteit alleen afmeten aan dit groepsdoel, aan de mate waarin ik erin geslaagd ben mijn rol binnen de groep te vervullen. Mijn persoonlijke historie is van geen belang, mijn identiteit op enig moment wordt bepaald door de discrepantie tussen de rol die de groep mij oplegt en de rol die ik op dat moment heb.

In een wij-cultuur, een groepsgerichte cultuur, bestaat mijn identiteit niet bij gratie van persoonlijke ontwikkeling en historie, maar ligt ze besloten in de normen en waarden van de groep. Hieraan meet ik mijn persoonlijkheid af. Vanaf mijn geboorte is duidelijk binnen welk segment van de groep ik zal acteren en hoe ik moet worden. Dit in tegenstelling tot de vrije rol die personen in een ik-cultuur zich aanmeten. Bij hen staat het einddoel niet vast en hun momentane identiteit is alleen af te meten aan het verleden.

Dit verschil is belangrijk wanneer we kijken naar groepssymbolen als vlag, religie en paspoort. Voor mij als individualist is een paspoort niet meer dan een reisdocument. Het is de afslag van wat NAW-gegevens waarmee ik een visum kan aanvragen om andere landen te bezoeken. Het heeft niets van doen met mijn identiteit. Immers, ik ben die ik ben, ook zonder visa.

Dit is hoe de meeste Nederlanders hun paspoort zien, als een reisdocument. En als de koning van Marokko eist dat iedereen die uit Marokkaanse ouders geboren is, zijn Marokkaanse paspoort als visum aanhoudt dan is dat maar zo. Een tweede paspoort of een visumstempel in je Nederlandse paspoort, "what's the big difference"?

Maar er is wel degelijk een verschil. Voor veel Marokkanen en Turken namelijk staat het paspoort symbool voor hun cultuur. Niet voor de Nederlandse cultuur, maar voor de groepscultuur waarin men is opgevoed. De cultuur van ouders en familie wordt teruggevoerd op het land van herkomst en wordt tastbaar in dat (tweede) paspoort. Hiervan afstand nemen betekent afstand nemen van je cultuur, van je groep, van je identiteit. Een Marokkaans paspoort heeft voor de gemiddelde Slotervaarter daarmee een wezenlijk andere betekenis dan een Nederlands paspoort voor de autochtone Nederlander.

Dit is een aspect van de 'paspoortenkwestie' dat zelden aan bod komt maar evenwel tekenend is voor de hedendaagse integratieproblematiek. Het staat symbool voor het wezenlijke verschil tussen wij-denken en ik-denken, tussen groepsidentiteit en persoonlijke identiteit.

Het Westen is in geen geval 100% individualistisch. Ook hier bestaat een sterke hang naar groepswaarden. Kijk naar Amerika waar naast het individu ook heel duidelijk 'de Amerikaan' bestaat, gesymboliseerd door vlag en christendom. Of bij ons, minder zichtbaar maar wel herkenbaar: vrolijk chauvinisme waar het de eigen club of stad betreft. Het zijn restanten van de aloude groepscultuur. Groepsdenken heeft de mensheid groot gemaakt maar in het Westen is dit inmiddels een gepasseerd station, je dient het in de eerste plaats als individu zélf te maken.

Onze maatschappij is een ik-cultuur en gericht op individuele ontwikkeling. En hoe je het ook wendt of keert, wij-culturen zullen hier niet aarden laat staan integreren. Wat tegenwoordig wordt samengebracht onder de noemer 'multiculturaliteit' is in wezen een eufemisme voor het onvermogen wij- en ik-culturen te mengen.

Dubbel paspoort, islamitische gemeenschap, Turkse gemeenschap, Marokkaanse gemeenschap: we moeten dit niet willen. Niet voor onszelf maar bovenal niet voor hen die voornemens zijn hier een bestaan op te bouwen. Nederland is geen zeventiende provincie, Nederlanders dienen niet in het Turkse leger en voor Nederlanders zijn mannen en vrouwen, homo's en hetero's gelijk.

Iedere Nederlander is een individu met het recht en de plicht een eigen identiteit te ontwikkelen; dat geldt ook de ex-Marokkaan en ook de ex-Turk. Nederland is multi-etnisch, multi-individualistisch en in alle verscheidenheid één binnen haar grenzen. De Nederlandse individualiteit valt samen met de Nederlandse identiteit. Nauwelijks herkenbaar en voor sommigen onvindbaar, maar evenzogoed: het spelt mijn naam.

Economie voor Dummies

De verschillende economische modellen en krachten verklaard aan de hand van koeien; een bekende vergelijking die echter gezien de huidige ontwikkelingen een kleine aanvulling behoefde. Bij deze.

Kapitalisme:
Je hebt twee koeien. Je ruilt er één voor een stier en fokt een hele kudde.

Socialisme:
Je hebt twee koeien. De regering pakt er één af en geeft die aan iemand die geen koeien heeft. Op de melk van de resterende koe heft zij 48% belasting, 36% accijns en 19% BTW.

Communisme:
Je hebt twee koeien. De regering pakt ze beide af en geeft jou zo nu en dan wat melk.

Libertarisme:
Ieder z’n meug zei de boer en hij fokte zijn koeien.

Investment banking:
Je hebt twee koeien. Je verkoopt er drie en de schatkist past het verschil bij.

Controle op financiële instellingen:
Je controleert de gezondheid van twee koeien. De zwart-met-witte koe plaats je in een steriele ruimte, je maakt een volledige bodyscan en ook een EEG. De wit-met-zwarte koe zegt dat het prima gaat dus dat zal dan wel.

Hedge-fondsen:
Je hebt geen koeien. Je leent er twee, melkt ze volledig uit en verspreidt het gerucht dat de wereld vegetarisch is geworden. Daarna geef je de eigenaar twee waardeloze beesten terug.

Pensioenfondsen:
Je stalt de koeien van een ander en leent er af en toe twee uit aan een hedge-fonds.

Perverse Prikkels

Ewout Irrgang (SP) bij Pauw en Witteman: fris gekapt, strak in het pak, gouden stropdas. Ik zie een bankier anno 2004 maar ik hoor een rancuneuze socialist. Ewout wil af van “de geliberaliseerde markt die dit alles heeft veroorzaakt”. Schaamteloze zelfverrijking, bonussen en een perverse graaicultuur hebben de wereld aan de rand van de afgrond gebracht en alleen een terugkeer naar socialistische normen en waarden kan het tij nog keren.

En Ewout staat hierin niet alleen. Tout linksdragend Nederland heeft inmiddels meer programmapunten aan de kredietcrisis opgehangen dan Wilders aan de islam. Liberalisme en de vrije markt hebben afgedaan, Friedman is ten grave gedragen en Keynes uit de dood herrezen. Bankier Wouter Bos laat zien dat het ook anders kan!

Wouter Bos nota bene. De man die vorig jaar nog riep niet aan het bonussysteem te kunnen tornen. Die niet kon, of wilde, ingrijpen toen ABN-AMRO door activistische aandeelhouders werd verscheurd, die de waarschuwingen van DNB niet wilde aanhoren. Geen visie toonde, geen ballen, geen crisis zag aankomen; rommelhypotheken, dat was een Amerikaans probleem waar we in Nederland niet veel van zouden merken. Famous last words, tenminste, voor reguliere bewindvoerders. Zo niet voor Bos.

Zes maanden en 27 miljard euro later spreekt de Minister zijn bewonderaars toe: “nu ik eigenaar ben van die tent” (Fortis), gaat er een andere wind waaien. En over ING: “we zoeken mensen die affiniteit hebben met hoe wij over de bankensector denken”. Het kost een paar centen maar dan zit je ook diep in het hart van het kapitalistische systeem. Vreemd eigenlijk dat wij, braaf ophoestende burgers, die suggestie van causaliteit zomaar overnemen. Dat de redding van het bankenstelsel van links komt en de oorzaak dus van rechts. Bizar misschien zelfs.

Wat zou er gebeurd zijn als Zalm nog op de plaats van Bos had gezeten? Waren de banken dan niet gered? Hadden de spaarders bij Landesbankii naar hun geld kunnen fluiten? Nee, natuurlijk niet. Zalm had exact hetzelfde scenario uit de kast getrokken maar dan zonder revanchistische of belerende propaganda. Onder Zalm had de nieuwbakken ING-commissaris Lodewijk de Waal geen gezichtsverlies hoeven lijden door hem dezelfde weg te laten gaan die hij Wim Kok indertijd verweet. Perverse prikkels?

De retoriek en het politiek opportunisme druipen af van de verwijten van Bos, Irrgang (SP) en Vendrik (GroenLinks) aan het adres van de financiële markten. Maar hout snijden doen ze niet, niet werkelijk althans. Hoe kun je iemand enerzijds verwijten dat hij bewust te grote risico’s nam en tegelijkertijd stellen dat hij niet wist wát die risico’s dan wel waren? Waarom wordt er voor iedere relmarokkaan een werkgroep opgestart maar moeten we voetstoots aannemen dat een eenvoudig bonussysteem tot een zo complexe crisis kon leiden? Het enige onderzoek op dit gebied komt van de Stanford University en daaruit blijkt het verband in ieder geval niet. En dat is niet echt verbazend.

Het bonussysteem, hoe weerzinwekkend en buitensporig ook, is niet de oorzaak van de ellende waarmee we nu geconfronteerd worden. Het is een prachtig demagogisch argument dat wel, zeker als je de overstap naar staatsbankieren wilt legitimeren. Het beeld van een volgevreten bankier opvoeren als kop van Jut voor belastingbetaler en ontmaskerde IJslandvaarders. Dat werkt beter dan uit te moeten wijden over de werkelijke oorzaken van deze crisis.

De Amerikaanse bubble-economy. Shareholder-value. Greenspans investeringsbanken. Het ontbreken van een coherente macro-economische rapportage. Matig veldwerk van de KPMG’s DNB’s en AFM’s. De IFRS reporting standard. De rating agencies. De jaren ’90 wijsheid dat een goede manager bij voorkeur geen inhoudelijke kennis van zaken heeft. Om er maar eens een paar te noemen.

Amerika geeft al een eeuw lang meer uit dan ze produceert met als motivatie: de verwachte groei. Straks verdienen we meer dan nu dus zijn onze huidige uitgaven relatief ‘goedkoop’. Op de pof leven noemde oma dat. Een bubble economy noemen deskundigen het. En als er dan eens in de zoveel tijd een lokale markt hyperinflatie vertoont dan motiveert dat om nog eens extra uit te pakken. De junk bonds in ’87, de dot.com bubble begin deze eeuw en dan nu de huizenmarkt.

Het probleem met de Amerikaanse huizenmarkt is dat deze bubble al sinds Roosevelts New Deal (’38) aan het groeien is én dat Amerikaanse investeringsbanken een manier gevonden hebben om het risico wereldwijd te exporteren, met dank aan Greenspan en de rating agencies. Greenspan zag namelijk de uitvinders van deze bagger, investeringsbanken als Lehman en Bear Stearns niet als echte banken.

Ze vielen buiten de reguliere controles en regelgeving omdat ze alleen zaken deden met professionele tegenpartijen, de kwetsbare burger bleef buiten schot. Greenspans experiment, van zelfregulatie tussen professionals is inmiddels bekend geworden onder de noemer ‘neo-liberalisme’ en wordt door Irrgang c.s. met terugwerkende kracht van toepassing verklaard op de gehele financiële wereld. Ten onrechte, de overgrote meerderheid van de banken stond en staat onder streng toezicht en kent meer restricties dan vrijheden.

Via deze bijna-banken kwam het kwaad in de financiële wereld. Pakketjes met rommelhypotheken bleken zeer verhandelbaar, kregen het stempel ‘betrouwbaar’ van de rating agencies en gingen de wereld over. Even waardevol en waardevast als echt geld, en niemand die zei: “ja maar wat nou als…”. Ook de accountants niet, en ook de centrale banken niet.

Vreemd genoeg is ook de wijze van controleren een destabiliserende factor gebleken. Na de grote boekhoudschandalen eind vorige eeuw zijn er wereldwijd afspraken gemaakt over hoe bedrijven hun cijfers moeten rapporteren. Eenduidigheid en ‘value at risk’ zijn hierbij de toverwoorden. Uit de gepresenteerde cijfers moet blijken wat een bedrijf waard is gegeven de húidige internationale markt, en niet hoe de lokale boekhouder de werkelijkheid ziet. Deze regels zijn vervat in de International Financial Reporting Standards (IFRS).

IFRS verordonneert dat verhandelbare derivaten op dagwaarde in de boeken komen. In dit geval: als ‘de markt’ geen been meer ziet in een hypotheekportefeuille, dan mag je niet de lange-termijnwaarde van die huizen op je balans zetten, maar moet je de waan van de dag rapporteren. Daarmee smelten liquide middelen als sneeuw voor de zon en komt je solvabiliteit in gevaar. Terwijl die suffe huizen er gewoon nog staan! Inmiddels is deze IFRS-bepaling tot nader order opgeschort.

En dan de managers en de aandeelhouders. ‘Wij’, de aandeelhouders, eisen waar voor ons geld. Wij eisen een groei van 5 procent, nee van 6 procent, wat zeg ik 10 procent. “And if you don’t deliver you’re history”. Moderne aandeelhouders hebben een broertje dood aan dividend. Dividend is voor heaumeaux! Face-value, daar gaat het om. Meesurfen op de koers, op tijd erin en op tijd eruit, the sky is the limit. Investeren om iets op te bouwen is zóóó passé.

Daar worden managers vandaag de dag op afgerekend. Niet op hun strategische ideeën of de kwaliteit van hun producten maar op shareholder-value, met name in de financiële sector. De bonusstructuur, waar de hele wereld nu massaal over valt is dan ook niet door geperverteerde bankiers ingesteld, maar door de aandeelhouders. Die wilden de managers een stukje motivatie meegeven, hadden ze zelf ook.

Het door Bos en Irrgang geschetste beeld van geperverteerde probleemmarkten die moeten worden omgevormd tot prachtmarkten – een beeld dat door de staatsmedia maar al te graag wordt overgenomen, is ingegeven door politiek opportunisme en draait weer eens volledig om de vorm en niet om de inhoud

Het afwentelen van deze crisis op een handjevol ‘names’ en het aanstellen van een Lodewijk de Waal of twee, zal de werkelijke problemen niet oplossen. Deze vereisen meer dan een gouden stropdas, een zeepkist en een politieke agenda; hiervoor is ouderwets kennis van zaken nodig. Perverse prikkels, bah.

Just chill out!

700 miljard dollar, 1400 miljard euro... het enige zinvolle advies komt van de Central Bank of Jamaica: "...everyone should just chill out"

Bloomberg screen capture

Atheïsme als referentie

Een bijzonder lezenswaardig stuk van Harry Kuitert in Trouw: ongeloof is geen geloof geschreven rond de drogrede van Piet Hein Donner dat niet-geloven ook een vorm van geloven is, namelijk dat er geen goden bestaan. Immers ik, Donner, kan niet bewijzen dat god bestaat maar jij kunt niet bewijzen dat hij niet bestaat, je gelooft dus dat hij niet bestaat.

Kuitert houdt zijn betoog omdat hij, i.t.t. de WRR, niet wil dat de scheiding tussen kerk en staat wordt herzien vanuit het argument dat ‘religie weer helemaal in is’. Hij laat zien dat veel van de pro-argumenten suggereren dat natuurwetenschappers hard op weg zijn het publieke domein tot antireligieuze enclave om te vormen; we vinden god namelijk in geen enkele formule terug. Als de diepgelovige Rouvoet zegt dat hij de scheppingsdaad zoveel beter te begrijpen vindt dan een ‘big bang’, dan is de aanklacht duidelijk: atheïsten zijn bezig gelovigen hun wil op te leggen, hun gelóóf.

Kuitert maakt aannemelijk dat het in werkelijkheid precies andersom is, dat gelovigen het neutrale publieke domein willen inkleuren en hiertoe niet-gelovigen als gelovigen neerzetten; opdat een ieder evenveel recht van spreken heeft bij de inrichting. Wat in Kuiterts betoog evenwel onbelicht blijft is de vraag waarom de Donners van deze wereld dit soort vreemde uitspraken überhaupt kunnen doen. Waarom kan een minister zeggen dat niet-groen ook groen is zonder dat hij direct uit z’n functie wordt ontheven? Als u mij toestaat.

Dit is te wijten aan een, vanuit wetenschappelijk oogpunt, disfunctioneren van onze hersenen. Als iemand twee op zich juiste statements A en B verbindt door er ‘dus’ tussen te zetten, dan zijn wij snel geneigd te accepteren dat B uit A volgt. Zie de logica van Donner hierboven. Wat onze hersenen zich echter niet afvragen is of A en B wel dezelfde referentie hebben. Hebben ze een gemeenschappelijk ijkpunt?

Staande naast de spoorlijn zie ik de trein voorbijrijden. Zittend in de trein zie ik het landschap voorbijtrekken. Beide waarnemingen zijn juist maar ik mag ze niet samenvoegen en er vervolgens conclusies aan verbinden als “wanneer de trein rijdt beweegt de aarde”. Waarom niet? Omdat er geen gemeenschappelijk oorsprong voor de waarnemingen is. Beide waarnemingen hebben een eigen referentiekader. En het is dit gebrek aan gemeenschappelijke referentie waardoor Donner kan concluderen dat atheisme dus theïsme is.

Wat is het geval? Als niemand in god zou geloven, niemand ooit van god gehoord zou hebben, dan was atheïsme een zinledig begrip. Het waren dan ook niet de atheïsten die om een beschrijving van hun ledigheid verlegen zaten, want wat niet is hoeft niet beschreven. Ook nu nog zijn er oneindig veel dingen die niet zijn en waarvoor geen a-variant bestaat. Aprogisme, athysonisme, alominisme om er maar eens een paar te noemen.

Atheïsme, in de betekenis van godledigheid, geldt voor elk geloof als absolute referentie. Of je nu hindoe, christen of moslim bent, met atheïsme wordt in alle gevallen hetzelfde bedoeld namelijk, de afwezigheid van (geloof in) jóuw god(en). Andersom is dat niet zo. Vanuit atheïstisch oogpunt is een gelovige niet per definitie katholiek of jaïnist.

De krachten waarover een god beschikt worden beschreven ten opzichte van een situatie waarin die krachten ontbreken. Als referentie voor de almacht van de christelijke god dienen niet de goden uit het Griekse pantheon, maar wordt uitgegaan van de nul-situatie, de afwezigheid van een (almachtige) god. Er wordt uitgegaan van een oorsprong zonder god, de atheïstische oorsprong. Een godloze oorsprong, of atheïstische referentie, is wat alle religies met elkaar verbindt en het is dankzij deze nulmeting dat we ze eenduidig kunnen beschrijven en onderscheiden.

Het atheïsme kan daarom wél zonder religie, maar religie kan niet zonder atheïsme. Donner ontneemt godsdiensten haar oorsprong en referentie als hij stelt dat atheïsme een geloof is. Du moment dat hij dat zegt raakt zijn eigen geloof haar anker kwijt en valt het niet meer te beschrijven in termen die voor mensen van buiten dat geloof begrijpelijk zijn. Wat moet ik mij in hemelsnaam voorstellen bij de almacht van god als die wordt uitgedrukt in de kracht van Zeus, zelf weer gerelateerd aan de omnipotentie van Mazda en zo verder en zo voort?

De metafysische godenwereld en onze fysieke wereld raken elkaar juist in dat punt waar er geen goden zijn. Het atheïstisch nulpunt. Dat geldt zowel voor de beschrijving van de goden als voor de maatschappelijke invulling van een geloof. Het publieke domein, dat een referentie is voor alle maatschappelijke stromingen, dient daarom gevrijwaard te blijven van religieuze voorschriften en verboden, en al helemaal in situaties waar tientallen verschillende goden de openbare ruimte claimen.

Doe je dit niet dan wordt atheïsme inderdaad een geloof. Dan zal het atheïstische kerken stichten en heeft het recht op subsidie voor atheïstische propaganda en voor artikel 23 scholen. Dan is atheïsme niet langer de neutrale oorsprongsbeleving die het nu is maar wordt het een actieve speler op het toch al zo bloedige godsdienstentoneel.

Wie weet wat Wilders wil?

"De VVD heeft afgehaakt als partij die een zinnige bijdrage levert aan de discussie over de islam". Dat stelt Geert Wilders woensdag in een reactie op de 'islam nota' van de VVD, "het lijkt het dagboek van Ella Vogelaar wel". Het PVV persbericht waaruit bovenstaande noodkreet is opgetekend staat weer eens bol van de prachtige one-liners en toonzetters maar is inhoudelijk bagger. Waarom?

Omdat Wilders, ook nu weer, het letterlijke woord van de koran als leidraad neemt voor alle dingen die zijn en gaan gebeuren. Ook nu weer meent Wilders het gedrag van relschoppers, winkeldieven en aanranders te kunnen herleiden tot aanwijsbare soera's uit de derde openbaring.

Een aantal jaren geleden begon Wilders zijn kruistocht tegen de islamisering met de mantra: "het gaat mij niet om de islam, maar om de uitwassen van de islam". De uitwassen, steeds herhaald, en met een dikke Venlose wwee. De uitwwassen van de islam, die dienden bestreden te worden en hij had het grootste gelijk van de wereld.

Nu valt hij iedereen aan die niet óók vindt dat de koran verboden moet worden, dat alle moslims extremisten zijn en dat wie de AH overvalt de weg van de profeet volgt. Wilders onderscheidt niet langer waar de klootzak eindigt en de profeet begint.

Het is deze insteek van niet meer praten en niet meer argumenteren die zijn politieke tegenstanders het recht geeft hem te negeren. Ondertussen blijft de deur voor salafisten en apologeten wagenwijd openstaan. Wilders doet, in al z’n oprechtheid en woede, afbreuk aan de redelijkheid van een tegengeluid en maakt dat een tegenbeweging al snel een SIOE stigma krijgt.

Redelijkheid, in de zin van uitvoerbaarheid, vinden we wel terug in de notitie van Henk Kamp. Kamp doet een poging de politieke islam in Nederland onmogelijk te maken. Kamp vindt bovendien dat discriminerende bepalingen in de leer afgezworen moeten worden (hadith of niet) en gaat zover te stellen dat Nederland de Arabische landen die dit niet doen daarop moet aanspreken: "Het is onjuist en kortzichtig om met het oog op het belang van continuïteit in de olievoorziening af te zien van kritiek op onderdrukking en schendingen van de mensenrechten".

Klare taal lijkt me zo, van een offensieve redelijkheid zelfs. En Kamp zegt nog meer. Voor de wereldlijke ambities van de islam is in ons land geen ruimte. Religieuze voorschriften zijn alleen relevant indien niet in strijd met de wet. Imams die de integratie frustreren dienen opgepakt en uitgezet te worden. Discriminatie mag nooit geaccepteerd worden. Kortom, moslims dienen dezelfde regels in acht te nemen als christenen, joden, andersgelovigen en atheïsten. Inschikken of wegwezen.

Maar de PVV vindt dat moslims hiermee te veel rechten krijgen. De PVV is van mening dat de VVD heeft afgehaakt, "de VVD is nu pro-islam". Want? Ik kan niet anders dan concluderen dat de PVV voor Nederland een omgekeerd Arabisch model voorstaat. Dáár de christenen in de verdrukking, dan hier de moslims tegen de muur. Oog om oog tand om tand, naar oud-testamentisch gebruik. Fuck de Verlichting, terug naar het joods-christelijk revanchisme.

Mijn afkeer van de islam vind zijn oorsprong niet in wraak of een religieuze superioriteitsgedachte maar in haar politieke en maatschappelijke ambities. De drie openbaringsgodsdiensten doen wat mij betreft qua intrinsieke achterlijkheid in niets voor elkaar onder - dit ondanks verwoede pogingen van christenapologeten die mij ervan willen overtuigen dat het christendom aan de basis van de Westerse Verlichting heeft gestaan. En die eerste zeventien eeuwen dan?

Maar dit terzijde. De aspiraties van de islam zijn enorm en de islamitische boodschap is er één van vechten, veroveren en onderdrukken. Niet van zelfreflectie en naastenliefde. Wilders ziet dit goed en Kamp misschien te weinig, hij spreekt het althans niet uit. Desondanks presenteert Kamp hier een strategisch plan dat veruit superieur is aan Wilders' verbodsdoctrine. Wilders heeft zich ingegraven en schiet op alles wat beweegt. Maar ondertussen lopen (onder dekking van een blijmoedige clerus en een politiek-correcte elite), de baarden, de capuchonnetjes en de letterbox-ladies lachend aan zijn schuttersputje voorbij.

Correct Nederland is knetterblij met Wilders, kan niet anders, zou ik ook zijn. Wilders is voor hen de man die het onbespreekbare onbespreekbaar houdt. Een gewillig oefenobject: “geen importbruiden meer mijnheer Wilders? Zullen we ze dan maar in de knie schieten?” “Filebestrijding? Dan halen we het leger terug uit Afghanistan!”. “Teveel regelgeving? Dan scheuren we die bladzijden er toch gewoon uit!”. Moehaha! En de tranen biggelen over de integere wangetjes.

Kamp daarentegen roept “halt, wat wilt u?”. Onderschrijft u onze gelijkheidsprincipes? Erkent u de Nederlandse wet? Accepteert u de Westerse waarden? Enne, smeer die olie maar in je haar want een autoloze zondag hebben we al. Kamp verwoordt wat ‘wij’ onder normale omgang verstaan en eist dat ook moslims zich hieraan confirmeren. Zo simpel dat het bijna overbodig lijkt, en daarin zit hem de kracht en het venijn want dit plan is niets meer en niets minder dan een lakmoesproef voor zeloten en knuffelaars in binnen- en buitenland. Dit soort lieden zal zich nooit kunnen confirmeren aan liberale grondbeginselen.

Vanuit het schuttersputjes-perspectief begrijp ik de shell-shock reactie van Wilders heel goed “Kamp is totaal blind voor de kern van de totalitaire islamitische ideologie…jihad is de plicht voor elke moslim”. Helemaal juist, geen woord gelogen en Kamp weet dit heus wel. Het probleem is alleen dat ‘de wereld’ niet erkent dat er überhaupt een strijd gaande is en om die reden mag de boodschapper naar hartelust beschimpt worden. Daarom zegt Kamp: is er geen strijd? Dan mogen jullie mij dat nu bewijzen.

Pat Condell banned

En we zijn weer een stapje dichter bij een schoon en fris internet. Pat Condells meest recente bijdrage 'Welcome to Saudi Britain' is na 24 uur (en 40.000 hits!) verwijderd door de immer correcte Youtube internetpolitie.

Gelukkig nog wel te zien bij Blog of Reason (en op zo'n 10.000 andere sites). Luister en huiver als Condell los gaat op de recente officiële introductie van 'sharia law in Britain'.

Welcome to Saudi Britain


Youtube says:
The following video(s) from your account have been disabled for violating the YouTube Community Guidelines: •Welcome to Saudi Britain - (patcondell)
Your account has received one Community Guidelines warning sanction, which will expire in six months. Additional violations may result in the temporary disabling of your ability to post content to YouTube and/or the termination of your account.

Update: video teruggeplaatst en Pat zegt "thank you" and then some...

Democratie: ja mits maar

Dat regeerders en reaguurders elkaar niet liggen was al wel duidelijk, interactieve 2.0 terugkoppeling past nu eenmaal niet in de bestaande bestuursmodellen. Dit geconstateerd hebbende zijn er drie manieren om hiermee om te gaan. Eén: je negeert het verschijnsel. Twee: je doet een poging erin mee te gaan. Drie: je verbiedt interactie en terugkoppeling omdat ... [state your crap on the dotted line].

Jarenlang zijn reaguurders en bloggers genegeerd vanwege de eerste wet van Lucas: 80% is mongool. Daarbij ging het om een relatief kleine groep die obscure blogjes volblafte op plaatsen waar de oppassende huisvader zich liever niet bevuilde. Maar die tijd is voorbij, de blogosfeer is mainstraim geworden en de politiek is erachter dat commenters soms ook kiezers zijn. Althans, een deel van de politiek.

Want voor sommigen blijft het eng, dat terugpraten. Neem bijvoorbeeld Marianne Mikko die namens de Estlandse Socialistische Partij een zetel in het Europarlement bezet. Toen Estland werd aangesloten op het wereldwijde web contateerden Marianne en haar vriendinnen tot hun ontzetting dat "with blogs becoming commonplace, less principled people will want to use them". Mind you, less principled people!

En daar was het web niet voor opgezet weet Marianne, zoveel had ze vanachter het ijzeren gordijn nog wel meegekregen. Dus om u, de beschermwaardige Euroburger, te vrijwaren van anonieme meningen van mensen die u niet kent, heeft Marianne vorige week het parlement voorgesteld anoniem bloggen te verbieden. Bovendien zouden bloggers hun doelstellingen openbaar moeten maken om "malicious intentions or hidden agendas" snel boven water te krijgen. Op deze manier kunnen gevaarlijke blogs zoals GeenStijl (wereldheerschappij) namelijk snel op zwart.

Gelukkig voor de less principled people kreeg Marianne ditmaal de parlementaire middelvinger maar de toon is gezet. Terugpraten moet verboden worden. Dat is uiteindelijk ook veel efficiënter dan vastleggen over welke onderwerpen wél geblogd mag worden en welke profeten je daarbij vooral níet mag beledigen.

Maar ook in eigen land werd vorige week de aanval op onwelgevallige feedback ingezet. Minister Donner van Sociale Zaken verklaarde in een spreekbeurt: “opiniepeilingen ondermijnen het vertrouwen in de regering, het parlement en de overheid in het algemeen”.

Neen excellentie, het gevoerde beleid ondermijnt het vertrouwen in de regering. De politieke correctheid ondermijnt het vertrouwen in het parlement en daadkrachtloze incompetentie ondermijnt het vertrouwen in de overheid als geheel. Don't shoot the messenger maar doe wat met de informatie. Het bedrijfsleven geeft jaarlijks miljoenen uit om erachter te komen hoe de klant over ze denkt en u krijgt het op een presenteerblaadje, foei!

De kloof tussen burger en (Europese) politiek wordt met het jaar groter omdat de politiek blijft volharden in achterhaalde bestuursvormen en troebele besluitvorming. De online 2.0 burger ziet dit, heeft er zijn gedachten over en uit dit middels blog en enquête. Moet je niet bang voor zijn. De conservatieve Britse MP Chris Heaton Harris heeft het door wanneer hij zegt: "blogs have become the life blood of a vibrant democracy". Ik had het zelf niet beter kunnen zeggen, thanks Chris.

Maar ook dichter bij huis, nota bene in de jongste uitgave van ‘Christen Democratische Verkenningen’, komt Peter Cuyvers tot de conclusie dat de Nederlandse middenklasse (via internet) in staat is snel kennis tot zich te nemen en zich een beeld van de maatschappij te vormen. Daarnaast kan zij in alle openheid de handen ineen slaan en in actie komen. Dit in tegenstelling tot de overheid die volhardt in blaartrekkende vergaderingen achter gesloten deuren.

Rita Verdonk loopt met haar internetprogram mijlen op de troepen vooruit, ze wil te veel en de aanpak is ronduit knullig; heeft u nog paperclips en oh ja, hoe gaan we de gezondheidszorg organiseren? Toch zit zij op het juiste spoor want communicatie tussen politiek en burger dient zich niet te beperken tot één dag per vier jaar. Ook 100 dagen praten met een selecte, niet-representatieve greep uit de burgerij zet geen zoden aan de dijk.

In plaats van het willen smoren van interactie, zouden de Donners en de Mikkos van deze wereld vanaf morgen moeten onderzoeken hoe zij de zo verafschuwde ‘burgergeluiden’ het best kunnen kanaliseren en gebruiken. De 'middenklasse' heeft hier behoefte aan en het lijkt mij bovendien een stuk relevanter dan het opstellen van richtlijnen voor de kromheid van komkommers en het houden van goudvissen.

-----

Update en lol. Diverse kerkleiders, vorige week in Londen bijeen voor de ‘Godblogconferentie’, hebben een lijst met 10 geboden voor bloggers opgesteld:

1. Gij zult geen blog plaatsen dat strijdt met integriteit.
2. Gij zult geen beeld maken van uw blog.
3. Gij zult niet voor de anonimiteit kiezen om onder een andere identiteit te kunnen zondigen.
4. Gedenk de sabbatdag door uw blog een dag offline te zetten.
5. Eer uw medebloggers boven uzelf en geef geen aanleiding tot misbruik.
6. Gij zult de eer, reputatie of gevoelens van medebloggers niet aantasten.
7. Gij zult het internet niet gebruiken voor overspel.
8. Gij zult niet de inhoud van een andere blog stelen.
9. Gij zult geen vals getuigenis geven tegenover uw medebloggers.
10. Gij zult niet begerig zijn naar het succes van een medeblogger. Wees tevreden met uw eigen blog.

Stop groene nepstroom

De Nederlandse handel in groene-stroomcertificaten is Brussel een doorn in het oog en moet stoppen. Althans, als het aan PvdA Europarlementariër en backstabbing klokkenluidster Dorette Corbey ligt. “De certificaten voor groene stroom zijn onderdeel van een nepsysteem. Er wordt geen kuub groene stroom extra door geproduceerd”.

Wat is namelijk het geval? Net als bij de emissierechten vindt er tussen de Europese landen onderling een uitruil plaats van zogenaamde groene stroom. Landen als Zweden en Noorwegen, die veel groene stroom produceren, verkopen groenstroomcertificaten aan landen waar de relatieve hoeveelheid milieuvriendelijke stroom omhoog moet. Dit gebruik vindt zijn oorsprong in een krankzinnige verdeelsleutel die Nederland zich ooit heeft laten opleggen (o.a. door de fameuze Kyoto-richtlijn waar China, India en de Verenigde Staten geen boodschap aan hebben).

Bij deze verdeling wordt maar zeer beperkt rekening gehouden met het feit dat we hier met zo’n 16 miljoen mensen op een postzegel leven en ingeklemd liggen tussen twee zwaar geïndustrialiseerde landen. Per hoofd van de bevolking moet Nederland daardoor veel meer investeren om aan de afspraken te voldoen dan bijvoorbeeld Scandinavië of Spanje. Om de economie niet acuut om zeep te helpen kopen we daarom emissierechten en groene stroom van landen die vanwege ‘geen inwoners’ of ‘geen industrie’ wat ruimer in het jasje zitten.

Maar dat moet dus verboden worden zegt milieu-akela Corbey. Want al zou Europa als geheel straks aan de eigen normen voldoen, Nederland moet kapot. Want Nederland is rijk en Nederland is vies; bah, bah Nederland. Nederland moet economisch gezien op slot en de stekker moet uit de economie.

Dit niettegenstaande het feit dat Nederland de afgelopen jaren miljarden en nog eens miljarden euro’s heeft geïnvesteerd in de opwekking van groene energie. Windmolenparken in de Noordzee en in Flevoland die nooit zullen renderen. Talloze biomassacentrales om organisch materiaal in schone energie om te zetten. Van heinde en verre wordt de stront en het tuinafval aangereden om de ovens brandende te houden en als de toevoer eens stokt, dan mogen we van Brussel ook geïmpregneerd hout verbranden. De kankerverwekkende stoffen die daarbij vrijkomen zijn CO2-neutraal dus dat is OK.

Den Haag is “enorm geschrokken van de plannen uit Brussel” en dat is niet vreemd. Want al jaren probeert Den Haag voorop te lopen en roomser dan de paus te zijn, maar telkenmale krijgen de jongens en meisjes van onder uit de zak. En waarom? Omdat Den Haag een lulletje is, een lulletje met een negatief zelfbeeld dat in elke vergadering het vingertje hoog in de lucht steekt en roept: “juf, juf, mogen wij?”.

Begrijp me goed, ik ben niet tegen het milieu, ik ben tegen idioten. Tegen visieloze, zichzelf kastijdende idioten met een Hansje Brinker complex die denken dat je met 0,25 promille van de wereldbevolking op 0,08 promille van het aardoppervlak een verschil gaat maken door lokaal de handel in groene stroom te verbieden. Alle beetjes helpen zei de mug en ze pieste in de zee.

Het kapotmaken van de Nederlandse economie zal het milieu niet helpen. Een gezond milieu is afhankelijk van een gezonde economie. Alleen een gezonde economie is bereid te investeren in haar leefomgeving (zie Afrika, zie India). Door de lat gaandeweg het traject almaar hoger te leggen en de bevolking te verwijten dat zij niet aan haar morele verplichtingen voldoet, bereik je het tegenovergestelde van wat je wilt bereiken. Volgens mij ben je dan een nep-politicus met een nep-visie zittend in een nep-parlement.